پاورپوینت کامل اقلیت های مذهبی در ایران ; قسمت دوم و پایانی ۷۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اقلیت های مذهبی در ایران ; قسمت دوم و پایانی ۷۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اقلیت های مذهبی در ایران ; قسمت دوم و پایانی ۷۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل اقلیت های مذهبی در ایران ; قسمت دوم و پایانی ۷۸ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

مسیحیان

از سده های نخست میلادی، رد پای برخی بازرگانان و اسقف های
مسیحی را در تیسفون، شوش و فارس می توان دید. برخی این اسقف ها
نام یهودی دارند که نشان می دهد، آنان از یهودیت به مسیحیت
گرویده اند. در قرن دوم میلادی، همزمان با فرمانروایی اشکانیان،
سازمان های مسیحی در ایران شکل می گیرد که نشان آزادی دینی
موجود در آن زمان است. یکی از نشانه های رشد و بالندگی مسیحیت در
آن زمان را می توان در تأثیرپذیری مانویت از آیین مزبور مشاهده کرد.
گورهای مسیحی در جزیره خارک که شمارشان به صد و پنجاه قبر
می رسد، به سال ۲۵۰ میلادی باز می گردد. از ادبیات مسیحی نیز متونی
به زبان پهلوی و سغری باز مانده است. زبور مسیحی به زبان پهلوی
نوشته شده و سغریان نیز آثاری مسیحی از خود به جای گذارده اند.
کلیسای نسطوری در دوره اسلامی مورد قبول مسلمانان واقع شد و پنج
منطقه اسقفی پدید آمد. در سده ۱۴ میلادی در دوره تیموریان، رشد
سطوریان کم شدو در سده ۱۶ میلادی آنها میان دریاچه ارومیه و وان
(ترکیه، می زیستند، از فرقه سطوری دست کشیدند و به کلیسای
کاتولیک روم پیوستند و از آن پس کلدانیان نام گرفتند. مسیحیان
سطوری باقیمانده را اصطلاحاً آسوری یا آشوری می نامند. در کنار
کلدانیان و آشوری ها، ارمنی ها نیز بخش مهمی از جامعه مسیحیان
ایران را تشکیل می دهند که سابقه حضور آنها به عنوان قوم ارمنی (و نه
الزاماً ارمنیان مسیحی) در ایران به پیش از میلاد مسیح باز می گردد.

ارمنیان

ارامنه ایران از اقوامی هستند که بنا بر روایات مکتوب تاریخی و شواهد
موثق، از پیش از قرن سوم میلادی در ایران سابقه سکونت داشته اند. از
سوی دیگر پیوند ارامنه به عنوان ساکنان سرزمین ارمنستان با ایرانیان
به گذشته های باستانی باز می گردد و سرزمین ارمنستان، به دلیل نقش
واسطه بین شرق و غرب و ویژگی های تجاری و جغرافیایی خاص، از بدو
تشکیل حکومت در ایران، مورد منازعه ایران و همسایگانش بوده است.
نخستین حکومت های ایرانی، یعنی مادها و هخامنشیان برسر
ارمنستان با همسایگانشان نزاع داشتند و پس از آن نیز سلسله های
مختلف ایرانی برای تصاحب این سرزمین، به خصوص با رومی ها
جنگ های طولانی و مشهوری داشته اند و ارمنستان بیشتر تحت
تابعیت ایران بوده است. ۲۲

پس از تسلط کورش هخامنشی بر ارمنستان، وی مبادرت به ایجاد
سپاهی متشکل از ۲۰ هزار پیاده و چهار هزارسواره نظام از سربازان
ارمنی کرد که این سپاه تا زمان سقوط هخامنشیان، همچنان پا بر جا
ماند. با آغاز حکومت اشکانیان، ارتباطات سیاسی و اجتماعی بین
ایرانیان و ارامنه مستحکم تر گردید و تعدادی از بازرگانان ارمنی که
ارتباطات خویشاوندی با مردم داخل ایران داشتند، در شهرهای مختلف
ساکن شدند. با روی کار آمدن اردشیر بابکان، جنگ های خونینی بین
ایران و ارمنستان در گرفت و به گفته مورخان ۱۱۳۰۰۰ خانواده ارمنی به
داخل فلات ایران کوچانده شدند و در مناطق مختلف ایران اسکان
یافتند. تعداد زیادی از آنان به منطقه خوزستان و عراق فعلی برده شده و
در کارهای ساختمانی و کشاورزی به کار گرفته شدند. با اشغال ایران
توسط عرب های مسلمان و آغاز حملات به فلات ارمنستان، ارامنه از
مناطق مختلف ارمنستان به عنوان اسیر، به داخل ایران آورده شدند یا
به سرزمین های عراق و سوریه کوچانیده شدند. با آغاز حملات
سلجوقیان به ارمنستان، در سال های ۱۰۴۸ و ۱۰۴۹، بار دیگر حدود
۱۵۰ هزار نفراز ارامنه به ایران آورده شده و در مناطق مختلف، نظیر
آذربایجان و مناطق مرکزی ایران سکنا یافتند. در حملات جدیدی که
الب ارسلان سلجوقی در سال های ۱۰۶۳ تا ۱۰۷۲ میلادی به فلات
ارمنستان انجام داد، بار دیگر گروه جدیدی از ارامنه به ایران کوچانده
شدند که عمدتاً در حوالی شهر سلطانیه جای گرفتند. در زمان هجوم
مغولان به ایران، ارامنه نیز به همراه ایرانیان قتل عام شدند و تعداد آنها
رو به کاهش نهاد؛ ولی در اندک مدتی به علت آوردن اسرای جدید از
ارمنستان توسط مغولان، جامعه ارمنی در ایران بار دیگر رو به فزونی
گذاشت و در اواخر دوران حکومت مغولان، ارامنه جوامعی در شهرهای
تبریز، سلطانیه، مرند، مراغه، رشت، ری و غیره تشکیل دادند. در زمان
حکومت ایلخانان، بزرگ ترین تجمع ارامنه در پایتخت وقت ایران، شهر
سلطانیه بود که به فعالیت های صنعتی و تجاری اشتغال داشتند. لذا با
آغاز حکومت تیمور لنگ، اکثر ارمنیان ساکن سلطانیه به همراه آنهایی
که از قفقاز آورده شده بودند، به شمال افغانستان و مغولستان کوچانیده
شدند و بدین ترتیب سلطانیه به مرور از وجود ارامنه خالی شد. با تسلط
آقا قویونلوها و قره قویونلوها بر مناطقی از ایران و بروز جنگ های
طولانی، در مدت زمانی کوتاه ،کلیه جوامع ارمنی ساکن در مناطق
مرکزی و غربی ایران از هم پاشیدند. در اواخر قرن ۱۶ میلادی و آغاز
حکومت صفویان، ارامنه عمدتاً در آذربایجان متمرکز شدند و تعداد کمی
از آنها نیز در شهرهایی چون قزوین، اصفهان و ری به کار تجارت
مشغول شدند. در سال ۹۹۹ هجری قمری به موجب پیمان منعقده بین
شاه عباس و سلطان مراد سوم، خلیفه عثمانی، تبریز، غرب ایران و
ارمنستان، شکی، شیروان، گرجستان و قره باغ تحت سیطره عثمانی
درآمد. در سال ۱۰۱۳ هجری قمری، شاه عباس بخش اعظمی از
آذربایجان، ارمنستان و قره باغ را از عثمانیان باز پس گرفت؛ ولی به
محض اطلاع از حرکت سردار عثمانی از شیروان به سوی فارس، ساحل
جنوبی رودخانه ارس، عقب نشینی کرد و دستور داد ارمنیانی که در مسیر
حرکت سپاهیان عثمانی سکونت داشتند، به ایران کوچانده شوند. طبق
فرمان شاه عباس، ارامنه به اصفهان و شهرهایی چون رشت، قزوین،
شیراز، اراک، همدان، انزلی و کاشان برده شده و اسکان داده شدند. به
دستور شاه عباس تجار و صنعت گران ارمنی در جنوب اصفهان در
ساحل جنوبی رودخانه زاینده رود سکنا داده شدند و ارامنه ساکن در
نواحی روستایی اصفهان به کشاورزی، دامداری و باغداری اشتغال
یافتند. شاه عباس برای اینکه ارامنه را به سرزمین جدید وابسته کند، به
آنها اجازه داد تا با ساختن کلیساهای متعدد و برپایی خلیفه گری، امور
مذهبی و اجتماعی خاص خود را داشته باشند، پس از در گذشت شاه
عباس اوضاع ارامنه دگرگون شد و وضعیت آنها به وخامت گرایید! با
سقوط حکومت صفویان و شروع حکومت افغانها و پس از آن سلطنت
نادرشاه، ارامنه مجبور شدند تا به مناطق دیگر از جمله هندوستان و جاوه
مهاجرت کنند و جوامع جدیدی را در آنجا تشکیل دهند. در دوران قاجار،
تحول چشمگیری در اوضاع ارمنیان ایران حادث شد و به دنبال خدمات
آنان در دوران مشروطیت، ارامنه سرانجام حقوق یک شهروند ایرانی را
به دست آوردند در این دوره ارامنه بیشتر در تهران، اصفهان و تبریز
تمرکز یافته بودند. ۲۳

به طور کلی فعالیت های سیاسی و اجتماعی ارامنه در ایران را می توان
به سه دوره زمانی تقسیم کرد: دوره اول فعالیت های سیاسی اجتماعی
ارامنه در ایران به زمان شاه عباس صفوی باز می گردد. دوره دوم، از زمان
مشروطه و حضور ارامنه در نهضت مشروطه شروع می شود و تا زمان
پیروزی انقلاب ادامه می یابد. در این دوره ارامنه در تدوین قانون اساسی
که طبق آن به اقلیت ها حق شهروندی اعطا شد، به الگوبرداری از قانون
اساسی فرانسه و بلژیک نقش داشتند، پس از انقلاب، ارامنه سومین
دوره فعالیت های سیاسی ـ اجتماعی خود را تجربه می کنند و به جز دوره
اول مجلس شورای اسلامی در تمام دوره ها نماینده داشته اند و پس از
دوره پنجم نیز تعداد نمایندگان آنها به دو نفر افزایش یافته است.

تصمیم گیری در جامعه ارامنه ایران درباره مسائل مختلف این جامعه،
بر عهده شورای خلیفه گری ارامنه است که به عنوان عالی ترین مرجع
رسیدگی به امور مذهبی، وظیفه نظارت بر امور فرهنگی، اجتماعی،
خیریه، امدادی، ورزشی، هنری و سیاسی را بر عهده دارد. این شورا
دارای ۱۱ عضو است که به صورت غیر انتفاعی فعالیت می کنند. وظیفه
شورا اجرای مصوبات هیئت نمایندگان است که خود این هیئت توسط
آرای مستقیم جامعه ارامنه و برای یک دوره ۴ ساله برگزیده می شود و
تعداد آنها ۵۵ نفر است. این هیئت تصویب لوایح و قوانین جامعه ارامنه
را بر عهده دارد. اسقف اعظم در ساختار شورای خلیفه گری در رأس قرار
دارد و ارامنه در مواردی از قبیل ثبت ازدواج و طلاق، غسل تعمید،
مسائل قضایی و… به این شورا مراجعه می کنند. ارامنه همانند دیگر
اقلیت های مطرح در قانون اساسی از آزادی کاملی بر انجام امور دینی و
آموزش و پرورش برخوردارند و شمار زیاد کلیساها و مدارس آنها و مراکز
فرهنگی، چون باشگاه آرارات بر این امر دلالت دارد.

ارامنه ایران را گریگوریان نیز می نامند که این عنوان را از پیشوای
بزرگ مذهبی ارامنه «گره گوار» یا «گریگوار مقدس» گرفته اند. بجز
گریگوریان که اکثریت ارامنه ایران را تشکیل می دهند، هم اکنون پنج
فرقه دیگر نیز در ایران به سر می برند که از نظر اعتقادات و آداب و رسوم
مذهبی، اختلافات زیادی با هم دارند، فرق شش گانه ارامنه ایران
عبارت است از:

۱. ارامنه کاتولیک که مانند سایر کاتولیک های جهان تابع پاپ و
واتیکان هستند. بین ارامنه کاتولیک و گریگوریان سالیان درازی است
که اختلاف و کشمکش وجود دارد.

۲. ارامنه گریگوری که تابع گریگوار بوده و اکثریت ارامنه ایران را
تشکیل می دهند. گریگوار در سال ۳۰۱ میلادی کلیسای «اجمیچ
میازین» را بنا نهاد که نخستین عبادتگاه مسیحی در مشرق بود.

۳. ارامنه ارتدکس که بیشتر آنها در آذربایجان سکونت دارند و
مذهبشان چون سایر مسیحیان ارتدکس جهان است. در حال حاضر
تعداد این دسته از ارامنه بسیار ناچیز است.

۴. ارامنه شنبه دار که به جای روز یکشنبه روز شنبه را تعطیل می گیرند.
این عقیده را عده ای از کشیشان آمریکایی بنا نهادند و معتقد بودند که
چون حضرت مسیح روز شنبه را منع نکرده، لذا همان روز را تعطیل کرد.
در دوره شاه، شنبه دارها تشکیلات وسیعی داشتند که با پول
آمریکایی ها اداره می شد.

۵. ارامنه کرملیت که شعبه ای از کاتولیک ها هستند که نخستین گروه
کشیشان آنها در سال ۱۶۲۵ میلادی از جبل کرمل به ایران آمده و در
میان ارامنه به تبلیغ پرداختند. تعداد این فرقه ارامنه بسیار کم است و
کلیسای به خصوصی هم ندارند.

۶. ارامنه پروتستان که زاییده سازمان های مسیحی آمریکایی هستند
و به اعتقاد گروهی از ایرانیان، در زیر نام مذهب و رواج مسیحیت،
کارهای سیاسی و اطلاعاتی می کرده اند. چنان که محل کلیسای انجیلی
واقعی در خیابان قوام السلطنه، مرکز تشکیل لژهای فراماسونری
اسکاتلند و محل تجمع مقامات انگلیسی مقیم پایتخت بوده است. ۲۴

نخستین و بزرگ ترین عید ارامنه پس از گرویدن به مسیحیت، روز
تولد حضرت مسیح است و ارامنه پیش از میلاد مسیح نیز درست در
همین روز عید بزرگ ستایش آفتاب را جشن می گرفته اند. ارامنه روز تولد
مسیح را ششم ژانویه می دانند و سایر مسیحیان ۲۵ دسامبر. از دیگر
اعیاد ارامنه جشنی است که طی آن آتش روشن می کنند و نو عروسان و
تازه دامادها از روی آن می پرند. این مراسم در روز ۱۴ فوریه انجام
می شود. افزون برعید پاک، در بین ارامنه مراسمی نظیر عید قربان نیز
معمول است، به این صورت که کسانی که در طول سال نذری کرده اند، به
گوسفند نمک می خورانند و آن را ذبح کرده و بین مستمندان توزیع
می کنند. در هر سال پنج روز بین ارامنه روزه برقرار است. مراسم خاص
دیگری در میان ارامنه مرسوم است که آن را هاقورتوم (Haghortoom)
می نامند و به منظور تطهیر گناهکاران برگزار می کنند.۲۵ در کنار این
اعیاد و مراسم ارامنه شعائر یعنی هفتگانه ای را به جا می آورند و معتقدند
که به وسیله این شعائر به فیض نامرئی خداوندی نائل می شوند. این
شعائر هفتگانه عبارت است از غسل تعمید که در سال اول زندگی کودک
انجام می شود، تدهین (به معنی تایید یا مهر کردن) که بلافاصله پس از
غسل تعمید انجام می شود، توبه که معمولاً به شکل جمعی و در حین
آیین عشای ربانی صورت می گیرد، عشای ربانی که در حین مراسم روز
یکشنبه با تقدیس نان و شراب و تقسیم آن بین حاضران برگزار
می شود، انتصاب که آیین خاص افرادی است که پس از طی دوره آمادگی
به جرگه روحانیان در می آیند، ازدواج که مراسم آن توسط کشیش انجام
می شود و تدهین که امروزه فقط برای روحانیان ارمنی صورت