پاورپوینت کامل گفتگوی دین ودولت ۴۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل گفتگوی دین ودولت ۴۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل گفتگوی دین ودولت ۴۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل گفتگوی دین ودولت ۴۵ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

نام کتاب: حوار الدوله والدین

نویسندگان: برهان غلیون و سمیر امین

ناشر: المرکز الثقافی العربی

سال نشر: ۱۹۹۸

محل نشر: بیروت

در طی دو دهه اخیر، موضوع بنیادگرایی اسلامی یا اسلام سیاسی و
جنبش های اسلامی رواج فزاینده ای یافته است. بسیاری از متفکران و
محققان در پی چار چوب بندی و تجدید مفهوم و دلالت این
اصطلاحات، ابهام زدایی از آنها، تعیین جایگاه آنها در چشم انداز سیاسی
جهان اسلام، تحلیل شرایط پیدایش و گفتمان ایدئولوژیک آنها، و رابطه
این جماعت ها با جامعه مدنی و مشکل آنها با قدرت سیاسی و
دموکراسی و حقوق بشر برآمده اند.

کتاب «حوارالدوله و الدین» گامی ارزشمند در این مسیر به شمار
می آید، زیرا فراهم آمده از گفت و گویی جدی و راهگشا میان برهان
غلیون نویسنده کتاب «نقد السیاسه» و سمیر امین است. سمیرامین
کتاب فقه السیاسه را نقد کرد و برهان غلیون نیز به نقد او پاسخ گفت ؛
بدین ترتیب این تجربه شکل گرفت و کتاب «حوارالدوله و الدین»
محصول این تجربه است.

اهمیت این گفت و گو در آن است که میان دو نگره فکری متفاوت
شکل گرفته که هر دو در تحلیل واقعیات و پس ماندگی جهان عرب و
اسلام، از عمق و کفایت علمی برخوردارند.

هر کدام از این دو متفکر، راه کار و سازوکاری برای خروج از بحران
کنونی جهان عرب که عمده ترین شاخصه آن، نبود مشارکت و فروکش
کردن تلاش ها و فعالیت هاست، ارائه داده اند:

برهان غلیون در تحلیل بحران کنونی، آن را بحرانی اجتماعی و
سیاسی می بیند که نقطه آغازین آن، تشکیل طبقه نخبگان جدید در
مرحله پس از استعمار بود. زمانی که دسته بندی اجتماعی میان نخبگان
متمایز و توده هایی از جامعه فاصله افکند که از روند نو سازی ای که
دولت ها با تکیه بر نخبگان به پیش می برند، بر کنار ماندند.

دوری توده های مردم از این روند، شکاف و گسستی گسترده میان
نخبگان و جوامع را پدید آورد. این شکاف روز به روز بیشتر شد، زیرا
نخبگان تنها به مشکلات خاص خود می اندیشیدند و در نهایت از
جامعه خود که به حاشیه تبدیل شده بود، بریده بودند. حاشیه شدگی این
جوامع به جایی کشیده شد که اعضای آن، به مهاجرت های وسیعی
دست زدند و پناهنده شدن به کشورهای پیشرفته را بر باقی ماندن در
جوامع پس مانده خود ترجیح دادند ؛ در عین حال کاری به تحولاتی که
در سطح دولت بروز می یافت، نداشتند.

این «مدرنیسم فریب خورده» ـ به اصطلاح برهان غلیون ـ معادله ای نا
برابر میان نخبگان تشکیل دهنده دولت جامعه ای که در حاشیه زندگی
می کرد، پدید آورد. این معادله، وضعیت «دولت ضد مردم» ـ که عنوان
یکی از کتاب های برهان غلیون نیز هست ـ را پیچیده تر کرد. راه خروج
از این بحران، گشودن مجال مشارکت سیاسی، برای همه ارکان
اجتماعی مبتنی بر مهین دوستی و حراست از هویت و پذیرش
دموکراسی، به عنوان راه حل معضل اجتماعی سیاسی است.

اینها خطوط کلی پروژه فکری برهان غلیون است که وی آنها را در
بسیاری کتاب ها و نوشته هایش توضیح داده است.

اما نگره دوم، یعنی نگره سمیر امین ـ اقتصاددان برجسته
نئومارکسیست مصری ـ مبتنی بر تحلیل بحران سرمایه داری کنونی
جهان براساس کارکرد کنونی اش است. از دیدگاه سمیر امین کارکرد فعلی
سرمایه داری جهانی، اداره بحران ها ونه حل آنها است. افزون بر این،
شیوه تولید آسیایی نیز مدخلی برای فهم بحران داخلی این جوامع است.
بنابراین، نگره سمیرامین، به گونه ای در ضرورت تجدید مارکسیسم و
تلاش برای شکل دادن به جریان چپ عربی ریشه دارد.

این اختلاف روش شناختی بین غلیون و امین، به اختلاف در بسیاری
مسایل و اتخاذ مواضع متضاد در تحلیل این مسایل کشیده شده است.
در این مقال، نگره و ایستار این دو متفکر را در باب اسلام سیاسی
معاصر، مطالعه و ارزیابی خواهیم کرد.

سمیر امین، در تحلیل پدیده اسلام گرایی یا اسلام سیاسی، از این
نقطه آغاز می کند که «ادیان به عنوان پدیده هایی اجتماعی ـ تاریخی، از
سطح بالایی از معرفت برخوردارند که امکان ساز گاری و همسازی با
تحولات روابط اجتماعی را می دهد». بنابراین همه ادیان از قدرت
انعطاف بالایی بر سازگاری با شرایط مختلف برخوردارند. با توجه به
رهیافتی که سمیر امین نسبت به دین دارد، موضعش در برابر
جنبش های اسلام گرایی سیاسی این است که این جنبش ها، شکلی از
اشکال جنبش های شورش یا مقاومت مردمی است و «نشانه اصلی و
روشن این حرکت ها، شانه خالی کردن یا جا خالی کردنشان از مدیریت
چالش در زمینه های زندگی اقتصادی و اجتماعی حقیقی و هجرتشان به
آسمان و اتو پیای راه حل های انتزاعی کلی و امتناعشان از ترجمه
شعارهایشان (مانند شعار اسلام راه حل است ؛ الاسلام هوالحل) به
برنامه ای ملموس است که به خواسته های مردم بپردازد و پاسخ هایی
عینی به مشکلات اجتماعی و اقتصادی بدهد» .

گذشته از این، هر چند گفتمان اسلامی بر آن است که «اسلام در جوهر
مفاهیمش، دموکرات است»، اما نظام های سیاسی کشورهای اسلامی،
در فعالیت ها و رفتار حکومتی خود، عملاً دموکراسی را نادیده می گیرند. و
از وقوع هرگونه اصلاح اجتماعی شایسته ای خودداری می کنند و قواعد
رفتار منطبق با منطق بورژوازی وابسته را، بدون هیچ شک و شبهه ای
پذیرفته اند.

سمیر امین بر آن است که در مطالعه حالت شکست در کشورهای
اسلامی، بعد مشترکی وجود دارد که این پدیده را به شکلی ملموس
تفسیر می کند و آن بعد مشترک «اسلام» است، اما منظور وی از اسلام،
عقیده دینی اسلامی یا اسلام در سطح عقیده دینی نیست. منظور وی
اسلام تاریخی است ؛ یعنی فهم جوامع اسلامی معاصر از نقش و
درون مایه اسلام، سبب شکست کشورهای اسلامی شده است. البته
سمیر امین، پیشرفت های شگرف جوامع اسلامی در قرون اولیه را که آن
هم در سایه نوعی فهم خاص از مضمون، محتوا و رسالت اسلام بود،
انکار نمی کند.

به این ترتیب، از دید سمیرامین، جنبش های اسلام سیاسی، خود یکی
از مظاهر بحران جوامع عربی و اسلامی کنونی اند و شکل گیری آن، به
هیچ روی برای حل این بحران نبوده است و شکست کنونی آنها بازتاب
بی ثباتی های نظری در ساختار گفتمان اسلام سیاسی و عقب ماندن آن
از تحولات اجتماعی و اقتصادی کنونی بین المللی است که این خود
بازتاب شکست در سطح اقدام عملی است. بدین ترتیب بحران عربی
اسلامی کنونی، شکست سیاسی، اجتماعی و اقتصادی سیستم های
اسلامی تفسیر می شود. وی بر آن است که منطق این سیستم ها، همان
منطق سرمایه داری است که نه «توسعه» و نه پیشرفت مناطق عقب
مانده را هدف خود قرار نداده است ؛ منطق این سیستم ها، مبتنی بر
تحقق بالاترین سود ممکن برای سرمایه دار مسلط، در کوتاه ترین زمان
است، زیرا سرمایه داری، کشمکش یا تضاد میان توسعه و عقب ماندگی
را تولید می کند.

سمیر امین در این جا پرسش اساسی خود را مطرح می کند که آیا
سیستم ها و سازوکارهای اسلامی، در پوشش مانعی در برابر این هدف
اساسی سرمایه داری می ایستند ؟

سمیر امین چنین تشخیص می دهد که بحران عقب ماندگی
کشورهای عرب به هیچ وجه بحران هویت نیست