پاورپوینت کامل تحولات انتفاضه با استراتژی های سه گانه ۵۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحولات انتفاضه با استراتژی های سه گانه ۵۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحولات انتفاضه با استراتژی های سه گانه ۵۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحولات انتفاضه با استراتژی های سه گانه ۵۴ اسلاید در PowerPoint :

۸

چکیده

تحلیل گران سیاسی و سیاستمداران، به ابعاد گوناگون در تحلیل انتفاضه اشاره کرده اند تا حجم تحولات شگرفی را که در مبارزه
ملت فلسطین پدید آمده است، نشان دهند . در طول مسیر انتفاضه تاکنون، چند امر قابل مشاهده است: یکی خیزش عمومی
ملت فلسطین و قدرت بی سابقه این ملت در تداوم حرکت به سوی هدف، و دیگری به شکست کشاندن همه تلاش ها برای نفوذ در
صف فلسطینی ها و خاموش کردن همه آتش های فتنه داخلی و موفقیت این ملت در حفظ وحدت ملی، به رغم همه اختلافات در
استراتژی های سیاسی و نظامی است . به هر روی انتفاضه با رهبران جدید تداوم دارد و به رغم دستگیری هزاران تن، توان ملت
فلسطین بیش از پیش است و عملیات شهادت طلبانه متوقف نشده است .

ابعاد عمومی ای که به عنوان شاخص تحولات بزرگ در مبارزه ملت فلسطین در انتفاضه جدید در مقایسه با انتفاضه های پیشین به
کار گرفته می شود، شمار خسارت هایی است که مبارزان فلسطینی بر صفوف دشمن وارد آورده اند، و قیاس آن با شمار خسارت های
فلسطینی ها براساس برخی آمارها، مبارزان فلسطینی، موفق شده اند در مقابل هر سه شهید فلسطینی، یک اسراییلی را به
لاکت برسانند . این نسبت از نسبت شمار خسارت های جانی اسراییلی ها در جنگ های نظامی با کشورهای عربی بسیار بیشتر است
. در انتفاضه پیشین، در مقابل هر ۶۰ فلسطینی، تنها یک اسراییلی کشته شده بود .

اما پرسش محوری این است که چه تحول کیفی ای در بعد نظامی مبارزان فلسطینی پدید آمده است که به آنان توانایی وارد کردن
این حجم از خسارت را به اسراییلی ها داده است؟ و مبارزان فلسطینی چگونه توانستند نقاط ضعف خود را به نقاط قوت تبدیل
کنند؟

درک تحول کیفی در عملیات نظامی فلسطینی ها بدون درک ماهیت و بستر درگیری و وضعیت نیروهای مبارز فلسطینی در
مقایسه با نیروهای اشغال گر امکان ندارد . ماهیت و بستر درگیری موجود سه عنصر اساسی دارد:

۱ . ارتش اشغالگر به لحاظ شمار افراد و سطح تکنولوژی نظامی در هر گونه رویارویی سنتی و معمولی، برتری قاطع دارد . این
برتری، سبب شده تا برنامه های این ارتش، همواره معطوف به برخورد مستقیم با نیروهای عظیم سازمان دهی نشود و نیروهای
فلسطینی را وادار به پیروی از روش های مبتنی بر پرهیز از رویارویی نظام مند و غافلگیرانه نماید .

۲ . نیروهای فلسطینی، هر چند وضعشان بهبود یافته و موقعیتی استراتژیک در درون سرزمین فلسطین – و در شهرهای
حت حاکمیت حکومت خودگردان – یافته اند . پیش از این، عمق استراتژیکشان در مبارزات پراکنده در کشورهای عربی مانند اردن و
لبنان نمود یافته بود; اما عمق استراتژیک کنونی شان در محاصره نیروهای دشمن قرار دارد و مقاومت فلسطین، امکان دفاع از آن
را ندارد .

در نتیجه، این عمق نمی تواند هیچ کاری انجام دهد; جز این که مبارزان را در درون خود جذب کند و این امر، ساکنان شهرهای
فلسطینی را در معرض انتقام دائمی صهیونیست ها قرار می دهد . به عبارت دیگر این عمق استراتژیک مفتوح است . سبب این
وضع، نقص موجود در توافقنامه های حکومت خودگردان است که تدبیری برای سلطه امنیتی خود بر روستاها و مناطق غیرشهری
تحت حاکمیت خود نیندیشیده است .

این وضعیت، وظیفه مبارزان فلسطینی را بسیار دشوار و به لحاظ نظری ناممکن نشان می دهد . حال این پرسش مطرح است که
چگونه مقاومت فلسطین توانسته است، چنین شمار فراوانی از خسارت های جانی را بر اشغالگران تحمیل کند؟ و چگونه کیفیت
عملیات ها تحول و تطور یافت؟

تصمیم به جنگ

فضای مذاکرات سازش، در آخرین مرحله خود در کمپ دیوید، به بن بستی انجامید که حل آن جز با جنگ برای اجبار دشمن
(حکومت خودگردان) بر امضای ناخواسته مواردی که در مذاکرات زیر بار آنها نرفته بود، ممکن نمی نمود . برای رژیم صهیونیستی
جنگ، تداوم خشونت آمیز سیاست است .

در مذاکرات کمپ دیوید، اسراییلی ها یقین کردند که طرحشان برای اجرای حل نهایی از طریق بازی سیاسی و مذاکرات،
کست خورده و فلسطینی ها این طرح را با ابعاد چهارگانه اش هیچ گاه نخواهند پذیرفت .

ابعاد چهارگانه از این قرار بود: تداوم سیطره صهیونیست ها بر قدس; بقای شهرک های صهیونیست نشین با تعدیل هایی صوری;
ابقای سرزمین فلسطین; نوار غزه و کرانه غربی تحت حاکمیت و سلطه دائمی صهیونیست ها و جلوگیری از بازگشت پناهندگان
فلسطینی . رژیم صهیونیستی به این نتیجه رسید که هیچ راهی جز به کارگیری قدرت نظامی و بازگشت به کشتار وسیع و جنگ
مستقیم برای تحمیل طرح صلح بر فلسطینی ها و اجبار تمام نیروهای فلسطینی بر پذیرش آن وجود ندارد .

در مقابل و در پایان این مذاکرات، ملت فلسطین با نیروها و گروه ها و گرایش های متعددش به این نتیجه رسید که مذاکرات
سازش هیچ گرهی را باز نمی کند و هیچ فایده ای ندارد و جز بازگشت به مقابله مستقیم و رویارو بر سر سرزمینش راهی ندارد .
استراتژی های گروه های فلسطینی، بین اداره مذاکرات از راه بحران یا اداره دشمن با بحران و بین پذیرش استراتژی مبتنی بر
اجبار دشمن بر عقب نشینی از اراضی اشغالی ۱۹۶۷- مانند الگوی لبنان (حزب الله) – در نوسان بود . استراتژی دیگری هم مطرح
بود و آن پایان دادن به حضور صهیونیست ها در سراسر سرزمین فلسطین بود .

این وضع در حقیقت اختلاف سلیقه بین سه استراتژی نظامی بود . گروهی در آغاز انتفاضه و با سیر تحولات و حوادث و تحت فشار
اقدامات دشمن، استراتژی اداره مذاکرات در فضای بحران را پذیرفتند . گروهی دیگر به استراتژی محدود کردن فعالیت نظامی در
داخل مرزهای اشغالی ۱۹۶۷ روی آوردند و گروهی دیگر استراتژی رویارویی گسترده با دشمن صهیونیستی را در سراسر
سرزمین های اشغالی – چه در درون اراضی اشغالی ۱۹۶۷ و چه در درون اراضی اشغالی ۱۹۴۸- پذیرفتند .

انتفاضه

انتفاضه فلسطین با تحرکات مردمی آغاز شد; یعنی مردم فلسطین در حالی که سلاحی جز سنگ در اختیار نداشتند و چنین
مبارزه سختی را هم پیش تر تجربه نکرده بودند، با نیروهای ارتش اشغالگر رویارو شدند . تظاهرات خشمگین مردمی بالا گرفت و
سراسر سرزمین های اسلامی و عربی را در بر گرفت . حمایت های وسیع مردمی در جهان اسلام، پشتوانه تازه و دلگرم کننده و
تقویت بخشی برای نیروهای انتفاضه بود . دستگاه های تبلیغاتی دیداری با قدرت تمام، جنایت های ننگین صهیونیست ها را پوشش
خبری دادند و حماسه ملت قهرمان فلسطین را جاودانه کردند . در این مرحله عده ای خواهان متوقف کردن روند کشتار ملت
فلسطین شدند و گروهی هم خواهان بازگشت بر سر میز مذاکرات شدند . اما مقاومت زنده این ملت، نظر دیگری داشت . رفته رفته،
انتفاضه از فاز سنگ پرانی به فاز جنگ رهایی بخش مسلحانه وارد شد . عملیات های مسلحانه با برخی اقدامات پراکنده که ابتدا
چندان مؤثر هم نبود، آغاز شد . موج احساسات انتقام جویانه نسبت به ارتش صهیونیستی وصف ناپذیر بود . صهیونیست ها از تبدیل
انتفاضه به مبارزه مسلحانه بیمناک بودند و در پایان دادن به آن، شتاب داشتند و بر حجم جنایات خویش افزودند . با این حال،
مقاومت فلسطین عملیات های نظامی اش را گسترش داد و تاکتیک های خود را تحول بخشید و وضعیت را به گونه ای درآورد که
خبر اصلی هر روز جراید این بود: «عملیات تازه در پاسخ به تجاوزات صهیونیست ها» . این وضع، رژیم صهیونیستی را به یاس و
سرخوردگی کشاند .

نبرد آزادی بخش

در مرحله بعدی از عمر انتفاضه، تظاهرات مردمی – که زیان های جانی زیادی بر فلسطینی ها وارد ساخته بود – رو به کاهش نهاد
تا رفته رفته عملیات های شهادت طلبانه نظامی، جایگزین آن شود .

نیروهای فلسطینی در این مرحله نقطه عزیمت خود را در درون خاک سرزمین خودگردان قرار دادند . دشمن نیز در مقابل، پاسخ
عملیات فلسطینی ها را با انتقام از مردم شهرها و شهرک های فلسطینی نشین می داد . استراتژی رژیم صهیونیستی در این مرحله
به گرو گرفتن مردم بی دفاع فلسطین در برابر عملیات های نظامی بود . این رژیم می خواست ستون فقرات دستگاه های فلسطینی
را در هم بشکند و با وارد ساختن ضربات مستقیم بر مردم بی دفاع، بین ملت فلسطین و مقاومت فلسطین شکاف و اختلاف پدید
آورد; اما تجربه، قدرت ملت فلسطین را بر ایستادگی ثابت کرد و این ملت مانند انباری از نیروها و مهمات، به عمق استراتژیک
مقاومت تبدیل شد