پاورپوینت کامل مبارزه زبانی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مبارزه زبانی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۰۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مبارزه زبانی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل مبارزه زبانی ۱۰۵ اسلاید در PowerPoint :

۴

ستم فراگیر در سایه استکبار آمریکایی

کارکردهای شعارهای ملی

شعار، ترنم شعور اجتماعی مردمی است که با بینش، هدفداری و
آرمانگرایی، در راه سعادت قوم خویش می کوشند. از این رو، هر ملت
هوشمند و فرزانه ای، راه و هدفی دارد که هویت آن جامعه است. پس
هویت جامعه، هم سود و زیان جامعه را از دیدگاه مردم، برجسته و
درخشان می کند و هم شعور و حیات جامعه، بر پایه آن دوام می یابد.

خاستگاه شعارها شعور جمعی است. شعار، اصرار و تأکید مردم و افراد
جامعه بر ارزش ها و اهدافی است که متضمن منافع ملی آنهاست. مردم
می کوشند تا در شعارهایشان قدرت و عزم خود را در حفظ منافع و دفع
زیانها، از جامعه خویش متجلی نمایند. بر این اساس، محتوا و مفاد
شعارها دو گونه است: یا اعلام و تأکید بر منافع یا اصرار و عزم بر دفع
زیان ها.

مقدمه

این مقاله، کنکاشی برای یافتن پاسخ این پرسش است که آیا شعار
«مرگ بر آمریکا» به نفع یا به زیان ماست؟ آیا با توجه به اوضاع جهانی و
بین المللی، بهتر نیست که به جای شعارهای تند، از دوستی و رابطه
سخن بگوییم یا دست کم اگر رابطه به نفع ما نیست، سر میز مذاکره
نرویم، اما چنین شعارهایی هم ندهیم تا تنش ها افزایش نیافته،
استکبار جهانی تهدیدات خود را علیه ما عملی نکند؟

روش این پژوهش، توصیفی و پدیدارشناسانه است، زیرا اگر استکبار
آمریکایی به خوبی توصیف شود، ضرورت مبارزه با آن به همه اشکال،
چه علمی، چه سیاسی و حتی زبانی آشکار می گردد.

آمریکا

برای یافتن پاسخ این پرسش لازم است مقصود از آمریکا تبیین شود.
آیا منظور از آمریکا مردم این کشور است؛ مردمی که زیر زنجیرهای
امپراطوری خبری و رسانه ای استکباری، تاب برآوردن فریادی را ندارند؟
یا منظور از آمریکا، سیاستهایی است که از سوی حکومت و دولت آمریکا
در دنیا اعمال می شود؛ دولتی که روح استکباری و خوی فرعونی آن بر
کشورهای بسیاری سایه انداخته است؟

درباره روح آمریکایی نمی توان محدوده و قلمرویی برای پژوهش
تعیین کرد. روح استکباری آمریکا تنها در کالبد دولت و حکومت آمریکا
دمیده نشده است، بلکه بسیاری از مؤسسات اقتصادی، شبکه های
مخفی و آشکار سیاسی، مراکز فرهنگی و پژوهشی خصوصی و
بین المللی، حتی با عنوان خیریه، و بخش عمده ای از مطبوعات و
رسانه های جهانی، به منظور پیشبرد اندیشه و اراده آمریکا در کار و
حرکت هستند.

برای روشن شدن این که آیا شعار دادن علیه آمریکا لازم است یا خیر،
اندیشه و اراده استکباری آمریکا را در شاخصه های سیاسی، اقتصاد و
فرهنگی مطالعه می کنیم.

شعاری برآمده از تجربه های بسیار

مردم ایران سالهاست که خوی استکباری آمریکا را تجربه کرده اند و
«مرگ بر آمریکا» همواره از جانشان می جوشد. خاطرات تلخی از آمریکا
در حافظه تاریخی مردم ما به یادگار مانده است؛ کودتای ۲۸ مرداد،
فعالیت های جاسوسی(۱) سفارت آمریکا، هواپیمای مسافربری و… تنها
چشمه هایی بودند که شعور ظلم ستیزی مردم از آنها جوشید و به رود
خروشنده و با عظمت «مرگ بر آمریکا» فزونی بخشید. (باشد که روزی
این سیل خروشان، همه ظلم ها را فرو شوید و از ریشه برکند!

دو عامل، موجب تداوم این شعار شده است: نخست، روح ظلم ستیزی
مردم ایران که نیروی ایجاد انقلابی عظیم را داشت و دیگر، رسوایی
آمریکا در اینکه نشان داد مظهر بیداد و فرعونیت است و از هیچ تجاوز،
جنایت و خیانتی برای شکستن عمود خیمه استقلال و به قفس درآوردن
آزادی این ملت فروگذار نمی کند. این دو عامل، همچون دو بال پر توان،
شعار «مرگ بر آمریکا» را در سپهر شعور تاریخی مردم ایران به اوج
رسانید.

استکبار آمریکا ضد استقلال و منافع ملتها

دلیل مخالفت آمریکا با استقلال و آزادی ایران این است که این
استقلال، منافع سلطه طلبانه را رد جهان به خطر می اندازد. پروفسور
آمریکایی پ. رامازانی توضیح می دهد که «ایران از نظر ایالات متحده
آمریکا، به مثابه حلقه دوم استراتژی در سیستم دولتهای خاور نزدیک و
میانه است. ایران بیشتر از همه، دولتی قوی در تمام خلیج فارس
است».(۲)

دخالت های آمریکا در ایران، از کودتای ۲۸ مرداد آغاز شد و بهترین
طعمه مورد طمع آمریکا، نفت ایران بود. البته منافع آمریکا در ایران تنها
نفت نبود، بلکه ایران با تولید بالای نفت و پولی که از فروش آن به دست
می آورد، بازار خوبی برای کالاهای مصرفی آمریکایی بود: «از سال
۱۹۶۰ تا ۱۹۷۴، یعنی در مدت ۱۴ سال، حجم صادرات ایالات متحده
به ایران بیش از ۱۰ برابر افزایش یافت.»(۳)

سلطه جویی آمریکا تنها در برابر ایران نیست، بلکه نمونه های مشابه
بسیاری در جهان دارد و این اراده سلطه جو و تسخیرگر، همه جا پنجه
خود را نمایان ساخته است: تهاجم اقتصادی به تایوان(۴)، ایجاد بحران در
مکزیک(۵) و آرژانتین، اجرای سیاست دامپینگ(۶) در کره جنوبی(۷)، تحمیل
برنامه های تعدیل اقتصادی در جهان سوم که موجب ویرانی اقتصادی
آنها گردید ـ برای نمونه در سال ۱۹۹۱ هند را به زانو درآوردـ(۸) طراحی و
اجرای کودتای پینوشه در شیلی و سپس فساد اقتصادی در آن کشور(۹) و
نمونه های دیگر که «بیو» در کتاب «پیروزی سیاه» به خوبی به آن اشاره
کرده است و نمونه های جدیدتر، چون جنگ در افغانستان و افزایش
تولید خشخاش و مواد مخدر یا جنگ در عراق و غارت نفت این کشور.

این همه تجاوز و برتری طلبی و افساد، نه از منطقه ای جغرافیایی در
غرب عالم به نام آمریکاست و نه از مردم آن دیار که گاه، خود قربانیان آن
هستند(۱۰)، بلکه این ظلم ها و فسادها از اندیشه و اراده فاسدی است که
تمام امکانات آن کشور را در خدمت خویش گرفته است. با تعبیری
پدیدار شناسانه، آمریکا شیطانی است در دولت ها و ساختارهای
بین المللی موجود ماهیت خود را در آن کشور نمایانده است.

ماهیت استکباری آمریکا

آمریکا، اراده ای معطوف به قدرت است. اراده ای در طلب قدرت
نامشروع و سلطه گرانه، اندیشه ای که تنها منافع خود را می بیند و
خواستی که فقط سود و مصلحت خویش را می جوید و در بهای مصلحت
و منفعت خود از هیچ اقدامی رو گردان نیست. حق در نظر او آن است که
بر اعمال قدرت خویش بیفزاید و اساسا ملاک عدالت در اندیشه
آمریکایی، «منفعت من» است.

تجاوز، خیانت و قلدری آمریکا، تنها در برابر ایران نیست، بلکه او در
همه دنیا همین روش و خواهش را دارد. او می خواهد همه چیز را صاحب
شود و بر همه حکم براند و هر چیز را آنطور که می خواهد تعریف کند و
شکل دهد. هم قدرت را می خواهد، هم ثروت را و هم قصد تسخیر
دانش و فرهنگ و باورهای مردم جهان را دارد.

بعضی پژوهشها نشان می دهد، کمیته ای سیصد نفره، حکومت آمریکا
و سایر مراکز و نهادها و دولتهایی را که در راستای اندیشه آمریکایی فعال
هستند، زیر تدبیر خود دارند(۱۱)؛ گروهی که نزد آنها اقتصاد، سیاست،
فرهنگ، دانش و جنگ، جملگی به یک چیز تبدیل می شود و ماهیتی
استکباری می یابد. دانشی که جنگ تمدنها و قتل عام مردم بی دفاع را
مشروع می سازد، نظریاتی که در قلمرو رشد اقتصادی، کشورهای همانند
فیلیپین، مکزیک و آرژانتین را طعمه آمریکا می سازد، سیاست هایی که
امثال کره جنوبی را به ورطه سقوط می راند، تنها به جرم موفقیتهای
اقتصادی و این همان استکباری است که هشت سال جنگ را برای
مردم ایران به ارمغان آورد.

استکبار اقتصادی

شرکت های چند ملیتی، عضوی از پیکره آمریکا محسوب می شوند و
بر اساس اندیشه و اراده استکباری پیش می روند. شرکت های چند
ملیتی، کارخانه ها و مراکز صنعتی و تولیدی هستند که شعبه های آن در
همه دنیا پراکنده است و به ظاهر، نه آمریکایی هستند، نه آلمانی و نه
ژاپنی.

شارل لون سون می نویسد:

«گسترش چند ملیتی ها…. همه چیز را در محل تهدید قرار می دهد. کالاهای ساخته
شده در ژاپن در واقع به دست شاخه های ژاپنی «تراست»(۱۲)های آمریکایی ساخته
می شود. هجوم به بازار آمریکا به وسیله نیویورک از طریق توکیو رهبری می شود. دشمن
[و رقیب [کارگران آمریکایی نه کارگران ژاپنی و نه دولت ژاپن، بلکه سرمایه آمریکاست
که هیچ چیزش جز ریشه و نام آمریکایی نیست.»

«بسیاری از تراست های آمریکایی، فعالیتهای خود را یکسره به
خارج منتقل کرده اند. تمامی دستگاه های عکس برداری که در ایالات
متحده به فروش می رسد، در خارج ساخته شده است… اگر به صنایع
پیشرفته نظر افکنید، تصدیق خواهید کرد که یک مشت شرکت که
بیشتر به صورت کنسرسیوم یا مجتمع به هم پیوسته اند، بر جهان
مستولی شده اند».

اگر می پندارید این غولها، چاقو به دست، برای افزایش سهم خویش
در بازار جهانی با هم می جنگند، از اشتباه به در آیید. بی تردید در موارد و
در مناسبت هایی، بازار رقابت هنوز گرم است، اما در میان شرکتهای جا
افتاده، گرایش به سوی جنگ نیست، بلکه به سوی توافق(کارتل)(۱۳) است.
تبانی به سبک جنتلمن هاست و همیاری با هدف تحکیم شالوده های
استیلا و راه بندی بر نو رسیدگان.

مورد لاستیک سازی را در نظر بگیرید، شاید برایتان گفته باشند که
«میشلین» در آمریکای شمالی با دردسرهایی روبروست، زیرا می خواهد
در این نیم قاره کارخانه های بزرگ بر پا کند. بی تردید از این گفته نتیجه
می گیرید که جنگ میان غولهای لاستیک سازی «انلپ ـ پیرلی»،
«گودرپیچ»، «فایرستون» و «گودیر» آتشین است. اما ناگهان کشف
می کنید، که دانلپ در بسیاری از کشورها به حساب «گودیر» لاستیک
تولید می کند، «میشلین» و «دانلپ» در قلب مجتمع های معاملاتی،
دست به یکی هستند و منتهای شرارت اینکه یک کارخانه ایرلندی که
به حساب یک شرکت آمریکایی لاستیک می سازد، متعلق به شرکت
اتریشی «سمپریت» است که زیر نظر شرکت فرانسوی ـ بلژیکی «کلبر ـ
کولومب» قرار دارد و شرکت اخیر، زیر نظر شرکت فرانسوی میشلین کار
می کند که کرسی آن در «بال» سوئیس است.

باری، وقتی با شما از نبرد غولها سخن می گویند، لبخند بزنید.
«غولهای واقعی با یکدیگر نمی جنگند». در این کار خطرهاست.
مناقشه های آن به شیوه مسالمت آمیز، دور یک قالی سبز حل و فصل
می شود. بدینسان که «شل» در ۲۵ و استاندار اویل آو نیو جرسی «اسو»
در ۳۵ مجتمع معاملاتی با دیگر شرکتهای نفتی شریکند».

«تصویر غریبی که از این داده ها به دست می آید، تصویر یک
«الیگارشی» (حکومت مُتنفذان) جهانی است که از چند صد شرکت
بزرگ تشکیل می شود. مدیران این شرکتها که به زودی، مدیران روسی
هم بر آن ها افزوده خواهند شد، از مدارس واحد و از محیط اجتماعی
واحدی برآمده اند و عقاید یکسانی را ابراز می دارند و هدف واحدی را با
وسائل واحدی تعقیب می کنند».(۱۴)

یکی از عوامل مهم توسعه چند ملیتی ها، اجرای نظریه مراحل رشد
بود که «والت ویتمن روستو» طرح کرد و از سوی بانک جهانی به
سیاستمداران ملل در حال توسعه تحمیل شد.(۱۵) اینجا یکی از همان
مواردی است که به وضوح، یکی شدن سیاست، فرهنگ، دانش و اقتصاد
در ماهیتی استکباری پدیدار می گردد.

این توضیحات بدان معنا نیست که جهانی شدن، مطلقا شرّ است،
بلکه اگر قرار باشد در این فرایند، تمامی صنایع، تکنولوژی و منافع، به
گروه اقلیتی تعلق بگیرد و آنها با شیوه های هنری و ابزار رسانه ای،
اقتصادی مصرفی ایجاد کنند. از سوی دیگر، با هر نیرنگی بکوشند تا
پیدا شدن هر رقیبی را در نطفه خفه کنند و به بهای گرسنگی، بیماری،
فقر و جنگ، روز به روز فربه تر شوند، این صورت از جهانی شدن در واقع
جهان خواری و ظهور روح خود خواه و استکباری در عرصه اقتصاد است.

در این شکل از جهانی شدن، تولید به جهان سوم منتقل می شود، اما
نه برای اینکه آنها به نان و نوایی برسند، بلکه به منظور تسلط بر نیروی
انسانی و منابع طبیعی آنها. از این رو حاصل این جهانی شدن، سود
بیشتر سرمایه داران جهانی و بحران محیط زیست در کشورهای در حال
توسعه است از این رو که نمونه های آن در کاستاریکا، غنا و فیلیپین(۱۶)،
تجربه شده است.

جهانی شدن زیباست، آنگاه که صحنه گردانان آن، اهل تقوا و
انسانیت باشند و همه انسان ها از رشد و رفاه و آسایش سهمی ببرند.

نقش جنگ افروزی در استیلای اقتصادی

گزارش شارل لون سون، زوایای شرافتمندانه تر فعالیت های
اقتصادی حکومت پنهان منتفذان را نمایان می سازد. هولناک ترین
فرازهای این تراژدی نشان می دهد که کاخ های ثروت و صنعت بر خون
شناور است. مقدمه ای کوتاه، همه چیز را روشن می کند: اگر جنگ باشد،
خرید اسلحه به هر قیمتی از نان شب ضروری تر است.

برای رسیدن به ثروت و سروری در جهان، باید تحریک، تهدید،
ناامنی و حتی جنگ به راه انداخت و بعد، با کلّی ناز و منّت و با قیمت
گزاف، به فروش اسلحه پرداخت. برای نمونه، در اواسط دهه ۱۹۶۰ که
درآمد حاصل از فروش نفت در عربستان روزبه روز افزایش می یافت و
این ثروت باید به آمریکا می رسید، بهترین راه، فروش اسلحه بود. البته
رونق بازار اسلحه به بهانه ای کوچک نیاز داشت و آن هم خیلی مشکل
نبود. مصر از طریق یمن، عربستان را تهدید کرد و در پی آن، نخستین
قرارداد بزرگ اسلحه میان عربستان و آمریکایی ها و انگلیسی ها امضا
شد.(۱۷)

شاید یکی از علل طمع محمدرضا شاه در خرید سلاح، تسلیح
عربستان بود. تا جایی که در سال ۱۹۷۳، خرید دو میلیارد دلار اسلحه را
از آمریکا تقاضا کرد.(۱۸) طبق گزارش آژانس کنترل تسلیحات و خلع سلاح
نیز کشورهای خاورمیانه در سالهای ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۷، ۳/۱۶۵ میلیارد دلار
خرید اسلحه داشتند.

از اوایل دهه ۱۹۶۰ تاکنون، قاره افریقا شاهد بروز صد فقره
کودتاهای نظامی بسیاری بود که حاصل آن، گرمی بازار سلاح است.
حتی پول آذوقه ای که برای مردم گرسنه اتیوپی از سراسر جهان
جمع آوری شد، به مردم گرسنه و بیمار تعلق نگرفت، بلکه صرف خرید
اسلحه برای جنگ با اریتره شد.

اقتصاد آمریکا به حدود صد میلیارد دلاری که همه ساله از فروش
سلاح، به دست می آورد،(۱۹) کاملاً متکی است.

استکبار سیاسی

استکبار سیاسی به معنای نفوذ لجام گسیخته گروه خاصی در عرصه
بین المللی است؛ نفوذی که می کوشد، انسان ها و امکانات جهان را در
راستای اهداف و منافع خود و با برنامه هایی مناسب، سازماندهی و
رهبری نماید.

مدیریت استکبار سیاسی آمریکا که به سایر ابعاد سلطه گری آن
پوشش می دهد، بر عهده شورای روابط خارجی است. این شورا اولین
بیانیه رسمی خود را در سال ۱۹۲۲ صادر و بر این موضوع تأکید کرد:
«شورای روابط خارجی در نظر دارد، یک مباحثه مستمر را در مورد جنبه های بین المللی
مسائل سیاسی و اقتصادی و مالی آمریکا ترتیب دهد… شورا عبارت از گروهی از افراد
است که دست اندر کار ترویج دانش در زمینه روابط بین المللی به ویژه توسعه یک
سیاست خارجی به دقت تنظیم شده برای آمریکا هستند».(۲۰)

یکی از اعضای هیأت مدیره شورا ایسایابومن (Isaiah Bowman) بود
که ریاست کمیته تحقیق را در بیشتر سالهای دهه ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۰ به
عهده داشت. وی محدوده جغرافیایی منافع امریکا را منطقه ای از آن
سوی مدار قطب شمال به طرف جنوب تا ساموا و از شرق تا غرب از چین
تا فیلیپین و لیبریا تعریف کرد.(۲۱)

این شورا پس از جنگ جهانی دوم، نهادها و سازمانهای جهانی برای
نظم را طراحی و راه اندازی نمود و سازمان ملل، بانک جهانی و صندوق
بین المللی پول، حاصل فعالیت های آن بود.

شورای روابط خارجی تا اوایل دهه ۱۹۷۰ رو به رشد رفت و
سیاستهای خارجی آمریکا را طراحی نمود. از مهم ترین فعالیتهای آن در
این سالها، ارائه خدمات مشاوره ای و اجرایی به شرکت های سرمایه ای
ایالات متحده بود. بیش از ۵۰ درصد اعضای شورا، همواره مدیران
سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و…. رسانه ها و مطبوعات آمریکا بوده اند.
شورای روابط خارجی که با هزینه سرمایه دارانی هم چون خانواده راکفلر
اداره می شود، در گزارش سالانه ۱۹۷۴، گام های آغازین برنامه ای را
برداشت که امروزه با عنوان جهانی سازی، همه را سرگرم کرده و گویا
ضرورتی خود پیش آمده است.

شورا برای این منظور، تشکیلات سازمانی تمام وقت و مفصلی با
عنوان «طرح دهه هشتاد» را سامان داد. در پی این طرح، به ابتکار کلاوز
شوآب (Klaus schwab)، هر ساله در اواخر ژانویه و اوایل فوریه، در دهکده
داووس (Davos) سوئیس، اجلاسی در راستای تحقق اهداف
جهانی سازی برگزار گردید. این اجلاس، به قول نویسنده روزنامه گاردین
«پر هزینه ترین و انحصاری ترین تعطیلات دنیا است که طی آن و در
یک ملاقات سالانه، سیاست اقتصادی جهان تعیین می شود».(۲۲)

معمولاً مشخص نمی شود که پشت پرده این اجلاس چه می گذرد،
اما «آنچه از داووس به بیرون د