پاورپوینت کامل از حاشیه نشینی تا شهرت و ثروت ۳۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل از حاشیه نشینی تا شهرت و ثروت ۳۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل از حاشیه نشینی تا شهرت و ثروت ۳۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل از حاشیه نشینی تا شهرت و ثروت ۳۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

چارلی چاپلین از نامورترین و محبوب ترین سینماگران جهان است که درباره او بسیار نوشته اند . اگر به یادمان باشد، او جزو دو
فیلمسازی است که امام (ره) از او به نیکی یاد کردند .

چارلی چاپلین نخستین شخصیتی است که امسال در جشنواره بین المللی فیلم فجر، برای گرامیداشت، برگزیده شده است .
درباره چاپلین آنقدر سخن گفته اند که هر حرفی تکراری به نظر می رسد . اما برای معرفی تازه او ذکر آرای فرانسوا تروفو، بسیار
مغتنم است . تروفو می گوید:

با آن که چارلی چاپلین، مشهورترین سینماگر دنیاست، ولی فیلم هایش بعید نبود به سربسته ترین و ناشناخته ترین آثار تاریخ
سینما تبدیل شوند . به تدریج که تاریخ حق و حقوق پخش فیلم هایش، به پایان خود نزدیک می شود . چاپلین که از همان ابتدای
زندگی حرفه ای اش، نگران وفور نسخه های غیرمجاز و پخش بی حد و حصر و غیرقانونی فیلم هایش بود، پخش آنها را به طور کلی
ممنوع کرد . بدین رو، نسل های جدید، فقط حرف و حدیث از پسر بچه، سیرک، روشنایی های شهر، دیکتاتور بزرگ، موسیو وردو و
روشنایی صحنه را شنیدند .

در سال ۱۹۷۰ چاپلین تصمیم گرفت تقریبا تمامی فیلم های خود را دوباره پخش کند و همین مجموعه آثار است که اکنون امکان
می دهند تا ما مانند راه رفتن روی تیرک های افقی خط راه آهن، مسیر فکرهای او را دنبال کنیم .

در سال های قبل از ابداع سینمای ناطق، مردم دنیا به خصوص نویسندگان و روشنفکران، سینما را نوعی «شهربازی » و در یک
کلام «هنری خرده پا» تلقی می کردند و نگرشی تحقیرآمیز به آن داشتند . تنها استثنا برای آنها، چارلی چاپلین بود و این مسئله از
دیدگاه همه کسانی که فیلم های دیوید وارک گریفیث و جوزف فن اشتروهایم و باسترکیتن را می دیدند زشت و غیرعادلانه است .

آنچه تروفو می گوید، تا حدود فراوانی از حقیقت برخوردار است; اما در همان زمان هم برخورد جریان های مختلف فرق داشت . مثلا
ادیسون که از اولین سازندگان فیلم و مخترعان سینماست، نظری متفاوت داشت . آشکار است که نگرش ادیسون با انبوهی که در
آن زمان هنوز ارزش سینما را درنیافته و از سینما تصوری صرفا سرگرم کننده داشتند، فرق می کند . ادیسون در همان آغاز قرن
بیستم، به شدت متاسف بود که چرا سینما برده سرمایه و اهداف تجاری شده است . من مطمئنم که کسانی چون ماره و مویبریج و
فلاهرتی، درکی کاملا علمی و هنری از سینما داشتند . البته روشنفکران هم دو دسته بودند: دسته ای سینما را یک هنر نو
می دانستند و دسته ای دیگر یک شهربازی . در همان زمان ارزش های ویژه کار چاپلین، برای افراد زیادی از روشنفکران و مردم
عادی آشکار بود . زمانی که جنگ جهانی اول به پایان رسید، مردم آن چنان سینمای چارلی چاپلین را دوست داشتند که او را به
محبوب ترین آدم جهان تبدیل کرده بودند و تازه اینها، آثار صامت چاپلین را شامل می شود . البته شور و عشق مردم به چاپلین
هنوز نظیری ندارد: ولی مردم از منظر روشنفکران به چاپلین نگاه نمی کردند و با ذائقه سالم و غریزه خود او را محبوب می داشتند
. قدرت، مهارت، شیرینی، درگیری مداوم او با پلیس و قدرت، فقر، ایستادگی، مهربانی، و نیز بدجنسی او علیه مردان منفی و آن
شیوه ای که بعدها به تیپ چاپلینی مشهور شد، نقش مهمی در محبوبیت عمومی چاپلین داشت .

چاپلین به عضوی از مردم ستمدیده که انتقام همه فشارهای اجتماعی را با واکنش های شیرین و در عین حال آزاردهنده شان علیه
صاحبان زور و زر می گیرد، تبدیل شد . تروفو به نکته جالبی اشاره می کند: «بتی را که مردم آرژانتین از اواپرون ساخته بودند، باید
در نظر گرفت و چاپلین را جایش گذاشت و سپس آن محبوبیت را به تمامی دنیا برای چاپلین تعمیم داد تا نسبتی از محبوبیت
چاپلین دستمان بیاید» . در این شور و اشتیاق، منطقی می بینیم و در آن منطق، زیبایی سینما بی آنکه بخواهم ترجیع بندی را که
از انقلاب دانشجویی ماه مه ۱۹۶۸ به این سو معروف شده (سینما هنری بورژوایی است) در اینجا تکرار کنم، ولی باید به این نکته
اشاره کرد که همیشه تفاوت زیادی، از نوع فرهنگی و بیوگرافیک، بین آدم هایی که فیلم می سازند و آنها که تماشایشان می کنند،
وجود داشته است .

چاپلین که از سوی پدر می خواره اش به حال خود رها شده بود، نخستین سال های زندگی اش را در ترس و دلهره سر کرد که مبادا
مادرش را به تیمارستان ببرند . وقتی هم او را می بردند، در وحشت بود مبادا پلیس به دنبال خودش بیاید . چاپلین ولگرد کوچک ۹
ساله ای بود که شب و روز خیابان کینگتن را گز می کرد و همان طور که در کتاب خاطراتش می نویسد، در طبقات پایین جامعه