پاورپوینت کامل یهود و انتفاضه از ریشه تا امروز ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل یهود و انتفاضه از ریشه تا امروز ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل یهود و انتفاضه از ریشه تا امروز ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل یهود و انتفاضه از ریشه تا امروز ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

فلسطین نام سرزمینی با وسعتی معال ۲۷۰۰۰ کیلومتر مربع (۱) است که در خاورمیانه و شرق دریای مدیترانه قرار دارد . این کشور
حلقه اتصال سه قاره آسیا، آفریقا و اروپا است و قلب جهان عرب نام گرفته است . هجوم یهودی های مهاجر به این کشور و تاسیس
دولت یهود و رژیم صهیونیستی، با نام جعلی اسرئیل، عملا فلسطین از جهان اسلام جدا شده و غاصبانه در اختیار یهودی های
صهیونیست قرار گرفت .

در این مقاله سعی شده است، به سؤالاتی چون «زمینه های تشکیل دولت یهود چه بوده است؟ چه راه حل هایی در قضیه بحران
فلسطین تاکنون ارایه شده است؟ ریشه های ظهور انتفاضه چیست؟ و سرانجام اینکه چه رابطه ای میان فلسطین و جمهوری
اسلامی ایران وجود دارد؟» پاسخ داده می شود:

الف . زمینه های شکل گیری دولت یهود

۱ . نقش تئودور هرتزل

در سال ۱۸۹۵ م در پاریس، کتابی به نام «دولت یهود» ، توسط تئودور هرتزل (۱۹۰۴ – ۱۸۶۰ م) که اهل بوداپست مجارستان و
خبرنگار بوده است، به انتشار رسید، دو سال بعد طرح تشکیل دولت یهود در سال ۱۸۹۷ م در اولین کنگره صهیونیست ها در شهر
بازل سوئیس مورد تاکید قرار گرفت . (۲) اینکه در کجا باید دولت یهود را تاسیس کرد و سرزمین موعود یهودی ها را تحقق بخشید،
مناطقی چون آرژانتین، اوگاندا در آفریقا و طرابلس در لیبی مد نظر یهودی ها قرار گرفت که بنا به دلایلی رد شد و سرانجام
فلسطین، به عنوان وطن ملی یهود مورد توافق یهودی های صهیونیست و نظام سلطه جهانی، به سرکردگی انگلیس قرار گرفت .
یهودی ها فلسطین را به دلایل زیر برگزیدند:

– صهیونیست ها می گویند، یکی از بزرگ ترین عبادتگاه های یهودیان، یعنی معبدی که متعلق به هیکل حضرت سلیمان است، در
بیت المقدس قرار دارد .

– به لحاظ تاریخی آنها معتقدند که این سرزمین وابسته به قوم یهود بوده که اقوام خارجی آنها را از آنجا اخراج کرده اند، ولی منابع
تاریخی تاکید دارد که مسجد الاقصی، همچون کعبه، از آغاز خلقت مکان مقدس بوده، به تدبیر و الهام الهی ساخته شده و در زمان
حضرت داود (ع) و فرزندش حضرت سلیمان (ع) تجدید بنا شده است . بنابراین، اصلا وجود هیکل حضرت سلیمان در زیر مسجد
الاقصی توطئه ای بیش نیست که از طرف صهیونیست ها، برای ویرانی مسجد الاقصی از طریق حفاری ها و ایجاد تونلی در زیر آن
مطرح شده است . (۳)

از طرفی تا آنجا که تاریخ به یاد دارد، در سرزمین فلسطین ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد، اقوام سامی از قلب حجاز به سوی مصر، عراق،
سوریه، لبنان و فلسطین کوچ نموده و اقوامی چون اعراب کنعانی در فلسطین سکنی گزیدند و حدود دو قرن قبل از میلاد،
دولتی تحت عنوان کنعانیه را در آنجا تاسیس نمودند . در سال ۱۲۲۵ ق م، قوم بنی اسرائیل، به همراه حضرت موسی در فلسطین
سکونت کردند . حدود هزار سال پیش از میلاد، اقوامی به نام فلسطینی که از دریای اژه آمده بودند، به این ناحیه راه یافته و جای
کنعانیان را گرفتند . بعدها حضرت داود و سلیمان پیامبر، دولت هایی در این سرزمین به وجود آوردند . فلسطین در طول سالیان
دراز و در جنگ های حادث شده بین قدرت های دنیا، دست به دست می شد تا اینکه در زمان خلیفه دوم، یعنی عمر به دست
نیروهای اسلام افتاد . (۴)

۲ . مهاجرت یهودیان به فلسطین

یهودی های مستقر در فلسطین در سال های ۷۱ – ۱۱۷۰م، تنها ۱۴۴۰ نفر و در آغاز قرن ۱۹ به ۸۰۰۰ نفر و در سال ۱۸۸۰م، حدود ۲۰۰۰۰
نفر و در سال ۱۹۱۸م، این رقم به ۵۶۰۰۰ نفر رسید . مهاجرت یهودیان، پس از اعلامیه بالفور (۱۹۱۷م) شدت گرفت . در بین جنگ
جهانی اول و دوم که فلسطین تحت قیمومیت دولت انگلیس در آمد، انگلیسی ها در فروش اموال متعلق به دولت قیمومیت به
یهودیان سرمایه دار هیچ گونه دریغی نداشتند . یهودی های مهاجر در فلسطین هر لحظه بیشتر و بیشتر می شوند، تا اینکه در
سال ۱۹۴۷ م تعداد آنها به ۶۲۹۰۰۰ نفر و در سال ۱۹۴۸ م، پس از تشکیل دولت یهود به ۷۶۰۰۰۰ نفر رسید . شش ماه از تاسیس
ولت یهود نگذشته بود که تعداد یهودی های مهاجر به فلسطین را ۱۰۱۸۲۸ نفر ذکر کردند . (۵)

۳ . مساعدت انگلیس در تشکیل دولت یهود

سومین عامل در شکل گیری دولت یهود، خیانت دولت انگلیس است، با باز گشایی کانال سوئز در نیمه دوم قرن ۱۹ و اشغال مصر
توسط انگلیس، و دعوت انگلیس از آمریکا برای حضور در جنگ جهانی اول علیه آلمان، انگلیس ها به صهیونیست ها قول مساعد
دادند که وعده های خود به صهیونیست ها را برای تاسیس کشور مستقل صهیونیستی به انجام برسانند .

بالفور وزیر خارجه وقت انگلیس در نامه روتشیلد] ] Rothschild صهیونیست فرانسوی که در خواست کرد، پس از پایان جنگ
جهانی اول، انگلیس بپذیرد که فلسطین وطن ملی یهود باشد و در جهت تاسیس دولت یهود در فلسطین از هیچ تلاشی فروگذار
نکند، در دوم نوامبر ۱۹۱۷ م با صدور اعلامیه ای پذیرفت و اعلام داشت، دولت بریتانیا مساعدت خود را در اجرای اهداف فوق به
نحو احسن عمل خواهد کرد . (۶)

نیروهای نظامی انگلیس، ۲۷ روز پس از اعلامیه بالفور، وارد بیت المقدس شدند و در کنفرانس «سان رمو» قیمومیت انگلیس بر
فلسطین به رسمیت شناخته شد . در ۳۰ ژوئن ۱۹۲۰ سر هربرت سامویل، یهودی انگلیسی از سوی دولت انگلیس با سمت کمیسر
عالی، وارد فلسطین شد تا یک حکومت غیر نظامی بر فلسطین را سازمان دهد . او در فلسطین اشغالی اعلام داشت، بر اساس
تصمیم متفقین و قدرت های وابسته، زمینه مناسب برای تشکیل وطن یهودی در فلسطین فراهم خواهد شد .

۴ . کشتار فلسطینی ها توسط مهاجرین یهود

پس از ورود یهودی های صهیونیست به فلسطین، گروه های مسلح صهیونیست ها دست به کشتار وسیع مردم مسلمان زدند . نمونه
این کشتار را در الحصاص ۱۹۴۷ م و دیر یاسین در ۹/۴/۱۹۴۸ که به مثله شدن زنان باردار ختم شد، می توان نام برد .

۵ . طرح تقسیم فلسطین توسط سازمان ملل

انگلیس که در جامعه ملل، در ۲۴ ژوئن ۱۹۲۴ سند قیمومیت خود بر فلسطین را به تصویب رساند، در سال ۱۹۴۷ به سازمان ملل
متحد اعلام داشت که دوران قیمومیتش بر فلسطین به اتمام رسید و در خواست راه حل کرده بود . سازمان ملل هیاتی ۱۱ نفره از
کشورهای استرالیا، کانادا، چک و اسلواکی، گواتمالا، هند، ایران، هلند، پرو، سوئد، اروگوئه و یوگسلاوی را برای طرح تقسیم
فلسطین به این کشور فرستاد . در نهایت طرح تقسیم فلسطین با ۷ رای موافق از ۱۱ رای، به سازمان ملل ارائه و در ۲۹ نوامبر
۱۹۴۸ با فشار شدید آمریکا و همکاری شوروی سابق، طرح تقسیم فلسطین به تصویب سازمان ملل رسید . قرار شد ۴۵ درصد به
فلسطین و ۵۵ درصد به یهودیان داده شود . بیت المقدس به نام منطقه حایل (شهر بین المللی) تحت نظارت بین الملل قرار
گرفت .

تشکیل دولت یهود

در ۱۵ مه ۱۹۴۸، با خروج نیروهای انگلیسی از فلسطین و قبول طرح تقسیم فلسطین توسط سازمان ملل، بن گورین تاسیس
دولت یهود در فلسطین را اعلام کرد . دولت امریکا پس از ۵ تا ۹ دقیقه، تشکیل دولت یهود را برسمیت شناخت و سیل کمک های
نظامی، اقتصادی این کشور به فلسطین اشغالی سرازیر شد . گواتمالا دومین کشور و شوروی سابق سومین کشوری بودند که رژیم
صهیونیستی اسرائیل را به رسمیت شناختند و بدین صورت بود که غده ای سرطان در قلب جهان اسلام شکل گرفت .

ب . راه حل های بحران فلسطین

از همان ابتدای صدور اعلامیه بالفور در سال ۱۹۱۷م، مبارزات مردم فلسطینی آغاز شد و در سال ۱۹۲۰ در بیت المقدس، اولین
شورش مسلمین و مسیحیان علیه یهودی های مهاجر، در مراسم «موسم النبی » شکل گرفت . از آن زمان به بعد راه حل های نظامی
و سیاسی متعددی در قضیه فلسطین به اجرا گذاشته شد که در ذیل به توضیح آنها می پردازیم:

راه حل های نظامی

۱ . قیام شیخ عزالدین قسام (۱۹۳۵ م) ; شیخ عزالدین قسام اهل سوریه، تحصیل کرده الازهر و شاگرد شیخ محمد عبده بود . او در
سوریه به علت قیام علیه استعمار فرانسه، توسط نظامیان فرانسوی غیابا به اعدام محکوم شد .

با اعلام این خبر، شیخ به شهر حیفا در فلسطین رفت و در آنجا به آموزش اسلامی و سازماندهی مردم پرداخت و با تشکیل
گروه های کوچک علیه استعمار انگلیس در فلسطین، دست به قیام زد و در نهایت با محاصره کوه «یعبد» توسط نظامیان انگلیس و
پس از نبرد سخت میان نیروهای قسام و انگلیس، سرانجام او و یارانش به شهادت رسیدند . (۷)

قیام شیخ، اولین حرکت نظامی ای بود که توسط اسلام گرایان صورت گرفت و از مسجد استقلال در حیفا آغاز و پس از آن به
مناطق جنین، طولکرم و نابلس گسترش یافت .

۲ . عملیات های نظامی توسط ارتش های آزاد یبخش عربی; کشورهای عربی و در راس آنها مصر و سوریه، به صورت رسمی چهار
بار، در سالهای ۱۹۴۸، ۱۹۶۷، ۱۹۷۳ میلادی، با رژیم صهیونیستی وارد جنگ شدند . در این جنگ ها تنها در سال ۱۹۷۳ م به طور
ناقص موفقیتی کسب کردند و در بقیه جنگ ها، نه تنها شکست را متحمل شدند، بلکه مناطقی از خاک خود را از دست دادند . در
ذیل به بررسی سه جنگ فوق می پردازیم:

– جنگ اول ۱۹۴۸ م; یک روز پس از تاسیس رژیم صهیونیستی، یعنی در ۱۶ مه ۱۹۴۸م، ارتش های عربی از مصر، اردن، سوریه،
عراق، لبنان ، یمن و قوایی از عربستان وارد فلسطین شدند . چیزی نمانده بود که تل آویو به تصرف نظامیان عرب در بیاید که پس
از ۸ ماه نبرد سخت میان یهودیان صهیونیست و سربازان عرب، سرانجام با پادرمیانی سازمان ملل، جنگ خاتمه یافت .
صهیونیست ها از اعلام آتش بس توسط سازمان ملل نهایت بهره را بردند و با شروع عملیات علیه ارتش های عرب، خاک خود در
فلسطین را به ۷۷ درصد افزایش دادند . (۸)

– جنگ دوم ۱۹۶۷ م; در ماه مه ۱۹۶۷ م، وقتی جمال عبدالناصر رییس جمهور مصر، سوریه را از احتمال حمله صهیونیست ها به
این کشور آگاه کرد، ارتش های مصر، سوریه، اردن، عراق و کویت به حال آماده باش در آمدند . شوروی سابق و امریکا تصمیم
گرفتند، جلوی جنگ را بگیرند و به همین خاطر سفیر شوروی سابق در مصر، شبانه ناصر را از خواب بیدار و او را از بروز جنگ
منع می کند . ناصر وقتی از شروع جنگ منصرف می شود، (۹) نیروی هوایی رژیم صهیونیستی عملیات را آغاز و فرودگاه های مصر،
سوریه، اردن و عراق را به شدت بمباران می کنند . با ورود نیروی زمینی صهیونیست ها به جنگ، طی مدت ۶ روز، صحرای سینا،
کرانه باختری رود اردن، بلندی های جولان، نوار غزه و بیت المقدس که شهر بین المللی اعلام شده بود به تصرف رژیم
صهیونیستی در می آید . این جنگ به جنگ ۶ روزه معروف است .

– جنگ سوم ۱۹۷۳ م; در اکتبر سال ۱۹۷۳ م اعراب برای جبران شکست های گذشته خود به رهبری سادات از مصر و حافظ اسد از
سوریه، عملیات غافلگیرانه ای را علیه رژیم صهیونیستی آغاز کردند . این جنگ که در ماه رمضان اتفاق افتاد و به جنگ رمضان
معروف است، در همان ساعات اولیه حمله ارتش های عرب، شکست سختی را نصیب رژیم صهیونیستی کرده بود، ولی با ایجاد پل
هوایی آمریکا و کمک بی شمار آن به رژیم صهیونیستی، سرانجام عملیات اعراب متوقف و رژیم صهیونیستی توانست، از مرگ
حتمی نجات پیدا کند و بدین سان امیدواری از ارتش های عربی به یاس تبدیل شد .

۳ . تشکیل سازمان های مسلح فلسطینی

در گیرودار جنگ ارتش های عرب علیه رژیم صهیونیستی بود که برخی از فلسطینی ها تصمیم گرفتند، دست به تاسیس
سازمان های مسلح بزنند، تا از این طریق، ناکامی ارتش های عربی را جبران کرده، شاید به نتیجه برسند و سرزمین خود را از
چنگال اشغالگران آزاد سازند . اعم این سازمان ها عبارت بودند از:

– الفتح (سازمان سپتامبر سیاه) ; این سازمان توسط تبعیدیان فلسطینی در کویت، در سال ۱۹۵۰ م تشکیل شد که رهبری آن را
یاسر عرفات به عهده گرفت .

– الصاعقه; این سازمان در سال ۱۹۶۶ م توسط حزب بعث سوریه تشکیل شد که رهبری آن در دست «ظهیر محسن » بوده است .
سازمان مذکور به شدت طرفدار مواضع سوری ها به شمار می آمد .

– جبهه دمکراتیک آزادیبخش فلسطین; این سازمان طرفدار تفکر مارکسیستی و رهبری آن را «نایف حواتمه » و «عمر ادیب » عهده
دار بودند . جبهه مذکور به انقلاب طبقه کارگر اعتقاد داشت .

– جبهه خلق برای آزادی فلسطین; رهبری این جبهه را (جرج حبش) عهده دار بود و تحت تاثیر ایدئولوژی مارکسیستی شکل
گرفتند . از جمله کارهای آنها هواپیماربایی بوده است .

– جبهه خلق آزادیبخش فلسطین (فرماندهی کل) ; رهبری این جبهه در دست «احمد جبریل » است; این گروه سخت تحت تاثیر
سوری ها است .

– جبهه آزادیبخش فلسطین; این گروه از جبهه خلق برای آزادی فلسطین (فرماندهی کل) منشعب شده بودند و از رهبران آن
می توان «طلعت توفیق » و «محمد العباس » را نام برد .

– جبهه آزادیبخش عربی; این جبهه توسط عراق آموزش داده شد و سلاح های خود را از عراق می گرفتند; رهبری آن در دست
«عبدالرحیم احمد» و «ابواسماعیل » بود .

– جبهه مبارزات خلقی; این گروه از طرفداران چندانی برخوردار نبود . رهبری آن را «دکتر سمیر قو شاه » به عهده داشت .

– سازمان ژوئن سیاه; رهبری این سازمان را «خلیل البنا» به عهده داشت . سازمان ژوئن سیاه از سازمان الفتح جدا شدند و
سبت به سیاست های میانه روی الفتح اعتراض داشتند .

راه حل های سیاسی

تاکنون راه حل هایی از جانب سران دول عرب و نظام بین الملل برای حل بحران فلسطین ارائه شده است که در ذیل به بررسی
آنها می پردازیم:

۱ . طرح صلح دول عربی

– قرار داد کمپ دیوید; انور سادات رییس جمهوری مصر که در جنگ ۱۹۷۳ م علیه رژیم صهیونیستی فرماندهی جنگ را عهده دار
بود، بعدها با فشار آمریکا، در مقابل خواسته های صهیونیستی تسلیم شد . انور سادات در بهمن ۱۳۵۶ ه . ش (نوامبر ۱۹۷۷م) به
اسرائیل سفر کرد و گفت وگوهای صلح را با رژیم صهیونیستی آغاز کرد . (۱۰) این سفر نتیجه چندانی نداشت . در ادامه مذاکرات فوق
به دعوت کارتر، سادات رئیس جمهور مصر و بگین سرکرده رژیم صهیونیستی، در کمپ دیوید آمریکا، گفتگوها را ادامه دادند .
سرانجام با پادرمیانی امریکا میان مصر و اسرائیل، توافق نامه صلح در ۱۶ شهریور ۱۳۵۶ ه . ش (۷ سپتامبر ۱۹۷۸ م) به امضای
طرفین رسید . مهم ترین مفاد قرار داد عبارت بود از صلح مصر و اسرائیل، یعنی پذیرش اسرئیل توسط مصر و تخلیه سینا توسط
اسرائیل و استرداد آن به مصر و خود مختاری فلسطینی ها در نوارغزه و کرانه غربی رود اردن . (۱۱)

انعقاد این موافقت نامه، انزوای کشور مصر در دنیای عرب را در پی داشت و بدین ترتیب قوی ترین کشور در خط مقدم جنگ با
صهیونیست ها از جرگه مخالفان رژیم صهیونیستی خارج شد و این اولین حرکت مصیبت بار در روند سازش میان اعراب و اسرائیل
بشمار می آید .

– طرح فهد; در آبان سال ۱۳۶۰ ه . ش (اوت ۱۹۸۱ م) فهد که ولیعهد عربستان سعودی به حساب می آمد، طرح ۸ ماده ای را
هت حل بحران فلسطین ارائه داد که از بندهای زیر برخوردار بود:

۱ . عقب نشینی اسرائیل از اراضی اشغالی سال ۱۹۶۷ م .

۲ . از میان بردن آبادی های یهودی نشین در مناطق اشغالی ۱۹۶۷ م .

۳ . تضمین آزادی مراسم مذهبی در اماکن مقدسه برای پیروان تمام مذاهب .

۴ . جبران زیان مالی آن دسته از فلسطینی ها که خواستار بازگشت نیستند .

۵ . کنترل سازمان ملل بر ساحل غربی و نوارغزه پس از انتقال نیروهای رژیم صهیونیستی .

۶ . تاسیس دولت فلسطینی در ساحل غربی رود اردن و نوارغزه .

۷ . شناسایی حق حاکمیت تمام کشورهای منطقه در صلح و همزیستی مسالمت آمیز .

۸ . تضمین اجرای موارد طرح از سوی سازمان ملل متحد یا برخی از اعضای آن سازمان . (۱۲)

طرح فهد با مخالفت بعضی از دولت های عربی به شکست انجامید .

– طرح فاس; در سال ۱۳۶۱ ه . ش (سپتامبر ۱۹۸۲ م) شهر فاس در مراکش، محل تجمع سران ۲۱ کشور عرب جهت حل مسئله
فلسطین بود . این اجلاس که به دعوت شاه حسین پادشاه وقت مراکش صورت گرفت . شامل بندهایی چون، عقب نشینی اسرائیل
از همه سرزمین های اشغالی عرب در ۱۹۶۷م، تخلیه مناطق یهودی نشین ساخته شده پس از جنگ ۱۹۶۷ م، تضمین آزادی انجام
فرایض دینی برای پیروان همه ادیان در بیت المقدس، برخورداری مردم فلسطین در حق تعیین سرنوشت خود در پرتو
اکمیت ساف، به عنوان تنها نماینده قانونی مردم فلسطین، نظارت و کنترل سازمان ملل متحد بر کرانه باختری رود اردن و نوار
غزه برای یک دوره انتقالی چند ماهه و سپس تاسیس یک دولت مستقل فلسطینی به مرکزیت قدس و نیز تضمین برقراری و
تداوم صلح و اجرای مواد فوق از سوی شورای امنیت بوده است . این طرح که چندان تفاوتی با طرح فهد نداشت، پس از ساعت ها
مذاکره، نتیجه ای در برنداشت . (۱۳)

۲ . طرح صلح نظام بین الملل

– ارائه طرح صلح توسط برژنف; برژنف صدر اعظم اسبق شوروی سابق، شاید اولین کسی بود که طرح کنفرانس بین المللی صلح
را در سال ۱۹۷۹ م مطرح کرد . وی ضمن محکوم کردن موافقت نامه صلح کمپ دیوید، معتقد بود که تنها راه حل مسئله فلسطین
تشکیل کنفرانس بین المللی صلح به رهبری سازمان آزادیبخش فلسطین، اسرئیل و امریکا و کشورهای صلح طلب است . مجمع
عمومی سازمان ملل در ۱۰/۲/۱۹۸۱ م در قطعنامه ای با اکثریت آرا، برگزاری کنفرانس بین المللی ویژه فلسطین را تحت نظارت
سازمان ملل اعلام داشت .

– کنفرانس صلح مادرید; با آغاز قیام سراسری مردم مسلمان فلسطین که از سال ۱۹۸۷ م آغاز شد، امریکایی ها به این فکر افتادند
که هر چه سریع تر باید جلوی شورش های فلسطینیان علیه رژیم صهیونیستی را بگیرند . به همین منظور در دسامبر ۱۹۸۸
مذاکرات صلح اعراب و اسراییل، با پادرمیانی امریکا و شوروی سابق آغاز شد .

اولین دور مذاکرات در پایتخت اسپانیا، یعنی شهر مادرید در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۱ م و با حضور نمایندگانی از سوریه، لبنان، اسرائیل و
رؤسای جمهور آمریکا، شوروی سابق و نخست وزیر اسرائیل آغاز به کار کرد . (۱۴) کنفرانس صلح مادرید پس از یازده دور مذاکرات
سرانجام به نتیجه روشنی دست نیافت . مهم ترین نتیجه کنفرانس صلح مادرید، شناسایی رژیم صهیونیستی توسط سازمان
آزادیبخش فلسطین به رهبری یاسر عرفات بوده است . (۱۵)

– قرار داد غزه – اریحا; ادامه مذاکرات صلح میان سازمان آزادی بخش فلسطین (ساف) به رهبری یاسر عرفات و رژیم
صهیونیستی، سرانجام سند نهایی قرار داد مذکور در ۱۳ سپتامبر۱۹۹۳ م در واشنگتن به امضای طرفین رسید . این قرار داد به
نزاع میان سازمان آزادیبخش فلسطین و رژیم صهیونیستی رسما خاتمه داد . علاوه بر به رسمیت شناختن اسراییل توسط سازمان
آزادیبخش فلسطین، رژیم صهیونیستی هم موجودیت ساف را به عنوان نماینده مردم فلسطین پذیرفت .

براساس قرار داد غزه – اریحا، رژیم صهیونیستی به سازمان آزادیبخش فلسطین اجازه می داد، یک دولت خود مختار فلسطینی
(دولت انتقالی) در کرانه باختری رود اردن و نوارغزه تشکیل دهد . دولت انتقالی فلسطین، اداره امور شهرهای کرانه باختری و
نوارغزه را به عهده خواهد داشت، ولی حفاظت از مرزها و منابع آبی مناطق فوق همچنان در اختیار اسراییل بوده است . در قرار
داد مذکور گفته شد که اعطای استقلال کامل و تشکیل دولت مستقل فلسطینی، پنج سال پس از انعقاد قرار داد غزه – اریحا اعطا
خواهد شد . (۱۶)

همه آنچه به عنوان راه حل های نظامی و سیاسی قضیه فلسطین آمده ، نتوانسته مشکل بحران فلسطین را به پایان برساند و
امروزه پس از آن همه راه حل ها، به نظر می رسد فلسطین راه خود را جهت رهایی از چنگال صه