پاورپوینت کامل هویت تمدنی و انگاره های مبهم ۵۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل هویت تمدنی و انگاره های مبهم ۵۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل هویت تمدنی و انگاره های مبهم ۵۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل هویت تمدنی و انگاره های مبهم ۵۵ اسلاید در PowerPoint :

۹

مقاله «برخورد تمدن ها» ، به قلم ساموئل هانتینگتن، در سال ۱۹۹۳ در مجله امور خارجه به چاپ رسید و بلافاصله توجه و
واکنش های زیاد و شگفت انگیزی را برانگیخت . چون این مقاله قصد داشته تا برای امریکایی ها نظریه ای بدیع، در خصوص «فضای
جدید» در سیاست جهانی، پس از پایان جنگ سرد فراهم آورد، نوع بحث و استدلال آن به طرز الزام آوری کلان، متهورانه و حتی
خیالی به نظر می رسد .

وی به صورت بسیار آشکار، به رقبا در سطوح تصمیم سازی و نظریه پردازانی چون فرانسیس فوکویاما و ایده «پایان تاریخ » او،
همچنین به گروه های بزرگی که آغاز جهانی شدن، قبیله گرایی و زایل شدن دولت ها را خوشایند می دانند، توجه داشته است . اما
اذعان می کند که آنها فقط، برخی از جنبه های این دوران جدید را می فهمند . او سعی کرده تا «جنبه بسیار مهم و در واقع مرکزی »
سیاست جهانی در سال های آتی رانشان دهد .

هانتینگتن بدون هیچ گونه تردید، تاکید می کند که «فرضیه من این است که منبع بنیادی منازعه در دنیای جدید، در درجه اول
ایدئولوژیکی یا اقتصادی نخواهد بود; منشاء اختلافات عظیم نوع بشر و منبع اصلی منازعه، فرهنگی خواهد بود . دولت ملت ها در
امور جهانی قدرت مندترین بازیگران باقی خواهند ماند، اما منازعات اصلی سیاست جهانی میان ملت ها و گروه های برخاسته از
تمدن های مختلف رخ خواهد داد . برخورد تمدن ها برسیاست جهانی سایه خواهد افکند . خطوط نقصان میان تمدن ها، مرزهای
مبارزه و درگیری درآینده خواهند بود» .

بیشتر استدلال ها در صفحات بعدی مقاله، بر انگاره ای مبهم، یعنی چیزی که هانتینگتن «هویت تمدنی » می خواند، استوار است;
همچنین «فعل و انفعالات میان هفت یا هشت تمدن بزرگ » که از میان آنها منازعه میان تمدن های اسلام و غرب بخش عمده توجه
را به خود جلب کرده است . او در این اندیشه ستیزآمیز خود کاملا به مقاله ۱۹۹۰ «برنارد لویس » شرق شناس کهنه کار متکی است;
رنگ و بوی ایدئولوژیکی این مقاله از عنوان آن که عبارت است از «ریشه های خشم مسلمانان » ، نمایان است . در هر دو مقاله، تجسم
هستی های بسیار زیادی که «غرب » و «اسلام » خوانده شده اند، با بی ملاحظگی صورت گرفته است، گویی که موضوعات بغرنج و
پیچیده ای چون هویت و فرهنگ، در جهانی شبه کارتونی وجود یافته اند; جایی که «پاپ آی » و «بلوتو» (دو شخصیت کارتونی) به
طرزی بی رحمانه، یک دیگر را مورد ضرب و شتم قرار داده و یکی از آن دو که مشت زن شریف و وارسته ای است، بر خصم خود پیروز
می شود .

مطمئنا نه هانتینگتن و نه لویس، به دلیل وجود پویایی های داخلی و تکثر موجود در تمدن ها، و نیز این واقعیت که ستیزهای
عمده در مدرن ترین فرهنگ ها به تعریف یا تفسیر از هر یک از فرهنگ ها، مربوط می شوند، همچنین به دلیل این امکان غیر جذاب
که جسارت صحبت کردن در مورد مذهب یا تمدن خالص حکایت از میزان زیاد عوام فریبی و بی خبری محض دارد، وقتی برای
مضایقه ندارند . به هیچ وجه، غرب تماما غرب و اسلام تماما اسلام نیست .

هانتینگتن می گوید: چالش عمده روبروی تصمیم سازان سیاسی غرب این است که مطمئن باشند، غرب قوی تر از دیگران، به
خصوص اسلام است و توان دفع همه آنها را دارد . مشکل مضاعفی نیز در باب فرض هانتینگتن وجود دارد . او معتقد است که فرض
او، مبنی بر اینکه چشم اندازش، بررسی موشکافانه سراسر جهان، رها از هر گونه تعلق و دلبستگی معمول و وفاداری های پنهان،
صحیح و بی لغزش است، گویی که هرکس دیگر نیز در پیرامون چرخی می زد و نگاهی می انداخت، به همان پاسخ هایی می رسید که
او تقریبا به آنها دست یافته است .

در واقع هانتینگتن یک ایدئولوژیست است، او می خواهد «تمدن ها» و «هویت ها» را به چیزی تبدیل کند که تاریخ بشر را به حرکت
درآورده و برای قرن های متمادی موجب شده اند که این تاریخ نه تنها دارای جنگ های مذهبی و فتح های بزرگ، که شاهد گونه ای
مبادله، دگرگنشی و سهیم شدن نیز باشد، پالایش شده اند .

این تاریخ کم و بیش پیدا، در شلوغی برجسته سازی جنگ متراکم و محدود شده ای که «برخورد تمدن ها» آن را واقعیت می داند،
نادیده گرفته می شود . زمانی که هانتینگتن کتاب خود را تحت همین عنوان، در سال ۱۹۹۶ منتشر کرد، سعی کرد استدلال خود
را کمی ظریف تر و دارای پانوشته های بسیار بسیار زیاد کند، اما این کار او را سر درگم نشان می دهد که چه نویسنده ناشی و متفکر
بی ذوقی است .

پارادایم اساسی غرب در مقابل بقیه جهان (صورت بندی مجدد تعارض جنگ سرد)، دست نخورده باقی مانده، و این آن چیزی
است که او اغلب مزورانه و به طور ضمنی، در بحث و گفت گوهای پس از حوادث فاجعه آمیز یازده سپتامبر، برآن پافشاری کرده
است . حمله ای متهورانه، دهشتناک، با انگیزه ای بیمارگونه که توسط یک گروه کوچک از ستیزده جویان دیوانه، با دقت و حساب
شده طراحی شده بود و موجب قتل عام مردم شد، در جهت اثبات نظریه هانتینگتن منحرف شده است .

به جای درک درست مسئله و اینکه چرا و چگونه یک باند بسیار کوچک، متشکل از متعصبان و افراطیون دیوانه، ایده های بزرگ
(عبارت را با تسامح به کار می برم) را اختیار کرده و برای اهداف جنایتکارانه به کار می برند؟

چهره های مطرح بین المللی از نخست وزیر سابق پاکستان، خانم بی نظیر بوتو گرفته تا نخست وزیر ایتالیا، سیلویو برلوسکنی، در
باب دردسرهای اسلام، اظهار فضل کرده اند، و حتی این دومی، ایده های هانتینگتن را در جهت اثبات برتری تمدن غرب مورد
استفاده قرار می دهد و رجزخوانی می کند که ما «موتسارت » و «میکل آنژ» داریم، ولی آنها ندارند (البته برلوسکنی بعدا به خاطر
اهانتش به «اسلام » با اکراه و بی میلی عذرخواهی کرد) .

خوب چرا از همتایان و همانندان اسامه بن لادن و پیراونش، البته با اذعان به ویرانگری کم جلوه تر آنها، در فرقه های دیگر نظیر
شاخه «داودیه ها» و یا پیروان «رو . جیم جونز» در کشور گیاتا یا «آیوم شینزیکیو» در ژاپن سخن نمی گوییم؟ حتی هفته نامه معمولا
میانه روی بریتانیا «اکونومیست » ، در شماره ۲۸ – ۲۲ دسامبر، نتوانست در برابر این همگانیت مقاومت کند، لذا به صورت
افراط آمیزی، هانتینگتن را به خاطر اظهارات «بی رحمانه، اساسی و در عین حال دقیق » ، در مورد اسلام، مورد تحسین قرار داد .
مجله «تودی » با هیبتی ناشایست، از قول هانتینگتن می نویسد که «یک میلیارد نفر از مردم جهان (یعنی همه مسلمانان)، به برتری
فرهنگ خود اعتقاد راسخ دارند، و نگران نازل بودن قدرت خود هستند» ، آیا او حتی از صدنفر اندونزیایی، دویست نفر مراکشی،
پانصد نفر مصری، پنجاه نفر بوسنیایی و … نظرسنجی کرده است؟ اگر هم او این کار را کرده، این نمونه گیری چگونه صورت گرفته
است؟

در تمام روزنامه ها و مجلات درخور توجه امریکایی و اروپایی، سرمقاله ها به علاوه فهرستی از سخنان مذهبی که کاربرد آنها آشکارا
در جهت آموزاندن و تهذیب و تزکیه نیست، بلکه برای تحریک و برافروختن احساس خشم خواننده، به عنوان عضوی از تمدن
«غرب » است و آن چیزی که ما می خواهیم، بی شمار است . بیان لفاظانه چرچیل توسط ستیزگران خود گمارده در جنگ غرب و به
خصوص امریکا، علیه منزجران، چپاولگران و ویرانگران غرب، به طرزی نامناسب مورد استفاده قرار می گیرد، با توجه اندک به
سوابق پیچیده ای که با چنین تقلیل کردنی مقابله می کنند و از طریق فرآیندهایی که از مرزهای فرضی ای که همه ما را به
اردوگاه های نظامی مجزا منفک می کنند، در می گذرند، از یک سرزمین به سرزمین دیگر تراوش کرده اند .

این است آن مشکل با برچسب های ضدتعالی بخش، چون اسلام و غرب; آنها ذهن را گمراه و سردرگم می کنند، ذهنی که سعی
می کند، واقعیت بی سامان را دریابد که دیگر به فراموشی سپرده نشود و یا این قدر به آسانی مورد تاخت و تاز قرار نگیرد .

به خاطر می آورم که در سال ۱۹۹۴ در دانشگاه «وست بنک » ، پس از اتمام سخنرانی ام، شخصی از میان حضار برخاست و به ایده ها و
افکار من حمله کرد . او آنها را «غربی » می دانست که با اسلام راستینی که او از آن دفاع می کرد، مغایر بود . بلافاصله از او پرسیدم که
«چرا شما کت و شلوار می پوشید و کراوات می زنید؟ آنها نیز غربی هستند» . او با شرمندگی ای که در صورتش نمایان بود،
سرجایش نشست . اما من زمانی که اطلاعات مربوط به تروریست های حادثه یازده سپتامبر منتشر می شد، دوباره این اتفاق را به
یادآوردم و از خودم پرسیدم که چگونه آنها تمام جزئیات تکنیکی لازم برای این عملیات اهریمنانه به مرکز تجارت،