پاورپوینت کامل روشنفکر و تولید روش ۳۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل روشنفکر و تولید روش ۳۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل روشنفکر و تولید روش ۳۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل روشنفکر و تولید روش ۳۲ اسلاید در PowerPoint :

۸

روشنفکر به عنوان واژه ای نام آشنا در سده اخیر و روشنفکری به عنوان یک جریان در دوره های پس از عصر روشنگری، از جمله
مقولاتی بوده اند که تلقی های مختلفی درباره آن وجود داشته و دامنه این تلقی ها بعضا چنان گسترده و فراخ است که از باسوادی تا
اهل ادب و هنر بودن و از آن تا تخصص داشتن در یک رشته و سپس از آن تا کار در حوزه فلسفه و نهایتا سروکار داشتن با اندیشه را
در برمی گیرد .

با این حال در تعاریفی که از این مقوله ارائه شده در تمام موارد فوق، قید و تخصیص به آن زده شده تا از اطلاق عام و عمومیت آن
پرهیز شود . لذا بر مبنای این قیدها و تخصیص ها، هر انسان با سواد، هر ادیب و هر هنرمند، هر متخصص در یک رشته علمی، هر
فلسفه دان و هر اندیشمندی را نمی توان روشنفکر نامید; لیکن با وجود چنین تخصیص ها نیز تعریف ها از وضوح کامل برخوردار
نبوده و به تعبیر یکی از نویسندگان معاصر، روشنفکر در کشورها می تواند ملغمه ای از خصوصیات متضاد باشد; ولی هم او
روشنفکر را کسی می داند که از روش های زمان خودش آگاه است .

برخی دیگر، روشنفکر را ترجمان واژه «انتلکتوئل » دانسته و برخی نیز – که اکثر قریب به اتفاق را تشکیل می دهند – روشنفکری را
در ارتباط با قدرت معنا می کنند و روشنفکر را کسی می دانند که وارد قدرت نشده یا منتقد قدرت است . شاید از همین رو باشد
که ژان پل سارتر را سمبل روشنفکری معرفی می کنند; چه او نه تنها در جریان انقلاب کبیر فرانسه وارد حیطه قدرت نشد، بلکه
بعدها که او را نامزد دریافت جایزه نوبل کردند، از پذیرش و دریافت آن سرباز زد . به هر حال این سمبل اندیشی درباره سارتر هم
خود معیاری فراگیر برای شناخت و طبقه بندی روشنفکرانی است که در دهه های اخیر ایران بخصوص، ارجحیت یافته است; اما
نمونه ای که مدنظر نگارنده است و اتفاقا از همین حیث یعنی عدم نسبت با قدرت حاکم از او ستایش شده و به عنوان روشنفکر
تبعیدی و مهاجر در مقابل روشنفکر مهجور یا – به تعبیر خودش – روشنفکر آماتور یا نا محرم در مقابل روشنفکر حرفه ای یا محرم
شناخته شده، «ادوارد سعید» است که اخیرا بدرود حیات گفت .

مقالات و نوشته های چند روز اخیر که به مناسبت در گذشت وی منتشر شد، بار دیگر نشان داد که برداشت های موجود از
روشنفکر و روشنفکری همچنان بر روی پاشنه ثابت ضدیت با قدرت و یا اندیشه فوکویی قدرت در برابر اندیشه می چرخد; اما غور و
بررسی بسیار دقیق تر اندیشه سعید بیانگر آن است که وی در گفته ها و نوشته هایش برداشتی موسع و منعطف تر از آن مفهوم
محدود و مضیقی دارد که در نظر همگان حک و تثبیت شده است . البته این به معنای آن نیست که ادوارد سعید روشنفکر را منتقد
قدرت نمی داند و روشنفکر می تواند درون دایره قدرت جا بگیرد و همچنان به سبب اندیشه خود روشنفکر تلقی شود .

آنچه سعید به عنوان نقش مربی روشنفکران بر می شمارد، ناظر بر این معناست که درگیری و تعهدی عاشقانه، خطرپذیری، افشا،
پای بندی به اصول، آسیب پذیری در مناظره ها و درگیری با اهداف دنیوی را از جمله آن نقش ها دانسته و معتقد است که این
نقش ها فقط از عهده روشنفکر آماتور برمی آید، بر خلاف روشنفکر حرفه ای که فاقد استقلال فکری است و آن چیزی را می نویسد یا
اشاعه می دهد که اربابانش از او خواسته اند .

یا در جای دیگر همان نقشی را برای روشنفکر احصا می کند که هایدگر، فوکو و دلز لازم دانسته اند; یعنی عدم جزم اندیشی در
اندیشه . در سخنرانی های خود در سال ۱۹۹۳ که رادیو B.B.C آن را پخش کرد، به نقش آشکار روشنفکر به عنوان یک نامحرم
آماتور و مزاحم حفظ شرایط موجود، تاکید می کند . اما همه این نقش ها بر یک مفهوم استوار بوده و آن اصالت دادن به نظریه
مستقل از اراده امریت است که پیش از او فوکو هم به آن پرداخته بود . به این معنا که این امریت است که برای مشروعیت بخشیدن
به قدرت خود، نظریه انتخابی خودش را به انحصار درآورده و عمومیت می بخشد و در حقیقت این نظریه نیست که تعمیم پیدا
می کند; بلکه قدرت است که در جامه نظریه، به خود عمومیت بخشیده است . او با این استدلال نظریه را اساسا ضدآمریت دانسته و
در مقابل آن از تعبیر گفتمان مردمی علیه ساختار قدرت استفاده می کند .

مع الوصف وقتی بیشتر به محدوده تعریف و تفکر سعید وارد می شویم، می بینیم که رویکرد او به نوعی مخالفت با روندی است که از
آن روشنفکرگرایی یاد می کند و وظیفه ای را که در قبال این روند برعهده روشنفکر می داند، شکستن قالب های ذهنی
محدودکننده تفکر و مقولات تقلیل پذیری است که ارتباطهای بشری را در تنگنا قرار می دهد .

به نظر وی روشنفکر منافع گروه خاصی را ترویج نمی کند، بلکه تفکر جمعی را به زیر سؤال می کشد و سؤال ایجاد می کند: عنصری
که جزء لایتجزای اندیشه است .

از سویی هم معتقد است هیچ قاعده ای وجود ندارد که به موجب آن روشنفکر بتواند بفهمد که چه باید بگوید یا انجام دهد و در
واقع قاعده دستوری و فرمولیزه ای برای گفتار و رفتار روشنفکر وجود ندارد . درعین حال افسوس می خورد که در سال های ا