پاورپوینت کامل نقد مخاطب گرایی در سینمای کودک ۴۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقد مخاطب گرایی در سینمای کودک ۴۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقد مخاطب گرایی در سینمای کودک ۴۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقد مخاطب گرایی در سینمای کودک ۴۰ اسلاید در PowerPoint :

۳۰

من برای جشنواره هایی که میهمان نبوده ام، با اشتیاق نقد ستایش آمیز از کیفیت خوب برگزاری آنها نوشته ام; نظیر جشنواره
سینمای مستند فرانسه، و تا حدی جشنواره فروغ . اما جشنواره کودک اصفهان که با اقامت در هتل عباسی، و صرف شام و نهار در
هتل، به انضمام هفت رستوران درجه یک و امکانات استخر آب گرم، حمام سونا و کافی شاپ همراه بود، متاسفانه روز به روز بر
نگرانی من می افزود . و جوایز آن کاملا نومیدم ساخت و اگر قبرستان تخت پولاد و بویژه آقایان تخت پولادی و بیدآبادی و … در
تخت پولاد اصفهان نبودند و صاحب بن عباد، مسجد سید شفتی، مسجد جامع و … . بویژه آقای کشیکچی و نیز همنشینی با جهان
باطنی و دغدغه های مهرانفر و شور بی حد و حصر آقای سرهنگی برای بهبود وضعیت سینمای فرهنگی کودک نبود، شاید روز دوم
به لاهیجان بر می گشتم .

درست در چنین فضایی من به فیلم های برتر جشنواره امسال کودکان و نوجوانان اصفهان فکر می کردم، و به قدرنشناسی از
سینمای کودک خودمان و نابودی دستاوردهای کانون پرورش فکری پیش از انقلاب و بحث های سطحی و تعارضات ساختگی
میان چیزی به نام سینمایی درباره کودک و سینمایی برای کودک و استقبال از نمونه های مبتذل فیلمسازی هالیوودی با تکنیک
ضعیف و داستان های سر هم بندی شده و دلقک بازی و لباس زنانه پوشاندن به مردان و شگردهای دوران مرحوم تابش در
فیلمفارسی و … فکر می کردم و … .

بیایید ببینیم در این جشنواره چه گفت وگوهایی است:

۱ . اگر منصفانه داوری کنیم، باید به گفته آقای فروزش اشاره کنم; ایشان برای صبحانه لطف کردند و سر میز ما نشستند و ضمن
گفت وگو به این مسئله اشاره کردند که جشنواره در بخش خارجی، بهترین های موجود جهان را گردآورده است .

این سخن شاید درست باشد، اما فیلم هایی که جایزه بردند، لینا و پروانه و … حکم زیره به کرمان بردن را برای ما داشتند; یعنی
همان نگاه و حال و هوای آثاری مثل پدر، خانه دوست کجاست، بادکنک سفید، نیاز، کلید و … حال . پرسش این است که چگونه
ممکن است ما در مورد سینمای کودک ایران، به بهانه مخاطب گرایی، نمونه های ارزان فیلم های سرگرم کننده سرشار از بدآموزی،
نظیر سن ونگین دات کام و سرشار از خشونت نظیر «رسم عاشق کشی » را تایید کنیم و آثار فرهنگی را سر ببریم و دست از حمایت
از آنها برداریم و رهایشان کنیم و سپس به نمونه های به مراتب معمولی تر خارجی، جایزه بدهیم؟

هیچ کس مخالف ساختن فیلم پر مخاطب نیست، اما همین کار به دو صورت می تواند انجام بگیرد به صورت مبتذل و با فرو
کشیدن جهان سینمای پیشروی کودک ما، و به صورت حرفه ای .

در غرب، اگر آثار پرفروش می سازند، برای آن زمینه تولید گرانقیمت فراهم می آورند تا جهان افسانه ای فیلم ها را باورپذیر کند،
دکور گرانقیمت، کارگردانی، فیلمبرداری، صحنه و نورپردازی، جلوه های ویژه عالی و بازی های شیرین .

آیا با بیست میلیون تومان یارانه، می توان فیلم جذاب هالیوودی ساخت؟

علاوه بر این، اگر شما این پول ها را برای انواع داستان های جن و پری، اسطوره ها و افسانه های ایرانی که بسیار هم جذاب تر از هری
پاتر و شوالیه های میزگرد و رابین هود و غیره هستند، خرج کنید، ضمن معرفی عناصر و فرهنگ ایرانی آثاری جذاب تولید شود،
نه آنکه به بهانه سرگرمی، دلقک بازی و آموزش های جنسی زودرس، استفاده از این مفاهیم را از محدوده نوجوانان خیابانی پانزده
سال، به درون کودکان هفت هشت ساله بکشانیم و دات کام .

× × ×

بحث های تکراری جشنواره واقعا خسته کننده بود; گفتمان کوته بینانه ای وانمود می سازد که اگر سینمایی برای کودک بود، باید
همان نقش را داشته باشد که آرنولد برای بزرگسالان عوام دارد . سرهنگی می گفت: پس در هالیوود هم اگر بخواهند اسکار بدهند،
به اثری ارزشمندتر جایزه می دهند، نه به آرنولد . به نظر من این یک دعوای ساختگی برای انحراف از ریخت و پاش هایی است که
هر بار دسته ای با کسب قدرت به سود همگنان خود به راه می اندازند و این بار نوبت قربانی شدن سینمای فرهنگی است، چرا باید
برای فیلم ها مرزی قائل شد که یا سرگرم کننده باشند یا اندیشورانه؟ فیلم برای کودکان می تواند درباره کودکان، ما و مشکلات
عدیده آنها باشد . این دامن زدن به دو دستگی مبتذل استقلالی و پرسپولیسی که در فضای جشنواره، نیروهای سینمای کودک را
به جان هم می اندازد و در هوا و ذرات فضا موج می زد، بیهوده است . از سوی دیگر من معتقدم که باید منش پوچ اپوزیسیون مآبی
سیاسی را طرد مرذ و رها از جناح ها و جناح بازی ها به مسائل حرفه ای سینمای کودک و پرداخت .

در تمام ربع قرن اخیر، در هیچ حوزه ای، ما حتی یک بار به پژوهش درباره عمل و نتایج عملی و راند اداره امورمان نپرداخته ایم و
نمی دانیم حاصل چه بوده است . درباره سینمای کودک هم، این فقدان آگاهی و اطلاعات صادق است . بیایید ببینیم که
دخالت های دولتی و سیاست های آن، چه راندمانی داشته و مدیریت بخش خصوصی چه دستامدهایی به چنگ آورده است؟ اگر
واقعا مدیریت دولتی کارنامه درخشانی ندارد، از دادن امکانات عدیده و سهم اصلی به آن چشم بپوشیم و اجازه دهیم، در فضایی
رقابتی، سینمای کودک ما به پیروزی هایش تداوم ببخشد؟

اما محاسبه دقیق راندمان وجوه مختلف مدیریت دولتی و بخش خصوصی کافی نیست، زیرا در عرصه زندگی اجتماعی/اقتصادی،
قدرت امر خود را پیش می برد . به نظر می رسد، در حوزه سینمای کودک NGO ها و نهادهای غیردولتی باید تشکیل شود تا به
صورت اتحادیه ها و یا مجزا، از خود دفاع کند و حقوقش در تولید مستقل آثار فرهنگی مراعات شود .

ساختار دولتی مولد و مولود قدرت است و هر کس به اندازه قدرت نهادینه شده خود می تواند در جامعه ای آزاد، ی به رقابت با
دولت یا محدود کردن آن یا کسب حقوق خود و دفاع از آن بپردازد . بدون شکل گیری NGO ها سینمای کودک ما تحت نفوذ
روابط قیم مآبانه خواهد شد و هر بار دولتی سیاست های ویژه ای داشته باشد، با قدرت به سود خواست های خود و به ضرر و نابودی
نوعی سینمای سالم، آن را پیش خواهد برد .

یک پدیده، بدتر از همه اینها وجود دارد; ما بارها شاهد بوده ایم که جریانات افراطی ایدئولوژیک در شرایطی به تفریط هولناک
می گروند و در سینمای کودک هم این اتفاق می توا