پاورپوینت کامل سینما و تجربه عاشورایی ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل سینما و تجربه عاشورایی ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل سینما و تجربه عاشورایی ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل سینما و تجربه عاشورایی ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

علیرغم نقش شگفت انگیز عاشورا در روشن کردن موتور انقلاب
اسلامی، هنوز بازخوانی نو و شایسته ای از این واقعه که به آفرینش
سینمایی فراموش نشدنی منتهی شده باشد پدید نیامده است… چرا؟
جهان مدرن، به بنیادهای سنتی / الهی گذشته باور ندارد.

برای عصر جدید گذشته، گذشته است و فهم و درک سنتی، برداشتی ناراست از علل
واقعی و بیانگر اعتقادات متافیزیکی ارائه می دهد که خرافه ای بیش به
شمار نمی آید. با این وصف، مدرنیته، به بازخوانی رویدادهای گذشته و
تفسیر مجدد آن براساس قواره تفکر مدرن علاقمند است. جهان مدرن،
هم جهان اسطوره ای و هم جهان دینی را طوری باز کاوی می کند که از
دل ادراک اسطوره ای و دینی که آنها را هم ارز می داند، استنباط جدید
خود را باز آفرینی نماید و بر پندارهای کهنه فائق آید. نگاه مدرن، برای
همین رویدادهای دینی در ادامه رویدادهای اسطوره ای، تأدیلهایی
ماورایی و خیالی می یابد. انسان معاصر باید با تفکر علمی به فهم
مناسبات و علل آن دست یابد و ما از یاد نمی بریم که سینما معتبرترین
هنر مدرن تکنولوژیک است.

اما انقلاب اسلامی این منظر را باور نداشته و بر عکس معتقد است که
عصر جدید در مفاهیم اصیل و سیماهای چند جانبه و موجودیت جامع
انسان اغتشاش ایجاد کرده و مجدداً باید مفاهیم اصیل را احیا کرد و
غبار غفلت و فراموشی را از هستی های اصلی، باطنی و حقیقی زدود.
احیای حقیقت وحی، هستی باطنی، روح جاری در ژرفای موجودیت
جسمانی، جهان روحی و هستی های فرا مادی، احیای معرفت های
ماورایی، خدا باوری، شهود و غیب، و ماجراها و تجربه قدسی و مفهوم
انسان اهل معرفت و باطن، هستی معصومانه انسان کامل، آزمون الهی،
جهش فرا عقلی / فرا اخلاقی اولیای خدا و… رویدادهای فرهنگی /
اعتقادی انقلاب دینی ایران بوده است. در آمیختن مباحث عرفان و
اجتماع و رواج عرفان اجتماعی، فرهنگ بیداری نسبت به تلاش عارفانه
رهبران را زنده کرده است. به ویژه اهمیت رویدادهای صدر اسلام که
دارای مشخصه معرفت درون نگر و برون نگر، آمیزه عرفان قرآنی و علل
سیاسی / اجتماعی بوده اند، در انقلاب ایران قدر و ارجی روز افزون یافتند
و می توان گفت تجربه هایی مقدس نظیر عاشورا یا حکومت امام علی
(ع) از منظر مبارزه علیه ظلم حاکم و یا تجربه تحقق عدل و قسط
آرمانی، چراغ فروزان روزهای مبارزه و وعده و تصور حکومت موعود
محسوب شدند، هنوز این فرهنگ با همان قدرت زنده است و علیه
تفسیر خدا ناباورانه مدرن مقاومت می کند؛ در واقع معرفت درونی را در
چالش با جاهلیت مدرن نسبت به ناآگاهی از غیب می بیند.

بینش وحدانی، ادراک منسجم حیات والا، احساس واقعیت مبرهن
سلطه و مشیت، حضور الهی، احساس تیّمن، صلح و صفا در محضر
الهی، حس قدس و الوهی در عمل اجتماعی ـ سیاسی و بیان ناپذیری
تجربه ژرف روحی از یک سو و باور به آگاهی دیگر و ندای الهی و پاسخ
به آن تا سر حد قربانی کردن هر چیز و همه چیز خود در راه تنها معشوق
حقیقی و عمل به تکلیف از سوی دیگر،… ویژگی های تجربه عاشورایی
در انقلاب اسلامی است که به گفته بنیانگذار و رهبر بلا منازع انقلاب،
سر چشمه همه پیروزی ها، عاشورا بوده است، زیرا این تجربه درست
آنجا شکل می گیرد که شکست بی معنا می شود و به محض پاسخ به
سروش الهی و حرکت در مسیر حقیقت متعال، پیروزی تحقق می یابد و
نیروهای انقلاب دینی طی سالهای زندان و تبعید، و سپس همه مردم در
ماههای حرکت میلیونی بارها و بارها، با تمسک به تجربه حسین و علی
(علیهما السلام) و گفتن «نه» به ستمگر ظالم تا سر حد ریختن خون
خود و فرزندانشان، انقلاب را پیش بردند. در اینجا تنها امکان سقوط و
ناکامی، از کف رفتن باور قلبی و جدایی از راه ایمانی بی چشمداشت
است.

اکنون آشکار است شهادت که به معنی گواهی است، چرا مرگ ناپذیری
است، نه مرگ پذیری و چرا خون شهید، عیناً آگاهی است و چگونه بر
سلاح پیروز می شود و چرا شهیدان نزد خداوند روزی دارند و به چه دلیل
در انقلاب و جنگ عراق علیه ایران، این فرهنگ و عرفان سیاسی، تنها
ابزار معتبر فرهنگی حسین و علی (ع)، تنها الگو یا مهم ترین الگوی
عمل مؤمنانه و پیروزمند شمرده شده است. آیا سینما هم پای این
تفسیر، توانسته است نقش بسیج کننده ای در بازخوانی تازه شهادت
داشته باشد؟

سینما در برابر موتور محرک اصلی انقلاب اسلامی، یعنی پدیده
عاشورا، چه عکس العملی داشت؟ این پرسش اصلی ماست.

اولاً نه از منظر دینی و نه از منظر مدرن، یعنی نه از زاویه دید باور به
حقیقت باطنی و ماورایی عاشورا و نه از آن زاویه که این حماسه در تفسیر
مدرن، تفسیری اسطوره ای یافته باشد. پیش از انقلاب هم اثر مهمی از
عاشورا در سینما نمی یابیم. شاید بدان دلیل که به عکس غرب، سینما در
ایران از ذخیره آیین و داستان های مذهبی، به عنوان روایت اصلی
فیلمنامه و تراژدی سود نجست و از آغاز در راهی گام نهاد که بینش
مذهبی آن را ترویج ابتذال و فساد، و فروش عریانی و حرام کاری ارزیابی
می کرد و تحریمش می نمود، پس روایت عاشورا در سینما در سال ۵۷
هیچ پشتوانه ای ندارد.

اما بعد از انقلاب، پس از آنکه امام خمینی (در مصاحبه با گاردین و
اشپیگل)، رسماً اعلام کردند که قرار نیست سینما در ایران تعطیل شود و
تنها جلوی رواج فساد و فحشا در فیلم ها گرفته خواهد شد، به اَشکال
گوناگون، تأثیر جلوه هایی از عاشورا در فیلم های سینمای ایران اندک
اندک پدیدار گشت؛ به ویژه جنگ عراق علیه ایران، عرصه بسیار
مناسب رواج فرهنگ عاشورایی بود که سرودهای آهنگران، کویتی پور
و… از یک سو و فیلم های مستند روایت فتح شهید آوینی از سوی دیگر،
آن را تبلیغ می نمود و به درون فیلم های سینمایی سر ریز می کرد.

در این روایت شهادت، مرگ طلبی یا خشونت نبود؛ پذیرش قربانی
شدن به سود حقیقت بود.

در آغاز بازتاب مستقیم و سپس طنین تلویحی و هنرمندانه تر رویداد
عاشورا در آثار سینمایی پدیدا