پاورپوینت کامل بازی های زبانی، کارآمدترین سلاح در جنگ روانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل بازی های زبانی، کارآمدترین سلاح در جنگ روانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل بازی های زبانی، کارآمدترین سلاح در جنگ روانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل بازی های زبانی، کارآمدترین سلاح در جنگ روانی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۱

۱. مقدمه

پیشرفت سریع فناوری ارتباطات از دهه ۷۰ میلادی، شرایطی را ایجاد نمود که کاربرد
زبان در جنگ روانی را به شدت توسعه بخشید. استفاده فزاینده از قابلیت های خارق العاده
عملیات روانی، با تکیه بر علوم مرتبط، از ویژگی های نبردهای امروزی است.

طبق تحقیقات گسترده توماس جنی (Thomas Jenny)، امروزه زبان شناسی
کاربردی (Apllied linguistics) که خود برخاسته از زبان شناسی نظری است، بیش از
پیش نقش مؤثر خود را در چرخه جنگ روانی به نمایش می گذارد. با توجه به نقش
مستقیم و اجتناب ناپذیر زبان در تقابل روانی، بدیهی است که از طراحان جنگ روانی،
پیش از اشراف کامل بر مفاهیم نظری و کاربردی موجود در این زمینه، قادر به
برنامه ریزی دقیق و موفقی نخواهند بود؛ در حال حاضر با استفاده از داده های علم
زبان شناسی و کاربردی کردن روش های موجود در بخش روان شناسی زبان، می توان
هجوم و دفاع روانی را در حوزه های نظامی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ،
بسیار موفق تر و پیچیده تر از گذشته طراحی و اجرا نمود.

در جنگ نامتقارن به موازات سایر پیشرفت های علمی ـ نظامی، خروج از هنجارهای
مرسوم عملیات روانی و نوآوری و ابتکار عمل دور از انتظار نیست، چنان که نشان خواهیم
داد، در آینده شاهد جنگ های کاملاً ایدئولوژیکی خواهیم بود که در این نبرد اندیشه ها،
مهم ترین سلاح، زرادخانه توانایی و مهارت و زبان ها و زبان شناسی خواهد بود.

این مقابله بر آن است که نقش ویژه زبان در عملیات روانی از طریق سازه های زبانی(۱)
خاص با قدرت، سرعت، برد و نفوذ قابل توجه امکان پذیر می گردد. همبستگی و رابطه
تنگاتنگ میان دو متغیر زبان و روان انکارناپذیر است و دانشِ زبان شناسی، کیفیت و
مسیر اثرگذاری و اثر پذیری را از طریق نمودهای مختلف زبانی مشخص می کند. هنگام
استفاده از زبان، انتخاب های آوایی، واژگانی، ترکیبی، مجله ای و بافتی کاربرِ زبان، انواعی
از سازه های زبانی می آفریند که ذهن و روان مخاطب را مطابق میل خود جهت می دهند.
در واقع فرض اصلی این پژوهش اثبات عملی وجود همین ارتباط اثرگذار زبانی است که
به تأثیرگذاری روانی منتهی می گردد. با این فرض، بررسی نحوه تعامل زبان روان انسان،
ضمن فراهم سازی زمینه درک این معادله و موازنه منطقی، امکان پیش بینی عکس
العمل ها و کنترل تفکرات، احساسات و کردار مخاطبین جنگ روانی را فراهم می آورد.

۲. چارچوب نظری

در نگرش گشتاری، نظریه و فرآیند تولید تعداد بی نهایت مجله با استفاده از تعداد
محدودی واژه و قاعده مطرح می گردد که نشان گر خلاقیت نامتناهی زبان و اثبات گر
همان خلاقیتی است که برای بیان ذهنیات نامحدود انسان اجتناب ناپذیر به نظر می رسد.
ترکیب ماده زبان و ذهن انسان، امکان تولید انبوهی سازه های نامحدود و بسیار متنوعی
را فراهم می آورد که در جنگ روانی مورد استفاده قرار می گیرند.

از یک دیدگاه کلان، زبان شناسی علمی است که در سه بخش اصلی
آواشناسی(Phonotics)، دستور (Grammer) و معناشناسی (Semantics)، به
مطالعه زبان می پردازد. در هر یک از این سطوح زبانی، مقالات متقابلی میان زبان و ذهن
وجود دارد که کارکرد تنگاتنگ و مشترک این دو پدیده را اثبات می نماید که با بررسی و
تعامل در شاخه های اصلی علم زبان شناسی، می توان به کارکرد هماهنگ و مشترک زبان
و روان انسان پی برد.

الف. جنگ روانی: مطالبات قدرت نظامی، اقتصادی و فرهنگی برای اجرای اهداف
آشکار و پنهان خود، بسیار متنوع، وسیع و دیرپاست و به صورت طبیعی در چارچوب بسته
جنگ های فیزیکی محصور نمی شود به همین دلیل عملیات روانی از دیرباز تاکنون به
عنوان یکی از مؤلفه های اساسی «جنگ»، با هدف غلبه بر فکر و روحیه حریف، مورد
توجه بوده است.(۲) باید پذیرفت که نه کاربرد این نوع عملیات فقط به دوران جنگ
محدود است و نه مخاطب این نوع جنگ، تنها گروه حریف است.

براین اساس، باید توجه داشت که در عملیات روانی «مخاطب» فقط دشمن نیست بلکه
طراحان جنگ روانی در بحث دفاع، خودی ها را نیز به طور جدی مدنظر قرار می دهند؛ به
طوری که حتی در شرایط غیر جنگی نیز تولیدات زبانی ـ روانی در خدمت پیشبرد سلامت
روانی جامعه و فرهنگ سازی قرار می گیرد؛ در یک نگاه دقیق تر، جنگ روانی و دفاعِ
روانی، حتی در ریزترین عرصه های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی اجتماعات خرد و کلان
انسانی، همواره مورد استفاده قرار می گیرد.

بنابراین، با توجه به ویژگی های این نوع نبرد، عملیات روانی، هم در جنگ و هم در
صلح، به طور کامل مورد استفاده قرار می گیرد. با این همه جالب است بدانیم که در تمام
عرصه هایی که جنگ روانی شکل می گیرد، زبان به عنوان یکی از ابزارهای اصلی و
کارآمد، به میدان داری و ایفای نقش می پردازد. به باور «صلاح نصر»، اندیشمند و
نویسنده مصری، «جنگ روانی همان جنگ کلمه و عقیده است؛ خواه به صورت آشکار یا
مخفی و شفاهی یا کتبی، اساساً [زبان [سلاحی است که به انسان و عقل او توجه دارد و
هر گاه امکان برقراری ارتباط با مخاطب را داشته باشد، می تواند به اعماق وجود او نفوذ
کند».

ب ـ نشانه و پیام: به طور کلی هر نشانه، حاوی پیامی خاص است که رسانه وظیفه
انتقال پیام را در یک بافت مشخص به عهده دارد. هر نشانه ای تصور، مفهوم و احساس
خاصی را در ذهن ایجاد می کند. در عملیات روانی این امکان وجود دارد که از نشانه های
غیر زبانی در کنار نشانه های زبانی استفاده شود؛ به عقیده تزو(۳)، «در جنگ ها با استفاده
از صدای طبل ها و متأثر کردن اذهان نیروهای دشمن بااستفاده از جاسوسان، باید
آن چنان وضعیتی را به وجود آورد که موجب شکست دشمن گردد». معمولاً نشانه های
زبانی و غیر زبانی مکمل هم هستند و در عملیات روانی کاربرد توأم دارند.

با توجه به قابلیت های زبان انسان در امر نشانه پردازی، مشخصاً کیفیت، عمق و دقت
پیام های قابل انتقال به وسیله زبان در مقایسه با سایر شیوه های پیام رسانی
صوتی(مانند موسیقی)، تصویری(مانند نقاشی) بسیار بالاتر است؛ هر چند سایر شیوه ها
نیز قابلیت های خاص خود را دارد، اما درزمینه اطلاع رسانی معمولاً بار اصلی انتقال پیام بر
عهده زبان قرار می گیرد و از شیوه های نشانه سازی تصویری و صوتی به عنوان مکمل
استفاده می شود. پیام هایی که از راه موسیقی یا نقاشی منتقل می شوند، بسیار کلی تر و
مبهم تر از آن هستند که بتوانند جزئیات تفکر بشر را بیان کنند و عمدتاً برای انتقال
احساسات کاربرد دارند؛ به همین علت است که اغلب پیام های زبانی به عنوان پایه اصلی
جنگ روانی مطرح می شوند و سایر ابزارهای پیام دار، نقش حمایتی خود را با هدف تنفیذ
همان پیام های زبانی و در تأیید آن ایفا می نمایند.

ج ـ تعبیر و برداشت: بررسی جمله های زبانی با تکیه بر قواعد منطقی آشکار می سازد
که بسیاری از اطلاعات، بدون آنکه گفته یا نوشته شوند، بر اساس دانش قبلی و شرایط
محیطی یا بافت زبانی، به وسیله مخاطب درک می گردند. بافت زبانی در اینجا به معنی
محل و زمان طرح یک نشانه یا یک واژه است که در محتوای پیام آن نشانه نقش دارد و
نباید از نظر دور بماند؛ به این ترتیب، یک واژه وقتی در داخل جمله ای قرار می گیرد که آن
جمله خود داخل یک متن قرار گرفته است، معنای واقعی خود و پیام مورد نظر را پیدا
می کند.

بنابراین امکانات کاربرِ زبان در خلق تعابیر محتوایی و القای مولفه های پیام، بسیار
وسیع و پردامنه است. کاربر زبان در واقع امکان تولید مفاهیم جدید و بدیع را به صورت
نامحدود در اختیار دارد؛ بر همین مبنا فرآوری زبانی در عرصه های شعر و ادب، قدرت بیان
مفاهیم انتزاعی و حتی ماورایی [الوهی] را فراهم می آورد. این فرآوری پویا در جنبه های
سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و نظامی، از طریق تولید کلمه و واژه، همنشین سازی،
مقایسه، مجاز و استعاره به خلق تصورات معنا داری چون حرمت شکنی یا احترام، تحقیر
یا تحسین، تنفر یا محبت، رد یا تایید و ضعف یا قدرت می پردازد.

از سوی دیگر، بخش قابل توجهی از مفهوم سازی زبانی، با تکیه بر عنصر «حشو»
(redundancy) و به شکل غیر مستقیم صورت می پذیرد. بر مبنای یافته های علم
زبان شناسی و ارتباطات، سطح حشو در زبان بسیار بالا است. حشو بخش های نسبتاً قابل
پیش بینی پیام است.(۴) نویسنده یا سخنران براساس تخمین شرایط مخاطب، اطلاع
وی از برخی داده های زبانی را بدیهی فرض می کند و بنابر اصل «کم هوشی» یا صرفه
جویی در زبان، از اشاره به آن بخش از پیام ها خودداری می کند. همین بخش های
محذوف، در بسیاری اوقات امکان برداشت ها و تعابیر چند گانه ای را فراهم می کند و
همچون گونه ای از «ابهام ساختاری» (constituent ambiguity) در سازه های زبانی
جنگ روانی مورد استفاده قرار می گیرد و باعث نامشخص ماندن اطلاعات حریف و عدم
امکان تصمیم گیری صحیح می گردد. وجود «حذف به قرینه»، کاربرد «ضمیر»، «استعاره»
و «تشبیه» در زبان، نمونه هایی از فرایند صرفه جویی زبانی است. کاربرد این موارد در
جنگ روانی به طور معمول در اشکال زیر مصداق می یابد:

۱. استفاده یا سوء استفاده از ابهامی(۵) که گاهی پس از کاربرد «حذف به قرینه»،(۶)
نسبت به کلمه یا عبارت محذوف پیش می آید.

۲. استفاده یا سوء استفاده از ابهامی که گاهی پس از کاربرد در «ضمیر» در مورد مرجع
ضمیر پیش می آید. (۷)

۳. نوآوری و خلاقیت در تولید استعاره ها و تشبیهات جدید که امروزه در ادبیات سیاسی
جایگاه ویژه ای دارد. از موارد سه گانه فوق در هنگام تنظیم قراردادهای حقوقی، سیاسی و
اقتصادی، نطق های انتخاباتی، مصاحبه های مطبوعاتی و همچنین جنگ روانی استفاده
می شود. تا زمینه برای برداشت های مختلف فراهم باشد؛ به این ترتیب، می توان بر
حسب نیاز، به تعبیر مورد نظر رجوع نمود و سایر برداشت ها را منتفی دانست. برداشت های
ممکن که حاصل این ویژگی های طبیعی زبان است، قدرت مانور زبان را در تعاملات
گوناگون انسانی افزایش می دهد.

د. ترکیبات، واژگان و صنایع ادبی؛ صنایع ادبی می توانند بیانگر نوعی انحراف از
واقعیت باشند؛ از سوی دیگر، صنایع ادبی امکان طرح احساسات و عواطف را از طریق
زبان فراهم می آورند. با استفاده از مجازها و دیگر ابزارهای زبان هنری ـ ادبی می توان
مضامین اصلی را غیر از منطق آشکار و صریح، از طریق پیام های ضمنی و نمادین عرضه
نمود.

برای نمونه ··· ترکیب های «واپس گرایی»، «تحجر»، «جهان سوم»، «بنیادگرایی
اسلامی» (Fondomentalism) و «محور شرارت» سازه هایی از این دست هستند که
به دقت و البته از روی غرض ورزی ساخته و پرداخته شده اند. با پیوند واژگان، این
اصطلاحات به وجود می آیند و پیام های مشخصی را در زمینه سیاسی و روانی القا
می نماید. در عرصه اقتصاد و تجارت نیز ممکن است همنشینی کلمات و ترکیب هایی
مثل «شادی»، «خوشبختی» یا «رفاه و آسایش» را به «خرید یک محصول» مشروط
نماید تا تصور ابتیاع آن، احساسات خوشایندی را به ذهن مخاطب متبادر کند.

جالب است بدانیم که صرف نظر از تطابق این معانی با واقعیت، کاربرد کلمات،
ترکیب ها و جمله های مشخصی با ترتیب و توالی خاص، بی تردید تصویر ذهنی لازم را
در اندیشه مخاطب ایجاد خواهد نمود؛ به این ترتیب فضاسازی ذهنی صورت می پذیرد؛
مثلاً با ترکیب زبانی دو واژه «دریا» و «جیوه»، بلافاصله و به صورت ناخودآگاه، صورت
خیالی «دریای جیوه» در ذهن شکل می گیرد؟ هر چند در واقعیت وجود این مصداق، غیر
ممکن باشد. بیان یا درج عبارت زبانی «اعتصاب گسترده در ایران»، صرف نظر از صحت
آن، ذهنیت و تصویر زیر را به دنبال خواهد داشت: «نقشه ای بزرگ به وسعت ایران که
اعتصابات و اعتراضات وسیعی در آن دیده می شود». در این راستا، ادبیات همچنین از
طریق تلطیف زبان می تواند به عنوان ابزار مناسبی در پوشاندن و حتی زیبا سازی اعمال
ناشایست به کار گرفته شود. با لفاظی های ادبی حتی می توان رفتار ناشایست را ایده آل،
قابل قبول و حتی ستودنی جلوه داد. ادبیات در شکل های مختلف،(۸) نمود تزئین شده
زبان به شمار می رود و دارای ساختی پیرایش شده پرورده و فریبنده است؛ بنابراین با
کمک آن می توان حتی از جنایت هم تصویری اغوا کننده و دلنشین ارائه داد؛ برای نمونه،
تروریست ها خود را مبارزان آزاد می نامند و عملیات بمب گذاری را به چاقوی تیز جراحی
تعبیر می کنند که برای معالجه بیمار، باید قسمتی از بدن او را بشکافد که تمثیلی از هنر
نمایی حیات بخش جراحان در اتاق عمل است؛ همچنین از غیر نظامیانی که بی گناه در
این عملیات کشته می شوند، به عنوان خسارات جانبی یاد می شود.

ه . زبان، تخیل و احساس:هنر زبانی در خلق موضوعات اثر بخش روانی در قالب های ادبی، همچون داستان، فیلم
نامه، شعر، آواز، سرود و سخنوری، نمایش نامه و…. در سبک های طنز، تراژدی و کمدی
تجلی می یابد. در عملیات روانی قابلیت تصویر سازی جذاب از سازه های داستانی با
هیجان زیاد، همواره مورد توجه طراحان بوده است. داستان پردازی که از گذشته تا امروز،
دنیای خیالی انسان را مجسم کرده به آفرینش اسطوره ها جامه عمل پوشانده است، هنوز
در جنگ روانی کاربرد گسترده ای دارد. سناریوهای کلان سیاسی، نظامی، فرهنگی و… که
با الهام از سبک ها و شگردهای ادبیات داستانی خلق می شوند، هنوز هم در الگو دهی و
فضا سازی روانی مورد مصرف دارند. پخش مجموعه اخبار تکان دهنده و شگفت آورِ فرو
ریختن برج های دوقلو، پیام مورد نظر را در خود داشت تا بتوان براساس آن، جمله های
تهدیدآمیز و توجیه کننده هجوم امریکایی ها به افغانستان و عراق را شنید و آن را به
عنوان یک عکس العمل منطقی و قابل قبول تلقی نمود. جالب است که هنوز هم
افسانه پردازی به همان اسطوره های دیرین ولی در قالبی جدید و ادبیاتی نوظهور، جلوه
آشکاری دارد؛ این بار دیو سیاه که شخصیتی افسانه ای بیش نیست، به نام «القاعده» و به
عنوان یک سازمان مخوف یا با نام «صدام» و «بن لادن»، به عنوان جنایتکار قرن معرفی
می شود تا مظهر دشمنی قرار گیرد و «امریکا» در نقش فرشته نجات و مظهر انسانیت و
شجاعت جلوه گر می شود. در اینجا خیال در داستان لعاب واقعیت می گیرد و واژه مصداق
می آفریند؛ هر چند این مصداق واقعی نباشد.

هدف از این بحث تحلیل سیاسی نیست، بلکه تاکید بر جایگاه ادبیات در
افسانه پردازی و روان سازی، سیاست و آفرینش ذهنیت است؛ به عبارت دقیق تر، افسانه
و داستان ترکیبی از واقعیت و خیال است که در قالب ماجراها تکوین می یابد و از آنجا که
در افسانه میان خیال و واقعیت تمایزی وجود ندارد، ذهن مخاطب هر دو گروه داده های
واقعی و غیر واقعی را می پذیرد و در پندار خود به آن عینیت می بخشد؛ بنابراین هر
شخصیت یا هر پدیده به گونه ای معرفی می شود که در ذهن مخاطب تصورات از پیش
تعیین شده ای شکل گیرد؛ هر چند این تصور با واقعیت فرسنگ ها فاصله داشته باشد که
این نکته نیز نشان گر قابلیت و توانایی دو جانبه زبان در انعکاس وقایع حقیقی و غیر
حقیقی است.

پس از طریق زبان، خروج از واقعیت امکان پذیر می گردد و حاصلِ سازه های غیر واقعی
زبان، هم در ادبیات (افسانه پردازی و شعر) و هم در سیاست(عملیات روانی) مصرف
گسترده دارد. از این نظر نیز زبان ابزار بسیار کارآمدی است که مانند یک دوربین عکاسی
عمل می کند؛ با این تفاوت که می تواند حتی تصاویری که مصداق خارجی ندارند، با
وضوح تمام به نمایش بگذارد. واژگان و ساختار دستوری زبان، انعطاف فوق العاده ای را در
اختیار این ابزار می گذارد تا بیان تمامی وقایع و حتی وقایع رخ نداده، رویاها و افسانه ها
امکان پذیر گردد؛ درست به همین علت ریشه ای است که این وسیله می تواند در جنگ
روانی نقش اصلی ایفا نماید.

۳. چهارچوب کاربردی زبان در جنگ روانی

الف. ارتباط زمان و مکان با عملیات روانی؛ زبان در حین بیان به زمان و در حین
نگارش به مکان وابسته است؛ ازاین رو، وابستگی زبان به زمان و مکان کاملاً روشن است؛
در این راستا بحث مدیریت زمان و مکان در جنگ روانی مطرح می شود.

در بحث مدیریت زمان، بر حسب نوع عملیات روانی، کاربرد زبان در زمینه های استمرار
(طول عملیات زبانی)، شتاب (سرعت انتقال اطلاعات)، زمان سنجی (موقع یا زمان ارائه
اطلاعات)، توالی (ترتیب عرضه اطلاعات) و هم زمانی (ارائه چند خبر در یک زمان واحد)
مطرح می گردد.

در مدیریت مکان نیز بر مبنای نوع عملیات روانی، عواملی چون وسعت (دایره سرایت
اطلاعات)، وضوح (میزان رسانایی، شفافیت، شدت و بسامد) و نسبت طول و محتوا(نسبت
طول نوشتار با حجم داده های زبانی) مطرح می شود.

در جنگ روانی سرعت جذب، پالایش و فرآوری اطلاعات (تولیدات زبانی) در کنار
سرعت بیان گوینده با نشر و توزیع نوشته (انتقال زبانی)، از اهمیت به سزایی برخوردار
است؛ به طوری که سرعت و حجم تولیدات زبان در جنگ روانی با توجه به ابزارهای
انتقال و ویژگی های مخاطبان، به شکلی تنظیم می گردد که در زمان تعیین شده،
بالاترین حد انتقال داده ها صورت پذیرد. اجرای عملیات زبانی در خارج از دوره زمانی
مطلوب، نتیجه مورد نظر را نخواهد داشت و ممکن است آثار معکوسی نیز بر جا گذارد.
«گوبلز) بر این باور بود که «همیشه موفقیت از آن کسی خواهد بود که اولین کلمه را به گوش
مردم برساند».

از دست دادن فرصت های مناسب برای ساماندهی حمله یا دفاع زبانی ـ روانی، درست
به اندازه از دست دادن فرصت در عملیات نظامی خسارت بار است. تصمیم سازی در
جنگ روانی با استفاده از آخرین مطالعات دریافتی و در چارچوب زمان و مکان مورد نظر
صورت می پذیرد. «الوین تافلر» معتقد است که «در هر لحظه اطلاعات تازه ای به ما
می رسد و ما مجبور هستیم بایگانی ادراک خود را دائما با سرعت بیشتر اصلاح کنیم؛
تصویر قبلی ما از واقعیت، باید جای خود را به تصاویر جدید بدهد، زیرا اگر این کار انجا م
نشود، اعمال ما از واقعیت فاصله می گیرد و روز به روز توانایی خود را برای پاسخ دادن به
مسائل روزمره بیشتر از دست می دهیم؛ تا آنجا که احساس می کنیم، دیگر از عهده هیچ
کاری بر نمی آییم».

البته بعضی پیام های زبانیِ مورد استفاده در جنگ روانی، برای اثر گذاری به سال ها
زمان نیاز دارد، اما برخی پیام ها در کمترین زمان در سراسر یک کشور منتشر می شوند؛
بنابراین به جرأت می توان ادعا کرد که در جنگ روانی، زمان شناسیِ صحیح، شتاب ایده
آل، آهنگ منظم و پیش دستی حساب شده، عاملی اساسی در به دست آوردن و حفظ
ابتکار عمل است.

ب: برنامه ریزی زبانی در عملیات روانی؛ چنان که گفته شد، استفاده از زبان در اشکال
مختلف جنگ روانی کاربرد ویژه ای دارد و امروزه امکان شناسایی به موقع عملیات روانی
دشمن و خنثی سازی آن با کمک ابزارهای متعدد و رسانه ای و زبانی وجود دارد. بدون
شک لازمه چرخه صحیح جنگ روانی، تدوین یک استراتژی است.

در استراتژی جنگ روانی، جمله های محدود و مشخص که برخاسته از تعالیم کلان و
خط مشی نظام حکومتی است، تعیین می شود و سپس ب