پاورپوینت کامل استهلال و رسالت روحانیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل استهلال و رسالت روحانیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل استهلال و رسالت روحانیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل استهلال و رسالت روحانیت ۴۱ اسلاید در PowerPoint :

۵

ماجرای روز سه شنبه و اختلاف نظر مراجع در اعلام روز عید فطر، نشان داد که مسئله یاد شده به لحاظ فقهی و اجرایی
دشواری هایی دارد که باید برای حل آن چاره اندیشی جدی صورت بگیرد . طبیعی است که طی این چند سال تلاش هایی صورت
گرفته، اما وضع حاضر نشان داد که آنچه تا کنون انجام گرفته در مرحله عمل ناکافی بوده و نتوانسته این مشکل را حل و فصل کند .
در واقع باید دید که اشکال اصلی کار کجاست و سپس برای رفع آن چاره اندیشی نمود .

به نظر می رسد که در این باره سه مشکل وجود دارد:

۱ . ظاهر امر آن است که مشکل تفاوت آرای فقهی فقها در باب رؤیت هلال است . در این باب نخستین مسئله آن است که آیا دیدن
ماه در یک نقطه، موجب می شود که در همه مناطق و همه کشورها عید اعلام شود، یا آنکه دیدن ماه در هر نقطه، برای همان محل
قابل قبول است؟

در این باب منهای نظر مرحوم آیت الله خویی و برخی از شاگردان ایشان، مانند آیت الله شیخ جواد تبریزی، سایر فقها به این مبنا
اعتقادی ندارند و رؤیت منطقه ای آن را می پذیرند; گرچه دراین باره محدوده کشور و منطقه چندان واضح و روشن نیست و به نظر
می رسد که ترکیبی از وسعت جغرافیایی، افق جغرافیایی و حوزه حکومتی در این زمینه مطرح باشد .

مشکل دیگر لزوم رؤیت ماه با چشم سر و گواهی عده ای از معتمدین است که تقریبا اکثریت قریب به اتفاق فقها به آن قائل هستند .
تنها در این اواخر – منهای آنچه از برخی فقهای کهن شیعی نقل می شود – برخی از فقها، حکم به رؤیت را بر حسب آنچه که در
تقویم های رسمی و بر اساس محاسبات نجومی آمده، صادق می دانند .

آنچه روز سه شنبه رخ داد، تنها در حد نظریه آیت الله تبریزی به مشکل فوق الذکر باز می گشت . زمانی که در نقطه ای از جهان
اسلام رؤیت ماه ثابت شد، طبعا برای ایران هم باید ثابت شده فرض شود . البته در اینجا هم این مشکل وجود داشت که آیا رؤیت ماه
در آن مناطق واقعا ثابت شده است یا نه . این مشکلی است که در ادامه به آن خواهیم پرداخت .

دراین باره که آیا سه دیدگاه فقهی فوق الذکر، یعنی کفایت رؤیت در یک منطقه برای مناطق دیگر، لزوم رؤیت در هر منطقه و
کشور و کفایت تقویم های رسمی قابل جمع و هماهنگی هستند یا نه، سخن گفتن بسیار دشوار است . به نظر می رسد این بحث
فقهی است و با وضعیت فعلی ما که استنباطات فقهی جنبه شخصی دارد نه شورایی عجالتا قابل حل نیست .

۲ . دشواری دوم آن است که ثابت شدن رؤیت ماه به چه طریق امکان پذیر است؟ در اینجا به طور معمول سخن از دو شاهد عادل و
طرف اطمینان آور و عقلایی دیگر به میان می آید . طبعا کسب اطمینان و رسیدن به نتیجه مهم است، اما از آنجا که در رؤیت ماه با
چشم سر، معمولا خطاهای زیادی رخ می دهد، فقها به دیدن چند شاهد معمولی و لو عادل اکتفا نمی کنند . در واقع از عصر روزی
که حدس زده می شود، شب اول ماه شوال است، عده زیادی در تکاپوی رؤیت ماه برمی آیند . در این وقت، دفاتر مراجع تقلید، آماده
دریافت گزارش ها می شوند . به طور طبعی این گزارش ها از شهرهای مختلف به دست می آید . گزارش های یاد شده با منابع آنها و
تایید علمای محل از عدالت شاهدان، میان بیوت علما دست به دست می چرخد و سنجیده می شود .

در این صورت ممکن است مرجع تقلیدی به این مقدار گزارش اکتفا کرده و آنها را بپذیرد و برایش ثابت شود که فردا اول ماه است .
اما مرجع تقلید دیگر آن شواهد را کافی نداند و برایش ثابت نشود .

یکی از دشواری هایی که روز سه شنبه سبب اصلی اختلاف میان مراجع تقلید شد، همین نکته بود . در واقع تمامی گزارش های
رسیده در اختیار همه بیوت قرار داشت . همین طور در اختیار دفتر مقام معظم رهبری و نیز دفتر آیت الله سیستانی و شخص
ایشان در نجف قرار گرفت; در این میان، کسانی آنها را تایید کردند و جمعی هم مانند آیت الله سیستانی و رهبر انقلاب و دیگر
مراجعی که چهارشنبه را عید اعلام کردند، آن شواهد را برای اثبات رؤیت ماه کافی ندانستند .

برای کسانی که نپذیرفتند، یک قرینه مهم علمی هم وجود داشت و آن این است که دست اندرکاران مسائل نجومی از قبل اعلام
کرده بودند که به هیچ روی، حتی با چشم مسلح، امکان رؤیت ماه در شب سه شنبه وجود ندارد .

این در حالی بود که بسیاری از کشورهای اسلامی نظیر پاکستان و هند هم سه شنبه را به عنوان عید اعلام نکردند و مانند ایران و
شیعیان عراق، روز چهارشنبه، را عید اعلام کردند .

درباره این مشکل چه راه حلی وجود دارد؟

برخی ایجاد یک مجمع از نمایندگان مراجع تقلید را برای ارزیابی گزارش ها پیشنهاد می کنند . به نظر می رسد، اگر مشکل فقهی
در کار نباشد که در این مورد نیست، بتوان با ایجاد چنین مجمعی به مقدار زیادی این مشکل را حل کرد .

در واقع، در اینجا تنها یک مشکل اجرایی در کار است و این مشکل، به تایید یا رد گزارش ها مربوط می شود . اگر هر مرجعی دو
نماینده معتمد در این مجمع داشته باشد که با مراجع خود در ارتباط باشد، می توان به یک جمع بندی رسید و نظر واحدی را
اعلام کرد .

۳ . مشکل سومی هم وجود دارد که اهمیت آن در ایجاد آشفتگی در واقعه روز سه شنبه، جدی تر از بقیه عوامل بود .

فرض کنیم که برای شماری از مراجع محترم تقلید، رؤیت ماه ثابت شد . در اینجا این مسئله مطرح می شود که تکلیف مقلدان آنها
چیست؟

به لحاظ علمی پاسخ این است که اگر همه این مراجع که رؤیت ماه برای آنان ثابت شده است، از موضوع ولایت، حکم به عید بودن
این روز بکنند، با فرض پذیرش ولایت آنها، یک دشواری عجیبی به وجود می آید، زیرا گفته می شود که اگر یک فقیه صاحب
لایت حکم کرد، بر همه فقهای دیگر، تبعیت از حکم او که به مانند یک حکم قضایی است، لازم است . پیداست که در صورت تحقق
چنین امری، مسئله چه اندازه پیچیده می شود .

چاره ای که اندیشیده شده این است که مرجع تقلید اعلام می کند که تنها ماه برای او ثابت شده، اما حکم به عید بودن نمی کند .

در این صورت، پرسش این است که حتی با این وضع، آیا مقلدان آن مرجع باید روزه خود را افطار کنند و بر فرض – در مورد امسال
– سه شنبه را عید تلقی کنند؟

جواب آن است که چنین نیست; یعنی مرجع تقلید براساس گزارش ها می پذیرد که امروز عید است، اما دراین باره حکمی نمی کند
که برای دیگران اعم، از مقلدان وی یا غیر آنان، پذیرش آن الزا