پاورپوینت کامل نگرش تقلیلی به دین ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگرش تقلیلی به دین ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگرش تقلیلی به دین ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگرش تقلیلی به دین ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۱

(قسمت دوم)

پیشینه رهیافت وجودی و بنیانگذار آن

ابداع این روش در الهیّات و مطالعه دین از آنِ سورن کی یرکگارد(۱) حکیم الهی دانمارکی
(۱۸۵۵ـ۱۸۱۳) است. این روش و نگرش بعدها از سوی برخی فیلسوفان ملحد و نیز
بسیاری از الهیان و متکلّمان مسیحی و یهودی مورد پذیرش قرار گرفت و هر دسته در
طرح عقاید و دیدگاه های خود از آن سود جستند و طیف وسیعی از فلسفه یا رهیافت
وجودی پدید آمد که انواع نگرش های الهی و الحادی و دینی در آن وجود دارد. درباره کی یر
کگارد سخن بسیار است که در این مقاله کوتاه نمی گنجد، لذا ضمن اشاره به برخی از
عمده ترین عقاید او بسط و تفصیل این بحث را به آینده و مقالاتی دیگر موکول می کنیم.

به عقیده کی یر کگارد تفکّر واقعی آن است که با انسان آغاز شود. مقصود او نه انسان به
عنوان یک مفهوم کلّی یا «حیوان ناطق» در علم منطق، بلکه انسان عینی واقعی و معیّن
در یک وضعیّت مشخص است، انسانی که در اجتماع زندگی می کند و با دیگر انسان ها
دارای روابطی است و وجودی عینی و واقعی دارد، نه انسانی که صرفاً به قول دکارت،
می اندیشد یا در خلاء و انزوا زندگی می کند. از همین جا آشکار می شود که کی یر کگارد
دشمن فلسفه محض و تفکّر بحثی و استدلالی صرف و نظرپردازی های انتزاعی
فیلسوفانه است. او بر این باور است که هدف دین آموختن فلسفه و امور انتزاعی نیست.
حتّی آموختن عقاید تنها نیست، بلکه زیستن و عمل کردن بر طبق آنهاست. او دشمن
خیال پردازی های فارغ بالانه و فیلسوفانه و بی اعتقاد به تفسیر فلسفی دین و فلسفه
مابعدالطبیعه است.

به اعتقاد او در هر گونه بحث و کاوش پیرامون خدا باید مختصراً از روش وجودی
(اگزیستانسیالیستی) استفاده کنیم و مجالی برای استدلال های فلسفی در میان نیست. در
مطالعات علمی و فلسفی، شی ء مورد تحقیق در اختیار ما و تحت اراده و کنترل ماست و ما
نسبت به آن هیچ علاقه و ارتباط حیاتی و وجودی نداریم، امّا در مورد خدا نمی توان
همچون یک شی ء یا پدیده طبیعی رفتارکرد. این اهانت به خداست که او را یک شی ء
تلقی کنیم. خدا شخص(۲) است نه شی ء،(۳) یعنی موجود زنده ای که آدمی قادر به تماس و
مواجهه با اوست و او خود را برای آدمی مکشوف و آشکار می سازد. او یک موجود آزاد و
دارای اراده و علم و شعور و تصمیم گیرنده است، انسان نیز موجودی واجد اراده و اختیار و
علم و شعور و برخوردار از آرزوها و احساسات است. پس او نیز یک شخص است. پس
برخورد آدمی با خدا برخورد شخص با شخص است نه شخص با شی ء (فاقد شعور و اراده و
حیات).

کی یر کگارد بر مفهوم شخص و حفظ فردیّت آدمی تأکید بسیار دارد و در مورد هضم
شدن و استحاله فرد در اجتماع و تبدیل او به شی ء و بلعیده شدن در انبوه جمعیت هشدار
می دهد. و به شدّت و به تأکید در پی حفظ هویّت شخصی و مستقل آدمی است.

به نظر کی یر کگارد دین عبارت از زیستن طبق معتقدات است، نه دانستن معتقدات. به
گفته او برای ایمان آوردن یک «جهش» لازم است «جهش ایمان». تنها از طریق «جهش
ایمان» می توان دیندار شد و ایمان آورد. مقصود او از جهش ایمان عبارت از تسلیم کامل
زندگی به خداست. وی در اینجا «نظریه سه سپهر» را مطرح می سازد؛ سپهر استحسانی،
سپهر اخلاقی و سپهر دینی. بین این سه سپهر هیچ پلی وجود ندارد و برای گذار از یکی به
دیگری «جهش» وجودی لازم است و این جهش را باید هر کسی خود انجام دهد و هیچ
کس نمی تواند آن را به جای دیگری انجام دهد. اینجا مسأله «انتخاب» و «تصمیم»
مطرح می شود. باید خطر کرد و در یک لحظه و به اختیار این فعل را انجام داد. سپهر دینی
مبتنی بر ایمان و خصوصیّت بارز آن رنج و محنت است. ایمان نوعی شناسایی نیست
بلکه حرکتی با شور و شوق و اراده به سوی سعادت ابدی آرمانی انسان است. این شور و
شوق، نقطه مقابل عقل و خلاف عقل است. از نظر کی یر کگارد «عقل را از دست دادن
برای یافتن خدا، اعتقاد محض» و ایمان همان «ترک فاهمه خود و استقرار ذهن و روح
خود بر محال» است. ایمان خود نوعی زجر و به «صلیب آویختگی عقل» است.

به همین جهت ابراهیم خلیل، «شهسوار ایمان» است و کی یرکگارد در تمام کتاب
«ترس و لرز»(هیبت و خشیت) همواره او را منظور نظر داشته است. ابراهیم راضی شد به
امر خدا فرزندش را قربانی کند، امری که به هیچ وجه نمی توانست توجیه اخلاقی داشته
باشد و مطلقاً بر خلاف اخلاق بود. با این همه، او محال و خلاف عقل را انتخاب کرد و به
همین جهت پدر مؤمنان است. طبق دیدگاه وی لازمه ایمان خطر کردن است و ایمان
همواره فراتر از ساحت عقل و محدوده منطق است. عقل انسان به سر حدی می رسد که
دیگر نمی تواند از همان روش برای درک خدا استفاده کند، زیرا خدا شی ء نیست که بتوان
وجود یا عدم وجود او را ثابت کرد. وقتی خدا برای ما شناخته شود از نظر عقلی ضد و نقیض
جلوه می کند. خدایی که انسان ها با فلسفه های خود ادعای پیدا کردن وی را دارند فقط
تصویری از خودشان است، خدای واقعی را فقط تا حدّی می توان یافت که خود را به عنوان
عامل زنده ای در حیات ما ظاهر سازد.

کی یر کگارد برای توضیح نظریه «جهش ایمان» در بررسی وضع انسان در این جهان و
در زندگی روزمره، به نومیدی، آرزوهای دست نیافتنی، گرفتاری ها، شکست ها،
اضطرابات، شک و تردید و اموری از این قبیل اشاره نموده و برای رسیدن به اطمینان،
«جهش دینی» را پیشنهاد می کند که نوعی خطر کردن است.

از نظر این اندیشمند عارف مشرب، آدمی به سبب گناهان و خطاهایش از خدا جدا شده
و نخست از او دور افتاده است. انسان نمی تواند خود را به خدا برساند، بلکه خدا باید به
سوی انسان بیاید. حتّی در جهش ایمان به سوی خدا، خدا باید عمل کند. البته
کی یرکگارد عقیده تقدیر را مردود می داند، امّا همه چیز را در گرو فیض و عنایت حضرت
دوست می بیند. او در مورد کلیسا و مسیحیّت رسمی، سخنانی تند و انتقادآمیز و بسیار
آگاهی بخش و عبرت آموز دارد. او به شدّت مخالف فلسفه و تفلسف است و به فلسفه هگل
و نظریه پردازی های او شدیداً حمله می کند. او بیشترین اعتنا و توجّه را به مقولاتی مانند
ناامیدی، ترس آگاهی، در حضور خدا بودن، فردیّت، صیرورت، انتخاب، اضطراب، فیض
الهی، مرگ آگاهی، گناه و ایمان دارد و در آثار خود به تفصیل پیرامون آنها سخن گفته
است. او یک متفکّر پروتستان است که به یقین از آرای لوتر در الهیّات تأثیر فراوانی
پذیرفته است. هر چند که گفته اند در پایان عمر تا حدودی به مذهب کاتولیک روی آورده
است،امّا تأثیر افکار لوتر بر او کاملاً مشهود و انکارناپذیر است.

پس از کی یرکگارد روش او از سوی شمار فراوانی از متألّهان بزرگ پروتستان مورد
پذیرش و پیروی واقع شد و کسانی مانند کارل بارث، امیل برونر، پُل تیلیک، رودلف
بولتمان، اونامونو و مارتین بوبر کوشیدند تا به گونه ای راه او را ادامه دهند. برای مثال روش
«من و آن» و «من و تو» کی یرکگارد از سوی برونر و به ویژه توسط مارتین بوبر حکیم الهی
یهودی معاصر برای تشریح رابطه انسان با خدا مورد استفاده قرار گرفته است که نمونه ای
از همان رهیافت وجودی مورد بحث این