پاورپوینت کامل مروری بر وضعیت علم وسیاست در ایران ۳۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مروری بر وضعیت علم وسیاست در ایران ۳۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مروری بر وضعیت علم وسیاست در ایران ۳۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مروری بر وضعیت علم وسیاست در ایران ۳۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

هر پدیده ای را که بتوانیم کنترل کنیم، یعنی نسبت به آن قدرت داریم
و جالب است که قدرت، امروزه موضوع علم سیاست است، پس به یک
معنا، تمام دانش ها که به مرحله نهایی خود برسند و بتوانند پدیده ها را
کنترل کنند، در نهایت می توانند در خدمت علم سیاست قرار گیرند و این
اهمیت دانش سیاسی را نشان می دهد. علم به جمادات که در شیمی و
فیزیک وجود دارد، انسان را قادر ساخته که آن را قابل پیش بینی و توزیع
کند، پس انسان بر طبیعت و جمادات مسلط شده است.

علم به نباتات و جانداران نیز همین حالت را برای انسان به وجود
می آورد، پس فیزیک، شیمی ـ جانورشناسی و گیاه شناسی انسان را بر
جانداران، نباتات و گیاهان مسلط می کند و دانش علوم اجتماعی هم این
دغدغه را دارد که در نهایت انسانها را قابل پیش بینی و قابل کنترل کند.

بالاترین قابلیت و توانمندی انسان این است که خود را به مدد
تکنیک هایی به صورت قابل کنترل درآورد و مقدمه کنترل سلطه انسان
بر انسان که در جنبه افراطی خود، حالت استثمار و در جنبه ارزشی، حالت
تربیت را دارد، تسلط بر آن مراتب قبلی وجود است؛ علومی که ما را به
تسلط بر سایر مراتب قادر سازد؛ این انتظار را ما به طور کلی از دانش
سیاسی هم داریم.

شاید به همین دلیل است که هم قدما و هم متأخرین، علم سیاست را
در قله علوم قرار داده اند، چون تسلط بر این دانش مستلزم وقوف به
مراتب دیگر دانش است و این دانش زمانی موفق می شود که سایر
مراتب وجودی را قابل کنترل کرده باشد. حال سؤال این است که آیا علم
سیاست موجود در ایران، این قابلیت ها را دارد؟ این سؤال و چالش ، به
بررسی نیاز دارد.

آیا این علم سیاست که عمدتا در دانشگاه های ما تولید و توزیع
می شود، این قابلیت را دارد؟ در ایران پدیده هایی سیاسی چون انتخابات
و رقابت احزاب در مشارکت را داریم. آیا به مدد علم سیاست می توانیم
آن گونه امور را می توانیم پیش بینی کنیم؟ من نمی خواهم به این مسئله
و سؤال پاسخ دهم، بلکه قصد دارم فتح باب کرده و نظرات دیگران را
بدانم، زیرا سؤال، کلیدی و مهم است. چون اعتقاد دارم، آگاهی و پویایی
همه علوم به سؤالاتی است که با آن روبرو می شود. هر دانش اگر با سؤال
مواجه شود، با خلاقیت، سازندگی و پویایی همراه می گردد؛ مثلاً ما
انتخابات جدیدی در پیش رو داریم، آیا ما با این دانش سیاسی موجود،
توانسته ایم انتخابات را قابل پیش بینی و رقابت احزاب و جناح ها را قابل
توصیف نماییم و در نهایت هر بازیگری در راستای اهداف جناح خود با
استفاده از این علم و دانش، مسیر انتخابات را تحت تأثیر و کنترل خود
قرار دهد. آیا روشی که اکنون مطبوعات داشته و به مردم در این زمینه
خط می دهند، در گذشته در دانشگاه ها تجربه شده است؟ ما اکنون در
صف مطبوعات، چند رسانه روز یا روز نامه و یا حتی صدا و سیما داریم که
با توانمندی ها و توانای ها و نیروهایی که دارند، در صحنه انتخابات فعال
شده و تحلیل و تفسیر می کنند. دانشگاه های علوم سیاسی که بعداً به
توانمندی های آنها اشاره خواهم کرد، مستقیم یا غیر مستقیم در این
صحنه چقدر فعال هستند و آیا مطبوعات، رسانه ها و احزاب که در حال
بازی سیاسی برای انتخابات هستند، از عقبه علمی دانشگاه ها استفاده و
بهره برداری می کنند؟

دانشگاه ها محل تولید علم سیاست است و به تعبیری ستاد علم
سیاست است و مطبوعات و رسانه ها صف علم سیاست است. اگر رابطه
صف با ستاد، ضعیف یا ناکارآمد است، این قصور از کیست؟ از صف یا
ستاد یا هر دو یا هیچ کدام؟

ما برای اینکه یک ملاک مقایسه داشته باشیم، این سؤال را درباره
سایر دانشگاه های جهان مطرح می کنیم؛ علم سیاست در غرب چگونه
است؟ آیا دانش سیاسی موجود در غرب هم، پدیده سیاست در غرب را
قابل پیش بینی می کند و در کنترل دارد. آیا بین صف و ستاد سیاست،
یک تعامل اندامی و ارگانیک وجود دارد یا خیر؟ آیا در آنجا، هم ستاد
سیاست که دانشگاه باشد، کار خود را می کند و صف و عملیات که
مطبوعات و احزاب باشد، کار خود را پی می گیرد؟ اینها سؤالات قابل
طرح برای بررسی و پژوهش است.

بحث خود را با این مسئله ادامه می دهم که در سال ۱۲۸۱، در زمان
مظفرالدین شاه، یعنی حدود ۱۰۳ سال پیش و ۴ سال قبل از
مشروطیت، مدرسه علوم سیاسی در ایران آغاز به کار کرد و فعالیت
آکادمیک شروع شد و افراد آن، به دنبال پیوند میراث علمی و سیاسی و
اخلاقی ایران با دانش سیاسی غرب بودند و معجون و ترکیب جدیدی از
آن درست می کردند. پس از ۱۰۳ سال، ما میراث دار وضعیت موجود
هستیم. از طرفی میراثی سنتی را داریم که بنا شد این سنت در انقلاب
اسلامی احیا شود و از طرفی هم با دانش رو به تزاید غرب که به صورت
لحظه ای در حال انباشت بود، مواجه هستیم و این ما هستیم که باید این
دو قابلیت را تلفیق کنیم.

اکنون برای بررسی وضعیت فعلی علم سیاست در ایران، به بررسی و
بحث پرداخته و درباره ظرف و قالب آن ۶ مورد را بیان می کنم:

۱. متون سیاسی.

۲. مدرسان سیاسی.

۳. متعلمان سیاسی.

۴. سازمان آموزش سیاسی.

۵. برنامه های آموزش سیاسی.

۶. برنامه و آینده و کاربرد و ظرفیت های شغلی این دانش.

درباره متون باید بگویم که ما در حال حاضر در این مورد، به یک سری
کتاب، فصلنامه و ماهنامه، در قالب ترجمه و تألیف متکی هستیم که کار
ترجمه در ایران فوق العاده و بیشتر از تألیفات است، اما در مقاله و
فصلنامه، ما مشکل زیادی داشته ایم و تجربه ۳۵ ساله من شاهد آن
است.

ما پس از انقلاب، مطالب ارزشمندی تولید کردیم. پیش از انقلاب،
حتی یک فصلنامه هم به زحمت داشتیم، ولی اکنون دهها فصلنامه و
ماهنامه داریم که در حال تولید هستند. ما می توانیم این را آزمایش و
تحقیق کنیم.

اما قبل از اینکه در مورد مدرسان سخن بگویم، بهتر است از سازمان
آموزش سیاسی بگویم. نهاد آموزش سیاسی ما در چند عرصه است.
دانشگاه های دولتی زیر نظر وزارت آموزش، تحقی