پاورپوینت کامل تعدیل تعطیلات ۷۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تعدیل تعطیلات ۷۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تعدیل تعطیلات ۷۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل تعدیل تعطیلات ۷۷ اسلاید در PowerPoint :

۵

مقدمه

بیش از دو سال از صدور فرمان مقام معظم رهبری در مورد مسئله تعطیلات و ارائه
طرحی در خصوص کاهش میزان آن می گذرد. و طی این مدت مراکز مختلف دولتی و
غیردولتی، صاحبنظران و کارشناسان امور استراتژیک به طرح مباحثی در خصوص
ضرورت های کاهش تعطیلات، تأثیر منفی تعطیلات بر رشد و توسعه اقتصادی کشور،
مقایسه میزان تعطیلات در کشورهای دیگر جهان با کشورمان، نحوه برخورد با افکار
عمومی و مقاومت های احتمالی و… پرداخته اند.

در همین راستا و پس از مفروض دانستن ضرورت کاهش تعطیلات، مسئله عمده و
چالش انگیز اولویت بندی تعطیلات جهت حذف یا ابقاء می باشد که از اهمیت ویژه ای
برخوردار بوده و لازم است با بررسی ویژگی هایی که هر یک از ایام تعطیل رسمی دارند
شامل (میزان اهمیت ذاتی، محبوبیت و مقبولیت نزد افکار عمومی، ارتباط برخی از
تعطیلات با اعتقاد اسلامی و انقلابی، ارتباط با تاریخ پرافتخار میهن اسلامی و…)
برنامه ریزی جامعی در این خصوص صورت پذیرد.

امید است با تشکیل هفتمین مجلس شورای اسلامی این مسئله مهم در دستور کار قرار
گیرد و منتخبان مردم با عنایت به اهمیت مسئله و با بررسی های کارشناسی لازم به ندای
رهبر معظم انقلاب لبیک گویند.

در این نوشتار پس از طرح مباحثی پیرامون ضرورت کاهش تعطیلات آسیب های
اقتصادی و اجتماعی ناشی از آن، افکار عمومی و تعطیلات و… به تعریف ملاک هایی
برای اولویت بندی ایام تعطیل خواهیم پرداخت.

البته میزان تعطیلات، مدارس، دانشگاه ها و سایر مراکز آموزشی که با احتساب
تعطیلات تابستان به ۲۰۰ روز در سال بالغ می گردد از مقوله ای دیگر است که در این مقال
نمی گنجد و بحث خاص خود را می طلبد.

همچنین تعطیلات پایان هفته و بررسی میزان آن (یک یا دو روز) و تأثیری که در میزان
بهره وری امور اداری دارد بحثی دیگر بوده و می بایست از مجاری قانونی خود پیگیری
شود.

الف. ضرورت ها

نگاهی به میزان تعطیلات رسمی دیگر کشورهای جهان و مقایسه اجمالی آن با این
میزان در کشورمان تا حدود زیادی به تبیین ضرورت مسئله کمک می کند. آمار تعطیلات
برخی از کشورهای اروپایی و آسیایی بدین شرح است:

۱. آمار تعطیلات برخی از کشورهای اروپایی:

۱/۱. هلند ۷ روز

۲/۱. انگلستان، فنلاند و ایرلند جنوبی ۸ روز

۳/۱. بلژیک، لوکزامبورگ و یونان ۱۰ روز

۴/۱. فرانسه و سوئد ۱۱ روز

۵/۱. نروژ ۱۲ روز

۶/۱. اتریش ۱۳ روز

۷/۱. آلمان از ۱۰ تا ۱۴ روز (به اقتضای سیاست های داخلی متفاوت دولت های محلی)

۸/۱. اسپانیا و پرتقال ۱۴ روز

۹/۱. ایسلند ۱۵ روز

۱۰/۱. ایتالیا ۱۶ روز(۱)

۲. تعطیلات برخی از کشورهای آسیایی:

۱/۲. تاجیکستان و لبنان ۹ روز

۲/۲. روسیه ۱۱ روز

۳/۲. مالزی ۱۴ روز

۴/۲. پاکستان ۱۶ روز

۵/۲. هند ۱۷ روز(۲)

همانطور که مشاهده می شود در میان کشورهای نامبرده ایتالیا با ۱۶ روز و هند با ۱۷ روز
دارای بیشترین تعطیلات می باشند. این در حالی است که تعداد تعطیلات رسمی در
کشورمان از ۲۵ تا ۲۷ روز متغیر می باشد.

دلیل وجود این دامنه تغییر چند روزه، تکرار شدن برخی از تعطیلات مربوط به سال
قمری (مانند عید سعید غدیر، عاشورا و تاسوعای حسینی، میلاد معصومین و…) در بعضی
از سال ها می باشد، که نمونه ای از این تکرار را در سال گذشته شاهد بودیم. همچنین
تعطیلات میان دو تعطیلی را نیز باید به تعداد فوق اضافه کرد.

مهم ترین تأثیر منفی بالا بودن میزان تعطیلات را می توان در دو بعد اقتصادی و
اجتماعی مورد بررسی قرار داد.

اقتصاددانان معتقدند:

«کشورهایی که اساس سیاست دولتشان تولید، اشتغال، درآمد و بهبود دائم زندگی مردم
است و شاخص اولیه قضاوت درباره عملکرد دولت و حکومت، رشد اقتصادی و بهبود
زندگی مردم در همین دنیاست، هر دقیقه کار و فعالیتشان به طور جدی مورد توجه تمام
دستگاه دولت است و شاخص های تعداد ساعات و دقایق کار انجام شده و بازدهی کار و
کارآیی، اساس قضاوت است، و در سطح جهانی همین شاخص ها مورد قضاوت تطبیقی
قرار می گیرد. به عبارت دیگر هر دقیقه ساعت کار از دست رفته بر اثر اغتشاش و آشوب و
اعتصاب، مورد توجه سرمایه گذاران و تصمیم گیران اقتصادی است که هم به طور مثبت و
هم به طور منفی این شاخص ها مرتب می شود و مورد توجه واقع می شود.

بنابراین، یک سرمایه گذار در مقیاس جهانی، انضباط کار و بازده کار اساس قضاوتش
است به این دلیل که عامل کار مهم ترین متغیر اقتصادی است که هم در هزینه تولید و
هم در قابلیت رقابت واحدهای تولیدی اثر دارد و از طرف دیگر عامل کار در اشتغال
ماشین آلات و استفاده از سایر متغیرهای اقتصادی نقش تعیین کننده دارد.»(۳)

مسئله تعطیلات در بعد اجتماعی نیز به عنوان یک معضل، که بر روحیه از کارگریزی
افراد در جامعه دامن می زند، قابل بررسی است. به اعتقاد بعضی جامعه شناسان، کشور ما
در حال حاضر دچار بیماری بیکاری است که به صورت پنهان وجود دارد و رابطه میزان
تعطیلات با این بیماری پنهان قابل بررسی است.(۴)

ب. مبانی فکری و نظری

به طور کلی پدیده های اجتماعی که به مرور زمان شکل گرفته اند، بر پایه یکسری
مبانی فکری و نظری که در فکر و ذهن اقشار مختلف مردم و سردمداران یک جامعه
رسوخ کرده، پدید می آیند و برای بررسی این پدیده ها نیازمند شناخت و تجزیه و تحلیل
این مبانی هستیم.

مسئله زیاد بودن تعطیلات در کشور به عنوان یکی از این پدیده ها از این قاعده کلی
مستثنی نیست و ذیلاً به برخی از مبانی فکری و فرهنگی آن اشاره می شود:

۱. مهم ترین مبنای نظری که منجر به بروز این معضل در کشور ما گردیده است، مرتبط
دانستن نکو داشت و بزرگداشت یک مناسبت با تعطیل کردن آن می باشد که در جای خود
قابل تامل و بررسی است.

به نظر می رسد مهم ترین عاملی که باعث شده است مسئولان اجرایی کشور تصمیم به
تعطیل کردن برخی ایام نمایند و اصولاً باوری که وجود آن در سطح جامعه چنین توقعی از
مسئولان اجرایی را ایجاب می کرده است، همین مسئله بوده است.

صحت چنین اندیشه ای با توجه به جایگاه کنونی جامعه ما در روند پیشرفت جهانی به
شدت محل تأمل و نقد بوده، و مبارزه با آن نیازمند برنامه ریزی مناسب از سوی نهادهای
فرهنگی و تبلیغی می باشد.

۲. دومین عامل در این راستا انگیزه های مذهبی است که دارای ریشه های عمیقی در
فرهنگ جامعه اسلامی ما می باشد. تعطیلاتی که صرفاً ریشه های مذهبی دارند حدود
۶۰% از میزان کل تعطیلات در کشور را شامل می شوند (۱۵ روز از ۲۵ روز) که به نظر
می رسد رقم بسیار بالایی است.

هر چند تعظیم شعائر دینی اسلامی در جای خود از اهمیت ویژه ای در فرهنگ اسلامی
برخوردار است، ولی نباید به بهانه ای برای تعطیل کردن کار و تلاش در جهت پیشرفت و
ترقی جامعه اسلامی تبدیل شود.

همانطور که آموزه های دینی ما بر تعظیم شعائر تأکید دارند، منابع روایی مشحون از
روایاتی است که به کار، تلاش، فعالیت در جهت تأمین معاش از طریق صحیح و… توصیه
می نمایند و سعی در تامین معیشت اهل و عیال را به عنوان عبادتی بزرگ معرفی
می کنند.

از حضرت امام جعفر صادق(ع) که رئیس مذهب جعفری است نقل شده است که
فرمودند: «اگر گمان کردی یا این خبر به تو رسید که فردا قیامت بر پا می شود (یا حضرت
قائم (عج) ظهور می کنند) از طلب روزی و کسب و کار دست مکش…».(۵)

بنیانگذار فقید جمهوری اسلامی ایران نیز می فرمایند: ملت شریف ما اگر در این انقلاب
بخواهد پیروز شود باید دست از آستین بیرون برآورد و به کار بپردازد: از بطن دانشگاه ها تا
بازارها و کارخانه ها و مزارع و باغستان ها؛ تا آنجا که خودکفا شود و روی پا خود بایستد.(۶)

اهمیت کار و تلاش، زمانی که فرد مسلمان در جامعه اسلامی زندگی می کند که داعیه
رهبری جهان اسلام را داشته و به عنوان نماینده جوامع و دول اسلامی بدان نگریسته
می شود، دو چندان می گردد و اگر این فرد مسلمان در مجموعه دولت اسلامی مشغول
فعالیت باشد، باز هم بر اهمیت مسئله افزوده می شود و تأکیداتی که در آموزه های دینی بر
کار و تلاش و فعالیت شده است اهمیت مضاعفی پیدا می کند.

بنابراین اقتضای جمع میان این دو دسته از آموزه های دینی (که یکی بر تعظیم شعائر و
دیگری بر کار و تلاش تاکید می کند) آن است که انسان در زندگی شخصی، ضمن
اختصاص فرصت مناسب برای شرکت در مجالس و محافل دینی و انجام عبادات
شخصی از تعطیل کردن کار و تلاش به این بهانه خودداری نماید، که علمای اسلامی
فرموده اند: «الجمع مهما امکن اولی من الطرح».

۳. از دیگر عوامل فرهنگی و فکری که زمینه را برای زیاد شدن میزان تعطیلات در کشور
فراهم کرده است، اتکاء بر منابع غنی و ثروت های عظیم خدادادی است که در این میان
نفت نقش اصلی را ایفاء می نماید. این اندیشه که «چون ما از این نعمت خدادادی ـ نفت ـ
بهره مند هستیم نیازی به کار و تلاش مضاعف و مداوم نداریم» به عنوان یک آفت فکری
و فرهنگی به معضل تعطیلات دامن زده است.

ج. تعطیلات و افکار عمومی

برخلاف آنچه که عموما از مسئله کاهش تعطیلات و مقاومت احتمالی افکار عمومی به
سبب آن، تصور می شد برخی از نظرسنجی های انجام شده در این راستا نشان از بینش
بالا و وجدان آگاه و بیدار مردم دارد.

طبق نتایج یکی از این نظرسنجی ها که توسط مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران و با
جامعه آماری ۶۰۰ نفر انجام شده است، ۷/۵۷ درصد شهروندان تهرانی تعداد کنونی
روزهای تعطیل رسمی کشور را زیاد دانسته اند. همچنین ۸/۷۳ درصد در مورد تأثیر
تعطیلات بر توسعه و پیشرفت کشور، معتقدند که این تعطیلات به ضرر اقتصاد کشور
است. ۲/۵ درصد تعطیلات را به نفع اقتصاد کشور و ۱۹ درصد نیز بی تأثیر دانسته اند.
۲/۵۷ درصد موافق کاهش تعطیلات و ۳/۶ درصد موافق افزایش آن بوده و بالاخره ۳۴
درصد نیازی به تغییر در روزهای تعطیل احساس نمی کنند.

دیگر نتیجه قابل توجه این نظرسنجی آن است که ۷/۳۴ درصد شهروندان در مورد
تقویت روحیه دینی و اسلامی با تعطیلات روزهای شهادت و یا ولادت موافق نبوده، ۳۴
درصد معتقدند که این تعطیلات باعث تقویت روحیه دینی می شود و ۸/۲۸ درصد از
شهروندان این تعطیلات را تا حدودی مؤثر بر تقویت روحیه دینی دانسته اند.

ناگفته نماند که این نظرسنجی در میان شهروندان تهرانی انجام شده است و لذا تعمیم
نتایج آن به کل مردم کشور قطعا صحیح نخواهد بود.

با این همه هرگونه تصمیم گیری در مورد کاهش تعطیلات و اولویت بندی برای حذف
تعطیلات باید با مطالعه، بررسی و ارزیابی افکار عمومی کشور باشد.

همچنین بر همین اساس کاهش تعطیلات نیازمند یک برنامه ریزی چندساله می باشد.
به عبارت دیگر لازم است روند کاهش تعطیلات روندی کُند و آرام باشد.

راهکارهای مقابله زیربنایی با مبانی فکری و فرهنگی که در بخش پیشین این نوشتار
مذکور افتاد نیز بخش دیگری از برنامه مربوطه را تشکیل خواهد داد.

د. اولویت بندی تعطیلات

اما مهم ترین بحثی که لازم است مورد مطالعه صاحبنظران و کارشناسان قرار گیرد،
اولویت بندی ایام تعطیل جهت حذف و یا ابقاء با توجه به ملاک های فرهنگی، فکری و
میزان نفوذ اعتقادات مذهبی و غیرمذهبی در جامعه در مورد هر مناسبت می باشد. توجه
به ویژگی های فرهنگی، بعد مذهبی، ملی و یا باستانی هر یک از تعطیلات رسمی، علاوه
بر آنکه از جهت پذیرش یا مقاومت افکار عمومی مسئله ای مهم به نظر می رسد، از این
نظر که ممکن است به خوراکی برای دستگاه های تبلیغاتی دشمنان نظام بدل شود نیز
حائز اهمیت است. لذا لازم است برای حذف یا ابقای هر یک از ایام تعطیلات توجیهات و
استدلالات محکم و قابل قبولی ارائه و به نحو مقتضی و مستوفی به اطلاع مردم برسد.

تعطیلات رسمی را می توان در یک دسته بندی به سه بخش تقسیم نمود:

۱. تعطیلات مذهبی؛

۲. تعطیلات ملی ـ انقلابی؛

۳. تعطیلات ملی ـ باستانی.

هر یک از سه بخش فوق الذکر شامل دسته بندی های ریزتری بدین شرح می شود:

همان گونه که در نمودار صفحه قبل ملاحظه می شود در هر یک از این طبقه ها
مناسبت های مشابه و کمابیش نزدیک به هم وجود دارد که به