پاورپوینت کامل تبلیغات خارجی و ضرورت های برنامه ریزی راهبردی ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تبلیغات خارجی و ضرورت های برنامه ریزی راهبردی ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تبلیغات خارجی و ضرورت های برنامه ریزی راهبردی ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تبلیغات خارجی و ضرورت های برنامه ریزی راهبردی ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

۳۲

متاسفانه یکی از غفلت هایی که در جامعه ما در تمامی عرصه ها کاملا ملموس و مشهود هست، غفلت از امر تحقیق و پژوهش است .
با این وجود به نظر شما در عرصه تبلیغات دینی در خارج از کشور از جانب نظام جمهوری اسلامی به طور اعم و به طور اخص از
جانب حوزه علمیه قم چه غفلت هایی به طور اخص تاکنون صورت گرفته است؟ به تعبیر دیگر حضرتعالی با دید محققانه خود
عملکرد مجموعه نظام جمهوری اسلامی و به طور مشخص حوزه علمیه قم را چگونه ارزیابی دارید؟

در ابتدا باید تکلیف یک موضوع را مشخص کنیم . یک نگاه این است که با نگرشی بدبینانه و احساس خودکم بینی به موضوع نگاه
می کنند و می گویند که ما کاری نکرده ایم و شکست خورده ایم . بنده چنین نگاهی به موضوع ندارم .

اگر از دید رقبای خود به موضوع نگاه کنیم در ۲۵ ساله گذشته خیلی رقیب جدی و قدری برای آنها بوده ایم و اگر عقب تر از این به
تاریخچه تبلیغ شیعی در دوره معاصر نگاه کنیم و مهاجرت را اصل قرار بدهیم، در ۲۵ سال گذشته مبلغین شیعی موفقیت های
شگفت آوری داشته اند زیرا فقط اگر یک نمونه از آنها مثل عظمت کار امام موسی صدر در لبنان را مورد مطالعه جدی قرار دهیم،
قدرت یک مبلغ شیعی که از زاویه تبلیغ وارد می شود و بعد به یک رهبر سیاسی اجتماعی بزرگ تبدیل می شود به نظر می رسد که
هیچ مبلغی در عصر شناخته شده دویست سال اخیر نمی تواند ادعا کند که به چنین موفقیتی در صحنه اجتماعی دست پیدا کرده
است زیرا او که از یک کشور (ایران) به یک کشور دیگر (لبنان) رفته، چنان مورد احترام جامعه شیعی، سنی و مسیحی این کشور
(لبنان) قرار گرفته که بعد از گذشت دو دهه از اسارت یا شهادت آن (نمی دانیم) هنوز هم علاوه بر مردم لبنان در میان اعراب به
عنوان سنبل ملی لبنان شناخته می شود .

اگر جلوتر بیاییم و پیروزی انقلاب اسلامی را یک نقطه عطفی در تبلیغات خارج از کشور یا تبلیغات بین فرهنگی شیعه به حساب
آوریم، آنگاه باید از تلاش هایی که بعد از انقلاب صورت گرفته، قدردانی کنیم . کارهایی که بعد از انقلاب در زمینه تبلیغات خارجی
کرده ایم را می توان به سه دسته بزرگ تقسیم بندی کرد:

۱ . دسته اول، حوزه دعوت از دیگران به ایران است که این هم در دو بعد مشخص شکل گرفت .

۱ – ۱ . دعوت از بزرگان دیگر مذاهب و فرهنگ ها به کشورمان هست که ما امید داشته ایم که آنها به مبلغان ما تبدیل شوند .

به نظر من در این زمینه ما موفقیت های جدی کسب کردیم . یعنی کارکردی که به اصطلاح کنفرانس های اندیشه اسلامی،
کنفرانس های وحدت اسلامی و الآن هم کنفرانس هایی در گفتگوی ادیان دارد، در بهبود نگرش دیگران به ما، به موفقیت جدی
دست یافته ایم .

کسانی که در این گونه جلسات شرکت داشته اند کاملا ملاحظه کرده اند که پیش و پس از انجام این کنفرانس ها دیدگاه های
خارجیان مدعو نسبت به ما مقداری تصحیح می شود و آنها می فهمند که تبلیغات علیه ما در خارج از کشور منفی، غیر واقع بینانه و
افراطی است . در واقع آنها وقتی می بینند که ما کمتر از آن حد که می گفتند بد هستیم در عمل یک تبلیغ مثبتی به نفع ما انجام
می شود . به عنوان مثال گزارشی که توسط مترجم یکی از فیلسوفان آلمانی که اخیرا به کشور ما سفر کرده بود می خواندم و از
صحبتهایی صورت گرفته میان مترجم و آن فیلسوف آلمانی احساس کردم که آن متفکر برجسته آلمانی که آخرین بازمانده
متفکرین بزرگ آلمان است، واقعا تحت تاثیر محیط طبیعی ایران و اندیشمندان ما قرار گرفته است . به هر حال این یک بعد است .

۲ – ۱ . دعوت از افرادی است که از متن جوامع خارجی انتخاب شده اند و به ایران آمده اند و محیط شیعی را دیده اند که اینها نیز دو
دسته اند:

۱ – ۲ – ۱ . افراد خارجی که به عنوان دانشجو وارد ایران شده اند .

۲ – ۲ – ۱ . افراد خارجی که به عنوان طلبه وارد ایران شده اند .

پیرامون فعالیت ما در حوزه دانشجویی هنوز زود است که ارزیابی داشته باشیم، اگر چه ارزیابی هایی وجود دارد که در تحقیقات
اخیر دانشگاه بین المللی امام خمینی در نظرسنجی و نگرش سنجی دانشجویان خارجی انجام شده و در شماره اخیر فرهنگ و
پژوهش منتشر شده است .

در این تحقیقات به نظر می آید که در زمینه تغییر نگرش آنها موفقیت چندانی کسب نکرده ایم; حتی در مواردی شکستهایی نیز
داشته ایم .

گرچه هیچ گاه توان حوزه و توان دانشگاه در زمینه امکانات رفاهی امکانات دولتی و نظام پشتیبانی برابر نبوده اما در حوزه علمیه
هم در دوره مدرسه حجتیه و هم در دوره جدید تربیت مبلغین خارجی از میان کسانی که به ایران برای تحصیل در حوزه می آیند،
تقریبا به نحو مطلوبی صورت گرفته است .

من با یکی از مسئولین وزارت خارجه صحبت می کردم او می گفت: ما در هر کشوری می رویم و می بینیم آنجا یک روحانی مذهبی
هست که به کار تبلیغ می پردازد و در کارش موفق است، می بینیم از تربیت شدگان و دانش آموختگان مدرسه حجتیه هستند .

۲ – دسته دوم، کسانی هستند که ما برای تبلیغ و کار فرهنگی به خارج کشور اعزام کرده ایم .

از یک نظر مبلغین اعزامی به خارج از کشور به چهار دسته متفاوت تقسیم می شوند:

۱ – مبلغینی که از جهت معرفت و توانایی تبلیغی ضعیف بودند، اما در چهارچوب روابط شخصی و دوستانه و برای آنکه به آنها
کمکی شود، به خارج از کشور اعزام گردیدند . ما از اینها به عنوان «شکست خوردگان تبلیغی » یاد می کنیم . اتفاقا اینها بزرگ ترین
معترضین تبلیغات خارج از کشور هم می باشند زیرا اینها کسانی هستند که مایل نیستند شکست خود در خارج از کشور را به
خودشان نسبت بدهند و ضعف های خود را بپذیرند .

۲ – گروه دوم، گروهی هستند که «به عنوان مبلغین نوبه ای » حرفه ای شده اند . اینها کسانی هستند که در یک منطقه از جهان نه
به عنوان مبلغ جمهوری اسلامی بلکه صرفا براساس قابلیت های فردی و تجربیات شخصی توانسته اند جای پایی پیدا کنند . اینها
در ابتدا به جایی رفته، پذیرفته و موفق شده اند از نظر معنوی در آن منطقه صاحب نفوذ شوند و پس از آن هر ساله یا چند سال
یک بار به آنجا دعوت می شوند .

اینها به دو دسته عمده تقسیم می شوند .

۱ – ۲ . دسته اول مبلغینی هستند که گروه هدفشان، ایرانیان مقیم خارج از کشور هستند . عمده آقایانی که در ایام تبلیغی به
انگلیس، کانادا و از همه نزدیک تر به کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس می روند، مبلغ نیستند، بلکه منبری های مهمی هستند
که در ایام تبلیغی در طی آن ده یا بیست شبی که آنها منبر می روند بسیار موفق هستند و مورد استقبال و احترام جامعه ایرانی نیز
قرار می گیرند .

۲ – ۲ . گروه دوم، مبلغینی که گروه هدفشان در خارج از کشور افراد همان جامعه است . اینها معمولا در بین تشکل های شیعی
موفق هستند . این مبلغین در کشورهای شیعی و همسایه در ایام تبلیغی می توانند به زبان مردم آن مناطق صحبت کنند و بر آنها
تاثیرگذار باشند . بیشترین موفقیت در حوزه زبان ترکی اتفاق افتاده است و مبلغین ترک زبان ما در کشورهایی مثل ترکیه و
آذربایجان خیلی موفقیت کسب کرده اند، یعنی کسانی که می توانند زبان ترکی خودشان را به زبان ترکیه ای تبدیل کنند در این
زمینه موفقیت جدی کسب می کنند .

۳ – نوع سوم مبلغین خارج از کشور ما مبلغینی هستند که برای دوره های میان مدت یک ساله، دو ساله تا چهار ساله به خارج
کشور رفته اند و در آنجا اقامت می کنند . این مبلغین عمدتا مبلغینی هستند که از سوی مرکز جهانی علوم اسلامی برای
فعالیت های حوزوی اعزام می شوند . یعنی وقتی یک طلبه خارجی را آوردیم او را در ایران تربیت کردیم آن طلبه را می فرستیم به
کشور خودش که به امر تبلیغ بپردازد، مهم ترین کاری که از آن طلبه خارجی می خواهیم، این است که یک حوزه و یا یک مدرسه
تاسیس کند . وقتی او مدرسه را تاسیس کرد و پایگاه که تشکیل شد، ما طلاب و مدرسینی را از ایران به آنجا می فرستیم که در
آنجا بروند و به آن طلبه خارجی تربیت شده در ایران که مدرسه علمیه در خارج تاسیس کرده، کمک بدهند . این مبلغین در واقع
مبلغین تکمیلی مدارس موجود در خارج از کشور هستند .

۴ – آخرین نوع مبلغین، مبلغین مهاجر هستند که به کشور هدف مهاجرت می کنند . من در کانادا با برخی از این مبلغین رو به رو
شده ام . تلاش اینها این است که رابطه شان را با نظام رسمی جمهوری اسلامی به حداقل برسانند و درآمد خود را از همان منطقه
کسب و در همان محل نیز هزینه می کنند و به قطب های کوچک یا بزرگی از جامعه مذهبی آن کشور تبدیل شوند . فعالیت های
تبلیغی این مبلغین مهاجر بیشتر در جامعه ایرانیان آن کشورها معنا پیدا می کند و درصد خیلی کمی از آنها توانسته اند خارج از
نفوذ جامعه ایرانیان نفوذ پیدا کنند .

باید عنایت داشت که مبلغین اعزامی در دو مقطع قبل و بعد از تاسیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی قابل بررسی هستند .
تا قبل از تاسیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اعزام های مختلف اعم از حوزوی و دولتی را داشتیم .

در مقطع اول; مبلغین مختلفی یافت می شدند . مبلغین توانا، موفق، ضعیف، متوسط، قوی، با انگیزه یا بی انگیزه، در میان آنها به
چشم می خورد . در این زمان ماموریت های حوزه فرهنگ، هنر و سیاست را رایزن فرهنگی به عهده داشت و ساختار سیاسی و
رسمی جمهوری اسلامی را نمایندگی می کرد . در کنار رایزن فرهنگی، طلبه و فرد معممی نیز برای تبلیغ به خارج از کشور اعزام
شده بود که لزوما ساختار سیاسی را نمایندگی نمی کرد، بلکه پاسداری و ترویج از اندیشه ها، عقاید و ارزش ها و سنت های دینی و
شیعی را نمایندگی می کرد .

مهم ترین مزیت این تفکیک این بود که بار سیاسی روی دوش مبلغ خیلی کم بود و خارج از دفاع از ساختار سیاسی می توانست کار
کند . گرچه این آزادی هم آزادی مطلق نبود; زیرا در آن دوره که مصادف با دوره جنگ و دوران حضور امام بود در عمل روحانی به
معنای نماینده واقعی تمام آن چیزی که انقلاب اسلامی تلقی می شود، به حساب می آمد . اتفاقا رایزنان جمهوری اسلامی جز در آن
بخشی که مراسم رسمی مثل ۲۲ بهمن را برگزار می کردند، بیشتر نمایندگان هنری تلقی می شدند .

دوم پس از تاسیس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی مجموعه فعالیت های فرهنگی در خارج از کشور ادغام شد . اما همانگونه
که فعالیت های فرهنگی در داخل کشور تعارض آمیز بودند; در خارج از کشور نیز این تعارض جلوه گر شد .

اگر با این دیدگاه دسته بندی شده به این موضوع نگاه کنیم ما برای ارزیابی میزان