پاورپوینت کامل نقد بیست و یکم ۴۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقد بیست و یکم ۴۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقد بیست و یکم ۴۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقد بیست و یکم ۴۶ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

احمد میر احسان

جشنواره بین المللی فیلم فجر، یک رویداد سینمایی مهم در ایران است . در آینه این جشنواره، اتفاقات سینمایی سال بعد باز
می تابد و انواع چالش های اساسی و بحران های پنهان و آشکار و نویدها و بشارت های رشد و نوآوری در این جشنواره منعکس
می شود . از آنجا که خود سینما، بازتاب دهنده مسائل مهم زندگی ماست، عجیب نیست که جشنواره فجر هم میعاد پرسش های
اصلی دوران، نظیر چالش سنت و مدرنیته، رویارویی قواعد سنتی و رهبردهای مدرنیستی و انواع موضوع ها و هاله های تماتیک و
تجربه های فرمی و نوآوری های قابل اعتنا است .

جشنواره بیست و یکم هم نظیر هر سال با مشتی مسائل عمومی، پاره ای رخدادهای تازه و انبوهی از حواشی بحث انگیز سپری
شد . برای هر اهل فرهنگ و فرد کنجکاوی، ادراک مقتضیات روز، توجه به این مسائل اهمیت دارد .

اولین نکته قابل توجه در جشنواره امسال، قطعه های نومیدی، تب مسری یاس و مخالف خوانی علیه جشنواره، و داوری های
غلوآمیز در خصوص فاجعه بار بودن فیلم ها بود . من، خود به هیچ وجه معتقد نیستم که جشنواره امسال، اسف بارتر از سال های
پیش برگزار شد . امسال هم چند فیلم خوب، تعدادی اثر متوسط و البته تعداد بیشتری آثار بد به جشنواره راه یافتند . در عوض از
چند اتفاق خوب باید نام برد .

اولا آثار دیجیتالی امسال چشمگیر بود;

ثانیا فیلم اولی ها، تعداد قابل تاملی را تشکیل می دادند و وزن سنگین آنها محسوس بود;

ثالثا برای اولین بار یک جایزه برای آثار مستند در نظر گرفته شد که کاری کاملا فرهنگی محسوب می شود .

درباره دو نکته نخست، مخالفان فراوانی وجود دارد; یعنی عده ای معتقدند که آثار دیجیتالی سبب سهل گیری فیلمسازان جوان
می شود . آنان تاکید می کنند که شعور و دانش و بینش سینمایی را نمی توان دیجیتالی کرد و فیلم های بد دیجیتالی امسال آنها را
یکسره مایوس کرد . زیستن، خاموشی دریا، دخیل، نورا، نبات داغ، رای باز و . . . از جمله این آثار است که آنها نام می برند .

البته انقلاب دیجیتالی در سینما، موضوع بسیار ظریفی است . بی دقتی و پیشداوری، ما را از فهم درست باز می دارد; مثلا آثار
دیجیتالی; بسیاری از قواعد و مشکلات فیلمسازی با دوربین ۳۵ میلیمتری و موانع را در هم می شکند; اقتدار دولت و اقتدار
سرمایه را از بین می برد و با ممیزی می ستیزد . اکنون فیلمسازی، می تواند همچون سرایش شعر، به امری کاملا خصوصی تبدیل
شود، به طوری که کسی نتواند جلو آن را بگیرد . البته وقتی ما نتوانیم سرودن شعر را ممیزی کنیم، انواع شعرهای مبتذل و
غیراخلاقی و شهوت پرستانه هم سروده می شود . باید با تربیت فرهنگی و امکانات عینی جلو اشاعه آن گونه انحراف را گرفت . اما به
بهانه این که چاقو می تواند به عنوان وسیله خشونت و حمله و کشتن به کار رود، نمی توان مردم را از استفاده همگانی چاقو محروم
کرد . دیر یا زود نه تنها تولید فیلم، بلکه توزیع دیجیتالی هم سبب می شود شما با یک دکمه کامپیوتر، اثر تولیدشده تان را در هر
گوشه جهان پخش کنید . پس بهتر است کمی روشن بینانه، درباره این گونه فیلم ها بیندیشیم و رشد آن را در جشنواره فجر تحلیل
کنیم .

حقیقتا اکثر فیلم های دیجیتالی جشنواره، از نقطه نظر تکراری، کلیشه ای و غیرحرفه ای بودن، آثاری کسالت بار بودند . اما چنین
نکته ای ربطی به کاربرد تکنولوژی دیجیتالی ندارد . مگر زمانه، دنیا، دوشیزه، نغمه، واکنش پنجم، عشق فیلم و . . . آثار قوی و
ارزشمندی بودند؟ هزینه های صدمیلیونی و دویست میلیونی در گونه کلاسیک فیلمسازی، چه نتیجه ای داشت؟ جز آنکه
اندیشه های بی ارزش با اجرای بی ارزش و مشتی انتقاد بی ارزش و سست از سنت – که حوصله همه را سر برد – پدید آمد؟

نکته دوم ثقل جوانگرایی در جشنواره فجر امسال بود که این هم مخالفت عده ای را برانگیخت . به عقیده من اتفاقا چنین پدیده ای
ماهیتا اتفاق مبارکی است . اگر جوانان فعلا بد فیلم می سازند چنین نخواهد ماند . اما در کشوری که یکی از جوان ترین
جمعیت های جهان را دارد، حضور وسیع و گسترده جوانان در سینما برای بیان نگرش ها و توان هایشان قابل توجیه و منطقی است .

ما باید بدانیم که سینمای دیجیتالی و سینمای جوان ما معنایی فراتر از درک سطحی ژورنالیستی دارد تا اگر دو فیلم بد ساخته
شد، فریادمان به آسمان بلند نشود . ما باید این سینمای نو را در مسیر درست قرار دهیم، نه آنکه با رشد کلیشه ها، بکوشیم آن را از
ریشه نفی کنیم . سینمای دیجیتالی و سینمای جوان ایران، انبوه بزرگی از جوانان مستعد را به فیلمسازی می خواند . صرف درست
اوقات فراغت این نیروی بزرگ و پرورش استعدادشان طی کار فیلمسازی، چیزی نیست که بتوان نادیده گرفت . در حالی که انواع
تباهی، بیکاری، اعتیاد، یاس، و فساد جوانان ما را تهدید می کند، باید بسیار خوشوقت بود که یک دوربین سبک به آنها اجازه
می دهد که مکنونات دلشان را بازگویند . دوربین دیجیتالی و سینمای مستند، می تواند باعث خبر یافتن ما از همدیگر شود . پس
علی رغم بد بودن اکثر و پاره ای از فیلم های دیجیتالی، به هیچ روی جای نومیدی نیست .

حال با این تحلیل به بررسی فیلم های پست دکلمین جشنواره بین المللی فیلم فجر بپردازیم . عنوان بین المللی بودن هم عنوان
قابل بحثی است که باید فکری به حال آن کرد; چون دنیا طبق قواعد ما فیلم نمی سازد; و فیلم های بسیار کمی وجود دارد که
بتوان بدون حذف، در مسابقه شرکت داد . به نظرم چاره در جشنواره بین المللی ویژه، است; مثلا جشنواره بین المللی فیلم مستند
می تواند بخشی از جشنواره فیلم فجر باشد; یا مسابقه جهان اسلام و غیره . اما با وضع فعلی و حذف های پنجاه، دقیقه ای واقعا به
شعور مردم و جشنواره، توهینی بزرگ روا می شود .

نامه های باد

نامه های باد، اثر علیرضا امینی، سال پیش به اتمام رسید و برای بیستمین جشنواره ارسال نشد; زیرا سرمایه گذار، یعنی حوزه
هنری، مشمول تحولاتی شد که دود آن به چشم علیرضا امینی رفت و اختلاف بی معنای محفلی، یک سال، فیلم را از اکران محروم
کرد . امسال جشنواره به این اثر جایزه داد . واقعا این تناقض به چه معنا است؟

به هر حال نامه های باد، یک اثر به سبک سینمای نو ایران است; اثری محصول یک فیلمساز جوان و خوش استعداد . می توان گفت
او به خوبی فضای عینی و ذهنی یک پادگان و سربازان جوان را نشان داده است . داستان، مربوط به وارد شدن یک شی ء ممنوع،
یعنی یک ضبط صوت کوچک است . سربازان با آن به صدای ضبط شده گوش می دهند و به خواب و خیال خوش خود می پرورند .
استفاده از اروتیزم صدا و گفت وگوی ضبط شده در این فیلم، عالی است; فیلم در صحنه های مربوط به خیابان و پایان بندی دچار
افت می شود .

روز کارنامه

فیلم روز کارنامه، یک اثر داستان گو درباره کودکی است که تجدیدی می آورد و می خواهد خودکشی کند . پدر او پزشک و مادرش
خانم تحصیل کرده و کارشناس میراث فرهنگی است . هیچ معلوم نیست که چرا درس نخواندن که نباید امری خلق الساعه باشد، او
را به فکر خودکشی می اندازد؟

در فیلم، لحظه های غیرمنطقی، وجود دارد; مثلا معلوم نیست وقتی پلیس به مردی ساده دل مشکوک می شود، چرا از هر یک
جداگانه سؤالی نمی پرسد تا راست و دروغشان آشکار شود .

دنیا

فیلمنامه نویس «دن