پاورپوینت کامل اعتباریات و مفاهیم بنیادین اعتباری در اندیشه سیاسی علامه ; ادراکات اعتباری ۵۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اعتباریات و مفاهیم بنیادین اعتباری در اندیشه سیاسی علامه ; ادراکات اعتباری ۵۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اعتباریات و مفاهیم بنیادین اعتباری در اندیشه سیاسی علامه ; ادراکات اعتباری ۵۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اعتباریات و مفاهیم بنیادین اعتباری در اندیشه سیاسی علامه ; ادراکات اعتباری ۵۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

مقدمه:

ادراکات اعتباری نظریه ابتکاری علامه طباطبایی است که در آثاری
چون رساله الاعتباریات، رساله الانسان فی الدنیا، حاشیه بر
کفایه، اصول فلسفه و روش رئالیسم ـ مقاله ششم ادراکات
اعتباری، تفسیر شریف المیزان و کتاب نهایه الحکمه، بیان و
تبیین شده، بنیادی برای مباحث ایشان قرار گرفته است.

این نظریه، استعداد و قابلیت به کارگیری در حوزه های دانشی گوناگون
را دارد؛ اما تا کنون بیشتر از دیدگاه فلسفه اخلاقی و دانش اجتماعی مورد
توجه قرار گرفته است. آنچه خواهد آمد، گزارشی کوتاه از نظریه ادراکات
اعتباری و اعتباریات و مفاهیم بنیادین مستفاد از آن، در اندیشه سیاسی
حضرت علامه طباطبایی است.

ادراکات اعتباری

علوم و ادراکات آدمی دو گونه است: یکی واقعی و حقیقی، و دیگری
اعتباری. علوم و ادراکات واقعی، از خارج و هستی حکایت می کنند و
علوم و ادراکات اعتباری، گرچه از جهاتی با جهان واقع نسبت و ارتباط
دارند (منشأ هستی شناختی دارند، از خارج الگو می گیرند، در خارج عمل
و تصرف می کنند، به نتیجه خارجی نظر دارند)؛ اما از خارج حکایت
نمی کنند، بلکه مقام آنها مقام جعل و اعتبار و آفرینش و قرار داد و فرض
است و از این جهت، با استعاره مشابهت دارند. ضابطه و معیار علوم و
ادراکات اعتباری این است: ۱. وابسته به قوای فعاله انسان است.

۲. در آنها «باید» یا «ضرورت» را بتوان لحاظ کرد.

بنابر یک تقسیم بندی کلی که حضرت علامه طباطبایی در پایان
مقاله ادراکات اعتباری اظهار می کند، این نظریه دارای سه بخش
است:

یکم. کیفیت پیدایش علم اعتباری

از آنجا که انسان موجودی علمی و فعال است و در موجود علمی، اراده از
علم پیروی می کند، بنابراین انسان برای انجام فعالیت، نیازمند علوم
و ادراکاتی است که اراده او را به سوی عمل و فعالیت برانگیزاند. این علوم
و ادراکات، علوم و ادراکات اعتباری است که ویژگی انگیزش در آنها وجود
دارد. علوم و ادراکات حقیقی و واقعی دارای ویژگی انگیزشی نبوده و تنها
از واقع گزارش می دهند. علوم و ادراکات اعتباری در اثر احساسات درونی
انسان که «مولود یک سلسله احتیاجات وجودی مربوط به ساختمان
ویژه اش است» پدید می آیند. انسان بنابرکارکرد این علوم و ادراکات،
اقدام به فعالیت می کند تا نیازهای وجودی خود را پاسخ دهد.

دوم. کیفیت پیدایش کثرت در علوم اعتباری

در آغاز این بخش، علامه طباطبایی اعتباریات را از جنبه نسبت با
اجتماع، به دو گونه تقسیم می کند:

۱. اعتباریات پیش از اجتماع.

۲. اعتباریات پس از اجتماع.

حال باید دید که نسبت این دو گروه چیست؟ تأمل در گفتار علامه
طباطبایی نشان می دهد که این دو تقسیم بندی بر یکدیگر انطباق
دارند؛ یعنی اعتباریات پیش از اجتماع، اعتباریات عمومی ثابت، و
اعتباریات پس از اجتماع، اعتباریات خصوص متغیر هستند.

از تحلیل علامه طباطبایی به دست می آید که همه اعتباریات
اجتماعی، در اساس و بنیاد متغیر بوده و در معرض تحول و دگرگونی اند و
اعتبارات ثابت، اعتباریات پیش از اجتماع هستند که با هر شخص
انسانی همراه اند و در نسبت میان انسان و ماده خارجی ظهور و بروز
دارند. بنابراین، احکام و قوانین ناظر به فرد انسان و ارتباط او با
جهان خارج ثابت و احکام و قوانین ناظر به ارتباط انسان با جامعه و
احکام و قوانین اجتماعی که در جامعه متحقق می گردند، متغیر و پویا
هستند. همچنین باید توجه داشت که ثبات احکام و قوانین دسته اول،
یعنی عمومی و ثابت و پیش از اجتماع نیز نسبت به دسته دوم، یعنی
خصوصی و متغیر و پس از اجتماع معنا دارد؛ و گرنه اعتباریات پیش از
اجتماع، هم از جهت تصرف برخی اعتبارات عمومی، مانند اعتبار اخف و
اسهل، در اعتبارات عمومی دیگر دچار سعه و ضیق و دگرگونی در
مصادیق می شوند: «اگر چه اعتبارات عامه قابل تغییر نیستند؛ ولی از راه
برخی از آنها توان در برخی دیگر تصرف کرده و به وجهی اعتبار عمومی
را از کار انداخت و «تغییر اعتبارات خود یک از اعتبارات عمومی
است»

علامه طباطبایی این موارد را از جمله اعتباریات پیش از اجتماع بر
می شمارد:

وجوب، حسن و قبح، انتخاب اخف و اسهل، اصل استخدام و اجتماع،
اعتبار حسن عدالت و قبح ظلم، اصل متابعت علم، اعتبار ظن
اطمینانی، اعتبار اختصاص، اعتبار فائده و غایت در عمل، و تغییر
اعتبارات.

و این موارد را از جمله اعتباریات پس از اجتماع بر می شمارد: اصل
ملک و اعتبار تبدیل، کلام ـ سخن، ریاست و مرئوسیت، اعتبار امر و نهی
و جزا و مزد، و اعتبارات در مورد تساوی طرفین.

سوم. کیفیت ارتباط علوم اعتباری با آثار واقعی و حقیقی

در این بخش به این مسئله پرداخته می شود که چرا علوم و ادراکات
اعتباری به وجود می آید یا انقسام می یابد؟ از گفتار علامه طباطبایی
استفاده می شود که این نظام طبیعت است که با قرار دادن ساختمان ویژه
وجودی برای انسان، او را به گونه ای قرار داده که برای بر طرف ساختن
احتیاجات وجودی خود، به علوم و ادراکات اعتباری روی آورد و بدین گونه
می خواهد، آثاری واقعی و حقیقی در خارج ایجاد کند و از این ساختمان
وجودی و مکانیزم خاص، طی طریق ویژه انسان در مسیر حرکت
تکاملی او را در نظر داشته است.

مهم ترین انتقاداتی که از نظریه ادراکات اعتباری در فلسفه اخلاق
شده، به دلیل نادیده گرفتن بخش سوم این نظریه از سوی منتقدان
است. همچنین از بخش سوم این نظریه، گونه ای از عقلانیت ارزشی
استفاده می شود که در مباحث اندیشه سیاسی و برنامه ریزی عمومی
راهگشاست.

اعتباریات و اندیشه سیاسی

استخدام، اجتماع و عدالت

از جمله اعتباریات پیش از اجتماع، سه اصل استخدام، اجتماع و
عدالت است. «انسان با هدایت طبیعت و تکوین پیوسته از همه، سود
خود را می خواهد (اعتبار استخدام) و برای سود خود، سود همه را
می خواهد (اعتبار اجتماع) و برای سود همه، عدل اجتماعی را می خواهد
(اعتبار حسن عدالت و قبح ظلم)».

بنابراین، در تعریف رئالیستی نظریه ادراکات اعتباری، انسان موجودی
است که از همه موجودات دیگر سود خود را می خواهد و در واقع دیگران را
در خدمت خود و سود ومنافع خود می خواهد به خدمت گرفتن دیگران
همان اصل یا اعتبار استخدام است. این تعریف رئالیستی از انسان، به
نتیجه ای مثبت و مفید منتهی می شود، زیرا از آنجایی که انسان به جهت
ساختمان و ویژگی های وجودی نیازمند زندگی اجتماعی منزلی و مدنی
است و انسان ها همگی دارای این نیاز متقابل و دارای قریحه به خدمت
گرفتن دیگر انسان ها هستند، پس با یکدیگر مصالحه می کنند و راضی
می شوند که به میزانی که از یکدیگر بهره می برند، به یکدیگر بهره
برسانند، در نتیجه قریحه استخدام در انسان به زندگی اجتماعی
می انجامد و حکم اعتباری انسان به وجوب زندگی مدنی و اجتماع
تعاونی، اعتبار اجتماع است و لازمه این حکم، حکم دیگری است تا به
لزوم استقرار اجتماع به گونه ای که هر ذی حقی به حق خود برسد و
نسبت ها و روابط میان اعضای اجتماع متعادل باشد و این حکم، حکم به
عدل اجتماعی است. بنابراین عدل اجتماعی نیز درواقع بر همان
اصل استخدام استوار است.

در این تحلیل فلسفی، اعتبار اجتماع و زندگی اجتماعی، از نظر هستی
شناختی به اعتبار استخدام منتهی شده و زندگی اجتماعی بر قرار داد
ضمنی و عملی مبتنی گردیده است که همانا سود و منفعت و
مصلحت همگانی و طرفینی و مبتنی بر عدالت اجتماعی است. در واقع،
عدالت اجتماعی خود به سودرسانی متقابل و استخدام طرفینی تعریف
شده است. بنابراین در این تحلیل، ۱. «مصلحت»، سود و منفعت
همگانی و طرفینی اساس قرار داد اجتماعی قرار گرفته است.

۲. زندگی اجتماعی مدنی و تعاونی به رعایت و تحقق «مصلحت»،
سود و منفعت همگانی مبتنی گردیده است.

۳. عدالت اجتماعی به رعایت و تحقق «مصلحت» همگانی تفسیر
شده است.

مُلک اجتماعی

در مقابل تحلیل فلسفی ارائه شده، یک واقعیت تاریخی نیز وجود دارد
و آن اینکه در اجتماعات بشری، پس از تحقق زندگی و اجتماع منزلی و
مدنی، از آنجا که حیات اجتماعی منتهی به قریحه استخدام می گردید،
گروهی از قدرتمندان همین که زمینه و فرصت را مهیا می دیدند، قرار داد
ضمنی و عملی اولیه دایر بر استخدام متقابل را نادیده گرفته و استخدام
یک طرفه به نفع خویش را بر دیگران تحمیل می کردند. در این صورت
اجتماع در واقع از حالت انسانی خارج شده و انسان های دیگر به صورت
امتداد وجودی شخص قدرتمند و جبار در می آمدند. این صورت از زندگی
اجتماعی، همان اقتضای استخدام یک طرفه و خروج از قرار داد ضمنی
اولیه و عدالت اجتماعی است. این صورت از زندگی را به طور حقیقی
نمی توان اجتماع نامید، بلکه این صورت، همان استخدام مذموم و
استبدادی است. این در حالی است که حتی در این استخدام یک طرفه و
رژیم سیاسی استبدادی نیز قدرت اجتماعی سیاسی، بر