پاورپوینت کامل جهاد هنری و هنر جهادی ۵۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جهاد هنری و هنر جهادی ۵۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جهاد هنری و هنر جهادی ۵۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جهاد هنری و هنر جهادی ۵۰ اسلاید در PowerPoint :

۲۷

جهد و جهاد هنر بر دو مفهوم است: نخست اینکه خود آفرینش هنری
اصیل تلاشی جهاد گونه است و جهاد در این جمله، دقیقاً حاوی مفهومی
مبتنی بر نگرشی الهی است. جهاد زیبایی شناختی، از هر لحاظ حاوی
جهدی با سیر صعودی است که پس از سیر نزولی حقیقت هنر در زمین،
مجدداً به سوی سرچشمه متعال در وجود و روح انسانی بال و پر می گیرد.
جنبه دوم جهد و جهاد هنری، نسبت هنر، جهاد است که در اینجا «دفاع
مقدس» را در بر می گیرد.

در قلمرو دوم محورهای گوناگونی وجود دارد؛ در گزارش ژورنالیستی،
مروری بر فعالیت های هنری در قلمرو جنگ عراق با ایران و دفاع ایران
در برابر عراق کار را به اتمام می رساند. بخشی از این فعالیت ها را متعلق
به رزمندگان و بخشی دیگر به هنرمندان حرفه ای اختصاص دارد که در
عرصه شعر، موسیقی، داستان کوتاه، رمان، سینما، نقاشی، مجسمه
سازی، سرود، پوستر، و هنرهای نمایشی نظیر تئاتر صحنه و تئاتر
خیابانی، کلیپ، خوشنویسی و… آثاری آفریده اند. در هر یک از این
عرصه ها، شاعران، نویسندگان، سینماگران، آهنگ سازان و نمایشنامه
نویسان ناموری را می شناسیم که می توان به آثارشان اشاره داشت. (البته
پیش تر در حوزه شعر، داستان و سینما، مقالاتی نیز در زمینه هنر دفاع
مقدس در پگاه منتشر شده است.)

نگرش جامعه شناختی به هنر مقاومت

فراتر از نگرش ژورنالیستی، موظفیم با نگرشی جامعه شناسانه و
تاریخی پژوهشی، و نیز زیبایی شناسانه و فلسفی درباره مسایل گوناگون
هنر مقاومت سخن بگوییم، تحقیق کنیم و فراتر از تعارف های معمول
در مقیاسی اندیشگرانه و ژرف، به واقعیت این هنر در جامعه بپردازیم و
این گونه تحلیل با ارائه کارنامه پر و پیمان و تأئیدهای بی ضابطه برای
خوشامد این و آن، عمیقاً متفاوت، بلکه متضاد است و به دستاوردی
والاتر، به رشدی فراگیرتر و به رفع نقصان های جدی تر می اندیشد.

در چنین بررسی هایی، مشخصات هنر مقاومت جهان و تمایز آن با
هنر جبهه و جنگ در ایران، تأثیر زمان و تحولات و دوران های نو بر هنر
مقاومت، جایگاه این هنر در میان گونه های دیگر هنر در ایران، نسبت
هنر دفاع مقدس و مدرنیسم و یا سنت های هنری و آینده هنر مقاومت
و… بسیاری پرسش های دیگر می تواند و باید مورد پژوهش قرار گیرد.

هر یک از این بررسی ها می تواند به زیر مجموعه های پژوهشی دیگر
تقسیم شود ؛ مثلاً جایگاه زنان، سالخوردگان، جوانان و نوجوانان در هنر
دفاع مقدس، چهار محور جامعه شناسانه در ارتباط با حضور نقش
جنسیت و گروه سنی در آثار دفاع مقدس است. بررسی کار هنرمندانی که
با جبهه و جنگ رابطه مستقیم داشته اند (رزمندگان هنرمند، یا هنر
مندان رزمنده، یا آفرینشگرانی که لااقل در دوران جنگ، خود به جبهه
رفته، و مدتی در فضای آن زیسته بودند) یا هنرمندان، نویسندگان،
سینماگران و… حرفه ای پیش یا پس از انقلاب که بدون حضور در فضای
دفاع مقدس، آثاری در این عرصه آفریده اند، و سنجش نگاه دو گروه نیز
گونه دیگری از تحقیق ارزشمندی است که فراتر از حد و سطح
بررسی های ژورنالیستی قرار دارد و متاسفانه به آن رسیدگی نشده است.
بررسی هنر مقاومت در صدا و سیما و نیز سینمای ایران و نقش آنها در
تعمیق جانمایه هنر دفاع مقدس یا سطحی شدن واقعیت های جبهه،
بررسی بسیار لازمی است. باید سنجید که آثاری چون خوش رکاب یا
فیلم های اکشن، چه ادراکی از جبهه و جنگ رواج داده و چقدر این نگاه با
روح دفاع مقدس سازگاری داشته و مایه بازتاب درست و تشویق روحیه
جهادی بوده است.

گوهر معنوی و سرشت ایمانی

آنچه در هنر دفاع مقدس گوهر و بنیاد و اساس کار است و مایه تمایز
هنر مقاومت ما با هنر مقاومت جهان است، عنصر «غیب» و «وحی» در
آن است؛ چه در ریشه های این مقاومت، چه در حقیقت ثانوی تداوم آن،
چه در اهداف، چه در علت شکست ناپذیری اش (چه پیروز می شویم چه
شکست می خوریم)، چه در واقعیت استواری آن، چه در شکل گیری
مهارت ها و… . همواره یک عامل درخشان تر از هر چیز در همه این موارد
خود را نشان داده است که باید به آن به صورت جدی توجه کنیم و آن
همان سرشت الوهی و ایمانی و ارتباط کنش دفاعی با جهان باطن است.
اگر چه در بسیاری فیلم های مهم و بی اهمیت و بسیاری از داستان های
مشهور و گمنام و اشعار شاعران، به چیزی به نام امدادهای غیبی اشاره
شده است، ولی باید توجه کرد که تقلیل حقیقت درخشان به رویدادهایی
که آشنا زدایی نمی شود و به صورت حکایاتی عادی عرضه می گردد، در
واقع بیان آن گوهر معنوی نیست.

برای مثال ژانر کمدی، کمتر از هر ژانر دیگری با مسئله غیب سازگاری
نشان می دهد؛ گویی در اثر کمیک، مسئله «غیب» و یا امدادهای غیبی و
ماجراهای جهان باطنی و مشهودهای عرفانی جبهه ها، نمی تواند مطرح
شود و اگر مطرح شود، همه چیز صورتی مضحک، باورناپذیر و مایه خنده
به خود خواهد گرفت.

اگر به جای خیال پردازی به زندگی و عینیت رویدادهای جبهه ها رجوع
کنیم، به دلیل اینکه انسان موجودی جامع است و در لحظه های شاد و
سرزنده یا در رویدادهای انسانی توأم با شوخی نیز خدا وجود دارد و کافی
است که ما چشمی درست داشته باشیم، می توان مطمئن بود که در
شادترین آثار طنز آلود و حتی کمیکِ داستانی، سینمایی و نمایشی،
می توان حقیقت باطنی حضور متعال را در جهبه ها به نمایش گذارد.
برای اثبات این دیدگاه، خاطره ای از رزمنده ای نقل می کنم:

کتاب «از آسمان تا زمین» مجموعه خاطره رزمندگان ارتش جمهوری
اسلامی در دوران هشت ساله دفاع مقدس است. خاطره ای از این کتاب
نقل می کنم تا خود داوری کنید که در کمدی ترین صحنه ها چگونه
نیروی عظیم غیب، با همه وجود، حس کردنی و انتقال دادنی است: «در
سال ۱۳۶۰ در منطقه موسوم به «دال پری» مستقر بودیم. به علت دور
بودن از شهر، از لحاظ تدارکاتی در شرایطی سخت به سر می بردیم، اما
گاهی کمک های مردمی کمبودها را تا حدودی جبران می کرد.

از جمله کمک های مردمی، میوه بود. یک بار مقداری انجیر اهدایی از
طرف مردم ذخیره داشتیم که به دستور سرگروهبان جیره بندی شده بود و
روزانه به هر نفر بیش از پنج دانه انجیر نمی رسید. یک روز غروب در
گوشه ای به استراحت و گفت و گو مشغول بودیم که صدای فریادی ما را
به خود آورد. صدای «سوختم سوختم» مرتب تکرار می شد. همگی با
عجله به طرف خودرویی رفتیم که صدا از آنجا به گوش می رسید. کمی
جلوتر که رفتیم، متوجه شدیم که صدای گروهبان «کریم آبادی» است.
وقتی به خودرو رسیدیم، قبل از هر سؤالی صدای یورش هواپیماهای
دشمن در منطقه پیچید و لحظاتی بعد، صدای انفجار بمب ها شنیده
شد. صدای انفجار یکی از بمب ها خیلی نزدیک بود، به طوری که خاک
محل انفجار به هوا برخاست و بر سر و بدن ما ریخت. وقتی از زمین
برخاستیم، متوجه شدیم که بمب درست در محلی فرود آمده که چند
لحظه پیش در آن جا به استراحت و گفت وگو مشغول بودیم که به علت
تغییر مکان به هیچ کدام از ما آسیبی نرسید. او بعداً به ما گفت: هوس
خوردن انجیر به سرم زد، چون پنج دانه انجیر برایم خیلی کم بود. به
همین دلیل خودم را به خودرویی رساندم که جعبه های انجیر در آن قرار
داشت. همین که دستم را به داخل جعبه بردم، دو زنبور دستم را چند
مرتبه نیش زدند و در اثر سوزش شدید دستم، بی اختیار فریادم بلند شد
که شماها رسیدید. در نیش این زنبورها سبب شد، همگی از شر بمباران
دشمن نجات یافته، جان سالم به در ببریم» .

آشکار است که صحنه پردازی رئالیستی از این ماجرا در فیلمی مفرح از
جبهه، در عین کمدی بودن، بسیار آموزنده است و تأثیر آن باور به وجود
شعوری غیبی است؛ البته شرط باور پذیری، اجرایی خوب و نو است. به
هر حال آنچه کوشیدم به مثال روشن کنم، همان کانون غیب اندیشی، به
مثابه تمایز میان هنر مقاومت اسلامی در ایران است که دردفاع مقدس
و پس از آن شکل گرفت.

هنر دفاع مقدس و میراث جهانی

پرسش اصلی آن است که چرا هنر دفاع مقدس ایران جهانی نشده
است؟ چرا هنرمندان ایرانی نتوانسته اند، رخدادهای غریب یک مقاومت
هشت ساله بی نظیر را به یک میراث جهانی تبدیل کنند و برای همه
انسان های امروز و فردا رازهای آن، حقیقت آن و مظلومیت آن را وضوح
بخشند و به یادگار ب