پاورپوینت کامل دین درمانی و کاربرد مثبت نگری اسلامی در روان درمانگری ۵۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل دین درمانی و کاربرد مثبت نگری اسلامی در روان درمانگری ۵۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل دین درمانی و کاربرد مثبت نگری اسلامی در روان درمانگری ۵۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل دین درمانی و کاربرد مثبت نگری اسلامی در روان درمانگری ۵۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

اشاره:

«روان درمانگری»، از دیدگاه های مختلف، به ویژه دیدگاه اسلامی،
موضوعی پیچیده است و ابعاد و شیوه های گوناگونی دارد. در عصر حاضر
با توجه به رشد و افزایش نابه سامانی های روانی و اجتماعی، گرایش به
«دین درمانی»، حتی در میان جوامع غربی شتاب بیشتری یافته است.
تاکنون در زمینه روان درمانی در اسلام، پژوهش های مناسبی انجام
نشده است. دکتر خدایاری فرد، استاد رواشناسی و علوم تربیتی، طی
مقاله ای که در پی می آید، تنها به تشریح یکی از رویکردهایی که به نظر،
در روان درمانگری از نگاه اسلام، دارای اهمیت ویژه باشد، پرداخته
است.

این رویکرد «شناخت نقاط قوت افراد» به عنوان یک روش درمانی
است که فرد را تشویق می کند تا تجربه های مثبت و خوب خود را
بازشناسد و نقش آنها را در افزایش احترام به خود و ارتقای عزت نفس
بازیابی، و توانایی شناخت جنبه های مثبت دیگران را نیز کسب کند.

در این مقاله، مراحل اجرایی درمان مراجعان با روش مثبت نگری
تشریح شده و کارآیی آن در «روان درمانی فردی» برای افراد افسرده و در
«خانواده درمانی» برای ناسازگاری های خانوادگی و هم چنین
اختلال های شخصیتی بیان شده است. در پایان نیز نتایج تجربی
مربوط به درمان یک دانشجوی دختر ارایه شده است. با هم این مقاله را
می خوانیم:

درباره روان شناسی اسلامی، به ویژه روان درمان گری از دیدگاه اسلام،
تاکنون مطالعه علمی و مدونی انجام نگرفته است. در حالی که قرآن و
دیگر منابع اسلامی، زمینه های مناسبی برای انجام چنین مطالعه ای
هستند؛ برای نمونه خداوند در قرآن کریم می فرماید: «کسانی که در
باطن با ایمان و در عمل نیکوکار هستند، خدای مهربان آنها را (در نظر
خلق و حق) محبوب [ می] گرداند».(۱) همچنین امام علی (علیه
السلام) فرموده است: «دارو و درمان تو در توست، ولی احساس نمی کنی
و درد تو از توست، ولی نمی بینی. می پنداری که شی ء کوچکی هستی،
حال آنکه دنیای بزرگ تری در تو پیچیده شده است».(۲)

با عنایت به توجه اسلام به هدایت زندگی آدمی و تأثیر بهداشت روانی
در برقراری تعادل در زندگی فرد، طبیعی است که اسلام شیوه های
خاصی را برای برقراری تعادل روانی ارایه کند. بنابراین مناسب است که
برای شناخت این شیوه، مطالعه و پژوهش انجام گیرد. هدف غالب
شیوه های توصیه شده اسلام، یاری رساندن به انسان، به منظور
برخورداری وی از روح و روان سالم است تا بتواند با توسل به بهترین
راه های ممکن، با مشکلات مقابله کند و به آرامش نایل آید.

نگرش صحیح نسبت به مسائل و ناکامی ها موهبتی است که به واسطه آن، آدمی در
مواجهه با نمونه های به ظاهر موزونِ خلقت، زیبایی و توانایی را در آنها می بیند و حتی
در زشتی ها نیز زیبایی ها را جست و جو می کند. قرآن کریم با هدف کاهش فشار
وارده بر انسان در رویارویی با مصایب و حوادث، شیوه ها و عملکردهایی
را آموزش می دهد تا با دستیابی به نتایج مطلوب، آرامش را بیابد.

توجه به شیوه هایی چون توکل به خداوند(۳)، صبر و بردباری(۴)، توبه(۵)، رضا به
مشیت الهی(۶)، دعا و عبادت(۷)، عفو و گذشت(۸)، سپاس و شکرگزاری(۹) و نگرش در
طبیعت و تفکر در آن(۱۰)، راهکارهایی عملی در اختیار فرد قرار می دهند و حتی با
نگاهی اجمالی می توان به مؤثر بودن آنها در ایجاد تعادل روانی پی برد؛ چه رسد به آن
که متخصصان آن را در روش های درمانی خود مورد بررسی و اجرا قرار دهند.

جا دارد که فرد متخصص هر یک از موضوعات پیش گفته یا موارد
مشابه را مورد مطالعه و پژوهش قرار دهد و راهکارهای عملی و علمی را
از آنها استخراج کند. مفاهیم و رویکردهای پیش گفته را می توان با
شیوه های علمی بررسی کرد و به منزله یک نظریه تعادل رفتار و
بهداشت روان، در کنار نظریه های مشابه، مطرح و استفاده کرد.

در این مقاله، به تشریح یکی از زمینه هایی پرداخته می شود که به نظر
می رسد، در دیدگاه روان درمان گری اسلامی، از جایگاه ویژه ای برخوردار
است و آن شناخت و تکیه بر نقاط قوت افراد، به مثابه یک روش
درمان نگری است.

مثبت نگری در پژوهش های غربی

پژوهشگران غربی طی چند دهه اخیر، پژوهش هایی در زمینه مثبت
نگری انجام داده اند که در نوشته حاضر، نخست به نمونه هایی از آن
اشاره می شود و سپس منابع اسلامی مورد بررسی قرار می گیرد.

بانیستر (۱۹۸۳)، با استفاده از نظریه روان شناسی ساختارهای
شخصی، روشی را پیشنهاد می کند که طی آن، فرد حوادث آینده را با
توجه به تحلیلی که از حوادث مشابه و همانند آن دارد، پیش بینی
می کند. وی معتقد است که ما برای پیش بینی نتایج رفتار خود از
سازه های نقش اصلی، سازه هایی که توسط آنها می توانیم خود و
وجودمان را تبیین کنیم، استفاده می کنیم .

هرگاه به توضیح ارزش ها فلسفه پردازی ها، شخصیت داستان های
مهم زندگی و نظایر آن می پردازیم، از ساختارهایی بهره می گیریم که
دارای ارزش و اهمیتی خاص برای تصویرهای ما از خود است.

فورستر (۱۹۹۱) نیز بر این باور است که اگر ارزیابی افراد از خودشان و
ذهنیتی که نسبت به خود دارند، مثبت باشد، از سلامت و سازگاری
بیشتری برخوردار خواهند بود. لوستاین (۱۹۹۶) در مواجهه با مراجعانی
که رفتارهای ضد اجتماعی داشتند، از روش مثبت نگری به مثابه فنی
رفتاری سخن می گوید. در این روش، انگاره های رفتاری منفی در فرد
اصلاح و رفتار مناسب، به صورت مداوم ارایه می شوند.

طی بررسی هایی که روانشناسان اجتماعی انجام داده اند، شواهدی
مبنی بر تأکید بر تجارب مثبت زندگی فرد به دست آمده است.
آیزن(۱۹۸۷) در پژوهش خود به این نتیجه رسید که تجارب مثبتی که به
آثاری مثبت منجر می شوند، می توانند تأثیری بنیادین و ماهوی بر رفتار
اجتماعی و روند اندیشه و تفکر فرد برجای گذارند. در پژوهش ایزن،
شواهد دیگری نیز موجود است که نشان می دهد، آثار رفتارهای مثبت،
می تواند بر سازماندهی شناخته ها و انعطاف پذیر بودن این سازماندهی
مؤثر باشد؛ یعنی روندی که طی آن فرد به تجدید نظر در برداشت های
خود از شخصیتش می پردازد.

تایلر و براون هم در پژوهش خود به این نتیجه رسیدند که گرایش و
پرداختن به جنبه های مثبت وجود خود، با بهداشت روانی و سلامت
شخص سازگارتر است. شوارتز (۱۹۸۶) شواهدی مبین تأکید بر
جنبه های مثبت ارایه می کند. وی می گوید: «پژوهش های شناختی ـ
رفتاری اخیر نشان می دهد که هرگاه بر جنبه های مثبت افکار بیشتر
تأکید شود، عملکرد گروه، تقریباً یک و نیم برابر زمانی است که بر
جنبه های منفی تأکید می شود». درمان گرهای شناختی معتقدند که
انگاره های تفکر منفی، موجب افسردگی و نگرانی می شوند. آنها
می گویند: وقتی مثبت تر و واقع بینانه تر بیندیشید، از عزت نفس و کارایی
بیشتری برخوردار می شوید.

راجر و مک ویلیامز (به نقل از دیوید برنز، ۱۹۹۰) معتقدند که یکی از فراگیرترین
بیماری های زمانه ما، تفکر منفی است. تفکر منفی بیماری مهلکی است که ذهن،
احساسات و جسم انسان را مبتلا می سازد. افکار منفی عصبیت، اضطراب، دشمنی، خشم و
خستگی تولید می کنند؛ به عکس افکار مثبت موجب امیدواری، آرامش، محبت و
دلگرمی می شوند. اگر می خواهیم احساساتمان تغییر کند، کافی است افکارمان را تغییر
دهیم تا احساسات ما از آن تبعیت کند.

مثبت نگری در اسلام

بررسی آیات قرآن کریم نیز نشان می دهد که اغلب تأکیدها بر
خوبی ها، درستی ها و نقاط قوت افراد است و ضعف و کژی کمتر مورد
توجه قرار می گیرد. پروردگار عالم با توجه به توانایی ها و ظرفیت بشر
می فرماید: «من در زمین انسان را خلیفه خود قرار دادم»(۱۱)؛ «از روح
خود در او دمیدم»(۱۲) یا «ما بر آسمان ها و زمین و کوه های عالم امانت
عرضه کردیم، همه از تحمل آن امتناع ورزیدند، تا انسان [ آن را[
پذیرفت»؛(۱۳) «و به درستی که ما انسان را در زیباترین هیأت
آفریدیم»(۱۴).

از این رو، خداوند با تکیه بر توانایی ها، انسان را به احسان دعوت
می کند و می فرماید: «اگر احسان و نیکی کنید در حقیقت به خود نیکی
می نمایید»(۱۵). خداوند که خالق انسان است، به دنبال عیب جویی از
مخلوقش نیست و همواره از محاسن و خوبی های او می گوید: «خدا
دوست نمی دارد کسی به عیب خلق، صدا بلند کند».(۱۶)

با بررسی مجموعه این آیات، می توان چنین نتیجه گرفت که خداوند در مقابل
ضعف های بشر، گذشت فراوان دارد و بیشتر بر نکات مثبت، درستی ها و راستی های او
تکیه می کند. این نوع نگرش به انسان می فهماند که او هم باید نسبت به سایرین و حتی
خود با دیدی مثبت بنگرد. خوبی های مردم را ببیند و به زبان خوش با آنها تکلم
کند(۱۷) و پیوسته نقاط ضعف و سستی خود و دیگران را در نظر نگیرد. البته این مسئله
بدین معنا نیست که حقیقت را قلب سازد و از زشتی های حقیقی درگذرد، بلکه منظور آن
است که انسان بتواند با خود و دیگران در تعاملی صحیح و سازنده، روابطی همراه با
مهربانی و گذشت برقرار کند و در نتیجه در آرامش زندگی کند.

در این زمینه ائمه اطهار (علیهم السلام) نیز نکاتی بیان فرموده اند که
هر یک راهشگای انسان برای یافتن نگاهی صحیح در جهت حفظ
روابط درست و سالم با دیگران و شناختی واقعی از خود است. امام صادق