پاورپوینت کامل زن در اندیشه متفکران سیاسی ۷۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل زن در اندیشه متفکران سیاسی ۷۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل زن در اندیشه متفکران سیاسی ۷۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل زن در اندیشه متفکران سیاسی ۷۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

(قسمت پایانی)

نقش سیاسی ـ اجتماعی محدود

۱. محمد غزالی(۱)

(۲)(۳)

برابرند.(۴)

الف. تقسیم وظایف

دین اسلام برای هر کدام از این دو نوع، وظایف و حقوق ویژه ای مشخص کرده است که
بر طبق جنسیت آنها صورت گرفته است؛ برخی از آنها در اینجا ذکر می شود:

۱. وجوب نماز و روزه بر هر دو و عدم وجوب آن برای زن در مواقع عادت و زایمان (البته
روزه را باید قضا کند).

۲. به دلیل تغییر در مزاج و طبیعت جسمی و روحی زن در هنگام عادت و لحظات
عاطفی و نفسانی، دین برای احتیاط، شهادت دو نفر از آنها را با یک مرد یکی دانسته
است. قرآن کریم به صراحت دلیل این امر را بیان کرده است.(۵)

۳. مردان به دلیل نداشتن مشکلات عادتی و زایمانی و از سوی دیگر، داشتن توانایی
بیشتر در برخورد با سختی ها، به کسب و کار و جلب روزی مکلف شده اند.

۴. زن به لحاظ رفتاری در مورد دخل و خرج خانه مسئولیتی ندارد، از همین رو ارث مرد
دو برابر زن اعلام شده است؛ چرا که مرد مسئول نفقه خانواده است. این دوبرابر شدن به
نحوی به خود زن برمی گردد، زیرا مرد باید مهر و نفقه زن را بپردازد.

۵. در مجموع به همان دلایل رفتاری و جنسیتی، مردان در قبول مناصب دسته اول
حکومت و مناصب نظامی بر زنان مقدم هستند.

از نظر غزالی، این تفاوت ها به هیچ عنوان مکانت انسانی زن را خدشه دار نمی کند، زیرا
براساس فطرت و تفاوت های جنسی و رفتارهای آنها صورت گرفته است؛ «آنچه مایه
تأسف است اینکه برخی زنان مردنما خواهان چیزی هستند که برای آنها نیست و برخی
از مردان خواهان سوء استفاده از زنان با اعطای حقوق بیشتر به آنها هستند. تساوی کامل
زن و مرد جفا به زن و مرد هر دو است؛ جفا به مرد است که سنگینی وظیفه او را نادیده
گرفته است و جفا به زن است که طبیعت توان و قدرت وی لحاظ نشده است».(۶)

در مکانت اسلام در رابطه با زن همین بس که آداب جاهلی مربوط به زنان را یکجا دفع
و نفی کرد و آیات بسیاری را در بیان اهمیت جایگاه زن در جامعه نازل کرد. پیامبر اکرم نیز
در سنت عملی خود به زنان بسیار ارج می نهاد؛ یکی از درهای مسجد پیامبر به زنان
اختصاص یافته بود تا در نماز جماعت شرکت جویند.(۷) غزالی براساس فقه حنفی دیه
زن و مرد را برابر دانسته و نظریه تنصیف دیه زن را دارای یک خلأ فکری و عیب اخلاقی
می داند.(۸) برهمین اساس ـ برخلاف نظر افراطی وهابی ـ پوشش دست و صورت نیز از
نظر وی وجوب ندارد؛ اگر قرار بود پوشش دست و صورت وجوب داشته باشد، در آن صورت
آیه ۳۰ سوره نور که فرمان فروگیری چشم از نامحرم را می دهد، بی محل می بود. آیه سی
و یکم این سوره نیز پوشش را بر یقه ها و گریبان ها و صورت واجب کرده است؛ بنابراین
نمی توان عادات را به عبادات تبدیل کرد؛ چرا که هیچ عبادتی بدون نص وجود ندارد. این
در حالی است که کشف صورت و دست ها در نماز واجب است و حتی مذهب حنفی جواز
ظاهر بودن پا را نیز صادر کرده است.

غزالی می گوید. تفاوت های زن و مرد و حقوق و تکالیف مترتب بر آنها، استثنا بر خلقت
است و الا زن همه حقوق دینی و مدنی را داراست؛ او نیز مانند مرد دارای آزادی اندیشه
است و حق تعلیم و تعلم را دارد. از نظر وی، حدیث منع زنان از یادگیری سواد (که
بنیادگرایان وهابی بر آن تأکید دارند)، یک حدیث جعلی است، زیرا اگر قرار است نصف
امت بی سواد، جاهل و نادان باشند، تربیت و رشد نسل امت چگونه خواهد بود؟

غزالی می گوید: آیه «مردان بر زنان مسلط هستند»(۹)، فقط در امور مربوط به خانه و
خانواده است.(۱۰) در رابطه با آزادی سیاسی در معنای انتقاد از حکومت و نصیحت و امر به
معروف و نهی از منکر، برای هر دو جنس زن و مرد یکسان است؛(۱۱) از همین رو زنان در
طول تاریخ به اموری چون بیعت، هجرت و حتی جنگ اقدام کرده اند؛ زنان در عقبه کبری
در موسم حج با پیامبر بیعت کردند.(۱۲)

غزالی در مبحثی تحت عنوان «المرأه و خدمه السنه» با استناد به کتاب «السنه النبویه
فی القرن السادس الهجری» تألیف دکتر محمد ابراهیم الدیک، به نقش زنانی می پردازد
که به نشر و تبلیغ سنت اهتمام ورزیده اند؛ از جمله شهده بنت الابری، شمس الضحی،
بلقیس بنت سلیمان احمد بن الوزیر نظام الملک، ام الحیاء حفصه خواهر ابوالبرکات
بغدادی، ام حبیبه الاصبهانیه و زینب بنت الشعری که علما از آنها حدیث روایت کرده اند و
حتی علمای بزرگی چون حافظ منذری و ابن خلکان از آنها اجازه روایت حدیث دریافت
کرده اند.

ب. مراحل اندیشه

غزالی درباره تولی مناسب حکومتی توسط زنان رأی ثابتی ندارد؛ در مجموع او
نظریه ای سه مرحله ای ارائه داده است؛ او در ابتدا معتقد است که اسلام کفایت زن را برای
تولی مناصب سیاسی، به ویژه منصب ریاست حکومت نمی پذیرد و از مسلمین خواسته از
این اقدام جلوگیری کنند و در حدیث صحیح آمده است که پیامبر چون شنید که در فارس
دختر کسری حکومت را بر عهده گرفته است فرمود: قومی که ریاست آنها را یک زن بر
عهده داشته باشد، به رستگاری نمی رسد(۱۳) و جمهور فقها معتقدند که مردان برای
مناصب سیاسی و اداری بر زنان اولویت دارند.

از همین رو در زمان پیامبر و خلفا، هیچ منصب ریاستی به زنان واگذار نشد؛ چرا که زنان
با توجه به توانایی علمی و نگرش های خود، نمی توانند کاری فراتر از طاقت خود را انجام
دهند و اگر چنین شود، به آنها ظلم می شود و از آنجا که اسلام حتی نمازهای واجب را از
زنان در ایام حیض برداشته، این از منطق طبیعت است که با آنها مدارا شود؛ نقص شهادت
آنها نیز بر همین امر دلالت دارد. این امر نه تضعیف آنها، بلکه تخفیف وظایف آنها
است.(۱۴)

او در مرحله بعد و در آثار بعدی خود، چنان که یکی از شارحان آرای او گفته است، تولی
مناصب سیاسی و اجتماعی برای زنان را تا آنجا که با طبیعت آنها سازگار باشد، بلامانع
می داند و به دوران حکومت عمر استناد می کند که او منصب قضاوت را به زنی به نام شفاء
واگذار کرد؛ از همین رو حدیث مذکور از پیامبر را در معنای خلافت تفسیر می کند؛ یعنی
زنان به جز خلافت عظمی، می توانند همه مناصب را پذیرا باشند.(۱۵)

با این حال، غزالی در جای دیگر نظر خود در این زمینه را به گونه ای دیگر بیان کرده
است؛ او در کتاب «السنه النبویه» حدیث «لن یفلح قوم ولو امرهم امره» را حدیثی مقطعی
می داند که ناظر به شرایط خاص ایران آن زمان بوده و در حقیقت پیامبر با این سخن،
وضعیت ایرانیان را پیشگویی کرد؛ چرا که با توجه به داستان قرآنی بلقیس و حکومت وی
و به خیر و صلاح رساندن قوم خود در استجابت دعوت حضرت سلیمان(ع)، جای تردیدی
در شایستگی زنان باقی نمی ماند که پیامبر اسلام داد سخن براند.

وانگهی پیامبر نمی توانست مخالف واقع و تاریخ سخن بگوید؛ زنان بسیاری بوده و
هستند که با به دست گرفتن حکومت، قوم خود را گمراه نکردند. غزالی با استناد به اینکه
در این مورد نص صریحی وارد نشده، در نهایت مسئله ولایت و حکومتداری زن را
مسئله ای اختلافی می داند که در ردّ و ثبوت آن اجماعی نیست؛ البته غزالی تصریح می کند
که «من طرفدار واگذاری مناصب مهم به زنان نیستم، چون زنان کامل اندک هستند و چه
بسا به صورت تصادفی استعداد و لیاقت آنها کشف شود… اما داستان، داستان زن یا مرد
بودن نیست، بلکه داستان لیاقت و استعداد است».

حمید عنایت با تأکید بر نظرات سنتی غزالی (که عمدتا در آثار اولیه وی ذکر شده است)
می گوید: غزالی پس از درخواست ترک آنچه خود آن را یک زندگی بی بندوبار می خواند
(که همه ناشی از شیوه غربزده زندگی است)، نظامی تعلیمی ـ تربیتی را برای زنان
پیشنهاد می کند که اساسا توجه زیادی به مسئولیت های خانوادگی در آن ملحوظ شده
است. از این منظر غزالی بی تاب است تا اثبات کند که اسلام سهم اجتماعی و سیاسی
فعالی به زنان واگذار کرده است، ولی در عمل او اشتغال زن در مشاغل اجتماعی و سیاسی
را مخالفت با عفت او می داند که موجب می شود از خانه و کاشانه خود دور باشند که همه
اینها مشکلات را برای آنها به وجود می آورد.

بنابراین، آموزش و پرورش زنان، نه برای اکتساب شغل و اشتغال در آینده، بلکه برای
تواناسازی آنهاست تا وظایف خویش را در قبال خانواده انجام دهند و به مردان در انجام
وظایف یاری برسانند.(۱۶)

عنایت پس از ذکر این مطلب می گوید: «فلسفه ای که در پشت این طرح نهفته است،
ظاهرا امیدی در اینکه حکومت اسلامی بتواند رهبران سیاسی زن بپروراند، باقی
نمی گذارد. به این ترتیب آنجا که رشید رضا در طرح حکومت اسلامی اش فقط تصدی سه
مقام را برای زنان ممنوع می دارد (امامت نماز، ریاست خانواده و ریاست حکومت)، غزالی
همه مشاغل سیاسی را برای آنان ممنوع می شمارد».(۱۷)

ج. تقسیم کار

با این حال غزالی در تبیین نظر خود می گوید: تربیت ممکن است ویژگی های فرد را در
حد اعلی بالا ببرد؛ اما موجب تحول طبیعت فرد نمی شود. از سوی دیگر برخی از زنان
دارای هورمون های مردانه (اندروژن) هستند که آنها را به فعالیت جسمانی زیاد و همدوش
با مردان می کشاند و به عکس، اما این امر استثنا است و نمی تواند قاعده باشد. غزالی
می گوید: «آشکارا می گویم که خارج ساختن زن از خانه برای کارهای زراعی، صناعی،
تجاری و… به هیچ عنوان شایسته او نیست و موجب تقویت او نمی شود؛ بلکه اسلام در حد
محدود و مقبول، ورود زن در دستگاه اداری را متناسب با شأن و توانایی او قبول دارد.
بهترین حالت برای زن به عهده گرفتن تربیت خانه و خانواده است؛ این امر نه صرفا از
شرع، بلکه منتج از طبیعت است».(۱۸)

آزادی شغلی برای زنان تا وقتی است که به رکن خانواده لطمه وارد نشود؛ یکی از این
صدمات بردن کودکان به پرورشگاه و یا گذاشتن آنها در خانه نزد خدمتکار است.(۱۹)
غزالی در نهایت نظر خود را این گونه خلاصه می کند که زن در چهار حالت می تواند کار
کند؛ ضمن اینکه از نظر شرع و اجتماع، کار زن امری اصیل نیست، بلکه استثنایی است:

یکم. زن دارای نبوغ خاصی باشد که شبیه آن در مردان و زنان دیگر کم باشد و مصلحت
اجتماعی ایجاب کند که زن به شغل خاصی متناسب با نبوغش دست یازد.

دوم. زن کاری را به عهده گیرد که شایسته زنان است، چون تعلیم و تربیت اطفال تا
سن نه یا یازده سالگی که شریعت برای حضانت اطفال تعیین کرده است یا همانند
طبابت زنان برای زنان که از نظر برخی فقها واجب کفایی است (مثل قابله).

سوم. اگر زن کاری کند که در آن کار همکار شوهرش باشد و او را یاری رساند؛ مانند
همکاری زن در روستاها با مرد در امور کشاورزی و دامداری.

چهارم. اگر چاره ای نباشد مگر کار کردن برای تأمین مخارج خانه، در مواردی که شوهر
توانایی کار ندارد (البته اسلام کار را برای چنین زنانی لازم نکرده، بلکه مقرر داشته از
بیت المال به آنها خرجی داده شود).(۲۰)

۲. یوسف القرضاوی

شیخ یوسف القرضاوی نیز همچون استادش محمد غزالی مشارکت محدود زنان را در
عرصه های سیاسی و اجتماعی به رسمیت می شناسد، با این تفاوت که او این مسئله را به
صورتی شفاف تر بیان می کند.

الف. مبانی دینی

از نظر او زن نیز همچون مرد، ان