پاورپوینت کامل رسانه و تببین ارزش های دینی ۸۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل رسانه و تببین ارزش های دینی ۸۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل رسانه و تببین ارزش های دینی ۸۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل رسانه و تببین ارزش های دینی ۸۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

نقش رسانه در الگوسازی و نهادینه کردن باورها و هنجارها امری
پوشیده و قابل کتمان نیست. همه می دانند و باور دارند که رسانه ها
نقش فعالی در این زمینه دارند و برعکس آن هم، امکان دارد که رسانه
ها اگر شناخت درستی از اهداف و سیاستگزاری های فرهنگی جامعه و
حکومت نداشته باشند یا در نسبت خود با دین و اهداف دینی دچار خطا
شوند، بحران فرهنگی و عقیدتی غیرقابل جبرانی را خواهند ساخت که
این بحران تا زمانی که از سوی صاحب نظران و مسوءولان چاره اندیشی
شود، اثرات خود را بر اندیشه و رفتار اعضای جامعه خواهد گذاشت. ارائه
اطلاعات درست از اندیشه ها و اعتقادات دینی از سوی رسانه ها می
تواند جامعه را بیشتر با آرمان ها و اخلاق دینی آشنا سازد. همانطور که
ارائه اطلاعات غلط و نادرست از این اندیشه ها جامعه را فرسنگ ها از
این اخلاق و آرمان ها دور می سازد و اعضای جامعه را به قهقرا می
کشاند. نقش رسانه ها در تبلیغ اندیشه های درست اجتماعی و اخلاقی
در جامعه دینی الزاماً می بایست با شناخت از مفهوم جامعه دینی و عمق
اندیشه های دینی باشد تا به خرافه گرایی و ترویج اندیشه های قشری و
ظاهری کشیده نشود و جامعه را از این نظر گرفتار بحران نسازد.

بی برنامگی و خروج ازهنجارها

هرج و مرج و بی برنامگی و خروج از
ضوابط مقبول در معرض هنجارهای اجتماعی یکی از خطراتی است که
رسانه ها در معرض آن قرار دارند. عملکرد رسانه به گونه ای است که اگر
به صورت دلخواه و گزینشی و بدون ضابطه عمل کند می تواند با ایجاد
هنجارهای دلخواه خود، تعداد زیادی از افراد جامعه را به سوی اهداف
مشخص سوق داده و بسیاری از رفتارهای اجتماعی را نیز از گردونه
هنجاری جامعه را به سوی اهداف مشخص سوق داده و بسیاری از
رفتارهای اجتماعی را نیز از گردونه هنجاری جامعه خارج می کند. به
طوری که حتی ممکن است این اتفاق بدون هیچ گونه تنش یا مشکلی
صورت گیرد. به طور مثال نمایش عشق های زمینی در سریال های
طولانی، عادی نشان دادن روابط عاشقانه خارج از چارچوب شرعی این
احتمال را دارد که باب تساهل و اباحه گری را در رسانه بازکند و رسانه ها
خود به عاملی برای بی بند و باری فکری در باب این گونه مباحث تبدیل
شوند.

فیلم ها و تهاجم به هویت ها

کارشناسان معتقدند بسیاری از فیلم ها
هویت فردی و جنسی افراد را مورد هجوم قرار می دهند. یک روان
شناس بالینی معتقد است: با به تصویر کشیدن زن و مرد در نقشی که با
واقعیت جامعه ما فاصله زیادی دارد و ارائه تصویری از زن که فرسنگ ها
از واقعیت دور است، ارزش های جدید مادی را با مقاصد تبلیغاتی و
تجاری القا می کند و زنان بین دو دنیای متفاوت دنیای مدرن و مرزهای
واقعی زندگی محصور می شوند، بنابراین فیلم ها حتی هویت فردی و
جنسی افراد را مورد هجوم قرار می دهد.

خطر رواج خرافه

اما نقش رسانه ها در ترویج خرافات یک مبحث
خطرناک تر و حساس تری است که اتفاقاً مدتی پیش در آستانه ماه
مبارک رمضان این خطر از سوی برخی علما گوشزد و مورد تأکید قرار
گرفت. انعکاس برخی مداحی ها در رسانه ملی و تلویزیون از نظر برخی
کارشناسان می توانست زمینه ساز رواج خرافه گردد و این بحث از این
نظر مورد تأکید قرار گرفت که رابطه خرافات و عقلانیت دینی یک رابطه
معکوس و متقابل است. هرقدر خرافات رواج پیدا کند، عقلانیت دینی
افراد کاهش می یابد و به دنبال آن نیز توسعه و شکوفایی دینی دچار رکود
می شود. به اعتقاد یکی از کارشناسان قرآن پژوه ؛ در تاریخ نیز دوران
هایی وجود داشته است که جریان های سلفی گری و اخباری گری به
وجود آمدند که ناشی از این بود که یا به خرد بها داده نشده یا مانع بروز
فکر مخالف شده اند زیرا فکر مخالف باعث می شود که در طرف مقابل
عقلانیت و استدلال قوی تر شود. این قرآن پژوه با بیان این که رواج
خرافات در جامعه باعث می شود که بخش های متفکر و فرهیخته
جامعه از دین گریزان یا حتی در مراحل بالاتر با دین ستیز کنند،
خاطرنشان می کند: اگر زمینه تبادل فکر و نقد فراهم شود و کسی نگران
نقدهای خود در مورد مسائل و عقاید دینی نباشد از رواج خرافات
جلوگیری می کند، ممکن است به دنبال این مسأله عقایدی طرح شود
اما جامعه دینی ما جامعه ای است که می تواند خود را در مقابل این
مسائل و شبهات مصونیت ببخشد.

خطر عوام زده شدن تبلیغات دینی و خلأهای موجود در تبیین درست اندیشه ها

حجت الاسلام والمسلمین قرائتی با تأکید بر جدی بودن خطر عوام
زده شدن تبلیغات دینی معتقد است که باید در رسانه های خود از شیوه
ساده و شیرین در جهت تبیین دیدگاه های دینی بهره گیری کنیم. یک
کارشناس مسائل دینی و ارتباطی نیز اظهار عقیده می کند که وظیفه
مبلیغان دینی و رسانه ها در بیان مفاهیم دین از دو جهت بسیار حائز
اهمیت است، آنها باید مخاطب شناسی کرده و متناسب با مخاطبان
خود سخن گویند. این مورد هم در سطح سنی و هم در سطح علمی
تأثیرگذار است. زمانی که مبلغان دینی و گویندگان در رسانه ها درباره
مباحث دینی سخن می گویند باید همراه با منطق و دلیل و استدلال
باشد یعنی دارای جنبه امتناع باشد. همچنین مطالب کسی که در حوزه
دین صحبت می کند باید ناظر بر نیازها و واقعیات جامعه باشد. کارکرد
رسانه ها نیز از مبلغان جدا نیست اما آن ها امکانات بیشتری دارند و می
توانند از روش های متعدد، استفاده و به فضاهای مختلف بپردازند.
کارشناسان معتقدند که غلو، خرافات و تحریفات در دین حدی ندارد که
متوقف شود و اگر آغاز شود هر روز افزایش می یابد و زمانی فرا می رسد
که لباس دین آلوده شده و عقلا دیگر آن دین را قبول نمی کنند. بنابراین
روشن کردن حقایق، بیان مباحث مستند، متقن و دارای ریشه قرآنی
براساس منطق و عقل و حکمت مهم ترین کار مبلغان دینی است. یک
حقوقدان حوزوی هم می گوید: وظیفه مبلغان دینی و رسانه ها در بیان
مفاهیم دینی چند بعدی است؛ که یکی از آن وظیفه ای درون دینی
است؛ یعنی اینکه این افراد درون کشور و در میان مردم متدین وظیفه ی
اساسی دارند و باید احکام و اخلاق و اعتقادات، ایمان به مبدأ، ایمان به
معاد را در درون آنها پرورش دهند. یک تهیه کننده به خلأهای موجود
در ضرورت تعمیق و تبیین درست ارزش ها و اندیشه های دینی در
رسانه ها اشاره کرده و می گوید: به علت برنامه ریزی نادرست پس از
گذشت ۲۷ سال از پیروزی انقلاب، هنوز در قالب برنامه های مذهبی،
ارزش هایی چون نماز و روزه به خوبی به مخاطبان معرفی شده است و
روی شناخت آنها نسبت به این مسایل کار نشده است. در همین راستا،
همایش بین المللی دین و رسانه که از ۲۲ آبان ماه به مدت سه روز در
تهران برگزار شد، بسط و گسترش دانش نظری و کاربردی درباره رسانه
دینی و تعمیق معارف در مورد دو موضوع دین و رسانه، شناخت رابطه
دین و رسانه، آسیب شناسی وضعیت رسانه ها در ایران و جهان و ارائه
راهکارهای بهبود وضعیت دین در رسانه را مورد بحث و بررسی قرار داد.
دین، رسانه و جهانی شدن / باز مقدس سازی فرهنگ معاصر / افول
سکولاریسم و رسانه / رسانه ای کردن دین / دین، رسانه و حوزه عمومی
و هویت ملی از محورهای کلی همایش بین المللی دین و رسانه بود.

توجه به نوع عملکرد تلویزیون در مباحث دینی

یک استاد گروه
جامعه شناسی دانشگاه تهران در این همایش توجه به نوع عملکرد
تلویزیون در مقایسه با موسسات اجتماعی چون مسجد، خانه، اداره و
مدرسه را که محل بروز و ظهور علایق و ونیازهای نهادهای سه گانه ی
فوق است، ضروری خواند. وی در مقاله ای با عنوان “تلویزیون، رسانه
دینی؛ آینه پیوندی میان خانواده، دولت و دین در ایران”، هدف
اصلی دیدگاه خود را بیان نقشی عنوان کرد که تلویزیون، رسانه ی ملی
ایران، در رابطه با عناصر اصلی نظام اجتماعی از قبیل خانواده، دین، و
دولت در ایران به عهده دارد. ضمن این که قصد بی اعتنایی به دو بحث
“دینی شدن” و “سکولاریسم فردی و اجتماعی” متاثر از رسانه ی دینی در
جمهوری اسلامی وجود ندارد، ولی بررسی نحوه و نقش آفرینی این
رسانه در ساماندهی حیات اجتماعی و فرهنگی معاصر در ایران مورد
نظر است. دکتر تقی آزاد ارمکی این سوءال را مطرح کرد که آیا تلویزیون
در ایران با برنامه های دینی که در طول بیش از دو دهه ارائه داده است و
بسیاری از این برنامه ها نیز از درصد مخاطبان قابل توجهی برخوردار
بوده اند، تلاش دارد تا نهاد دین، خانواده، و دولت را دینی تر کند، یا اینکه
بیشتر به عنوان ابزار واسطی در جهت پیوستگی اجتماعی و انتقال
انرژی و اطلاعات به یکدیگر عمل می کند؟ وی در مقاله خود تأکید کرد
که برای روشن شدن این معنی، توجه به نوع عملکرد تلویزیون در
مقایسه با موسسات اجتماعی چون مسجد، خانه، اداره و مدرسه که محل
بروز و ظهور علایق و ونیازهای نهادهای سه گانه فوق است، ضروری
است. با وجود کارآیی و فایده مندی رسانه تلویزیون در ایران در تحقق
اهدافی چون دینی کردن جامعه، به نظر می رسد که نیازی به ادامه حیات
دیگر موسسات وجود ندارد. اگر هم موسساتی چون مدرسه، اداره و خانه
باقی بمانند کارکردهای دیگری چون کسب اطلاعات، دانش آموزی،
انتظام اجتماعی و تولید مثل را به عهده خواهند گرفت. به عبارت دیگر،
این موسسات و نهادهای اجتماعی نقش و کارکردی در عرصه
فرهنگ سازی و اجتماعی شدن به عهده نخواهند داشت. زیرا تلویزیون
توانسته است جایگزینی برای آنها باشد. وی در مقاله خود افزود: با توجه
به نقش و کارکرد دین سازی و دین گرایی از طریق تلویزیون و کاهش
کارکردی دیگر نهادهایی که به طور سنتی عهده دار فرهنگ سازی در
ایران بوده اند، به نظر می آید جامعه ایران در آینده به لحاظ استراتژیک
دچار مشکل بنیادی خواهد شد. زیرا از یک طرف نهادهای اصلی جامعه
دچار نوعی بی کارکردی شده و از طرف دیگر نهاد و موسسه جدیدی با
مدیریت دولتی، کارکردهای جدیدی پیدا خواهد کرد. حذف و نفی
کارکردی انتقال فرهنگ از طریق نهاد خانواده و دین و محول کردن
وظایف جدید به رسانه تلویزیون می تواند موجب چرخش عمده
اجتماعی در فرآیند فرهنگ سازی و جامعه سازی باشد. اگر این امر
محقق شود و جامعه ایرانی سازوکارهای مدرن از نوع اشاره شده پیدا
کند، سخن از شرایط خاص و استثنائی جامعه ایرانی بی معنی خواهد
بود.

وسایل ارتباطی مدرن و دگرگون کردن ماهیت آن

یک استاد مطالعات
دینی مرکز دین، رسانه و فرهنگ دانشگاه کلرادوی آمریکا نیز در مقاله
خود آورد که عمده تاملات در مورد رابطه بین دین و رسانه در این عقیده
ریشه دارد که احتمالا وسایل ارتباطی مدرن، با قرار دادن خود در درون
دین، در حال دگرگون کردن ماهیت آن هستند. “استوارت ام هوور”، در
مقاله ای با عنوان مخاطبان و رسانه ای کردن دین اضافه کرد که بر اثر
فرآیند رسانه یی کردن، از قرار معلوم ، ابزار و آلات “مصنوعی” و
فرایندهای ارتباطی در حال دگرگون کردن دین اند، یا آن را در آینده
دگرگون خواهند کرد، زیرا این ظرفیت را دارند که بخش هایی از آن را
دوباره سازماندهی کرده و جایگزین کنند وی تأکید کرد که فرایندهای
ارتباطی “تصنعی”، عمل “اصیل” و تجربه دینی را تهدید می کنند؛ رسانه،
تجربه دینی و معنوی را سرخورده و دلزده می کند و معرفت شناسی و
هستی شناسی آن را زندگی مدرن در دوران اخیر، مورد تهدید قرار
می دهد؛ اشکال و انواعی از رسانه های مدرن که ریشه در صورت های
بیانی دارند، نظیر داستان و فرهنگ عامه، دارای قدرتی ضمنی برای از
پای درآوردن و از آن خود کردن عمل و تجربه دینی اند؛ و “رسانه
قدرتمند” در دستان نیروهای “قدرتمند” دینی می تواند باعث ترویج و
ترفیع ایدئولوژی های خاص دینی شود. در مدرنیته اخیر، اشخاص،
گروه ها و مخاطبان، معانی را از دل رسانه های مورد استفاده شان بیرون
می کشند. نیروهای قدرتمند اقتصادی، ممتاز، و خلاق، ظهور گروه ها و
افراد به لحاظ اجتماعی خودگردان را حمایت می کنند. مرجعیت دینی به
طور فزاینده ای در معرض تهدید است (خود این امر، پیامد عصر
رسانه هاست). همزمان، در سراسر جهان، نسل های جدید و طبقات
ایدئولوژیک در می یابند که خودشان باید در مرکز اکتشاف و ابراز معنوی و
دینی خود قرار بگیرند . ساختار هر “خودِ آرمانی”، به زبان دینی (مرجعی
برای نظریه های آنتونی گیدنز)، به هسته اصلی برنامه مدرنیته بدل
می شود. اینکه آیا این برنامه نهایتاً موفق خواهد شد یا نه، مسئله ای
است که هنوز حل نشده است، اما در هر حال، امروزه، مردم اوضاع را به
این شکل می بینند و رسانه ها، حوزه اصلی به نتیجه رسیدن چنین
برنامه ای هستند. این استاد مطالعات دینی در مقاله خود به توانایی
بالقوه برای کسب چنین تعصب دینی فردمحوری پرداخت و گفت که
تعصب دینی خودمحور یا به وضع آنتروپی، که در آن آرایش متنوع معانی
و تداعی ها، آشکارا بدون ساختار و آزادانه در حرکت اند، و یا به خودمداری
solipsism)) هزاران معنا و گروه های کوچک و تک هنجار idiosyncratic)) و
“جماعت های خیالی” متحول گردد. شاید قدرت اصلی و اهمیت حوزه
رسانه، ورای آنچه افراد یا گروه ها در س