پاورپوینت کامل جنگ لبنان، مواضع سازمان ها و دولت های عربی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل جنگ لبنان، مواضع سازمان ها و دولت های عربی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۱۲۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل جنگ لبنان، مواضع سازمان ها و دولت های عربی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل جنگ لبنان، مواضع سازمان ها و دولت های عربی ۱۲۰ اسلاید در PowerPoint :

۱۵

رویداد:

در ۲۱ تیرماه ۱۳۸۵ برابر با ۱۲ ژوئیه ۲۰۰۶ نیروهای حزب الله، در پی
وعده ای که به خانواده های اسیران لبنانی در بند رژیم صهیونیستی داده
بود، دو سرباز این رژیم را در پشت خط آبی سازمان ملل متحد در جنوب
لبنان به اسارت گرفت و هشت نفر آنان را کشت. حزب الله همان روز با
صدور بیانیه ای، بی ذکر جزئیات، با اعلام خبر درگیری خود با نظامیان
اسرائیلی و به اسارت گرفتن دو تن از آنان تأکید کرد: «این اقدام در پیوند
با وعده حزب الله برای آزادی اسیران لبنانی در بند رژیم صهیونیستی
صورت گرفته است». در این بیانیه آمده است: «دو سرباز اسرائیلی، به
منطقه ای امن و دور از مکان درگیری حزب الله با ارتش رژیم
صهیونیستی در جنوب لبنان منتقل شده اند».

سید حسن نصر الله، دبیر کل حزب الله، در خصوص این عملیات گفت:
«بر اساس قوانین بین المللی، تا هنگامی که سرزمین ما در اشغال
اسرائیل است، ما حق داریم حتی در تل آویو هم عملیات انجام
دهیم». وی در نشستی خبری در جنوب بیروت افزود: «اگر سران
اسرائیل بخواهند، به ناآرامی و حمله به جنوب لبنان ادامه دهند، ما
آمادگی کامل داریم تا آخر در برابر آنها پایداری کنیم». نصرالله تأکید
کرد: «مبادله اسیران با اسرائیل، تنها با گفت و گوی غیر مستقیم
امکان پذیر خواهد بود».

اگر چه حزب الله خواستار مبادله اسیران توسط یک میانجی خارجی
مانند آلمان شد و این خواست در سخنان دبیر کل این حزب مورد تأیید
قرارگرفت، اما تل آویو به کمک حامیان غربی اش، و در رأس آنها
انگلستان و ایالات متحده، با سوء استفاده از این فرصت، اقدام حزب الله
را اعلان جنگ علیه خود ارزیابی کرد و به خواسته ای که از سال ها پیش
انتظار آن را می کشید، یعنی جنگ فراگیر علیه حزب الله، جامه عمل
پوشاند.

ارتش اسرائیل از زمین، دریا و هوا، قلمرو لبنان را نقض و شهرهای این
کشور را در محاصره کامل قرار داد و جنگ گسترده ای را به شهروندان
لبنانی، به امید شوراندان آنها علیه حزب الله تحمیل کرد. در این جنگ
(به گزارش خبرگزاری جمهوری اسلامی) بیش از هفت هزار واحد
مسکونی، ۱۴۵ پل، صدها مؤسسه تجاری، خدماتی، انتشاراتی و
رسانه ای، بیمارستان و درمانگاه، کتابخانه، مسجد و مراکز فرهنگی و
اسکله های شهرهای مختلف لبنان بمباران شده و از بین رفته است.

در این مدت بیش از یک هزار شهروند لبنانی شهید، ۴ هزار نفر زخمی
و یک میلیون نفر آواره شده اند و ۴ میلیارد دلار به کشوری که ۴۰ میلیارد
دلار بدهی خارجی دارد، خسارت وارد شد.

در واکنش به این جنایت، نیروهای حزب الله هم بیش از دو هزار
موشک به شهرک های صهیونیست نشین صفر، روشبنیا، کرماییل،
شاعمرو، عکا، سخنین، شلومی، معالوت، نهاریا، العفوله و حیفا شلیک
کرده که شمار زیادی کشته و زخمی برجای گذاشته است.

پیشینه:

لبنان یا به شکل رسمی جمهوری لبنان، سرزمینی کوچک و
کوهستانی است که از غرب به دریای مدیترانه، از شمال و شرق به سوریه
و از جنوب به فلسطین اشغالی ختم می شود. این کشور تا پیش از جنگ
اول جهانی، تحت حاکمیت امپراتوری عثمانی قرار داشت و پس از
فروپاشی این امپراتوری تحت قیمومیت فرانسه قرار گرفت و مرزهای
آن توسط این کشور و بریتانیا ترسیم شد. با ترسیم مرزها و پیدایش سه
کشور سوریه، لبنان و فلسطین، معادلات جدیدی در منطقه شکل گرفت
که با فعالیت صهیونیست ها در دهه های ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ برای ایجاد
حکومت در سرزمین فلسطین تحت قیمومیت بریتانیا، ابعادی فرا
منطقه ای یافت.

تلاش صهیونیست ها برای خرید زمین های فلسطینیان و اخراج آنها
از خاکشان، با مقاومت مردم فلسطین مواجه گردید؛ به گونه ای که در
اواسط دهه سی میلادی جنگ های متعددی میان آنها رخ داد.
صهیونیست ها که حمایت دولت بریتانیا را با خود داشند تا سال ۱۹۴۷،
یعنی زمان عقب نشینی انگلستان از خاک فلسطین، مقدمات تأسیس
رژیمی صهیونیستی را فراهم آورده، با هماهنگی و همکاری سازمان
ملل، این امر را دنبال می کردند.

نقشه سازمان ملل برای ایجاد یک کشور عربی و یک کشور
صهیونیستی در سرزمین فلسطین، نه تنها از سوی مردم فلسطین، بلکه
از سوی همسایگان آنها نیز پذیرفته نشد و شرایط بروز جنگ فراهم آمد.
با عقب نشینی بریتانیا و اعلام تأسیس رژیم صهیونیستی، کشورهای
عربی منطقه و لبنان، در ماه می۱۹۴۸ به رژیم صهیونیستی اعلام جنگ
کردند و به این ترتیب اولین درگیری میان لبنان و رژیم صهیونیستی به
وقوع پیوست. این جنگ که تا بهار ۱۹۴۹ به طول انجامید، پیروزی رژیم
صهیونیستی را در پی داشت. این رژیم با استفاده از فرصت به دست
آمده، نه تنها به موقعیت خود استحکام بخشید، بلکه اشغال
سرزمین های بیشتری را ـ فراتر از آنچه در نقشه سازمان ملل آمده است
ـ در دستور کار خود قرار داد. این گونه بود که جنوب لبنان برای نخستین
بار به اشغال رژیم صهیونیستی در آمد.

جنگ اسرائیل علیه لبنان و حزب الله، از زمان آغاز خود در بیست و یکم تیر ماه
تا به امروز، با واکنش های مختلف کشورهای عربی مواجه شد؛ از مخالفت با اقدام
حزب الله در به اسارت گرفتن دو سرباز اسرائیلی و سرزنش این حزب تا حمایت و
پشتیبانی از این اقدام و مقاومت اسلامی. آنچه در این میان قطعی به نظر می رسد،
تمایز میان افکار عمومی کشورهای عربی و رهبران آنهاست ؛ در حالی که مقاومت
حزب الله با گذشت زمان از حمایت گسترده تر عرب های سنی و شیعه برخوردار
شده و جایگاه آن به عنوان تنها نیروی مقاوم در برابر اسرائیل، در جهان عرب ارتقا
یافت، برخی کشورهای عربی به خصوص عربستان سعودی مصر و اردن، نه تنها
مقاومت حزب الله را مقاومتی اسلامی و عربی لحاظ نکرده اند، بلکه آن را تهدیدی
علیه خود دانسته، در راستای تضعیف آن گام برداشته اند. رهبران این کشورها اگر
چه تحت فشار افکار عمومی، در ظاهر و اصلاح مواضع آغازین خود روی آوردند ؛
اما در باطن جنگ حزب الله با اسرائیل را جنگ جمهوری اسلامی ایران با
اسرائیل و در چارچوبی فراتر، جنگ جمهوری اسلامی با امریکا دانسته، با پررنگ
کردن بعد مذهبی حزب الله، یعنی شیعی بودن آن، عملا در جبهه اسرائیل و امریکا
قرار گرفته اند.

اقدام حزب الله حتی در روزهای آغاز درگیری، مورد انتقاد سیاستمداران لبنانی غیر شیعه قرار گرفت. ولید جنبلاط در
مصاحبه ای با فیگارو خواستار توضیح حزب الله به مردم لبنان شد و روزنامه المستقبل چاپ بیروت به نقل از وزیر ارتباطات
لبنان، حزب الله را آلت دست سوریه و فاروق الشوع، معاون رئیس جمهوری این کشور، معرفی کرد. این دیدگاه مغرضانه توسط
عربستان، مصر و اردن در سطحی وسیع تر مطرح گردید.

خبرگزاری رسمی عربستان سعودی نوشت: «باید بین مقاومت مشروع و ماجراجویی های محاسبه نشده، آن هم بدون
مشورت و هماهنگی با کشورهای عربی تمایز قائل شد». وزیر خارجه مصر، احمد الغیط، به تقبیح حملات موشکی حزب الله
پرداخت و حتی اتحادیه عرب که اغلب هیچ موقعیتی را برای مخالفت با اسرائیل از دست نمی دهد، به انتقادی بسیار معمولی از
اسرائیل پرداخت و با سردی با تجاوز رژیم صهیونیستی برخورد کرد. عمروموسی، دبیر کل این اتحادیه، پس از نشست ۲۴ تیر،
بیش از آنکه به انتقاد از رژیم صهیونیستی بپردازد و حملات آن را محکوم کند، تنها به «نامتناسب بودن» حملات این رژیم
بسنده کرد و سعودالفیصل، وزیر خارجه پادشاهی عربستان، با عبارتی چون «اقدامات غیر منتظره، نامناسب و غیر مسئولانه»
به سرزنش حزب الله پرداخت. در این میان هیأت های حاضر از کشورهای بحرین، امارات متحده عربی، مصر و اردن در
نشست اتحادیه عرب نیز از این موضع سعودالفیصل حمایت کردند.

شاید به جرأت بتوان گفت که این برای نخستین بار در تاریخ اتحادیه عرب است که مقامات عربی مهم ترین کشورهای
عضو آن از یک گروه عربی و اسلامی در جنگ با اسرائیل حمایت نکردند. اهمیت این امر تا اندازه ای بود که مقاله نویس جروز
الم پست، خالد ابوتعامه، از شکل گیری ائتلافی عربی بر ضد حزب الله و به نفع اسرائیل سخن به میان آورد.

تحلیل گران و مفسران سیاسی عرب حامی امریکا و رژیم صهیونیستی نیز از فرصت به وجود آمده استفاده کردند، مقاومت
مشروع حزب الله را به باد انتقاد گرفتند. احمد جر الله سردبیر روزنامه کویتی عرب تایمز عملیات اسرائیل را در غزه و لبنان به
نفع کشورهای عربی و جامعه بین المللی ندانست و به شکل غیر مستقیم، به ملامت حزب الله و حماس برای تحریک اسرائیل
پرداخت.

خالد صلاح، روزنامه نگار مصری با محکوم کردن رهبر حزب الله، سید حسن نصرالله گفت: خون عرب و خون کودکان
لبنانی، بسیار گرانقدرتر از به اهتزاز در آمدن پرچم حزب الله است.

در این راستا شخصیت های وهابی برجسته عربستان سعودی هم با صدور فتوا، هر گونه کمک مسلمانان سنی به حزب الله
را حرام دانستند.

عبد الله بن جبرین در فتوای خود، نه تنها کمک به حزب الله، بلکه حتی دعا برای آن را حرام اعلام کرد و شیخ حامد آل
علی در بیست و دوم تیرماه، با صدور بیانیه ای غیر رسمی، با نام «موضع شریعت در قبال حوادث لبنان» به شکل کاملا
مغرضانه، اهداف ایران را در حمایت از حزب الله تقبیح کرد.

شیخ صفر الحوالی نیز در وب سایت خود اعلام کرد که حزب الله که معنی آن حزب خداست، در حقیقت حزب شیطان است
و دعا برای آن حرام است. این فتاوا در حالی صادر می شد که خیابان های کشورهای عربی در حمایت از حزب الله و
محکومیت اسرائیل، شاهد تظاهرات گسترده مسلمانان شیعه و سنی بود و حزب الله بر خلاف خواست و انتظار رهبران
کشورهای یاد شده، از حمایت و پشتیبانی هر چه بیشتر برخوردار گردید. سید حسن نصر الله نیز در مصاحبه ای تلویزیونی با
شبکه الجزیره در سی ام تیر، به مواضع و اظهارات آغازین مقامات عربستان، مصر و اردن واکنش نشان داد و پیروزی حزب الله
را پیروزی امت و شکست آن را شکست امت اسلامی معرفی کرد. نصرالله به شبکه تلویزیونی الجزیره گفت: «من به نیابت از
کل امت (اسلامی) نبرد نمی کنم؛ ولی نتیجه نبرد حزب الله علیه اسرائیل، مثبت یا منفی، به کل امت اسلامی تعلق دارد». وی
ضمن انتقاد از برخی دولت های عربی (به ویژه مصر، عربستان و اردن) این دولت ها را به فراهم کردن پوششی برای ادامه تجاوز
اسرائیل به لبنان، با هدف غلبه بر مقاومت متهم کرد. دبیر کل حزب الله با ابراز شگفتی از مواضع این کشورها، تأکید کرد هیچ
انتظاری از آنها ندارد. وی با بیان اینکه برخی عرب ها رژیم صهیونیستی را برای حمله به لبنان و نابودی مقاومت تشویق
کردند، گفت: من هیچ توقعی از برخی حکام عرب ندارم ؛ اما خواسته های امت اسلامی و عربی را می دانم و مطمئن هستم،
قلب تمامی ملت های عربی و اسلامی با ما همراه است. ملت های عرب و مسلمانی که از طریق رسانه ها اخبار لبنان را دنبال
می کنند، با شادی لبنان شاد و با اندوهش غمگین می شوند و اگر مجالی برایشان فراهم شد، افکار و مکنونات خود را در این باره
بیان می کنند. یقین دارم که حتی فرزندان و همسران برخی حکام عرب هم حامی ما هستند ؛ ولی خطاب من به حکام عرب
این است که ما خواستار همراه شدن شمشیرها یا حتی قلب های شما با خود نیستیم؛ ولی از شما می خواهیم کاری هم به لبنان
نداشته باشید. تا کنون هر چه می خواستید گفته اید».

نصر الله تصریح کرد: «اگر دو نظامی اسرائیل را در ژولای (تیر) به اسارت نمی گرفتیم، اسرائیل باز هم وارد جنگ می شد و
برای این کار بهانه تراشی می کرد، زیرا مسئله خلع سلاح لبنان و پایان مقاومت هرگز امکان ندارد».

به رغم مواضع منفی کشورهای یاد شده، بسیاری کشورهای عربی و در راس آنها سوریه، عراق، یمن و سودان، از آغاز
درگیری در کنار حزب الله لبنان قرار گرفتند و با محکومیت شدید تهاجم این رژیم، خواستار پایان تهاجم شدند. وزیر خارجه
قطر، شیخ حمد بن جاسم بن جبرال ثانی، در مصاحبه ای با شبکه الجزیره، با انتقاد از حمایت برخی کشورهای عربی از حملات
رژیم صهیونیستی علیه لبنان گفت: «من متعجبم که برخی کشورهای عربی، از هدف اسرائیل در پایان دادن به حضور حزب
الله در منطقه حمایت می کنند. برخی کشورهای عربی کم و بیش پذیرفته اند که اسرائیل تا پیش از برقراری آتش بس، به این
هدف خود برسد. من فکر می کنم آنهامنافع جمعی کشورهای عربی و ملت های عرب را فراموش کرده اند». شیخ حمد که
کشورش روابط سطح پایینی با رژیم صهیونیستی دارد و از متحدان مهم امریکا در منطقه به شمار می رود، تأکید کرد: «این
بدان معنا نیست که ما با هر آنچه از سوی حزب الله یا حماس یا دیگران رخ می دهد موافقیم ؛ اما بسیار عجیب است که اجازه
دهیم، اسرائیل این هدف خود را تکمیل کند».

رئیس مجلس کویت نیز تجاوزهای رژیم صهیونیستی به لبنان و فلسطین را اقدامی وحشیانه خواند و دخالت جامعه بین
المللی را برای توقف فوری حملات خواستار شد. جاسم الخرافی یک روز پس از تهاجم اسرائیل به لبنان، با فراخواندن
کشورهای عربی برای دفاع از ملت های لبنان و فلسطین و مقابله با تجاوز رژیم صهیونیستی گفت: «جامعه بین الملل
مسئولیت مستقیمی در قبال متوقف کردن تجاوزهای وحشیانه اسرائیل دارد». وی این تجاوزها را مخالف قوانین بین المللی و
تهدیدی برای صلح و امنیت منطقه خاورمیانه دانست و ملت لبنان را به اتحاد و رویارویی با اسرائیل دعوت کرد.

ولید معلم، وزیر خارجه سوریه، با محکوم کردن حملات اسرائیل و تجاوز آن به لبنان اعلام کرد: در صورت لزوم، حاضر است
به عنوان سرباز سید حسن نصر الله و تحت فرماندهی او با اسرائیل بجنگد. وی اظهار داشت: «دبیر کل حزب الله و مقاومت
مردمی لبنان، امروز از شأن جهان عرب دفاع می کند».

حمایت از حزب الله، تنها به پشتیبانی کشورهای فوق محدود نشد و مسلمانان دنیا به خصوص شیعیان، به حمایت از
مقاومت این حزب پرداختند. در عربستان صدها تن از ساکنان مناطق شیعه نشین در شرق این کشور، از جمله مناطق نفت
خیر عربستان سعودی، در حمایت از حزب الله و محکومیت جنایات اسرائیل، دست به تظاهرات و راهپیمایی زدند. به گزارش
رویترز از ریاض و به نقل از ساکنان شهر القطیف و شهرک الصفوه، این تظاهرات به دستگیری حداقل هفت نفر منجر
گردید. در عراق و بحرین نیز تظاهرات مشابهی در اعلام حمایت از حزب الله و محکومیت شدید اسرائیل برگزرا گردید. با
وجود فتاوای رهبران وهابی عربستان، بسیاری وهابی های دیگر کشورها به خصوص مصر، حمایت از حزب الله را امری واجب
دانسته، آن را مسئله همه مسلمانان معرفی کردند.

رئیس پیشین دانشگاه الازهر و عضور مجلس شورای مصر، احمد عمر هاشم در جمع دانشجویان مصر، با واجب دانستن
حمایت از مقاومت افزود: «هیچ کس نباید در مورد هر فردی که عبارت لا اله الا الله محمد رسول الله را به زبان جاری می کند،
تردیدی به خود راه دهد».وی افزود: «در زمینه حمایت از مقاومت اسلامی در برابر دشمن صهیونیستی، تردید جایز نیست و
شیوه های مختلف برای تحقق این امر باید فراهم شود. احمد عمر هاشم در ادامه تأکید کرد که ملت های مسلمان باید برای
مقابله با هر خطری خود را آماده کنند و با تبعیت از سنت نبوی پاسخ کوبنده ای را به هر تجاوزی بدهند.

حمایت از حزب الله به عمر هاشم هم محدود نشد و ابراهیم المصری، جانشین دبیر کل جماعت اسلامی مصر، اعلام کرد
که مجاهدان اهل سنت وابسته به این جنبش، در کنار رزمندگان مقاومت در جنوب لبنان در حال جنگ هستند.

پایگاه اینترنتی العربیه به نقل از المصری نوشت: «فعالیت نظامی کنونی مجاهدان ما در جنوب با هماهنگی کامل با حزب
الله صورت می گیرد».

با گذشت زمان و آشکار شدن هرچه بیشتر ناتوانی حکام عربی (به خصوص عربستان، مصر و اردن) در اتخاذ موضعی
مناسب در قبال تجاوزات رژیم صهیونیستی افکار عمومی جهان عرب و مردم این کشورها علیه همکاری سیاسی و نظامی
آن ها بسیج گردید و حمایت روزافزونی از سید حسن نصرالله شکل گرفت. در طول این مدت، حزب الله و رهبر آن به قهرمان
عرب ها تبدیل شده اند و مردم آنان را آخرین پیکارگران جنبش مقاومت عربی می نامند. میزان این حمایت به قدری هست که
روزنامه واشنگتن پست در گزارشی از جده، در تاریخ هشتم مرداد ماه نوشت: «بسیاری عرب های سنی از مقاومت حزب الله در
برابر حملات رژیم اسرائیل حمایت کرده و حزب الله را نماینده عرب ها و این جنگ را جنگ عرب ها با اسرائیل می دانند». به
نوشته این روزنامه، عرب ها مبارزه حزب الله علیه اسرائیل را مثل جنگ داوود علیه دشمنان می دانند و این مسئله موجب
افزایش حمایت ها از حزب الله و بی اعتباری ایالات متحده شده است.

واشنگتن پست در ادامه می نویسد: «این درگیری نشان دهنده میزان اختلاف موجود میان امریکا و اکثر کشورهای عربی
در مورد این بحران است، زیرا مردم عرب خودداری امریکا از اعمال فشار به اسرائیل، برای ایجاد آتش بس را به عنوان تبعیض
صریح امریکا علیه خود می دانند و معتقدند که امریکا شریک جرم رژیم صهیونیستی است». بنابراین گزارش کشورهای
عربستان سعودی، مصر و اردن که در آغاز حزب الله را مقصر این درگیری ها قلمداد کرده، به اسارت گرفتن دو سرباز اسرائیلی را
ماجراجویی محاسبه نشده خوانده بودند، با گسترش روزافزون حمایت ها از حزب الله و فشار افکار عمومی جهان عرب از یک
سو و کشتارها و تلفات زیاد ناشی از حملات اسرائیل از سوی دیگر، مجبور به تعدیل و تغییر موضع خود شده اند. به نوشته این
روزنامه، مصر به عنوان یکی از اندک کشورهای عربی دارای روابط دیپلماتیک با اسرائیل، تلاش کرده تا از طریق تماس های
خود با این رژیم، بحران کنونی را حل کند. عربستان سعودی نیز دیپلمات ارشد خود، سعود الفیصل را به واشنگتن اعزام کرد تا
برای ایجاد آتش بس به امریکا فشار آورد. اردن نیز با اعزام بیمارستان های صحرایی و داروهای پزشکی از یک سو و
تلاش های دیپلماتیک برای ایجاد آتش بس از سوی دیگر، تلاش کرده تا ظاهری متفاوت از خود نسبت به قبل نشان دهد.
این روزنامه امریکایی در پایان تأکید دارد که حزب الله در حال تبدیل شدن به قهرمان جدیدی برای فلسطینیان است و به
خوبی توانسته با از بین بردن اختلافات فرقه ای، حمایت مسلمانان سنی را در بیشتر کشورهای عربی به دست آورد. به نوشته
واشنگتن پست، بسیاری مردم کشورهای عربی، پس از هر پاسخ موشکی حزب الله، به خیابان ها ریخته و به جشن و سرور
می پردازند.

با توجه به اهمیت تحولات لبنان برای منطقه مهم ترین مواضع و دیدگاه های کشورها و سازمان های عربی و اسلامی، به
ترتیب اولویت، بر محورهای کشور، تاریخ، مقام اظهار کننده و در نهایت مکان اعلام این مواضع در پی می آید:

عربستان سعودی: در حالی که پیش بینی می شد، دولت سعودی همانند گذشته، در بیانیه ای خنثی، خواستار آتش بس میان
اسرائیل و لبنان شود، این کشور با «ماجراجویانه» خواندن اقدام حزب الله، عملا این حزب را محکوم و از اشغال گری رژیم
اسرائیل به صورت ضمنی حمایت کرد. اما با گذشت زمان، حکومت سعودی تحت تأثیر افکار عمومی جامعه عربی و اسلامی،
جنایات گسترده اسرائیل و مقاومت حزب الله در برابر ارتش این کشور، به تدریج تغییر موضع داده و برقراری آتش بس در لبنان
را هدف اصلی خود معرفی کرد. هیأت دولت عربستان سعودی در نشست ۲۶ تیر ماه خود در جده، از موضع گیری و حمایت های
بی چون و چرای کاخ سفید از جنایات اسرائیل در لبنان انتقاد کرد و آن را مانع مهمی در راه تصمیم گیری شورای امنیت
دانست. دولت عربستان در پایان این نشست که به ریاست عبد الله بن عبد العزیز، پادشاه این کشور برگزارشد، به صدور
بیانیه ای، با اشاره به حملات اسرائیل به لبنان از سکوت جامعه بین المللی در قبال جنایات این رژیم انتقاد کرد. در این بیانیه
آمده است: «ماهیت واکنش های جهانی به جنگ تمام عیار اسرائیل علیه مردم لبنان، نشانگر سهل انگاری سازمان های
مسئول در قبال جنایات اسرائیل است و حمایت های مطلق برخی کشورها از سیاست های این رژیم، مانع تصمیم گیری
اعضای شورای امنیت در مورد بحران لبنان شده است». در پایان این بیانیه تأکید شده است که سیاست های برخی کشورهای
بزرگ و در راس آنها امریکا، موجب برهم خوردن توازن منطقه و ترویج روحیه تندروی، یأس و بی ثباتی می شود.

دولت سعودی در نشست دیگری نیز در دوم مرداد ۱۳۸۵، خواستار افزایش تلاش های دیپلماتیک، برای برقراری آتش بس
فوری در لبنان شد. عربستان از کشورهای بزرگ جهان خواست، به وظایف سیاسی و اخلاقی خود برای متوقف ساختن حملات
رژیم صهیونیستی به لبنان عمل کنند، کابینه سعودی در پایان این نشست تأکید کرد که به حمایت های خود از مردم لبنان
ادامه خواهد داد. البته چنان که مشاهده می شود، تعدیل موضع حکومت عربستان در قبال حزب الله، تنها به عدم سرزنش
حزب الله یا بی تفاوتی به سرنوشت آن محدود می شود و در هیچ یک از مواضع اعلام شده، این کشور، مطلبی در باب حمایت از
مقاومت به چشم نمی خورد.

حکومت سعودی برای اینکه خود را در عرصه بین المللی فعال نشان دهد، دیدارهای دیپلماتیک متعددی را در برنامه کار
خود قرار داد. در این راستا سعودالفیصل، نخست به امریکا سفر کرد و از رئیس جمهور این کشور خواست تا به منظور پایان دادن
به حملات رژیم صهیونیستی، در منطقه دخالت کند. به گزارش خبرگزاری فرانسه، سعودالفیصل، پس از دیدار با جرج بوش و
کاندولیزا رایس، در دوم مرداد ۱۳۸۵ از آنها خواست، تا از نفوذ خود برای توقف درگیری در لبنان استفاده کنند. وی که از
سوی بندر بن سلطان، دبیر کل شورای امنیت ملی عربستان همراهی می شد، در روز سوم مرداد به انگلستان سفر کرد و با تونی
بلر، برای برقراری آتش بس در لبنان دیدار کرد.

فیصل پس از دیدار با بلر، در پاسخ به سؤالی درباره انتقاد از حرب الله گفت: «این موضوع مهم نیست. آنها به لبنان تعلق
دارند و کاری را خواهند کرد که لبنان نیاز دارد». وی در پاسخ به سؤال دیگری درباره پشتیبانی انگلیس از موضع امریکا در
بحران جاری خاورمیانه گفت: «امیدوارم که این پشتیبانی از لبنان صورت گیرد، چرا که این درگیری، نه در بریتانیا، امریکا یا
اسرائیل، بلکه در لبنان به وقوع پیوسته است». سعودالفیصل در ادامه سفر خود به روسیه رفت و در دیدار با ولادمیر پوتین، با
محکوم کردن تهاجم اسرائیل به لبنان، خواستار مداخله فوری جامعه جهانی برای قطع حملات علیه لبنان شد. وی در ادامه در
زمینه حل بحران لبنان گفت: «بر اساس طرح پیشنهادی ریاض، نخست باید درگیری ها متوقف شود و مبادله اسرا صورت گیرد
و پس از آن ارتش لبنان در مناطق جنوبی این کشور مستقر گردد».

به دنبال قتل عام غیر نظامیان لبنانی در قانا، پادشاه عربستان سعودی در تماسی تلفنی با سینیوره، نخست وزیر لبنان، از
موضع دولت وی حمایت کرد. سینیوره پس از قتل عام قانا اعلام کرده بود که تا پیس از آتش بس غیر مشروط و انجام
تحقیقات بین المللی درباره جنایات رژیم صهیونیستی، مذاکره نخواهد کرد. برخی خبرگزاری ها چون خبرگزاری فرانسه اعلام
کردند که ریاض همچنین قتل عام قانا را محکوم کرده و برخی دیگر بی توجهی شاه سعودی به این موضوع را مخابره کرده
بودند.

به جرأت می توان گفت که مهم ترین موضع مثبت عربستان در قبال بحران لبنان در کنفرانس خبری سعودالفیصل در ۱۲
مرداد ماه، در جده بیان گردید. در این کنفرانس، وزیر خارجه عربستان نارضایتی خود را از سیاست های امریکا در منطقه اعلام
کرد و با انتقادشدید و بی سابقه از این کشور افزود: «ما ترجیح می دهیم، به جای خاور میانه جدید امریکا، به خاورمیانه قدیمی
باز گردیم، چرا که هیچ چیزی در این خاورمیانه جدید، جز مشکلات ندیدیم.خاور میانه منطقه ای غیر مسکونی نیست، اینجا
مردمی دارد و دولت هایی که سرنوشت آنها پس از خدا توسط مردم تعیین می گردد». وی درباره عدم تحرک امریکا گفت: «عدم
تحرک امریکا و عدم فشار این کشور برای برقراری آتش بس در لبنان، گیج کننده و مغایر با اصول اولیه امریکاست».
سعودالفصیل در ادامه با ابراز امیدواری از تلاش های امریکا برای عدم گسترش ابعاد درگیری، تمام معضلات منطقه را ناشی از
یک مشکل اساسی و آن هم درگیری عرب ها با اسرائیل دانست.

اردن: موضع اردن در قبال بحران لبنان، از آغاز تا به امروز پیچیده و بسیار متغیر بوده است. حکومت اردن در آغاز حملات
اسرائیل علیه ل