پاورپوینت کامل اخلاق دارایی ; نقش اخلاق در تولید ثروت و افزایش درآمد ۸۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اخلاق دارایی ; نقش اخلاق در تولید ثروت و افزایش درآمد ۸۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اخلاق دارایی ; نقش اخلاق در تولید ثروت و افزایش درآمد ۸۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اخلاق دارایی ; نقش اخلاق در تولید ثروت و افزایش درآمد ۸۲ اسلاید در PowerPoint :

۴

انسانها از رونق کسب و کار و افزایش درآمد شان شادمان می شوند.
البته برای عده ای ارزش های مادی اهمیت بیشتری داشته و حاضرند،
همه چیز را فدای پول کنند؛ ولی بعضی دیگر این گونه نبوده و نمی توانند
به بهای تباهی حقوق دیگران و روا داشتن اجحاف و ستم بر مردم، به
توسعه درآمد برسند؛ اما به هر حال، عموم مردم چه با مراعات ارزش های
اخلاقی و چه بی توجه به آن، افزایش درآمد را دوست دارند. این در حالی
است که تعالیم اسلامی اصول اخلاقی ویژه ای را می آموزد که عمل به
آنها، موجب وسعت رزق و افزایش درآمد است. بنابراین، دین خاتم راه
دستیابی به توسعه مادی را فراهم و معرفی کرده است، زیرا این مطلوبی
طبیعی و به حق است و سزاوار نیست که دین مدعی کمال و جامعیت دنیا
و آخرت، آن را فرو گذارد.

امام صادق ((علیه السلام)) فرموده اند: «کسی که گردآوری مال حلال
را دوست ندارد، در او خیری نیست…». این حدیث شریف، روی دو
موضوع تأکید دارد: نخست گردآوری مال که کاری پسندیده است و دوم
آنکه این مال به صورت حلال کسب شود. ضرورت حلال بودن دارایی
روشن است؛ ولی آنچه در این پژوهش اهمیت دارد، مطلوبیت گردآوری
مال است که ممکن است، بعضی کسانی که خود را دیندار و مقدس
می انگارند، آن را ناپسند پندارند؛ در حالی که باید توجه داشت که در
اسلام، نه تنها علاقه به گردآوری مال حلال ستایش شده است، بلکه
راهها و اصولی برای دستیابی به افزایش درآمد و وسعت رزق مورد تأکید
قرار گرفته است.

ثروت این امکان را فراهم می کند که انسان با آسودگی نیازهای خود را
برآورده سازد و به دیگران هم مدد رساند. پول، پل دستیابی به امکانات
مادی بوده، برای موجودی که در دنیا زندگی می کند و نیازمندی ها و
وابستگی مادی دارد، برخورداری از ثروت، ناگزیر و بسیار خوشایند و دل
چسب است. ارزش گردآوری دارایی حلال آن است که انسان در معرض
نعمت های بی کران و فضل و عنایت خداوند قرار گرفته، خود را در ربط با
جود و کرم او می بیند. بنابراین اگر چه امام صادق ((علیه السلام)) به یکی
از یاران خود، با نام عذافر، هزار و هفتصد دینار داد و فرمود: برایم تجارت
کن. سپس افزود: «میلی به سود آن ندارم، اگر چه سود چیز خوبی است؛
اما دوست دارم خدای تعالی ببیند که جویای بهره مندی از فضل و فایده
او هستم».

ممکن است این مطالب تعارض بدوی و ظاهری با برخی روایات
داشته باشد. روایاتی که دنیا را سهم گمراهان معرفی کرده و بهره
مؤمنان را فقر و تنگدستی دانسته است. پاسخ این است که اگر سایر
روایات را کنار هم قرار دهیم و نظری فراگیر به آنها داشته باشیم، به
روشنی معلوم می شود که فقر مؤمنان در مواردی است که عقوبت گناهان
در دنیا به او رسیده و به سختی ها مبتلا می گردد، یا در صورت
برخورداری از رفاه و وسعت روزی، به زیان معنوی دچار می شود،
بنابراین به تنگی رزق گرفتار می آید تا پاک به آخرت و نعمات بی پایان
آن رسد. از این رو قدرت تقوا که گذشته و آینده را از عصیان حفظ
می کند، از مهم ترین عوامل وسعت روزی است. در مقابل دنیایی که
نصیب دشمنان خدا می شود، تکاثری است که از یک سو استدراج در دنیا
و انقطاع از خداوند و زندگی ابدی را در پی دارد و از دیگر سو، او را به دل
مشغولی و گرفتاری و رنج در دنیا مبتلا می سازد.

پرسش اصلی در اینجا آن است که در آموزه های اعتقادی و تعالیم
اخلاقی اسلام، چه راه و روشی برای توسعه روزی تعلیم داده شده است و
با مراعات کدام اصول اخلاقی، می توان به وسعت رزق دست یافت؟

نکته قابل تذکر اینکه در این پژوهش، اخلاق را به معنای تخصصی و
دقیق آن به کار نگرفته، و بخشی از آداب بندگی، مثل دائم الوضو بودن و
نماز شب و نیز مهارت های زندگی، نظیر اعتماد به نفس و خطر پذیری،
مورد توجه قرار گرفته اند، زیرا هنوز در حوزه علوم اسلامی، رسیدگی به
این مسائل در علم اخلاق صورت می گیرد و دانش مستقلی برای این
موضوعات تأسیس نشده است.

یکم. ایمان به قدرت و غنای خدای بخشنده: سرچشمه هستی و حیات،
پروردگاری است که ناتوانی و نیازمندی در او راه ندارد و در اوج قدرت،
دارایی، مهربانی و بخشندگی، بر کل عالم مسلط است. ایمان به حقیقت
بی کران الهی و ریشه دواندن این باور در ژرفای اندیشه و روان، هر
شخصی را برای دریافت عطایای الهی و برخورداری از فضل و بهره
نامتناهی او آماده می سازد.

توجه به سرچشمه سرشار دارایی و بی نیازی و ارتباط نزدیک و
صمیمانه با او، دریچه های ثروت را گشوده و هوشیاری و هوشمندی
شناخت فرصت ها و امکانات درآمد بیشتر را به دنبال می آورد. نگرش
مثبت و خوش بینی حاصل از ایمان به پروردگار مهربان و بخشنده که
همه ثروت ها و گنجینه های جهان برای اوست، و باور به اینکه این
خداوند به ما نزدیک است، بلکه در درون ما حضور دارد، آمادگی دریافت
عطایا و برخورداری از جود و کرم او را ایجاد می کند و نیروهای درونی را
برای عملکرد درآمد زا و جذب دارایی آزاد می سازد.

اعتماد به حضور و حمایت خداوند، امید به نتیجه بخشی فعالیت ها و
استحکام در عملکرد را به دنبال دارد، در نتیجه فرد با ایمان، آرام و
نیرومندی و امیدوار به کار اقتصادی اقدام می کند. این روحیه بی تردید
دشواری ها را سهل می سازد و احتمال موفقیت و دستیابی به هدف را به
طور قابل توجهی افزایش می دهد؛ بدین سان تردید کننده خطا می کند و
شخص با ایمان به هدف می رسد.

هر کس به واسطه یقین نیرومند می شود و همین قدرت، موجب
دستیابی به کامیابی در رابطه با خواسته ها و اهداف است که مقاصد مالی
و اقتصادی هم از این قاعده بیرون نیست. ایمان نیروهای درونی را آزاد
کرده، استعدادها را شکوفا می سازد. هر چه ایمان و یقین قوی تر باشد،
قدرت انسان بیشتر می شود «باور داشته باش تا نیرومند شوی». شک
و تردید قدم ها را در گام برداشتن سست کرده، دست را از عمل باز
می دارد. فقدان ایمان محکم، عزم و اراده را متزلزل می کند، دیدگاه خرد
را هم نابینا کرده، فرصت ها و امکانات دستیابی به توفیقات مالی را هر
چه قدر هم که نزدیک باشد، پنهان می سازد.

دوم. بلند همتی در اهداف اقتصادی: هدفی که انسان برای تلاش و تکاپوی
خود در نظر می گیرد، در کیفیت و کمیت عمل و نیز نتیجه نهایی تأثیر
جدی می گذارد؛ در خصوص توسعه روزی هم، اینکه خود فرد چه
بخواهد، در اینکه چه می یابد، موثر است. شخص مومن می داند که
خدای تعالی هیچ محدودیتی ندارد و گنجینه های آسمان و زمین، همه
به دست اوست، پس بی مهابا از خدا خواسته و اهداف خود را بالا می برد.

امام علی ((علیه السلام)) فرموده اند: «برای هر کس همان چیزی است
که قصد کرده و می خواهد» و «عطای الهی به قدر نیت است». در
پی اهداف و نیت حقیر اقتصادی نتایج کوچک به دست می آید و در اثر
خواست و اراده بزرگ توفیقات عظیم مالی پدیدار می شود. مهم اینکه با
ایمان به فضل الهی و پذیرش خود به عنوان کسی که می تواند
برخورداری گسترده ای از منابع مادی داشته باشد، وارد عمل و فعالیت
اقتصادی بشویم.

مولوی در دفتر چهار مثنوی حکایت می کند که مارگیری در شهری
زندگی می کرد و با یافتن مارهای گوناگون و نمایش آنها امرار معاش
می کرد. روزی که برای پیدا کردن مار به کوهستان رفته بود، ناگهان خود
را پشت اژدهای بزرگی دید که در اثر سرمای کوهستان به خواب رفته
بود.

با دیدن این صحنه ترسید و گریخت؛ اما بازگشت، با احتیاط به آن
نزدیک شد و بسیار خوشحال، زیرا می توانست با نمایش آن، پول خوبی
به دست بیاورد. مولوی وقتی به اینجای داستان می رسد، نهیب زده و
می گوید: ببینید انسان می تواند اژدها گیر باشد؛ اما خود را به مارگیری
سرگرم کرده است. او قدر خود را نمی داند و همین موجب زیانش می شود.

;خویشتن نشناخت مسکین آدمی

;از فزونی آمد و شد در کمی

;خویشتن را آدمی ارزان فروخت

;بود اطلس خوش بر دلقی بدوخت

سوم. کوتاهی آمال: مفهوم آمال «زیاده روی در خیال پردازی یا آرزوهای
دراز» است. صد البته که آرزوها و اهداف برای تداوم زندگی و تلاش،
رکنی ضروری است و خیال پردازی تا اندازه ای که خواسته های انسان را
روشن کرده، مسیر حرکت او را مشخص سازد و در تصمیم گیری او را
یاری کند. لازمه زندگی، بالنده و رو به آینده روشن است؛ در حالی که
طولانی شدن آرزوها آفت دستیابی به اهداف از جمله موفقیت های
اقتصادی است.

همت بلند، در نظر گرفتن اهداف عظیم، برانگیختن انگیزه نیرومند در
خود، نگرش عمیق به واقعیت ها برای شکار فرصت ها و دست بردن به
اقدامات بزرگ و شجاعانه است؛ اما آمال دور و دراز، انسان را خیال پرداز،
گسسته از واقعیات و سست و بی تحرک می کند. بنابراین داشتن اهداف
بزرگ، غیر از گرفتاری در آمال و آرزوهای طولانی است.

دو ویژگی بارز و مذمومی که موجب مذمت آمال و آرزوهای دراز شده،
یکی بازدارندگی از عمل است و دیگری از دست رفتن فرصت ها و
امکانات. در غیر این صورت، آرزوهایی که موجب به حرکت آمدن چرخه
حیات می شود، مایه رحمت و موافق با زندگی پویاست.

با این توضیح، یکی از مهم ترین اصول اخلاقی در موفقیت های
اقتصادی، مهار آمال و آرزوهای دراز و پرهیز از زیاده روی در
خیال پردازی است: «کسی که از آرزوهای دراز کمک بگیرد، فقیر و
نیازمند می شود».

چهارم. حسن نیت: کاری که انسان انجام می دهد، وسیله ای برای کسب و
درآمد است؛ اما باید توجه داشت که کیفیت کار و کیفیت کالا یا خدماتی
که از فعالیت شخص حاصل می شود، ارزش اقتصادی آن را تعیین
می کند. کیفیت، زمانی ارتقا می یابد که عشق و علاقه به مصرف کننده
در کار بوده و نیت و قصد عمل کننده، فراتر از عایدات اقتصادی آن، خوب
انجام شدن کار باشد. خیاطی که لباس می دوزد و فقط برای امرار معاش
این کار را انجام می دهد، با خیاطی که با عشق و علاقه اندازه می گیرد،
می برد و می دوزد، محصولات کاملاً متفاوتی ارائه می کنند.

کسی که کار خود را دوست دارد و برای آن ارزش قائل است، زیبا، استوار
و با خلاقیت و نو آوری، کار خود را پیش می برد و به تبع مورد توجه قرار
گرفته، درآمد فوق العاده ای کسب می کند؛ اما کسی که تنها برای پول کار
انجام می دهد و به اینکه کارش چیست و به چه کسی می رسد،
نمی اندیشد، نمی تواند استعدادهای منحصر به فرد خود را شکوفا ساخته،
کار خوب و متفاوتی صورت بخشد.

حسن نیت، یعنی اینکه فرد بی توجه به سود مادی، بخواهد کار خوبی
را برای مردم انجام دهد. قصد خیر رسانی به دیگران و ارائه بهترین
محصول ممکن، نیت خیری است که موجب بهبود کیفیت عمل و در
نتیجه افزایش درآمد حاصل از آن می گردد؛ هر چه این نیت خیر توسعه
یابد، منافع مالی بیشتری را به دنبال خواهد داشت. کسی که می کوشد،
خیری به اهالی یک محله برساند و کسی که تلاش می کند تا به مردم
یک شهر یا کشور و حتی انسان های جهان نیکی کند، بی تردید در
گستره ارائه محصول و سرانجام سود حاصل از آن تفاوت زیادی با هم
پیدا می کنند؛ از این رو در روایات می خوانیم: «کسی که نیت خود را نیکو
سازد، روزی اش افزون می گردد» و «رسیدن به آنچه شخص از
خوشی زندگی می خواهد و آرامش خاطر و گستردگی روزی، به حسن
نیت و… است».

پنجم. تقوا و پرهیزکاری: پاکیزه کردن جان از لوث گناه، آمادگی دریافت
فضل الهی و شایستگی برخورداری از نعمت های او را فراهم می آورد.
همه جهان در راه حق و به سوی خداوند در حرکت است و همراهی
انسان با این نیروی عظیم بهره مندی از امکانات و منابع آشکار و پنهان
عالم را میسر می سازد. رزق و روزی در این جهان پراکنده بوده، درآمد
مالی در گروه استفاده و دستیابی به منابع همین جهانی است که در دست
قدرت پروردگار است و دسترسی به آنها با فرمانبری از او و پیراستن روان
از آلودگی عصیان و گناه ممکن می گردد. رسول اکرم (صلی الله علیه و
آله) فرمودند: «خداوند می فرماید: به عزت و جلالم سوگند… بنده خواسته
مرا به خواسته خود بر نمی گزیند، مگر اینکه فرشتگانم را به پاسداری از
او می گمارم و آسمان ها و سرزمین ها روزی او را بر عهده می گیرند و من
برای او فراتر از هر تجارتی هستم و دنیا سرافکنده به سوی او
می آید.

حتی کسی که سرمایه ای ندارد، در صورت تقوا پیشگی می تواند، به
سرمایه و ثروت برسد. ساده ترین توجیه آن این است که فرد پرهیزکار
مورد اعتماد است و هر جا که ثروت بیشتری باشد، نیاز به این گونه
شخصیت ها بیشتر می شود و به راحتی می توانند، کسب و کار پر درآمدی
پیدا کنند. البته این ظاهر قضیه است، در حالی که «باشد اندر پرده
بازی های پنهان…» قوانین معنوی عالم بر قواعد مادی غالب بوده و
سنت های الهی محور گردش امور است.

پیامبر اعظم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «ای مردم پرهیز کاری را
تجارت خود قرار دهید تا روزی بی سرمایه و تجارت به سوی شما سرازیر
شود. سپس این آیه را قرائت فرمودند که «م