پاورپوینت کامل تصویر نگاه، نگاه تصویر ۴۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تصویر نگاه، نگاه تصویر ۴۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تصویر نگاه، نگاه تصویر ۴۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تصویر نگاه، نگاه تصویر ۴۸ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

تغییری که تصاویر دیجیتالی در «نگاه » ما ایجاد می کند، اندیشه پی گیری رابطه تصویر و نگاه را در ما برمی انگیزد .

نگاه ما از زمان اختراع وسایل فنی تولید تصویر بی واسطه جهان، چه تغییری نسبت به قبل از اختراع دوربین و تکنولوژی ضبط و
تولید تصویرهای عکاسانه و سینمایی کرده است؟ نسبت نگاه و تصویر چیست؟ اساسا نگاه چیست؟ تصویر چیست؟ تصویر نگاه،
چگونه ممکن است و با نگاه تصویر چه فرقی دارد؟ ما نگاهی را ضبط می کنیم، تصویر می شود; آیا این تصویر خود همان نگاه را
منتقل می کند؟ یا از آن جدا می شود و نگاه تصویر، نگاه مستقلی است؟ چه ویژگی هایی دارد؟ در سینمای آینده، در تجربه سینمای
رویکردگرا و نیز تجربه دوربین دیجیتالی، این پرسش ها چه پاسخی دارند؟ با گفتگو درباره چنین سؤالاتی، شاید گوشه هایی از
افسون زایی و افسون زدایی تصویر و واقعیت تصویری آشکار شود، و تصوری نو از نگاه و نگریستن سینمای آینده پدید آید .

در سنجش نسبت تصویر نگاه و نگاه تصویر، باید اعتراف کرد که قبل از پدیدارشناسی تصویر و نگاه، پرسش آن پیشاروی نگاه ما
قرار می گیرد . هیدگر در همین باره تاکید کرده است:

ما باید با یقین علیه گونه ای بد فهمیدن اصطلاح «نگاه » مقاومت کنیم . این بدفهمی به خلوص مرتبط می شود که ما همچون منش
گشوده چیزهای «آنجا» [جهان بیرون از ما] طرح می کنیم . دیدن نه به معنای درک کردن با چشم های سر است و نه به معنای
بیداری به گونه ای ناب غیر حسی چیزی که در دسترس است و حاضر . با بخشیدن دلالت هستی شناسانه به «نگاه » ما فقط منش
ویژه دیدن را مطرح می کنیم . دیدن، هر چیزی را که در دیدرس است، به گونه ای آشکار همچون چیزی در خود در نظر می گیرد .

هیدگر در سخنرانی تصویر جهان، سخنی دارد که تغییر متمایز ارتباط نگاه و تصویر را نشان می دهد: «تصویر جهان آنگاه که در
بنیانش دانسته شود، به معنای تصویری از جهان نیست; بل جهان است که هم چون تصویری شناخته نگاه می شود .» آری در
فلسفه مدرن دیدن، نگریستن و نگاه، نکاتی اساسی با قرائتی نو که با تصویر پیوند دارند .

حال زمانی که ما از تصویر صحبت می کنیم، به سبب غرق بودن در تصاویر سینما و تلویزیون، بی اختیار به یاد چنین تصاویری
می افتیم . اما قدمت تصویر، ریشه ای بس عمیق تر دارد . الگوی آفرینش و حکمت معنوی شرق، خود جهان را تصویر و عکس
می داند .

وجود ناب و ذات آفرینشگر در معمای ابدی و تاریک خانه غیب الغیوب الی الابد نام ناپذیر و دسترسی ناپذیر و نهفته در خود باقی
می ماند . اما تجلی او برخود و بیرون افتادن زیبایی اش، هستی را صورت بخشیده است و اشیاء و چیزهای دو جهان و انسان و
طبیعت، تصاویر و جلوه های او هستند .

انواع تصاویر – تصاویری که صرفا شکل بی ماده اند – تصاویر برزخی و تصاویر رؤیاها، و بالاخره تصاویر شهودی و مکاشفه عارفان از
این جمله اند . زندگی نیز تصویری است، با همه سیمای ظاهری و باطنی، و آشکار و نهان و تاویل پذیرش . گویی تصویر سینمایی
تنها در ادامه این تجربه تصویری زاده شده است .

انسان خود یک تصویر و تجلی ویژه ای است که می تواند تصویر کند و بیافریند; زیرا سرچشمه هستی، نیروهای خود را در او پنهان
کرده است . جهان پرده سینمایی است که نگاه خالق بزرگی را مصور می کند . بر این پرده نقشی است که خود می تواند نقاشی کند .
در منابع و معرفت دینی ما، المصور و خلاق، دو اسم از اسماء الله است که هر دو به انسان آموزانده شده و در هستی او درج گردیده
است .

ما مدام می بینیم، اما نگریستن با دیدن فرق دارد . Look همان See نیست . با هر دیدنی، تصویرهایی بر لوح روان ما شکل
می گیرد . همه فرایندهای ادراک که از چشم تا مغز تداوم می یابد و به شی ء اصابت می کند، محصول دیدن است; لیکن نگاه کردن
مرحله ای فراتر از دیدن است; با توجه کردن و محافظت کردن درآمیخته است، و حاوی اراده و گزینش و ضبط آگاهانه است; یعنی
تماشا .

انسان، توان نگاه داشتن و دست یافتن به یک نگاه را از آغاز کوشید که ثبت کند . ما در جهان به جهان می نگریم . نقاشی های دیواره
غار و فهم افلاطون از سایه های افتاده بر غار، با همه تمایز حاوی دو تلاش به هم پیوسته برای ضبط نگاه آدمی و یا تبدیل نگاه او به
تصویر است .

این «نگاه/تصویر» طی زندگی و جریان آدمی در زمان مدام تحول پذیرفته است . نقاشی، نگارگری، نقوش، کاشیکاری ها و … همه و
همه نگاه انسان است به طبیعت و به خود; نه تنها آن گونه که «برجر» در کتاب درباره نگریستن، به زیبایی گفته است، یعنی نگاه
انسان به حیوان و نگاه حیوان به انسان، بلکه به تمامیت طبیعت، به درخت و آسمان و آب .

جهان آینه است . انسان نه تنها در آینه آب خود را نگریسته و به این تصویر خود و به نگاه خود و به خود اندیشیده که در آینه درخت
و سنگ و ستاره و پرنده نیز خود را نگریسته است; همچون یک آینه! مهم تر از همه اینها، انسان کوشیده که به خاصیت آینگی
دست یابد . سلوک عارفان نوعی از این تلاش اصیل روحی است . سلوک سینما نیز گونه دیگری از ریاضت آدمی است . تصویر
عکاسانه و تصویر سینمایی از این منظر، حرف ها دارد .

دوربین، چشم دیگری است که جهان را دیدنی تر می کند و با خود، تاریخ نگاه را ساختارزدایی کرده است . لحظه نو و نقطه عطفی
در ارتباط نگاه و تصویر پدید آورده که کاملا متمایز است با آنچه پیش از این بوده است .

دوربین تجربه دومی در تولید نگاه است . ساختمان چشم، تشکیل تصویر اشیاء و جهان بر شبکیه و ارسال پیام به مغز و فهم تصویر
و تشکیل نگاه، قبلا در ساختار طبیعی وجود آدمی اتفاق افتاده بود . حال انسان در ادامه یک تجربه تصویرسازی وجودی به
تصویرپردازی صنعتی دست زده، خود صانع دیدن تازه دنیا شده و مصنوع او (دوربین) نه تنها ابزار جدید شکل گیری نگاه، که خود،
نگاه و پیام تازه عصری است که به نام مدرنیته نامور است .

×××

اولین محصول علم و تکنولوژی مدرن که می خواهد آینه نو جهان و امکان نگاه تازه باشد، تصویر عکاسانه است . اولین ظهور
اهمیت و برتری تصویر عکاسانه را در مسابقه بین نقاشان روم و چین در قصه مثنوی تجربه کرده ایم . دسته ای که به جای تلاش
جهت کشیدن نقش، به صیقل آینه ای پرداختند که شیئی را عینا بازتاب می داد و تجلی پاک و بی کدورت آن بود، پیروزمندان آن
مسابقه بودند . چند قرن پس از مولوی و قرن ها پس از عارفانی که جهان را عکس رخ یار خوانده و آدمی را به خاصیت آینگی دعوت
کرده بودند، بالاخره انسان از طریق علم و تکنولوژی به امکان عکس برداری از ظاهر اشیا توفیق یافت . البته عکس برداری از اعماق
و درون چیزها نیز با رشد تکنولوژی اشعه ایکس ممکن شد; اما همچنان عکس برداری از روح، در انحصار و حوزه سلوک عارفانه
باقی ماند . اما گویی هنر، تلاشی موازی برای چنین عکس برداری دشواری است . هنر سینما در این قلمرو نیز به یک مدعی
تازه نفس تبدیل شد; اما در وهله اول اساسا لازم است ما به همان نسبت نگاه و تصویر عکاسانه و تحولی که در نسبت ما و جهان به
وجود آورد، بیندیشیم و بکوشیم آن را بفهمیم . عکس و تصویر متحرک دو گام اساسی در بر آشفتن تصور سنتی ما از جهان
محسوب می شود .

تصویر عکاسانه چیست؟

تعبیری که درباره تاثیر تصویر عکاسانه در نگاه انسان وجود دارد، می تواند خود را بر اندیشه «جان برجر» استوار کند . او می گوید:

عکس بر خلاف تصاویر عینی دیگر، ارائه تقلید یا برگردانی از موضوع خود نیست بلکه در واق