پاورپوینت کامل بحران های جهانی، پیشگیری یا هدایت ۶۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بحران های جهانی، پیشگیری یا هدایت ۶۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بحران های جهانی، پیشگیری یا هدایت ۶۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بحران های جهانی، پیشگیری یا هدایت ۶۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

پس از تشکیل دولت – ملت، به شکل امروزی و گسترش ارتباطات عمومی در لایه های متفاوت، «بحران » نیز در گونه های گسترده
آن افزایش یافته است . بررسی و تحلیل بحران از دو نگاه و منظر امکان پذیر است: از منظر بین المللی و در نگاه داخلی و ملی .

بحران از منظر بین المللی، می تواند به تهدید علیه جامعه جهانی و روابط میان ملت ها تبدیل شود . دیرینه شناسی بحران در حوزه
بین المللی نشان می دهد که بسیاری از بحران ها در سطح بین الملل، ریشه در رقابت ها میان قدرت های برتر داشته است . در دوران
جنگ سرد که میان دو قطب شرق و غرب موازنه قدرت برقرار بود، بسیاری از کشورها با قرار گرفتن در بلوک شرق و غرب از گزند
بحران توسط قطب رقیب در امان بودند، و ترس از رقیب مانع دخالت های خارجی مستقیم یا غیرمستقیم در امور داخلی کشورها
به منظور ایجاد بحران می شد; گرچه ابرقدرت ها در این دوره نیز در صدد ایجاد بحران یا دست کم ایجاد وضعیت بحران در
کشورهای حامی بودند تا نقش «مدیریت بحران » یا «هدایت بحران » را داشته باشند و در نهایت بحران را به نفع تثبیت یا تقویت قدرت
هر قطب تبدیل سازند .

مبارزه میان غرب و شرق گرچه بر لایه های نظامی و اقتصادی و سیاسی بنا شده بود، ولی در ورای آن بر یک نزاع ایدئولوژی و
فرهنگی مبتنی بود که تا به امروز نیز سایه این منازعه فرهنگی باقی مانده است . جمهوری خلق چین و کوبا بازمانده فرهنگی این
منازعه شرق و غرب اند که تا به امروز نیز تلاش می کنند براساس برداشتی از ایدئولوژی چپ، وضعیت اقتصادی، سیاسی و
فرهنگی خود را به سامان رسانند .

اما مدیریت اساسی بحران در دوران جنگ سرد، بر این اساس استوار بود که از وقوع جنگ جهانی سوم (احتمالا جنگ اتمی)
جلوگیری شود; زیرا وقوع اولین جنگ جهانی در این دوره، آخرین حکومت نظم جهانی موجود بود و به هم زدن بالانس و موازنه
قدرت در آن دوره به صلاح هیچ یک از قدرت های بزرگ نبود .

داستان پس از جنگ سرد و فروپاشی شوروی کمی متفاوت است . در این دوره در مرحله نخست پدیده ظهور دولت های جدید و
تلاش برای کسب استقلال این کشورها در صحنه بین المللی بود . بیشتر کشورهایی که در درون بلوک شرق قرار داشتند و از
وضعیت اقتصادی نابسامانی برخوردار بودند، پس از جنگ سرد بدون حامی در صحنه روابط بین الملل ظاهر شدند . و این اولین
بحران در دوران پس از جنگ سرد، در حوزه روابط بین الملل بود که شورای امنیت سازمان ملل تلاش کرده است این بحران را
مدیریت نماید .

کمی فعال تر و جلوتر از اقدامات سازمان ملل در عرصه جهانی، بوش پدر با طرح «نظم نوین جهانی » تلاش کرد تا این بحران را به
سمت و سوی نظام تک قطبی جدید مدیریت کند . از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲ بیش از دویست قطعنامه از شورای امنیت سازمان ملل
درباره کشورهای مختلف صادر شده است; کشورهایی چون یوگسلاوی سابق، بوسنی و هرزگوین، آلبانی و اخیرا افغانستان و برخی
از کشورهای آفریقایی .

بررسی محتوایی و تحلیل سیاسی قطعنامه های سازمان ملل متحد پس از جنگ سرد، بسیار حایز اهمیت است و اسنادی است که
بدون تردید بایستی با توجه به «حاشیه و متن » عرصه روابط بین الملل مورد دقت و توجه قرار گیرد . برای نمونه در این مختصر به
چند قطعنامه شورای امنیت اشاره می کنیم .

تاسیس دادگاه بین المللی جنایتکاران جنگی در یوگسلاوی سابق

شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه ۸۰۸ تاریخ ۲۲ فوریه ۱۹۹۳ برای تعقیب جنایتکاران جنگی در یوگسلاوی سابق، دادگاهی را
تحت عنوان دادگاه بین المللی رسیدگی به جنایتکاران جنگی در یوگسلاوی سابق از سال ۱۹۹۱ تاسیس کرد . براساس این قطعنامه،
دادگاه مزبور افراد مسئول در جنگ یوگسلاوی را که مرتکب جنایات علیه بشریت شده اند، تحت تعقیب و مجازات قرار می دهد .
تشکیل این دادگاه برای کشوری بود که قبلا در بلوک شرق قرار داشت و با درگیری های قومی و مذهبی در یوگسلاوی منشا تهدید
علیه «نظم نوین جهانی » گردیده بود، و بایستی به شدیدترین نحو مجازات می شد . نه به خاطر این که این جنایت ها علیه بشریت
صورت گرفته و گوناگونی های قومی و مذهبی، بهانه ای برای این تنازعات بوده است، بلکه از آن رو که در نظم نوین جهانی، هر
کشوری که بخواهد چارچوب ها و قواعد نظم نوین جهانی را تهدید کند، بایستی به شدیدترین نحو موجود مجازات گردد . دیری
نپایید که شورای امنیت سازمان ملل در قطعنامه های ۹۵۵ و ۹۷۸ در تاریخ ۲۸ فوریه ۱۹۹۵ دادگاهی مشابه برای تعقیب متهمان
جنگی در روآندا با آیین دادرسی خاص تاسیس کرد . این دو نهاد قضایی بین المللی برای اولین بار در تاریخ سازمان ملل متحد با
رای شورای امنیت مشروعیت یافتند . گرچه بسیاری از حقوقدانان مشروعیت شورای امنیت را در تاسیس نهادهای قضایی
بین المللی مورد انتقاد قرار داده و معتقدند که شورای امنیت براساس فصل هفتم منشور ملل متحد، تنها به منظور ایجاد صلح و
امنیت جهانی تشکیل شده است و اقدامات قضایی و حقوقی برای مجازات مجرمان جنگی در صلاحیت شورای امنیت نیست، ولی
این بدعت شورای امنیت فصل جدیدی را در حقوق بین الملل جزایی گشود .

تلاش های همه جانبه شورای امنیت تنها به تشکیل این دو دادگاه منتهی نشد، بلکه زمینه های لازم را در افکار عمومی دولتمردان
جهان برای تشکیل «دادگاه کیفری بین المللی » فراهم آورد . این نهاد قضایی بالاخره در ژانویه سال ۲۰۰۲ لازم الاجراگردید . این
دادگاه صلاحیت دارد به جنایت افراد، بدون تبعیض در پست و سمت سیاسی که مرتکب جرایم جنگی علیه بشریت، و جنایت
نسل کشی شده اند، رسیدگی کند .

نقض حاکمیت ملی کشورها در قالب مداخله بشردوستانه

در مقدمه منشور ملل متحد (۱) بر حقوق اساسی بشر تصریح شده است و با اشاره به حیثیت و ارزش شخصیت انسانی، تساوی
حقوق ملت ها مورد توجه قرار گرفته است .

در ماده یک، یکی از هدف ها تامین همکاری بین المللی از طریق توسعه و تشویق احترام به حقوق بشر و آزادی هایی که برای عموم
اساسی می باشند، اعلام گردیده و مجمع عمومی را مختار داشته به منظور تسهیل در استفاده از حقوق بشریت و آزادی های
اساسی برای عموم بدون تمایز نژاد و جنس و زبان و مذهب، به مطالعه بپردازد .

شورای اقتصادی و اجتماعی اجازه یافته است که از طریق مجمع عمومی، به منظور تامین احترام واقعی حقوق بشر و آزادی های
اساسی انسان، توصیه های اصولی بنماید .

به رغم اینکه در منشور مکررا اهمیت حقوق بشر مورد توجه قرار گرفته، ولی موردی را نمی توان یافت که سازمان ملل وظیفه خود
را در نظارت و توصیه به حقوق بشر خارج از نیات و خواسته های سیاسی به انجام رسانده باشد . منشور ملل متحد در بند ۷ ماده ۲
مقرر نموده است که هیچ یک از مواد منشور ملل متحد برای سازمان ملل، مجوزی ایجاد نمی کند تا در اموری که مربوط به حوزه
داخلی حاکمیت کشورها است، مداخله نماید . در بسیاری از موارد این منشور «حاکمیت ملی کشورها» به عنوان اصل اولی و
اساسی در جامعه بین المللی پذیرفته شده است . در عین حال – خصوصا پس از جنگ سرد – مداخلات بسیاری در حاکمیت
کشورها تحت عنوان «مداخله بشردوستانه » صورت گرفته است .

منشور سازمان ملل تعریف کامل و جامعی از مداخله بشردوستانه ارائه نکرده است و همین ابهام در تعریف مداخله بشردوستانه،
ابزاری در دست قدرت ها نهاده است تا برای تامین منافع سیاسی خود و در قالب مدیریت بحران های منطقه ای و جهانی در امور
داخلی دیگر کشورها دخالت نمایند . شورای امنیت سازمان ملل نیز به عنوان «ماشین مشروعیت بخشی » به اقدامات نظامی
قدرت های بزرگ در صحنه بین المللی، عمل کرده است . بررسی برخی از قطعنامه های سازمان ملل در قالب اقدامات بشردوستانه
حائز اهمیت است . (۲)

الف . قطعنامه ۶۸۸ شورای امنیت درباره عراق

شورای امنیت در پنجم آوریل ۱۹۹۱ با ۱۰ رای موافق و ۳ رای مخالف و ۲ رای ممتنع، قطعنامه ای را درباره عراق به تصویب رساند .
این قطعنامه سرکوب مردم غیرنظامی عراق به ویژه در مناطق «کردنشین » را محکوم نموده و از دولت عراق خواسته است سریعا
اقدامات سرکوب گرانه غیرنظامیان را متوقف کند و به سازمان های بشردوست بین المللی اجازه دهد تا برای تامین نیازهای مردم
غیرنظامی مبادرت به کمک رسانی نماید . در مقدمه این قطعنامه آمده است «جامعه بین المللی عمیقا نگران سرکوب مردم
غیرنظامی عراق در بسیاری از مناطق این کشور از جمله مناطق کردنشین می باشد که در همین اواخر به حرکت انبوه آوارگان به
طرف و عبور از مرزهای بین المللی منجر شده است و این امر تهدیدی برای صلح و امنیت بین المللی در منطقه محسوب می شود .»
سپس در بند ۳ اضافه می کند «جامعه بین المللی اصرار دارد دولت عراق فورا به کلیه سازمان های بشردوستانه بین المللی اجازه
دهد به کلیه کسانی که در تمام مناطق عراق محتاج کمک هستند، امکان دسترسی داشته باشد .» در پی این قطعنامه
سازمان های بشردوست بین المللی برای ارائه کمک عازم عراق شده، در شمال این کشور مبادرت به تاسیس اردوگاه نمودند .
نیروهای نظامی کشورهای متحد مثل امریکا، انگلیس، فرانسه و ایتالیا مسئولیت حفظ امنیت این اردوگاه ها را بر عهده گرفتند .

این قطعنامه که نقطه عطفی در مداخله بشردوستانه سازمان ملل در امور داخلی کشورها پس از جنگ سرد می باشد، از آن رو
حائز اهمیت