پاورپوینت کامل خشونت و پرخاشگری ورزشی ۷۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خشونت و پرخاشگری ورزشی ۷۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خشونت و پرخاشگری ورزشی ۷۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خشونت و پرخاشگری ورزشی ۷۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۵

اشاره

از میان فعالیت های گوناگون ورزشی که در همه دنیا انجام می شود
بی تردید فوتبال پرطرفدارترین، پربیننده ترین و پرمشارکت ترین
فعالیت ورزشی است و گسترش روزافزون آن مرزهای جغرافیایی، نژادی،
قومی، سیاسی و عقیدتی را در نوردیده است.

در دهه های اخیر پژوهشگران از چشم اندازهای نظری مختلف به
تحقیق درباره گسترده متنوع آداب، مناسک، ارزش ها و الگوهای
فرهنگی رایج در ورزش فوتبال مبادرت کرده اند. از جمله موضوعات حائز
اهمیتی که به ویژه در دو دهه اخیر مورد توجه اندیشمندان علوم انسانی و
اجتماعی قرار گرفته، بررسی و تبیین رویدادها و حوادث خشونت بار در
این ورزش است که گاهی جلوه هایی از آن را می توان هنگام برگزاری
مسابقات ملی و بین المللی مشاهده کرد.

آشکارترین نمونه رفتارهای خشونت آمیز بین طرفداران فوتبال، پدیده
اوباشی گری است که امروزه به شکل نسبتاً سازمان یافته، در کشورهای
صاحب فوتبال، به ویژه اروپا رواج دارد.

از اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی تا اوایل دهه ۱۹۸۰ که خرده فرهنگ
طرفداری و تماشاگری گسترش یافته و انگاره های اوباش گرایانه شکل
گرفت، پژوهشگران و نظریه پردازان به تبیین و تفسیر این پدیده روی
آورده اند. در دهه های اخیر نیز مراکز علمی و دانشگاهی در کشورهای
اروپایی، به گونه ای جدی به بحث های نظری درباره خشونت و
پرخاشگری پرداخته اند.

در ایران نیز از آنجا که اظهار نظرها درباره این پدیده شیوع یافته و
شکل ها و گونه هایی از آن خطر شیوع و رواج آن را گوشزد می کرده است،
یکی از پژوهشگران دانشگاهی در قالب تز دکتری خود به بررسی و
تحقیق در این خصوص پرداخته و حاصل آن را در گزارشی که در پی
می آید، بازگو کرده است.

دکتر محمد مهدی رحمتی که این گزارش را در دفتر طرح های ملی
وزارت ارشاد ارائه کرده، ابتدا بحث های تئوریک درباره خشونت و
پرخاشگری ورزشی را در چارچوب سه پارادایم زیست شناسی، روان
شناسانه و جامعه شناسانه بررسی کرده و سپس هر کدام از این پارادایم ها
را در تبیین این پدیده به کار گرفته است و با طرح یافته های مطالعات
خود در جامعه آماری مورد نظر خود (شهر تهران) عوامل مربوط به رفتار
خشونت آمیز و پرخاش جویانه تماشاگران فوتبال در این شهر را تشریح
می کند.

وی در مطالعات خود، اعتبار تجربی الگوهای نظری ساختار کارکردی و
ناکامی – پرخاش گری را در تبیین عوامل مؤثر بر خشونت و پرخاشگری
تماشاگران در شهر تهران بررسی نموده است:

تأملاتی برلیون یک پدیده جامعه شناسی در جامعه آماری تهران

بنیان های نظری و تجربی خشونت در فوتبال

بر اساس یکی از تئوری های روانشناسی تحت عنوان
displacement یا جابه جایی (که تا حدود زیادی مشابه تئوری کار
کردی ـ ساختی پارسونز در جامعه شناسی است)، رنج و ناکامی حاصل از
عدم تحقق هدف یا اهداف موجب تحریک کینه، دشمنی و عداوت در
فرد ناکام می شود، ولی وقتی علت ناکامی مشخص نباشد یا فرد به دلیل
عدم دسترسی به منبع یا منابع ناکامی، یاترس از انتقام یا عدم توانایی
در تلافی و ناکامی خود وامکان این که پرخاش جویی و خشونت را بر سر
عامل ناکامی خود تخلیه کند،وجود نداشته باشد،هدف پرخاش جویی
خود را جابه جا می کند. اگر این جابه جایی با امری صورت گیرد که از نظر
فرهنگی،عالی تر از هدف فعلی خودش باشد،از آن به «به گرایی» تعبیر
می کنیم که فروید نیز در بحث ناخوشایندی های فرهنگ یا تمدن به آن
اشاره می کند.وی در واقع تمدن را نتیجه جابه جایی ها،یعنی پس زدن
خواسته های نخستین و متوجه ساختن آنها به سمت هدف های
اجتماعی وفرهنگی می داند.

دیدگاه های جدیدی که در این تئوری مطرح هستند بر این باورند که
دامنه تجلی وبروز پرخاشگری در عرصه ورزش،به عوامل مختلفی بستگی
دارد که در این میان می توان به فراوانی شکل گیری و بروز ناکامی،آستانه
تحمل افراد در جامعه با ناکامی،میزان رویدادهایی که منجربه ناکامی
می شوند و نیز دامنه انتظارات فرد در مقابل مجازاتی که به رفتار
پرخاش جویانه تعلق می گیرد، اشاره کرد.

تئوری دوم که ذیل پاردایم روانشناسانه به آن پرداخته می شود،تئوری
یادگیری اجتماعی social learnاست که با نام البرت باندورا پیوند
خورده است.باندورا با نقد رفتارگرایی اسکینر که فقط محرک را به عنوان
یک واکنش به رفتار و به عبارتی پرخاش جویی و خشونت را به عنوان
یک رفتار در پاسخ به یک محرک در نظرمی گیرد،اعتقاد دارد که رفتار
همراه با عوامل فردی و نیروهای اجتماعی و در تعادل با یک
دیگر،موجب پرخاش جویی و خشونت فرد می شود و علاوه بر آن، بر
نقش یادگیری مشاهده ای هم تأکید می کند.افرادی که با استفاده از این
تئوری به مطالعه خشونت و پرخاش جویی در ورزش پرداخته اند،به سه
منبع مهم اشاره می کنند:

۱. گروه مرجع فعلی افراد شامل ورزشکاران، مربیان، اعضای خانواده و
دوستان.

۲. ساختار فعالیت ورزشی و نحوه اعمال مقررات توسط دست
اندرکاران و مقامات فعالیت های ورزشی(یعنی سیستم تنبیه وتشویق)

۳.طرز تلقی رسانه، دستگاه قضایی و جامعه.

این تئوری به عوامل وضعیتی (یعنی عواملی که نه از قبل، بلکه با توجه
به شکل گیری وضعیت خاص در مکان و فضای خاص خشونت شکل
بگیرد)،اشاره می کند.

تئوری سوم، تئوری بازگشتی است که توسط فردی به نام «جان کرد»
در اوایل دهه نود با تلفیقی ناقص از نظریه های روانشناسی و
جامعه شناسی، سعی کرد به تبیین رفتار پرخاشگرایانه طرفداران فوتبال
بپردازد. او معتقد است که رفتار انسان کاملاً ناپایدار است و یک فرد
اوباش که در یک موقعیتی مبادرت به شکستن یک شیشه می کند، در
موقعیت های دیگر ممکن است که به عمل کاملاً متفاوتی دست بزند. او به
وضعیت های فراعاطفی اشاره می کند و معتقد است که رفتار او باش
عمدتاً به منظور ایجاد هیجان و خشنودی ناشی از رها شدن از قواعد و
محدودیت ها صورت می گیرد. وی یک نوع لذت عاطفی و احساسی از
این اعمال برای افراد در نظر می گیرد که البته این تئوری نیز مورد
انتقادات فراوانی قرار گرفت و آن چنان که باید مطرح نشد.

از دهه ۱۹۶۰ و پس از آن که بحث ها و تئوری ها در قالب پارادایم های
زیست شناسانه و روانشناسانه پاسخ نداد و از طرف دیگر، اوباش گری
(این واژه برگردان واژه hooliganismانگلیسی است که از نظر وجه
تسمیه به خانواده ای ایرلندی بر می گردد که در قرن ۱۸ به لندن مهاجرت
می کنند. این خانواده باجگیر بودند و نام سرپرست خانواده پاتریک
هولیگان بود و به تدریج هولیگان، اوباش معنی گرفت) مطرح شد،
تدوین های جامعه شناسانه را به طور عمده در قالب ۴ تئوری مورد اشاره
قرار می دهیم:

۱- چشم انداز مارکسیستی تحت عنوان مکتب بیرمنگام، زیرا عمدتاً
اندیشمندانی که در این قالب به مطالعه پرداخته اند، در دانشگاه بیرمنگام
فعالیت می کردند. تلقی چشم انداز مارکسیستی آن است که پدیده
اوباشی گری و خشونت، نمونه ای از یک وحشت اخلاقی است که به
بحران هژمونی نظام سرمایه داری مربوط می شود؛ به تعبیر اوباشی گری و
خشونت، ابزاری برای ترساندن مردم است تا به اتخاذ مواضع محافظه
کارانه مبادرت کنند. بر این اساس، افرادی که از طریق ایجاد خشونت و
اوباشی گری ترسشان برانگیخته می شود، به افزایش نظم برای حفظ
سلامت خود راضی می شوند و اقدامات و عملکرد شدید و تحمیلی
دولت ها برای کنترل اجتماعی را می پذیرند. از مهم ترین متفکرانی که با
استفاده از این چارچوب نظری در انگلیس کار تحقیقی خود را انجام
داده اند، تیلور – کلارک هستند.

استدلال آنها این بود که بسیاری از خرده فرهنگ های ناهنجار و
نامتعارف در جامعه انگلیس را می توان با تجزیه طبقه کارگر سنتی، پس
از جنگ دوم جهانی تبیین کرد که یکی از نمونه هایش شکل گیری
اوباشی گری در فوتبال است. به اعتقاد تیلور فوتبال ورزشی است که از
نظر سنتی به طبقه کارگر تعلق داشت. اما پس از جنگ دوم جهانی
تغییرات و دگرگونی هایی که در این ورزش رخ داده است، مثل شهری
شدن، حرفه ای شدن و تجاری شدن، موجب شده است که در ساختار
این ورزش تغییراتی شکل بگیرد؛ یعنی به تدریج مدیران باشگاه ها به
این نتیجه رسیدند که بهتر است به جای این سیاهی لشکر عظیمی که
فایده ای هم برایشان ندارد، مخاطبین و مصرف کنندگان کالای
خودشان را از میان اقشار ثروتمند و مرفه انتخاب کنند. این مسئله
موجب شد تا مدیریت باشگاه های فوتبال به دست افراد ثروتمند و حتی
بنگاه ها و مؤسسات اقتصادی بیفتد. این افراد هم به تدریج طبقات
کارگر سنتی را که در متن ورزش فوتبال حضور داشتند، به حاشیه راندند و
خود فوتبالیست ها هم که عمدتاً به طبقات پایین و کارگر تعلق داشتند،
در معرض همین فرایند از طبقه کارگر جدا شدند و ابتدا به طبقه متوسط
و امروزه هم از لحاظ اقتصادی و حتی اجتماعی به طبقات ممتاز جامعه
تعلق دارند.

به اعتقاد تیلور و همکارانش، این فرآیند موجب شکل گیری نوعی
احساس بیگانگی در طرفداران سنتی شد؛ آنها احساس مالکیتی را که
نسبت به باشگاه های خود داشتند، در معرض خدشه می دیدند. این
مالکیت از جانب افراد و سرمایه داران نوکیسه به ناحق از آنها سلب شده
بود به تعبیر این افراد، اوباشی گری و خشونت واکنشی از جانب افراد
بی طبقه یا طبقه پایین بی قدرت، در تقابل با این ظلم و استثماری است
که بر آنها روا داشته شده است.

این دیدگاه به علت ساده انگاری مورد انتقاد قرار گرفت. ساده انگاری از
این جهت که اوباشی گری را فقط دسیسه سرمایه داری تلقی می کردند و
معتقد بودند که رسانه های نظام سرمایه داری برای اینکه وحشت عمومی
را افزایش دهند و از طرف دیگر، مواضع محافظه کارانه را میان این افراد
ترویج کنند و امکان اعمال کنترل اجتماعی را افزایش دهند، این مسئله
را مطرح می کنند.

از مهم ترین انتقاداتی که به آن وارد شد، این بود که شواهد تجربی
زیادی نیز در این مطالعه وجود نداشت و مطالعات بعدی هم نشان داد که
بسیاری از افراد اوباش، لزوماً به طبقه پایین کارگر تعلق ندارند، بلکه به
طبقات متوسط جامعه هم متعلق هستند.

چشم انداز دیگری که در ذیل مکتب جامعه شناسی می توان به آن
اشاره کرد، چشم انداز رفتارگرایانه یا مکتب آکسفورد است. از اواخر دهه
۷۰ در ادامه کار مکتب بیرمنگام، گروهی از پژوهشگران در دانشگاه
آکسفورد، شامل پیترمارش و همکارانش، با استفاده از تکنیک های
مشاهده مشارکتی و مشاهده میدانی مصاحبه های کیفی و دوربین های
ویدئویی، طرفداران آکسفورد یونایتد را مورد مطالعه قرار دادند. این گروه
به این نتیجه رسیدند که پرخاشگری به شکل امروزی خود پدیده
جدیدی نیست، بلکه در طول تاریخ به صورت نمادین و شعارگونه وجود
داشته است و اگرچه ممکن است شالوده زیست شناسانه داشته باشد، اما
شرایط، انگیزش، اهداف و نحوه جلوگیری از آن اجتماعی است.

آنها اعتقاد داشتند که درباره خشونت و اوباشی گری طرفداران فوتبال
بزرگ نمایی شده است و اینها عمدتاً شامل تهدیدهای نمادین است که
به صورت رفتارهای پرخاشجویانه متجلی می شود و اعتقادشان بر این
بود که اگر مجراهای سودمندی مانند فعالیت های ورزشی برای این
پرخاشجویی وجود نداشته باشد، موجب می شود که انسجام یا
همبستگی اجتماعی تحت تأثیر