پاورپوینت کامل رسانه های غربی، برنامه های مذهبی و مخاطبان نامرئی ۸۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه های غربی، برنامه های مذهبی و مخاطبان نامرئی ۸۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه های غربی، برنامه های مذهبی و مخاطبان نامرئی ۸۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه های غربی، برنامه های مذهبی و مخاطبان نامرئی ۸۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

انقلاب هایی که در زمینه ی فن آوری ارتباطات; اعم از رادیو و تلویزیون و کامپیوتر اتفاق افتاد، قالب های تبلیغ مسیحیت و مراسم
عبادی را به گونه ای شکل داد که زمینه برای دسترسی توده ای از مخاطبان نامرئی هموار شد .

استفاده از این رسانه توسط گروه های مذهبی و مؤسسات دینی در بین کشورهای مختلف و در میان سنت های گوناگون متفاوت
است .

پیشرفت های نوین در زمینه ی پخش برنامه های دینی، حداقل بر ۳ عامل اصلی مبتنی است: ۱ . موقعیت آیین های عبادی
گروه های خاص که آنها را نسبت به بکارگیری فن آوری ارتباطات از راه دور متمایل می کرد; ۲ . ساختار مالکیت و اداره رسانه; ۳ .
قوانین دولتی که از کشوری به کشور دیگر بسیار متفاوت می باشد . برای مثال – در مورد آخرین عامل – در انگلستان دولت این
کشور صاحب و بهره برداری کننده از بنگاه های بزرگ پخش است که پیوسته قسمتی از برنامه هایش; شامل پخش برنامه های
مذهبی نیز می باشد، البته در کشورهای دیگر شرایط متفاوتی وجود دارد . برای مثال در مکزیک و ایالات متحده امریکا
فعالیت های کلیسایی و امور دولتی به طور کامل از هم جدا می باشد . در مکزیک هیچ برنامه ی دینی اجازه پخش ندارد، اما در
ایالات متحده امریکا برنامه های مذهبی بر روی ایستگاه هایی که توسط گروه های مذهبی اداره می شوند و در رادیو تلویزیون های
خصوصی قابل مشاهده است .

این مقاله از چشم انداز دهه ی ۱۹۸۰ تغییر شکلی که در ارتباطات دینی از زمان پیدایش رادیو تلویزیون در ایالات متحده امریکا
اتفاق افتاده است را مورد بررسی قرار می دهد .

×××

در ایالات متحده امریکا الگوی بنیادین برنامه سازی برای همه ی تلویزیون های خصوصی و ایستگاه های رادیویی، از بکارگیری این
رسانه در راستای تبلیغات و بازاریابی برای فروشگاه های خصوصی و همین طور صنایع شکل می گیرد . و درست در زمانی که
پشتیبانی از برنامه های تلویزیون های خصوصی با درآمدهای حاصله از فروش زمان پخش، تامین می شد، بعضی ایستگاه های
رادیویی ساعت های خالی خودشان را به گروه های دینی خاصی برای پخش آیین های عبادی رسمی اختصاص می دادند . بعد از
تصویب قانون ارتباطات در سال ۱۹۳۴ این شیوه استاندارد شد . اگرچه همه ی گروه های مذهبی یک چنین امکانی در اختیار
نداشتند، ولی گروه های بنیادگرا و معتقد به انجیل در خارج از روند کلی سنت های دینی امریکایی، شروع به خرید وقت از
ایستگاه هایی که این امکان را در اختیار آنها قرار می دادند، کردند . بنابراین با دو شیوه خاص حمایت برنامه های دینی در این
فرهنگ رشد پیدا کرد . اول: آیین های دینی که توسط ایستگاه های تلویزیونی به عنوان آیین های ملی پخش می شد و با تصاویری از
لحاظ زمانی بسیار محدود همراه بود و معمولا روزهای یکشنبه صبح پخش می شد دوم: تولیدات گروه های مذهبی که برای پخش
برنامه هایشان زمان پخش خریداری کرده بودند . این ساختار با این همه در دهه ی ۱۹۷۰و۱۹۸۰ به طور قابل ملاحظه ای به عنوان
ایستگاه های دینی نوینی شناخته می شد که بسیار سودآور بودند و به مالکیت گروه های دینی درآمده و توسط آنها اداره می شدند .

توسعه ی تبلیغات ویدئویی

سبک ارتباطات دینی در مورد آنچه که به کلیساهای الکترونیک معروف است، نشانگر یک نوع تلفیق از عناصر غیرقابل انفکاک از
رسانه و قالب های عبادی است که در سنت های دینی خاصی وجود دارد . در این سبک تلویزیون به خصوص در خدمت آن دسته از
سنت هایی قرار می گیرد که بر ویژگی های جذاب رهبران دینی تاکید دارند تا بر مقام های رسمی کلیسا

قبل از پیدایش رادیو و تلویزیون – برای تجربه ی قدرت نفوذ و اقناع یک رهبر دینی پرانرژی – هر فرد مجبور بود تا به طور فیزیکی
در جمع حضور پیدا کند; چرا که کلمات نوشته شده و یا چاپ شده نمی توانستند پیام های پیچیده نمادگونه ای را که در خلال
کلمات، اظهار شده اند، بیان کنند .

رادیو اولین رسانه ای بود که برای فاصله های دور برنامه پخش کرد و توده مخاطب حضور فیزیکی گوینده را حس می کردند . در
دهه ی ۱۹۴۰ «چارلز . ای . فولر» برای ارایه ی مواعظ و مطالعاتش در کتاب مقدس رسانه ی رادیو را بکار گرفت و در برنامه ای که
«ساعتی برای تجدید تعالیم کهن » نام داشت هزاران شنونده برنامه های او را می شنیدند . او مخاطبانش را به عنوان «دوستان در
محدوده یک ایستگاه رادیو» مخاطب قرار می داد و آنها را تحریض می کرد تا کتاب های مقدس را بیرون بیاورند و گردهم آیند و
فضیلت های حضرت مسیح را جشن بگیرند . مخاطبین در کلیسایی بدون دیوار، به مواعظ و تفسیر او از کتاب مقدس گوش فرا
می دادند . از این رو تبادل افکار و اطلاعات بستگی به گرداندن پیچ رادیو توسط شنونده و مکاتبه ای داشت که از طریق پست با
کشیش رادیویی انجام می شد .

«فولتن . جی . شین » اسقف اعظم کلیسای کاتولیک رم در نیویورک، قبل از این که در سال ۱۹۵۲ به مخاطبان تلویزیونی معرفی
شود، در دهه ی ۱۹۴۰ در رادیو اشتغال داشت . در این برنامه ها درون مایه ی نوکیشی تاکید نمی شد، در عوض او طیف گسترده ای از
اشخاص فکوری را که می توانستند عقل او را بستایند و آن را در رفع مشکلات انسانی خود به کار گیرند، به خود جلب کرد . قسمتی
از جذابیت برنامه های او در نماهایی بود که در دفتر او گرفته می شد . بینندگان می توانستند همانگونه که نشانه های قدرت او را در
هنگام صحبتش می شنوند، به همان خوبی نیز آنها را ببینند .

تلویزیون به طور استثنایی به یک قالب مؤثر نمایشی برای واعظان تاثیرگذاری; چون «بیلی گراهام » تبدیل شد . اجرای مکرر او در
همه ی جهان جزو برنامه های ویژه تلویزیون شد که برای بینندگان امریکایی و اغلب در بهترین ساعات مجددا پخش می شد . در این
برنامه ها درون مایه ی نوکیشی غلبه یافت . «گراهام » بر مبنای تعلیمات انجیل و برای احیای معنویت جذابیتی ایجاد کرد که بر
تغییر و اصلاح فردی و اعتقاد به یک زندگی اخلاقی شدید تاکید داشت . اگرچه برنامه های «گراهام » شامل عناصر بنیادین مراسم
مذهبی پروتستان بر طبق تعلیمات انجیل بود، اما در سرتاسر جهان اجراهای مکرر او در مکان هایی که گنجایش هزاران نفر را
داشت برپا می شد .

بررسی تبلیغات ویدیویی معاصر

«جری . فالول » یکی از مشهورترین واعظان الکترونیک در دهه ی ۱۹۸۰ بود او اغلب مراسم عبادی کلیسایش «توماس رود باپتیست »
در «لینچ برگ » «ویرجینیا» را از طریق تلویزیون پخش می کرد . در برنامه ی «فالول » با نام «ساعتی با کتاب مقدس عهد عتیق » از
تکنیک های تلویزیونی برای ایجاد لطافت بصری و تقویت عناصر قالبی مراسم دینی تبلیغاتی در کلیسایی آزاد استفاده می کردند .
دوربین های تلویزیونی مجموعه ی متنوعی از زوایا و نماها را برای این که در بینندگان احساس خستگی ایجاد نشود، فراهم
می آوردند . وقتی که «فالول » کتاب مقدس را می خواند یک دوربین ورقه ای واقعی را به تصویر می کشید که عبارات چاپی صفحه ی
تلویزیون را پر می کرد . تغییرات دیگر در جهت بالا بردن کیفیت برنامه، بستگی تام به استفاده درست از رسانه دارد . برای مثال در
وسط یک موعظه می توان تصاویری را در قالب مصاحبه ی از قبل آماده شده را که توسط واعظ ساخته شده، پخش کرد .

موعظه های «فالول » اغلب موضوعات ملی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی را در بر می گیرد . اگرچه موعظه با دعوت به پیش قدم
شدن و ابراز ایمان فردی پایان می یابد، اما او بینندگان را ترغیب می کند تا برای پشتیبانی از مواضعی که از آن دفاع می کند موضع
بگیرند . این تغییرات در مسایل مورد توجه، اشاره به تغییر در اهداف داشت . برنامه های ملی تلویزیونی مورد نظر او – مخصوصا در
موضوعات اجتماعی – اهداف تربیتی را بر دیگر مسایل ترجیح می دهد، اگرچه آموزش نمی تواند جدای از تبلیغات مسیحی باشد
که خود مستلزم توجه و انا به است، ولی حمایت «فالول » بنا دلایلی به نظر می رسد که در این مورد نقش مهمی را بازی می کند . با
توجه به آنچه که ذکر شد، او سعی نمی کند از برنامه های تلویزیونی به عنوان مراسم خاص آیینی استفاده کند، بلکه در عوض از
تلویزیون به عنوان یک رسانه ی آموزشی بهره می گیرد .

برنامه ی «رابرت شولر» با نام «ساعت قدرت » که از کلیسای جامع از «کریستال لوس آنجلس ایالت کالیفرنیا» آغاز شد، با نماهایی از
این کلیسای دینی و اطراف آن همراه با موسیقی شروع می شود، اگرچه موعظه مهم ترین بخش این برنامه است، اما در اولین
قسمت از مراسم معمولا میهمانان ویژه ای را معرفی می کند که به طور غیررسمی با او درباره تجارب دینی خود صحبت می کنند .
این بزرگ داشت ها و یک مجموعه ای از نمایش های موسیقیایی باعث می شود تا حواس افراد برای شروع موعظه جمع شود .
موعظه ی موجز دارای نقاط تازه، روشن و از نظر مضامین مربوط به علم الهیات به اندازه کافی در سطح عموم است، به طوری که
بتواند طیف گسترده ای از معتقدان دینی را به خود جلب کند . علاوه بر این، در موعظه از بیان شدید و غلیظ پرهیز می شود و
مسایل به طور غیرمستقیم مطرح می گردد . «شولر» با موضوعات بحث انگیز به طورمستقیم درگیر نمی شود، او در لباس ویژه
روحانیون دانشگاهی، به رنگ آبی و در شوکت اغنیا با لبخندی دلگرم کننده کلیسا و مخاطبین بیننده اش را در حالی که آن ها را
به این خوشحالی فرا می خواند مورد خطاب قرار می دهد . تکیه کلام او این است «خداوند شما را دوست دارد .» و «شما استثنایی
هستید .» او در خطابه هایش اهمیت «تفکر امکانی » و «عزت نفس » را مورد تاکید قرار می داد . اگرچه کلیسای او وابسته به کلیسای
اصلاح طلب در امریکاست، اما شولر با اعتماد بر اصطلاحات ساده روانشناختی به راحتی اهداف انسانی را درک کرده و توانسته
است مردم را قادر بسازد تا «درباره خودشان احساس خوبی داشته باشند» . بعضی ها نگرش «شولر» را به عنوان امری «ماقبل
تبلیغی » تمجید کرده و یا از آن انتقاد می کنند و به عبارت دیگر از او به عنوان کسی یاد می کنند که شاید افراد را به آستانه ی یک
مجموعه از تعالیم دسته بندی شده دشوارتر غیرقابل دسترس تر و غیرماهرانه ببرد .

در مقابل «جری فالول » و «روبرت شولر» مبلغان مسیحی دیگری هستند که برنامه های آنها از فضاهای عبادی رسمی کلیسا منشا
نمی گیرد . این خانم ها و آقایان با بکاربردن مشخصات کارهای تلویزیونی، نور، تکنیک های بصری . گروه های موسیقی و ملاقات با
چهره های سرشناس که همگی به وضوح برای مخاطبان بیننده طراحی شده اند برنامه های استودیویی را به کلی دگرگون کردند .
«ارال رابرتس » در میان اولین کسانی بود که از قابلیت های استودیو در این راه استفاده کرد . هسته ی مرکزی برنامه ی او موعظه ی
همراه با تاکید ویژه ای بر شفا یافتن با کمک ایمان بود . او با لباس کار در مقابل یک پرده ساده که دورنمای عقب صحنه قرار داشت
می ایستاد و در حالی که دوربین ها بر روی اشارات او در حال سخنرانی و بیان رخساری او تمرکز کرده بودند، به ایراد موعظه و
انجام عبادت می پرداخت . اگرچه موعظه نقطه ی اوج برنامه ی او بود، اما او در برنامه ی خود از شخصیت های فرهنگی شناخته
شده و ملی; مانند ستارگان سینما در قالب میهمانان استفاده می کرد . این میهمانان با او و مخاطبان بیننده در مورد تجربه هایی
که در مورد نوکیشی خود داشتند به گفت وگو می پرداختند . هم چنین در این برنامه ها یک ارکستر به همراه یک گروه کر وجود
داشت که لباس های مخصوص استرسی کر را نپوشیده بودند، بلکه از لباس های رسمی و لباس های شب شیک و مد روز استفاده
کردند .

برنامه های هفتگی مبلغ مسیحی آهنگساز «جیمی اسواگارت » در یک تالار نمایش بزرگ و با وجود مخاطبان فعالی به عنوان یک
جماعت نمازگزار برگزار می شود . در این برنامه ها «اسواگارت » هر دو نقش ستاره موزیکال و واعظ را برعهده دارد . او به راحتی از
نقش یک نوازنده پرطرفدار به مرکز صحنه، جایی که از کتاب مقدس می خواند و موعظه اش را آغاز می کند تغییر نقش می دهد .
تکنیک های تولید تلویزیونی در این برنامه ها به شدت مورد استفاده قرار می گیرد تا تاثیرات بصری بیشتری را بر روی بیننده القا
کند . بر خلاف «فالول » ، «شولر» و یا «رابرتز» ، «اسواگارت » با قوت و با شور و هیجان بیشتری در اطراف صحنه حرکت می کند و در
حالی که در یک دست کتاب مقدس و در دست دیگر میکروفون را دارد به موعظه می پردازد .

این برنامه ی طولانی که بعد از موعظه ادامه پیدا نمی کند، بالاخره با تصاویر ضبط شده «اسواگارت » پایان یابد . در این تصاویر، او
به طور مستقیم به گفت وگو با بینندگان تلویزیونی پرداخته و درباره اهداف و طرح هایی که او و همکارانش دنبال می کنند توضیح
می دهد .

در میان مبلغان ویدیوئی «پت رابرتسون » پیچیده ترین نوع برنامه ها از این نوع را با بسیاری از مشخصات از قبل طراحی شده
گسترش داد که پس از برنامه های جذابی که در تلویزیون های تجاری ساخته می شدند در مرحله ی بعد قرار می گرفتند .
«رابرتسون » و «بن کینچلو» همکار گروه کلوپ ۷۰۰ هستند که از روز دوشنبه تا جمعه برنامه پخش می کنند . این برنامه ۹۰ دقیقه
طول می کشد . و مجموعه ی متنوعی از بخش های مختلف به شمار می رود; از جمله مصاحبه با میهمانانی که بدون تشریفات با
«رابرتسون » یا «کینچلو» صحبت می کنند . افراد مصاحبه شونده; شامل تاجران مرد یا زن موفق، نویسندگان، قهرمانان ورزشی و
سینما و تلویزیون، چهره های مشهور سیاسی و مردم معمولی اند که تجربه های دینی شگفت انگیزی دارند، صفت مشترک و معمول
میان آنها شهادت آنها بر قدرت خداوند در زندگیشان باشد . در دیگر بخش های این برنامه قسمت های کوتاهی است درباره
سلامتی، تهیه ی غذا، علم تغذیه، سرمایه گذاری ها، راهنمایی هایی درباره معماری برای صاحبان خانه و گزارش های تجاری و
صنعتی و همینطور قسمت های ویژه ا