پاورپوینت کامل امریکا و سلطه رسانه ای یهود ۹۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل امریکا و سلطه رسانه ای یهود ۹۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل امریکا و سلطه رسانه ای یهود ۹۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل امریکا و سلطه رسانه ای یهود ۹۵ اسلاید در PowerPoint :

۱۳

مترجم: حسن یوسف زاده

امروزه در جهان، قدرتی بزرگ تر از قدرتی که فریبکاران افکار عمومی دراختیار دارند،
وجود ندارد؛ قدرت هیچ یک از پادشاهان، پاپ ها یا ژنرال های پیروز و کشیش های
عالی رتبه به قدرت این چند نفر نرسید که تنها از طریق کنترل اخبار و برنامه های
تلویزیونی به آن دست یافتند.

قدرتی که در هر منزلی وجود دارد؛ در تمام ساعات بیداری، اراده خود را تحمیل می کند؛
نیرویی است که ذهن واقعی هر شهروند را شکل می دهد: پیر و جوان، ثروتمند و فقیر،
ساده و فرهیخته و…

رسانه های جمعی نگاه ما به جهان را شکل می دهند و سپس به ما می گویند که درباره
جهان چگونه بیندیشیم. در اصل هر چه در مورد رخدادهای اطراف ما یا محدوده آشنایان
می دانیم، از طریق روزنامه ها، مجلات، رادیو یا تلویزیون به ما منتقل می شود.

رهبران رسانه های جمعی، نه فقط با جلوگیری به شدت کنترل شده اخبار خاص از
روزنامه ها یا تبلیغ آشکار تحریف تاریخ در برنامه های تلویزیونی (که از مشخصه های
فریب افکار عمومی اطلاعات را به ما می رسانند)، بلکه آنها، هم هوشمندی و هم دقت را
در اخبار و برنامه های پخش شده تمرین می کنند؛ شیوه ای که اخبار را پوشش می دهند؛ بر
کدام واژه ها باید تاکید کرد؛ از کنار چه کلماتی باید به سادگی رد شد؛ واژه هایی که
گزارش گران انتخاب می کنند؛ تن صدا و حالت چهره؛ نحوه بیان تیترهای خبری؛ انتخاب
تصاویر ویژه و…، همه و همه به طور پنهانی، ولی به شدت نوع تفسیر ما را از چیزهایی که
می بینیم یا می شنویم، تحت تاثیر قرار می دهد.

مهم تر از همه اینکه روزنامه نگاران و سردبیران، هر گونه شک باقی مانده را از ذهن ما
برطرف می کنند؛ آنها با به کارگیری تکنیک های پیشرفته و روان شناسانه، اندیشه و فکر
ما را چنان هدایت می کنند که بتوانیم با آنها هماهنگ شویم و سپس به ما اجازه می دهند
که دقیقا بدانیم که نگرش ما نسبت به افراد و رفتارهای مختلف چگونه باید باشد و ما این
کار را از طریق قرار دادن افراد و رفتارهای آنان در متن برنامه های تلویزیونی و یا
موقعیت های کمدی انجام می دهیم.

شکل گیری اذهان امریکایی ها

بیشتر امریکایی هایی که روزانه مقدار زیادی تلویزیون تماشا می کنند، به سختی
می توانند وضعیت های تصنعی را از واقعیت تشخیص دهند؛ پاسخ های این تماشاگران
به کنش های تلویزیونی، بیانیه ها و نگرش های بازیگران تلویزیونی، بیشتر از پاسخ های
آنان به هم سالان خود در زندگی واقعی است. برای بیشتر امریکایی ها واقعیت دروغین
محیط تلویزیون جایگزین جهان واقعی شده است و میل شدید آنان به پاسخ های
هماهنگ، به دلیل همین واقعیت دروغین است؛ بنابراین زمانی که نویسنده متن برنامه
تلویزیون از طریق بازیگران تلویزیون بر برخی ایده ها تاکید و بر برخی از آنها را مردود
می داند، در حقیقت نیروی قدرتمندی به میلیون ها بیننده وارد می کند تا با دیدگاه وی
هماهنگ گردند.

با توجه به اوضاع و شرایط برنامه های تلویزیونی، وضعیت اخبار تلویزیونی و مطبوعاتی
نیز باید چنین باشد. مسئله خائنانه درباره این شکل از کنترل اندیشه ها این است که
وقتی ما از جانبدارانه بودن برنامه ها یا اخبار آگاه می شویم، مدیران رسانه ها همچنان
می توانند بیشتر ما را فریب دهند، زیرا این مدیران، نه تنها چیزی را که نمایش می دهند
تحریف می کنند، بلکه برای طیف مجاز اندیشه، حدودِ مرزی و قواعد اساسی ترسیم
می کنند. برای نمونه به حدود مرزی اخبار رسانه های خاورمیانه دقت کنید؛ برخی از
سردبیران و گزارش گران در اظهارات خود به طور کورکورانه طرفدار اسرائیل هستند، در
حالی که دیگران تا حدودی بی طرفانه به نظر می رسند. اما هیچ کس به خود جرأت
نمی دهد، اظهار کند که امریکا در پشت سکه جنگ عرب ها و اسرائیل قرار گرفته؛
بنابراین در ارسال سربازان خود به جنگ با عراق ـ دشمن اصلی اسرائیل در خاورمیانه ـ
بیشتر منافع اسرائیل را تامین می کند تا منافع امریکا؛ در نتیجه طیفی از اندیشه های
مجاز شکل می گیرد؛ چرا که در سطوح آگاهی مراتبی وجود دارد.

بیشتر امریکایی ها نمی توانند بپذیرند که توسط اسرائیل کنترل می شوند؛ حتی
شهروندی که از اخبار کنترل شده گله دارد، اشتباهاً فکر می کند که به دلیل وجود طیفی از
دیدگاه ها، می تواند با انتخاب سردبیر مورد اعتماد خود از نفوذ کنترل کنندگان نجات یابد و
این یک وضعیت “به هر حال من برنده ام “است. هر دیدگاهی در طیف مجاز افکار
عمومی، از نظر مدیران رسانه ها قابل قبول است، اما هیچ واقعیت یا دیدگاه خارج از طیف
مجاز پخش نمی شود؛ البته درصورتی که چنین قدرتی داشته باشند.

کنترل رسانه های شکل دهنده افکار عمومی بسیار دشوار است؛ همه رسانه های
کنترل شده، اعم از تلویزیون، رادیو، روزنامه ها، کتاب ها و انیمیشن ها، با یک صدا سخن
می گویند؛ هرکدام دیگری را پشتیبانی می کند. علی رغم ظاهر متنوع آنها، در بینشان
اختلاف واقعی وجود ندارد و از طرفی منبع جایگزینی از واقعیت یا ایده ها، برای توده مردم
در دسترس نیست تا از آن طریق بتوانند، دیدگاه های مخالف با نظرات رهبران رسانه ها را
بدانند.

این رسانه ها جهان را یکسویه نمایش می دهند؛ جهانی که در آن همه ادعا می کنند،
یهودیان اساس بشریت اند؛ اسرائیل باید به عنوان یک واقعیت تثبیت شده پذیرفته شود؛
مقاومت در برابر یهود به معنای ضدیت با نژاد سامی است؛ عراقی ها در جنگ خلیج فارس
“همراهان بدی” بودند؛ در نظام بانکداری سرمایه داری یهود اشکال وجود ندارد؛ اسلام
همواره تهدید اساسی است؛ کشورهایی مثل ایران، سودان و لیبی از تروریسم حمایت
می کنند؛ قتل عام اسرائیلیان در قالب دفاع مشروع از خود صورت می گیرد؛ رهبر سیاهان
امریکا ( لوئیس فراخان) یک نژادپرست متعصب است و… این نوع نگاه، چشم اندازی
است که رهبران رسانه ها برای دست یابی به اهداف خود آن را طراحی می کنند و فشاری
که برای هماهنگ ساختن با ایده های خود وارد می آورند، بسیا ر زیاد است تا جایی که
مردم نظرات خود را با آنان هماهنگ می کنند؛ طبق نظر آنان رأی می دهند و زندگیشان را
با آنها سازگار می کنند.

خبرگزاری تلویزیون

رهبران قدرتمند رسانه ها چه کسانی هستند؟

برای رسیدن به پاسخ نسبی، خبرگزاری تلویزیون را ملاحظه کنید که بدون تردید، به
قدرتمندترین وسیله برای تعیین شیوه تفکر و رفتار امریکایی ها تبدیل شده است؛ البته با
صرف نظر از سیستم های تخصصی کابلی خبری ویژه، عملا کلیه خبرگزاری های ملی و
بین المللی در امریکا، اخبار خود را از طریق سه شرکت جمع آوری، ویرایش و پخش
می کنند و آن سه شرکت عبارت است از: خبرگزاری امریکا (ای. بی. سی)، سیستم
خبرگزاری کلمبیا( سی. بی. اس) و خبرگزاری ملی(ان. بی. سی).

بیشتر برنامه های نمایشی که امریکایی ها می بینند، از سه شبکه مذکور عرضه
می شود؛ هر کدام از این شرکت ها در مدت زیادی، در کنترل مطلق یک فرد بوده است؛ از
(۳۲) سال تا ۵۵ سال. شرکت باید در سطحی با کارمندانی که آن فرد انتخاب می کند،
برای وی کار کند؛ از این رو در نهایت، همه برگه ها به طوری که پاک نشود، توسط شخص
او ممهور می شود و در همه حال، آن فرد یک یهودی بوده است.

تا سال ۱۹۸۵ که ای. بی. اس با کپتال سیتیز کامیونیکیشن(۲) ادغام شد، رییس هیات
اجرایی و مدیر عامل شبکه، فردی یهودی به نام لئونارد هاری(۳) بود؛ او از زمانی که
رییس مؤسسه خبرگزاری شد، این شبکه را مدیریت کرد؛ یعنی از سال ۱۹۵۳. نام این
شرکت در سال ۱۹۶۵ به شرکت خبرگزاری امریکا( ای. بی. سی) تغییر عنوان کرد.

گلدنسون در مصاحبه ای در آوریل سال ۱۹۸۵ با فخرفروشی اعلام کرد: «من این
شرکت را از نو بنیاد نهادم». طبق قوانین ادغام سال ۱۹۸۵، گلدنسون رییس کمیته اجرایی
شرکت جدید ای. بی. سی گردید؛ گرچه در حال حاضر آن سمت را توماس مورفی یک
شخص غیر یهودی به عهده دارد؛ لیکن هیچ قدمی در راستای تغییر افرادی که گلدنسون
گماشته، بر نمی دارد و این شبکه همچنان ویژگی یهودی بودن خود را حفظ کرده است.

سی.بی.اس بیش از نیم قرن در تصاحب ویلیام اس. پالی، پسر یک یهودی مهاجر
روسی بود؛ پالی در سال ۱۹۲۸ در ۲۸ سالگی، تجارت خانوادگی سیگار را رها کرد و
خبرگزاری یونایتد ایندیپندنت را به ارزش ۵۰۰ هزار دلار خریداری کرد و آن را سیستم
خبرگزاری «کلمبیا» نام نهاد و خود مدیر و رییس آن شد. در سال ۱۹۴۶ مدیر عامل شد و
تا سال ۱۹۸۳، هنگامی که به طور پاره وقت بازنشسته شد، همچنان درآن سمت باقی
بود.

هنگامی که تِد ترنر(۴) در سال ۱۹۸۵ کوشید سیستم خبرگزاری کلمبیا را خریداری کند،
در سراسر کشور نگرانی وجود داشت؛ ترنر در تبلیغات خوش شانسی آورد و یک شبکه
خبری تلویزیونی کابلی موفق(سی. ان. ان) را راه اندازی کرد؛ گرچه ترنر تعدادی از
یهودیان را در موقعیت های اجرایی کلیدی در سی. ان. ان به کار گماشت و هرگز موضع
مخالف با منافع یهودیان اتخاذ نکرد ولی او مرد بسیار خودخواه و با شخصیتی بود و برای
پالی و دیگر یهودیان در سی.بی.اس غیرقابل کنترل به نظر می رسید؛ توپ آزادی که در
آینده ممکن است به آنها اصابت کند(۵).

به علاوه دانیل اسکار(۶)، خبرنگار یهودی که برای ترنر کار کرده بود، به طور علنی متهم
شد که رییس سابق او دارای شخصیتی بود که برای یهودیان چندان خوشایند نبود.
مدیران سی.بی.اس برای ممانعت از خرید ترنر، مرد قدرتمند تئاتر، هتل،بیمه و سیگار،
یعنی «لورنس تش» را برای تصاحب دوستانه شرکت وارد معامله کردند، تا بدین طریق
هرگونه نفوذ غیر یهودی را از آنجا دور کنند. لورنس از سال ۱۹۸۶ رییس هیات مدیره
سی.بی.اس بود.

ان.بی.سی قبلاً بخشی از شرکت رادیویی امریکا (آر. سی. ای) بود که از سال ۱۹۳۰ به
مدت چهل سال در تسلط «دیوید سارنوف»(۷) یک یهودی مهاجر روسی بود؛ پس از مرگ
او (۱۹۷۰) پسرش «رابرت» مالک آن گردید. در سال ۱۹۸۶ شرکت جنرال الکتریک با آر.
سی. ای ادغام شد و در حال حاضر، ان.بی.سی یک شرکت کاملاً وابسته به جنرال
الکتریک است؛ نه تنها در جهت تغییر منافع یهودیان یا جایگزینی پرسنل کلیدی یهودی
از طرف مدیران ارشد جنرال الکتریک، هیچ حرکتی صورت نگرفته، بلکه بر تعداد مدیران
یهودی افزوده شده است برای نمونه می توان از «استیو فریدمن»(۸) نام برد که در ماه می
۱۹۹۰ به عنوان تهیه کننده اخبار شبانگاهی ان.بی.سی استخدام شد و در ژانویه ۱۹۹۳
جف زوکر(۹) جای او را گرفت.

صنعت تولید برنامه

تمرکز بیش از حد یهودیان در صنعت تلویزیون، جهت گیری اخبار تلویزیونی را بیشتر
تبیین می کند. اگرچه کنترل برنامه های خبری تلویزیون اهمیت ویژه ای دارد، برنامه های
نمایشی تلویزیون در شکل دادن شیوه تفکر امریکایی ها موثرتر است. ده ها میلیون
امریکایی، به ویژه جوانان، هرگز به گزارش های خبری شبکه های تلویزیونی توجه
نمی کنند و در عوض موج های تلویزیون خود را در برنامه های نمایشی تنظیم می کنند. به
همین دلیل یهودیان شدیدترین کنترل خود را در عرصه های نمایشی متمرکز کرده اند.

مسئول تفسیم بندی برنامه های تلویزیون در سی.بی.اس «حف سکانسکی»(۱۰)
است و همین مسئولیت در ای.بی.سی بر عهده دو شخص گذاشته شده است؛ برنامه ها
واهداف تجاری برعهده «تد هربرت»(۱۱) و تولید برنامه های نمایشی بر عهده «استوارت
بلامبرگ»(۱۲) است.

در سال ۱۹۸۰ «براندن تارتِک اف»، رییس تولید برنامه های نمایشی گردید و به مدت
یک دهه، یعنی تا سال ۱۹۹۰ در اختیار داشت. وی سپس مدیریت شبکه ای. بی. سی را
به عهده گرفت و در سال ۱۹۹۱ این مسئولیت را برای اتخاذ ریاست «پارامونت
پیکچر»(۱۳) ترک گفت.

سکانسکی، بلومبرگ و لیتل فلید(۱۴)، نوع برنامه هایی را که باید از شبکه آنها پخش
می شد، انتخاب می کردند: برنامه های بازی و مسابقه، مصاحبه، کمدی، تاریخی،
سریال های خانوادگی، سریال های ماجراجویی و چهره های ویژه. آنها به تهیه
کنندگانشان اعلام کردند که دوست دارند، چه برنامه هایی از شبکه آنها پخش شود و
هرگونه برنامه ای را که خوشایند آنان نباشد، وتو کرده، گرایش همه برنامه ها را تعیین
کردند. آنها تصمیم می گرفتند که چگونه باید به موضوعات تبلیغاتی متنوع در برنامه های
خود تاکید کنند؛ از جمله تروریسم عرب، آزار و اذیت یهودیان، قتل عام یهودیان توسط
نازی ها، سخاوت یهودیان خطر ضد سامی گری و… .

نکته قابل توجه این است که تنها یک شهروند از هر سی و شش شهروند امریکایی
یهودی است، اما تقریباً همه کسانی که مفهوم واقعیت، معنای خوب و بد، و رفتار مجاز و
غیر مجاز را در ذهن جوانان امریکایی شکل می دهند، یهودی اند. به عبارت دقیق تر،
سکانسکی، بلومبرگ و همچنین تارتک اف، سه یهودی هستند و تنها غیر یهودی ای که
در چند سال اخیر در برنامه های نمایشی تلویزیونی نقش مهمی داشته لیتل فلید است.

تأثیر این نوع کنترل بر برنامه های نمایشی تلویزیون تز به هم ریختن اعصاب
امریکایی ها فراتر رفته و اکنون شبکه های گسترده تر را هم دربر گرفته است؛ به عبارت
دیگر، کنترل رسانه ای عملاً همه هر چیزهایی را که در استودیوهای هالیود تولید می شود.
در بر می گیرد. مجله «امریکن فیلم مگزین»(۱۵) در شماره ماه مه ۱۹۹۰ ده مورد از
شرکت های تهیه کنندگی ایالات متحده امریکا را (بر حسب درآمد آنها در سال ۱۹۸۹) به
ترتیب فهرست کرده است.(۱۶)

از ده نفر از رؤسای هیأت مدیره های شرکت های مذکور، هشت نفر یهودی هستند
(راس،اسنیر، دیویس، تِش، دیلر، گافمن،ردستون و واسرمن) و تنها در دو شرکت(ان. بی.
سی و ای. بی. سی) رییس هیات مدیره غیر یهودی است که البته در شرکت ای. بی. سی
مسئول تقسیم بندی برنامه ها یک یهودی است. از مطالعه سال ۱۹۸۹ چند مورد تغییرات
پرسنلی صورت گرفته است؛ زمانی که شرکت سونی ژاپن در امریکا در سال ۱۹۸۹ شرکت
کلمبیا پیکچر را خریداری کرد، ویکتور گافمن به جای پیتر گوبر(۱۷) نشست که وی نیز
یک یهودی بود. مباشر گوبر میکائیل پی. اسکولف(۱۸)، نایب رییس شرکت سونی که
تملک شرکت را ترتیب داد که او نیز یهودی است. در سال ۱۹۹۱ ام.سی.ای(۱۹) توسط
ماتسوشیتا(۲۰)، یکی از رقبای شرکت سونی خریداری شد. ولی واسرمن همچنان در
پست خویش باقی ماند.

به عنوان یک اصل کلی، ژاپنی ها در خریدن رسانه های امریکایی، صرفا با منافع مادی
تحریک شدند و تبلیغات را به یهودیان واگذار کردند. در واقع در بیشتر مواقع، یهودیان
واسطه بایکوت های رسانه ای ژاپنی های بودند؛ درست همان طور که اسکولف(۲۱) خرید
شرکت کلمبیا را برای شرکت سونی ترتیب داد، خرید ام.سی.ای هم از طریق غول
رسانه ای یهود، یعنی «میکائیل اوتس»(۲۲) و یهودی زیرک تگزاس ، رابرت
استراوس(۲۳) که بعدها به عنوان نماینده جورج بوش در مسکو انتصاب گردید، ترتیب داده
شد. استون جی. راس در سال ۱۹۹۲ از دنیا رفت و در حال حاضر، مقام عالی تایم وارنر را
«گرالد لوین» بر عهده دارد که یک یهودی است.

«باری دیلر»(۲۴) در سال ۱۹۹۲ فاکس را ترک گفت. رابرت مورداک، مالک موسسه
خبری فاکس پرنت(۲۵)، چند ماه