پاورپوینت کامل وحدت وچالش های همگرایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل وحدت وچالش های همگرایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل وحدت وچالش های همگرایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل وحدت وچالش های همگرایی ۱۰۸ اسلاید در PowerPoint :

۶

مقدمه

وحدت از جمله روحبخش ترین فرمان های الهی است که رایحه آن در
مشام هر مسلمانی که دل در گرو دین مقدس اسلام دارد، خوش است و
حیات و سر زندگی مسلمانان و جوامع اسلامی را باید در آن جست وجو
کرد. نغمه زیبا و روح افزای «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّه ِ جَمِیعا وَلاَ تَفَرَّقُوا»(۱)،
«وَلاَ تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ رِیحُکُمْ(۲) إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّهً وَاحِدَهً»(۳)
«محمدٌ رسول اللّه وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَی الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ» و آیات
دیگر که مستقیم یا غیرمستقیم(۴) به مسئله وحدت و همگرایی
مسلمانان و یا دوری از تفرقه اشاره کرده است، از یک سو مطلوبیت این
امر را نزد خداوند و اولیایش می رساند و از دیگر سو رمز موفقیت و پیروزی
مسلمانان را خاطر نشان ساخته است.

در ضرورت و اهمیت مسئله وحدت توصیه ها و دستورات پیامبر
عظیم الشأن اسلام و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ بسیار گویا و صریح
است. از این رو خدشه دار نمودن وحدت مسلمانان از هیچ مسلمانی و با
هیچ بهانه ای پذیرفته نیست و تفرقه افکنان تفاوتی با دشمنان دین از
جهت مقابله با پیام ها و دستورات دینی ندارند و حساب آنان از حساب
دشمنان جدا نخواهد بود.

با نگاهی گذرا به کلمات معصومان، ضرورت وحدت را به نظاره
می نشینیم.

وحدت در نگاه اولیای دین

رسول خدا و جانشیان او، اولین منادیان وحدت بوده اند که بر ضرورت
آن پای فشرده اند.

رسول خدا ـ صلی اللّه و علیه و آله و سلم ـ فرمود:

ذمه المسلمین واحده یسعی بها ادناهم.(۵)

یا فرمود:

و هم یدٌ علی من سواهم.(۶)

و امیرالمؤمنان ـ علیه السلام ـ خطاب به ابوموسی اشعری می فرماید:

وَلَیْسَ رَجُلٌ ـ فَاعْلَمْ ـ أَحْرَصَ عَلَی جَمَاعَهِ أُمَّهِ مُحَمَّدٍ
صَلَّی اللّه ُعَلَیْهِ وَآلِهِ وسلَّم وَ أُلْفَتِهَا مِنِّی، أَبْتَغِی بِذلِکَ حُسْنَ الثَّوَابِ، وَکَرَمَ
الْمَآبِ.(۷)

امام در کلامی سراسر وحدت بخش خطاب به عمر که از امام برای
هدایت لشکر اسلام در جنگ توسط خود مشورت خواسته بود، چنان به
وحدت و عوامل وحدت آفرین توجه می فرماید که گویا خلیفه دوم عمر
امروز از آن حضرت طلب مشورت کرده است و این کلام همچنان زنده
است و پیام آن زندگی بخش و همچنان چراغ راه مسلمانان است:

وَالْعَرَبُ الْیَوْمَ، وَإِنْ کَانُوا قَلِیلاً، فَهُمْ کَثِیرُونَ بِالاْءِسْلاَمِ، عَزِیزُونَ
بِالاْءِجْتَِماعِ(۸)

هم چنین امام علی(ع) در کلامی دیگر می فرماید:

إِنَّ الشَّیْطَانَ یُسَنِّی لَکُمْ طُرُقَهُ، وَ یُرِیدُ أَنْ یَحُلَّ دِینَکُمْ عُقْدَهً عُقْدَهً،
وَیُعْطِیَکُمْ بِالْجَمَاعَهِ الْفُرْقَهَ، وَبِالْفُرْقَهِ الْفِتْنَهَ. فَاصْدِفُوا عَنْ نَزَغَاتِهِ
وَنَفَثَاتِهِ(۹)

زید شحام از امام صادق(ع) نقل کرده است:

خالقوا الناس باخلاقهم، صلّوا فی مساجدهم وعودّوا مرضاهم و اشهدوا
جنائزهم و ان استطعتم ان تکونوا الائمه والمؤذنین فافعلوا فانکم اذا
فعلتم ذلک قالوا هؤلاء الجعفریه رحم اللّه جعفراً ما کان احسن ما یؤدِّب
اصحابَه و اذا ترکتم ذلک قالوا هؤلاء الجعفریه فعل اللّه بجعفر ما کان اسوء
ما یؤدّب اصحابه.(۱۰)

امام صادق(ع) هم چنین پس از دستور به شرکت در تشییع جنازه یا
عیادت مریضان اهل سنت می فرماید:

هر گاه کسی راستگو و امانتدار و با مردم (اهل سنت) خوش خلق باشد،
گفته می شود این جعفری است [این امر] مرا خوشنود می سازد: فیسرنی
ذلک و یدخل علی منه السرور و قیل هذا ادب جعفر(۱۱)

در موضوع وحدت، مطالب مختلفی می توان طرح نمود؛ اهمیت
وحدت، ضرورت وحدت، مراد از وحدت، عوامل و زمینه های وحدت و…

اما آن چه محور این نوشته است، موانع و چالش های فراروی وحدت
است؛ از این رو در این جستار موانعی موجود در راه وحدت مسلمانان را
مطرح نموده ایم؛ به امید آن که پس از شناسایی موانع، برای رفع آن ها
اقدام کرده، مسلمانان در همه عالم چون برادرانی صمیمی در کنار
همدیگر و در صفوفی مستحکم و به هم فشرده در مقابل دشمنان
بایستند.

موانع همگرایی

از آن جا که موضوع همگرایی و اتحاد مسلمانان از مهم ترین
موضوعات مطرح در طول تاریخ اسلام بوده است و آثار و نتایج حیاتی
برای مسلمانان به دنبال داشته، دشمنان پیوسته کوشیده اند تا در راه
تحقق آن موانعی ایجاد نمایند که بیشتر این دشمنی ها از خارج مرزهای
اسلامی هدایت شده است. در بیش تر جدایی ها و تفرقه ها بین
مسلمانان خواست و اراده بیگانگان مشهود و معلوم است. اما با
تلاش های پیگیر دشمنان اسلام این موانع در آنچه بیگانگان
ساخته اند، منحصر نشده است، بلکه قضیه به گونه ای رشد کرده که نیاز
به حضور دشمنان نبوده است و از درون جوامع اسلامی، موانع ظهور کرده
و در داخل مرزهای اسلام، کسانی به تفرقه افکنی و ایجاد شکاف در
صفوف مسلمین پرداخته اند.

در راه همگرایی مسلمین موانع متعددی به شماره آمده است:

ـ تعصب و تقلید که در تعصب مذهبی و نژادی نمایان شده است.

ـ سیاست های بیگانه.

ـ دوری مسلمانان از تعالیم اصیل اسلامی و پیدایش جهل، خرافات،
بدعت و تقلیدهای ناروا.

ـ منشأ سیاسی توسط علمای درباری از یک طرف، و زمامداران و
حکام از طرف دیگر.

ـ اختلافات علمی و اجتهادی میان علما که به زندگی عمومی مردم
انتقال یافت؛

ـ اندیشه های هوس آلود و مسائل نژادی؛

ـ سوء فهم.

ـ غفلت مسلمین.

ـ تهمت ها و افتراها.

ـ صهیونیسم.

ـ کمونیسم.

ـ نفوذ و رسوخ رذائل اخلاقی در میان مسلمین.

ـ فرقه گرایی و مجادلات مذهبی.

ـ حکومت های وابسته و خودکامه.

در اینجا به برخی از مهم ترین موانع همگرایی مسلمانان اشاره
می کنیم.

الف. توطئه های استعمار

مهم ترین مانع در راه همگرایی مسلمانان، استبداد و استعمار است که
با چهره های مختلف و سیاست های رنگارنگ خود، تفرقه مسلمین را
موجب شده است.

دشمنی با اتحاد مسلمانان سابقه ای دیرینه داشته و ریشه های این
دشمنی را در روزهای نخست حیات اسلام در مدینه می یابیم چرا که
همگرایی مسلمانان که بر اساس خواست الهی و برآمده از تلاش پیامبر
اسلام بود، منافع گروهی را به خطر انداخته و با خواسته های نفسانی
عده ای در تضاد وتزاحم بود، لذا بنای عداوت و سنگ اندازی در مسیر
تحقق جامعه آرمانی و به هم پیوسته مسلمانان گذاشته شد و عمده
تلاش برای ایجاد اختلاف و جدایی در بین مسلمانان ـ معطوف بود.
آنان ـ و پیوسته در راه گسستن پیوندهایی بودند که پیامبر سعی در ایجاد
آنها داشت و از روز نخست برای تحقق آنها تلاش کرده بود. این
حرکت ها، به شبه جزیره عربستان و سرزمین حجاز و یا زمان صدر اسلام
محدود نشد، بلکه همراه با پیشرفت اسلام، کینه توزی ها نیز ادامه یافت
و به صورت های مختلفی ظهور و بروز کرد.

با کمال تأسف باید گفت که این تلاش ها در عصر حاضر انسجام
یافته تر و برنامه ریزی شده تر، با به کار گرفتن تمامی امکانات و
ظرفیت های موجود، جان تازه ای گرفته و اتحاد مسلمانان را مورد هدف
قرار داده است.

در این باره نکته مهمی حائز اهمیت است و آن این که هدف نهایی و
اصلی استعمار کهنه و نو چیزی جز نابودی اصل دین نیست و اگر قرائت
خاصی از دین را می پذیرند و با قرائت دیگری دشمنی می ورزند از سر
ناچاری و اضطرار است تا از این طریق اعتماد بخشی از مسلمانان را به
خود جلب کرده و با وسیله قرار دادن همان گروه به اهداف شوم خود نایل
آیند و با جمع بندی سخنان و حرکات دشمنان در این باره می توان به
این نتیجه رسید که دشمنی آنان با اصل دین است و چنانچه امکان
نابودی دین و مقدمات آن فراهم شود، لحظه ای درنگ نخواهند کرد. از
این رو بر مسلمانان فرض است که با شناخت هدف واقعی دشمنان،
دست از اختلافات در بین اهل قبله برداشته و با اتحاد حول محورهای
وحدت بخش که مورد پذیرش و توجه همه مسلمانان است در مقابل
توطئه های بیگانگان ایستادگی کنند.

در این باره جمله معروفی از سید شرف الدین در اجتماع مصریان نقل
شده است که به این موضوع اشاره دارد:

«فرقتهما السیاسه فلتجمعهما السیاسه».(۱۲)

سیاست و مطامع سیاسی از روز نخست شیعه و سنی از هم دور کرد و
اکنون نیز سیاست باید آنان را کنار هم گرد آورد.

او می گوید: از ابتدا چیزی که موجب جدایی مسلمانان شد سیاست ها و
برنامه ریزی های بیگانگان و به طور کلی استعمار بود و اکنون هم با
سیاست و برنامه ریزی بر اساس مصالح اسلام و مسلمین باید مسلمانان
را به اتحاد و همگرایی رساند.

استعمار با بسیج تمام امکانات خود حمایت های خود را در سه بخش
اقتصادی، سیاسی و فرهنگی تنظیم و سازماندهی کرده است.
تلاش های استعمار برای ایجا تفرقه بین مسلمانان را به طور خلاصه
می توان در موارد زیر فهرست کرد:

۱. تأسیس گروه های افراطی.

۲. حمایت از افراد مسئله دار و نامتعادل.

۳. مطرح ساختن موضوعات تفرقه افکنانه.

۴. بزرگ نمایی اختلافات.

۵. تدوین و تألیف کتب تفرقه افکنانه.

۶. راه اندازی سایت های اینترنتی.

۷. شایعه سازی و شبهه افکنی.

۸. ایجاد و حمایت از حکومت های لائیک.

۹. جلوگیری از شناخت مسلمانان نسبت به هم.

دشمنان اسلام با شناخت دو قرائت از اسلام یعنی اسلام ناب و اسلام
تحریف شده و رنگ باخته، با تمام توان از اسلام غیر حقیقی حمایت
کرده اند در این راه توانسته اند با معرفی اسلام قشری و تمسک به ظواهر
اسلام، مسلمانان را از اسلام حقیقی و ناب دور سازند آنان به خوبی
دریافته اند که اسلام ناب، اسلام بیدار و آگاه است و هیچ گاه نمی توانند با
حضور آن در کشورهای اسلامی و در بین مسلمانان جایی داشته باشند،
لذا با حمایت از اسلام تحریف شده یا به تعبیر امام خمینی(ره) «اسلام
آمریکایی»، به اهداف خود از این راه دست یابند و توانستند با محور قرار
دادن این اسلام، تز جدایی دین از سیاست را پیاده کنند و با دور کردن
مسلمانان از محور قدرت و سیاست، نقشه های شوم خود را در کشورهای
اسلامی پیاده کنند استعمار در این راستا از راهکارهای زیر بهره گرفته
است:

۱. تأسیس گروه های افراطی

استعمار در هر دوره ای متناسب با آن دوره سعی در ایجاد و تأسیس
گروه هایی کرده است که وجود آنان در درون مسلمانان بهترین شیوه
برای ایجاد اختلاف و از بین بردن وحدت مسلمانان بوده است.

برخی از جنبش هایی که با تلقی خشک، بی روح، سطحی و قشری از
اسلام و ظاهربینی و جمود فکری به مخالفت با عقل و فلسفه وعرفان و
اجتهاد برخاسته و با تکیه بر ظواهر حدیث و سنت و سیره سلف یعنی
پیامبر و خلفای راشدین و صحابه و تابعین و پیشوایان دینی تا آخر قرن
سوم هجری، هرگونه اجتهاد و تعمق و تفسیر فراتر از ظواهر سنت و
حدیث را به شیوه اهل حدیث، بدعت دانسته و از میان بردن آنها و
مقیدین به آن ها را لازم شمردند و در این جهت همانند خوارج بدون
داشتن افکار و اندیشه و منطق درستی چهره نظامی به شکل بدویان را
به خود گرفته و با شمشیر و لشکرکشی بنای انهدام آثار و بقایای اسلامی
و مخالفان خود، به نام مبارزه با شرک و بدعت را نهادند که در این رابطه
یکی از جهت گیری های اساسی آن ها در ضدیت با تشیع و شیعیان قابل
توجه و تعمق است.(۱۳)

برخی از جنبش ها در داخل سرزمین های اسلامی از همان ابتدای
پیدایش خود مستقیم و غیر مستقیم در خدمت سیاست انگلستان بوده و
علیه جهان اسلام و مذاهب اسلامی غیر از حنبلی و به ویژه بر علیه
تشیع و با هدف تضعیف قدرت مسلمین و از هم پاشیدگی وحدت جامعه
اسلامی به طور ثابت و همواره، گام برداشته و مسئله غرب ستیزی و
ضدیت با استعمار به هیچ وجه در جهت گیری آن ها وجود نداشته
است.(۱۴)

۲. حمایت از افراد مسئله دار و نا متعادل

همیشه در بین گروه های مسلمانان ما شاهد وجود افرادی هستیم که
به نحوی دچار افراط و تفریط اند و از تعادل و حالت متوازنی برخوردار
نیستند، و همین امر زمینه سوء استفاده دشمنان را فراهم کرده است که
با یافتن این افراد و با وعده و وعیدهای مختلف از وجود آنان در راه
رسیدن به اهداف پلید خود سود جسته اند. اینان به صورت های مختلف
از تبلیغ زبانی گرفته تا تألیف کتب و آثار به ظاهر علمی توانسته اند به
اهداف استعمار خدمت کنند و در جبهه مسلمانان ایجاد تفرقه کنند.

۳. جلوگیری از شناخت صحیح مسلمانان نسبت به هم

استعمار ضمن تلاش فراگیر و با بهره گیری از تمام امکانات و ابزار
تبلیغاتی سعی کرده است تا مسلمانان از همدیگر شناخت صحیح و
مطابق با واقعیتی پیدا نکنند و پیوسته در تخریب نگرش های آنان
نسبت به همدیگر کوشیده است. در حقیقت تا مادامی که چهره حقیقی
هر کدام از گروه های مسلمانان برای گروه های دیگر شناخته نشود
وحدت یا همگرایی امکان پذیر نیست. به عنوان مثال در یکی از
کنگره ها در کشور ترکیه یکی از اعضای هیأت علمی دانشکده الهیات
دانشگاه مرمره استانبول مقاله ای پیرامون بررسی آراء امامیه و ارزشیابی
افکار آنان درباره اصول دین قرائت کرد و طی آن ده مطلب را به امامیه
نسبت داده است که روح امامیه نیز از آن ها خبر نداشته و دلیل روشنی بر
نداشتن شناخت درست مسلمانان از همدیگر است.

۱. مذهب امامیه در مسائل مربوط به صفات خدا راه افراط وتفریط را
پیموده گاهی «مشبّهه» و گاهی «معطله» بوده اند.

۲. امامت نزد امامیه نوعی نبوت است و با ادامه امامت نبوت نیز ادامه
یافته است. آنان معتقدند که وحی پس از پیامبر قطع نشده و همچنان
میان اولاد او ادامه داشت.

۳. امامیه از صحابه پیامبر تبری می جویند.

۴. امامیه قائل به تحریف قرآن بوده و روایات تحریف در مصادر اصلی
آنان موجود است.

۵. پیروان امامیه فقط در معابدی پیدا می شوند که قبر پیشوایان در
آنجاست.

۶. امامیه برای احادیثی که از بزرگان صحابه رسیده، ارزشی قائل
نیستند در مقابل روایاتی که از دشمنان اسلام رسیده مورد اعتماد
آن هاست.(۱۵)

این ها مطالبی است که یک استاد دانشگاه الهیات بدون تحقیق و
مطالعه آثار امامیه به این گروه نسبت داده و در کنفرانس علمی به عنوان
پژوهشی علمی ارائه می نماید!(۱۶)

در این باره دارالتقریب و علمای بزرگ و پیشوایان شیعه و سنی جهان
اسلام در صدد روشن نمودن اذهان طرفین نسبت به افکار هم و به ویژه
رفع شبهات و اتهامات از مذاهب خود بر آمده اند. چرا که یکی از اهداف
دارالتقریب، شناساندن صحیح اسلام و نیز معرفی صحیح مذاهب
اسلامی اعم از شیعه و سنی توسط پییشوایان آن بود تا بدین طریق مانع
بزرگ فکری ـ فرهنگی که از نظر آن ها جهل و نادانی و دوری از موازین
علم و عقل و منطق بوده، رفع و تقریب بین مذاهب برقرار گردد. علمای
شیعه رفع شبهات وارده بر تشیع را دنبال نموده، علمای سنی نیز در
مذمت تقلید کورکورانه و مبارزه با آن، باب فکر، اجتهاد و علم و استدلال
را گشوده اند.(۱۷)

۴. مطرح ساختن موضوعات تفرقه افکنانه

این مسئله گرچه مستقیماً توسط استعمارگران انجام نگرفته ولی با
برنامه ریزی و حمایت های همه جانبه آنان توسط مسلمانان ناآگاه که
معمولاً آلت دست استعمار بوده اند. صورت عمل به خود گرفته است ولی
در هر صورت یکی از عوامل اثر گذار در این زمینه بوده است و در بیش تر
موارد، موضوعاتی مطرح شده است که نزد مسلمانان از موضوعات پیش
پا افتاده بوده و اختلاف بر سر آن یک امر طبیعی و عادی بوده است ولی
هنگامی که با هدف اختلاف انگیزی و تفرقه افکنی مطرح می شود رنگ
و روی دیگری به خود می گیرد.

۵. بزرگ نمایی اختلافات

اختلاف میان علمای دین که ناشی از باز بودن باب اجتهاد است، یکی از
عوامل رشد و پویایی امت اسلامی است. این شیوه توسط ائمه دین
ترویج می شد. آنان به اصحاب فاضل خود اجازه می دادند تا با رعایت
اصول و ضوابط اجتهاد به ارائه آرای علمی و فقهی بپردازند و در مواردی
که به آنان رجوع می شود، نظرات منطبق بر اصول شریعت را برای
راهنمایی و هدایت مخاطبان و مراجعه کنندگان ارائه نمایند.

این گونه اختلاف ها می تواند در نشر علوم مختلف مؤثر بوده و سیر
تکاملی علوم را یاری نماید تا آنجا که می توان پاره ای از مسائل اختلافی
را از نوع «اختلاف امتی رحمه» دانست که به صورت طبیعی در مسائل
جزئی هیچ ضرری ندارد و ضرر و زیان وقتی است که این اختلاف منجر
به تفرق و پراکندگی گشته و مسلمانان از مرز برادری خارج شوند. در
منشأ این اختلاف باید گفت که: در قرآن که اولین و بزرگترین مأخذ
مسلمین است، گذشته از اصول عقاید و پاره ای مسائل تغییرناپذیر که
ثابت هستند، در بعضی از احکام و قوانین «جای احتمال و اجتهاد» است
و این نخستین منشأ اختلافات فقها و قواعد نظری و ارزیای علل و
مصالح می باشد.(۱۸)

همچنین دستورات پیامبر چون از ابتدا تدوین نشد و به طرق مختلف
نقل و به نسل های بعدی رسید، این امر چه از نظر سندی و چه از نظر
محـتوا یا الفاظ و عبارات و امثال آن، نیز باعث بروز اختلاف گشت. حتی
در مواردی در قواعد مورد استفاده علما برای درک حقایق قرآن و روایت
اختلاف وجود دارد، اما این اختلافات که سرچشمه اختلاف علماست به
مقتضای حکمت الهی می باشد، زیرا چنان چه خداو