پاورپوینت کامل رابطه خاتمیت و مبدأ وحیانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رابطه خاتمیت و مبدأ وحیانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رابطه خاتمیت و مبدأ وحیانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رابطه خاتمیت و مبدأ وحیانی ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

در گفتگو با حجت الاسلام یوسفیان از محققان حوزه علمیه قم

تعریف جامع از وحی چیست؟

اگر بخواهیم به صورت بسیار کلی به کلمه وحی بنگریم و معادل های آن را بیان کنیم،
باید بگوییم که معادل کلمه وحی در زبان انگلیسی (Revelation)است که معنای
گسترده تری دارد؛ یکی از معانی ای که مسیحیان از وحی ارائه می دهند این است که
حضرت عیسی وحی غیر زبانی است و در واقع وحی، یعنی خود حضرت عیسی(ع) و اینکه
وجودش وحی الهی است. البته ایشان آن معنایی را که ما در اصطلاح اسلامی داریم، قبول
دارند، اما علاوه بر آن، این قسمت را نیز اضافه می کنند.

وحی در اصطلاح، ارتباط ویژه میان بنده برگزیده خدا با خداوند است که براساس ادله
دینی می تواند به صورت بدون واسطه باشد؛ «ما کان لبشر ان یکلم الله الاوحیا» و گونه
دیگر آن از وراء حجاب است. مفسرین معمولاً «من وراء حجاب» را به حالتی تفسیر
می کنند که برای حضرت موسی پیش آمد و از جانب شجره ندا بر آمد؛ حالت رایج تر آن نیز
این است که فرشته ای نازل می شود و کلامی را از جانب خداوند می آورد. در روایات ما آمده
است که سنگین ترین حالت وحی زمانی بود که پیامبر بدون واسطه با خداوند ارتباط
می یافت و فرشته ای در کار نبود. آن موقع سخت ترین حالت برای دریافت وحی رخ
می داد؛ به نحوی که در بعضی از موارد، گفته شده که پیامبر سوار بر مرکب بودند، مرکب از
سنگینی خم می شدند.

وحی، در کاربرد قرآنی چه معانی را دارد؟

در قرآن کریم برای کلمه وحی ۷ یا ۸ معنا ذکر شده است؛ از جمله، الهام در مورد مادر
حضرت موسی، هدایت غریزی حیوانات درباره زنبور عسل و حتی وسوسه های شیاطین،
چون وحی از نظر لغت، به پیامی گفته می شود که از شیئی به شی دیگر منتقل می شود که
این پیام دو ویژگی دارد: ۱. پنهان است ۲. سریع است. هدایت غریزی که خداوند در زنبور
عسل قرار داده، همین خصوصیات را دارد؛ یعنی خداوند پیامی را منتقل کرده که آن پیام
هم پنهان بوده و هم با سرعت عمل می کند. درباره «وسوسه شیطان» هم، کلمه وحی به
کار رفته است؛ «انّ الشیاطین لیوحون الی اولیاءهم».

معنای دیگری که علامه طباطبایی، به آن اشاره کرده اند و ظاهراً دیگران به آن اشاره
نکرده اند. در تفسیر آیه شریفه «و اوحینا الیهم فعل الخیرات» بیان شده است؛ ایشان به
گونه ای مطرح می کنند که وحی با عصمت یکسان می شود؛ در واقع در آنجا دیگر هدایت
تشریعی وجود ندارد، بلکه تکویناً خداوند دست کسی را می گیرد.

باور پذیری «وحی» چگونه ممکن است؟

کسانی که امکان وحی را زیر سؤال می برند، دلیلی برای این انکار ندارند و فقط استبعاد
محض است ؛ در واقع اینکه می گویند ما تا به حال چنین چیزی ندیدیم، شبیه سخنانی
است که مولوی درباره مسئله پیامبران مطرح می کند و به آن پاسخ می دهد. وی می گوید
که اشکال می کنند که ما و پیامبران چه تفاوتی با هم داریم، هم ما می خوریم، هم آنها
می خورند؛ ما می خوابیم آنها هم می خوابند و سپس پاسخ می دهد:

این ندانستند ایشان از عَمی

هست فرقی در میان بی منتهی

یعنی اینها همه استبعاد است؛ چگونه می شود یک انسانی واقعاً چنین توانایی هایی
داشته باشد. برای رفع این استبعاد، معمولاً یکی از کارهایی که در کتاب های فلسفی ما
انجام شده این است که مسئله رؤیا و خواب های صادقانه ای که انسان می بیند، مطرح
می شود که شاید اولین فیلسوف جهان اسلام که «کِندی» درباره ماهیت رؤیا رساله ای
مستقل نوشته، و همه اینها را زمینه قرار می دهند که این چیز بعیدی نیست.

مراتب پایین تری از این وحی را همه انسان ها کم و بیش در زندگی خود دارند؛ بعدها
فارابی این بحث را گسترش می دهد و بعد ابن سینا بحث را گسترده تر می کند و ملاصدرا
همین مطلب را کم و بیش ادامه می دهد.

در واقع اگر بخواهیم این استبعادات را که هیچ دلیل و برهانی در آن نیست، رفع کنیم،
نمی توانیم با برهان و دلیل جوابگو باشیم و تنها می توان با ذکر شواهدی به آن پاسخ داد؛
البته این در ناحیه علم غیب و پیشگویی ها است. اکنون هم بسیاری از مباحثی که توانایی
فوق العاده ای در بعضی از افراد ایجاد می کند و علم روز هم اینها را تأیید کرده، اصل وجود
این توانایی ها از قبیل اعجاز نیست که با سرشت و ذات انسانی منافات داشته باشد.

ما در همین حد، یعنی کسی که استبعاد می کند به او جواب می دهیم که چنین چیزی
محال نیست و شواهدی، از قبیل رؤیاهای صادقانه را ذکر می کنیم. البته این گونه نیست
که هر کسی ادعای ارتباط با وحی کند، بپذیریم. باید شاهدی صدق بر ادعای خود بیاورد
و همان بحث معجزه و مهم ترین نشانه نبوت که تنهاترین نشانه نیست، ولی یکی از
مهم ترین نشانه های کسی که مدعی نبوت است، همان مسئله معجزه است که ارتباط با
وحی را اثبات می کند.

دیدگاه اندیشمندان غربی در مورد وحی چیست؟

در برابر کلمه وحی، معمولاً در زبان انگلیسی واژه (Revelation) قرار داده می شود که
به معنای انکشاف است و می توان انکشاف را به معنای تجلی گرفت. لیکن اینها
می گویند که انکشاف چند نوع است. زمانی خداوند خود را در کلام خود متجلی می کند، به
همین معنی وحی زبانی که ما می گوییم و زمانی خداوند خود را در وجود یک شخص
متجلی می کند. آنها می خواهند بگویند که خداوند متجسد شده و به صورت عیسی در
آمده است؛ البته در یکی دو قرن اخیر به این مسئله دامن می زنند و مسئله وحی زبانی را
کمرنگ می کنند و می گویند: آنچه مهم تر است، وحی غیر زبانی است؛ یعنی خود حضرت
عیسی به عنوان تجلی وحی الهی است.

بنابراین غالب اندیشمندان غربی اصل وحی را می پذیرند، لیکن در تفسیر آن، آن گونه
که ما وحی را خطاناپذیر می دانیم، به آن اعتقاد ندارند، چون در کتاب های خود مطالبی را
می بینند که با علوم روز سازگاری ندارد. آنها برای توجیه این مسائل، تفسیر دیگری از
وحی ارائه دادند و گفتند: وحی در واقع تجربه دینی پیامبر است و بعد می گویند که هر
تجربه ای به تعبیر نیاز دارد و وقتی تجربه تعبیر شود، در مقام تعبیر محدودیت های
انسانی موجب می شوند که نتواند آن را منتقل کند؛ یعنی خطاپذیر بودن وحی را قبول
نمی کنند. به همین دلیل، ممکن است چیزهایی که در کتاب مقدس آنها آمده، بعضی از
اینها را بگویند. به خاطر همان محدودیت های انسانی به وجود آمده، این اشتباهات رخ
داده است.

در مجموع رابطه میان عقل و وحی چه رابطه ای است؟

مسئله رابطه عقل و وحی، و تعارض و عدم تعارض میان اینها، یک مسئله دراز دامنه و
طولانی است؛ بحث های زیادی هم در این رابطه صورت گرفته است. شاید یکی از نکاتی
که فلاسفه به صورت متفرق، به این مسئله پرداختند، بعضی از آنان کتاب های مستقلی در
این زمینه تألیف کردند؛ برای مثال ابن ر