پاورپوینت کامل بوش و اصلاحات خاورمیانه ۴۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بوش و اصلاحات خاورمیانه ۴۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بوش و اصلاحات خاورمیانه ۴۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل بوش و اصلاحات خاورمیانه ۴۷ اسلاید در PowerPoint :

۱۴

واژه «دموکراسی و اصلاحات»، امروزه در بسیاری از کشورها به عنوان اصطلاحی
پرسروصدا مطرح شده است. این واژه در داخل ایران، اگرچه با پیروزی طیف منتقد
اصلاحات در انتخابات مجلس هفتم، رفته رفته رنگ باخته و بسیاری از فراموش شدن
کلی آن نگران هستند، اما به تازگی در منطقه خاورمیانه اوج گرفته و در صدر مسائل
سیاسی قرار گرفته است.

گنجانده شدن این دو واژه، به عنوان یکی از موضوعات مهم و محوری در برنامه کار و
بیانیه پایانی اجلاس گروه ۸ نشان دهنده اهمیتی است که ایالات متحده و برخی
کشورهای مهم صنعتی، برای طرح و اجرای آن در منطقه خاورمیانه قائل هستند.

با این حال، بازتاب این موضوع در کشورهای عربی و دولت های خاورمیانه ای متفاوت
است. برخی دولت ها به آن امید بسته و برخی دیگر با ابهام و تردید به آن می نگرند. اما
بازتاب در میان طبقه روشنفکر بسیار متفاوت و قابل تأمل تر است.

در حالی که جرج بوش همه تلاش خود را برای برگزاری مطلوب اجلاس گروه ۸ در ایالت
کلرادو به کار گرفته بود، شماری از مسئولان دولتی و صاحب نظران دانشگاهی منطقه، در
کویت گرد آمدند تا درباره طرح اصلاحات در خاورمیانه و آینده دموکراسی در این منطقه به
تبادل نظر بپردازند.

تحلیل گران سیاسی معتقدند که نقش های فعال در خصوص منطقه به اقلیت حاکمی
مربوط است که از بیرون به منطقه تحمیل می شود و نقش منفعل به اکثریت خاموشی
مربوط است که تنها به ایفای نقش تماشاگر اکتفا کرده اند.

یکی از انتقادات تأمل برانگیز در اجلاس کویت که البته در ظاهری دیگر و در قالب
موضعی دیگر مطرح شد، مسئله خاموشی روشنفکران نسبت به رویدادها و حوادث مهمی
است که منطقه شاهد آن است؛ این در حالی است که جرج بوش، علیرغم همه انتقادات
جهانی علیه اقدامات وی در خاورمیانه در نقش یک روشنفکر ارگانیک، بنا به
تقسیم بندی خاص گرامش ظاهر شد و بسیاری از خواست های مطلوب خود را در بیانیه
پایانی اجلاس گروه ۸ گنجاند.

آلتونیوگرامشی مارکسیست عمل گرا و دانشمند فلسفه سیاسی ایتالیا، در یادداشت های
خود تحت عنوان «زندان»، چنین نتیجه می گیرد که ایفاگران نقش روشنفکر در جامعه،
می توانند به دو گروه تقسیم شوند.

۱. روشنفکران سنتی مانند مدرسین، کشیش ها، مدیران و کارگزاران که کارشان از
نسلی به نسل دیگر تداوم می یابد. ۲ ـ روشنفکران ارگانیک که در پیوند مستقیم با طبقات
یا تشکیلاتی هستند که برای سازمان دادن به خواست ها، کسب قدرت و مهار دامنه
دارند، روشنکفران را به کار گرفته اند.

اگر چه «بندا» با تعبیری، تعقیب کنندگان مطامع مادی را در مقابل روشنفکران حقیقی،
به عنوان وجدان بشریت عوام معرفی می کند و از این منظر، بوش و اهداف وی در خصوص
منطقه، در قالب اخیر طبقه بندی می شود.

جولین بند روشنفکران را دسته کوچکی از فیلسوف ـ شاهان معرفی می کند که با استعداد
و امتیازهای اخلاقی برتر، وجدان بشریت به شمار می آیند؛ او همان گونه که نام
نمونه هایی مانند اسپینوزا، ولتر و ارنست رنان را از دوران اخیر بر می شمارد، بارها به
نام های سقراط و مسیح هم اشاره می کند.

از این رو، وصف بندا درباره روشنفکران که آنها را حامی معیارهای ابدی حقیقت و
عدالت می داند، بیانگر رجحانی است که او برای روشنفکران در مقابل عوام (Laity)
قائل می شود.

بنابراین، روشنفکران واقعی فقط زمانی خود را می یابند که با ترغیب و تحریک
احساسات شدید متافیزیکی و اصول بی غرضانه عدالت و حقیقت جویی، در صدد نفی
فساد، دفاع از ناتوانان و ستمدیدگان، مبارزه با قدرت نامشروع و ستم پیشه برآیند.

به گفته «بندا» لازم به یادآوری است که چگونه فنلون و ماسیون، تعدادی از جنگ های
لویی چهاردهم را نفی کردند؟ چگونه ولتر تخریب کنت نشین پالاتینیت را محکوم کرد؟
چگونه ارنست رنان، خشونت ناپلئون را رد کرد؟ چگونه باکل، نابردباری های انگلستان
نسبت به انقلاب فرانسه را به زیر سؤال برد؟ و چگونه نیچه در عهد معاصر، بی رحمی های
آلمان نسبت به فرانسه را مورد انتقاد قرار داد؟

در نظر وی، مشکل امروزی جامعه این است که روشنفکران، آمریت اخلاقی خود را به
چیزی واگذارده اند که او ـ در تعبیری پیشگویانه ـ آن را «سازمان دهی هیجان جمعی»
مانند فرقه گرایی، احساسات توده ای، خصومت های ناسیونالیستی و منافع طبقاتی
می نامد.

حال نگاهی به اظهارات و مواضع مطرح شده در اجلاس کویت، خلأهای موجود در
خصوص روشنفکرانی را که بتوانند جریان سیاسی منطقه را هدایت نموده، به عنوان
وجدان بشری ایفای نقش نمایند، منعکس می کند.

آینده دموکراسی

همایش دموکراسی در کشورهای عربی که چندی پیش از سوی مرکز پژوهش و
تحقیقات کشورهای توسعه یافته در کویت برگزار شده بود، هنگامی که اندیشمندان این
کشور از حضور دموکراسی مورد نظر بوش در منطقه انتقاد کردند، به عرصه نزاع های کلامی
تبدیل شد.

دکتر شملان العیسی، مدیر مرکز تحقیقات استراتژیک دانشگاه کویت، در سخنان خود
از حضور دموکراسی موردنظر بوش در منطقه جانبداری کرد و گفت: رهایی امت عربی تنها
از خارج تحقق می یابد. ما از بوش رئیس جمهور امریکا و نیروهای امریکایی که به منطقه
ما آمدند تا دموکراسی را در آن پیاده کنند، تشکر می کنیم و اگر امریکا برای حرکت دادن
کشورهای عربی به سوی دموکراسی پیش قدم نمی شد، این کشورها خود هرگز برای
اصلاحات اقدام نمی کردند.

دکتر شملان العیسی در سخنان خود، به همین حد اکتفا نکرده، در ادامه گفت: چرا
کشورهای عربی اقدامات اصلاح طلبانه خارجی از سوی ایالت متحده را رد می کنند؟
کشورهای عربی دچار دوگانگی شده اند؛ چرا که برخی از اقدامات امریکا برای گسترش
روش های آموزشی و تبلیغات دینی را تأیید می کنند و در مقابل اقدامات دیگر آن را رد و
محکوم می کنند. وی دلیل این دو گانگی را ضعف روشنفکران عرب به عنوان قشری
تأثیرگذار بر مردم دانست.

دکتر شملان سخنان خود را با تشکر عمیق از بوش و بلر به پایان برد و گفت: اگر ما منتظر ایجاد و اجرای اصلاحات
از سوی دولت های عربی بودیم، این اصلاحات هیچگاه تحقق نمی یافت، به ویژه آنکه روشنفکران عرب خود اساس
عقب ماندگی دموکراسی در منطقه هستند و عراق امروز بهترین نمونه آن است؛ چرا که در حال حاضر، بیش از ۱۰۰
حزب و ۱۷۰ نشریه عراقی در آن وجود دارد، در حالی که پیش از آن چیزی اصلاً وجود نداشت.

در این هنگام خشم برخی از حاضران برانگیخته شد و یکی از آنان در حالی که عکس هایی از شکنجه زندانیان
عراقی در زندان ابوغریب توسط امریکایی ها را در دست داشت، گفت: اگر این دموکراسی ای است که شما به دنبال آن
هستید، پس بگیرید و این را در کشورتان پیاده کنید.

تنها سخنان دکتر مصطفی کامل السید، توانست این جو به هم ریخته و متشنج را آرام کند؛ وی گفت: اختلاف ها
پیرامون اصلاحات، چه از نوع خارجی و چه از نوع داخلی، ما را از مسئله اساسی که دموکراسی است، دور خواهد
کرد.

دکتر صفی الدین خرپوش، استاد علوم سیاسی نیز گفت: مفهوم دموکراسی فراگیرتر از مفهوم اصلاحاتی است که
کشورهای عربی از زمان های طولانی آن را آغاز کرده اند.

او از رفاعه الطهطاوی در مصر و عبدالکریم تونسی، به عنوان شاهد این گفته خود یاد کرد و نسبت به برخوردی
استعلایی غرب با کشورهای غربی یا آنچه به آن کشورهای جنوب گفته می شود، هشدار داد و گفت: استعمار از
گذشته ها، تحت عنوان «اصلاحات»، سیستم های