پاورپوینت کامل نظریه سیاسی اصاله المعنی ۲۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نظریه سیاسی اصاله المعنی ۲۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۲۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نظریه سیاسی اصاله المعنی ۲۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نظریه سیاسی اصاله المعنی ۲۹ اسلاید در PowerPoint :

۲

۱. نظریه سیاسی اصاله المعنی، بر اساس «ولایت» بنا می شود. ولایت
دارای دو حیثیت معنایی است: دوستی و سرپرستی که در معنای
استعاری قرب جمع می شود؛ یعنی معنای اصلی ولایت نوعی تعامل دو
طرفه و بیشتر است که به نزدیکی می انجامد؛ این نزدیکی در دوستی و
سرپرستی تجلی می یابد. از بعد معرفتی نیز یک بعد عام دارد و آن
ولایت یکی بر دیگری، در معنای آن است، پس ولایت را می توان در
یک بعد معرفتی، یعنی دلالت و در بعد کنشی، دوستی و سرپرستی و در
بعد هدفی و نتیجه ای، قرب و نزدیکی است.

۲. ولایت نوعی تعامل دو سویه معنایی است که شاید بتوان از آن به
عنوان امری میان ذهنی یا میان ذهنیتی در بعد معرفت شناسی نام برد
که بر اساس احساس و دوستی شکل می گیرد و نتیجه آن در سطح فردی
و اجتماعی، نوعی نزدیکی و قرب است، پس اگر مبنای سیاسی واقع
شود، به نوعی ساختار قدرتی و اقتداری اطلاق می شود که بر اساس
مشارکت عمومی افراد جامعه در سطح عام (به علت میان ذهنیتی آن،
همراه با احساس دوستی و محبت شکل می گیرد و موجب انسجام
اجتماعی (ملی و فراملی) خواهد شد.

۳. ولایت «دولت عشق» را در پی دارد که هم دولت است، چون
سرپرستی نیز در آن گنجانده شده است و هم دوستی و محبت است،
چون بعد دوم معنایی آن را تشکیل می دهد و هم مشارکت عمومی را
ایجاد خواهد کرد، چون بین الاذهانی است و هم جامعه را در سطح کلان
و خرد منسجم خواهد کرد. فضای ایجاد شده در اثر ولایت، فضای جامعه
فردی ـ اجتماعی است که تضادهای اجتماعی به کمترین حد خواهد
رسید و پارادوکس های موجود در جوامع امروز از بین خواهد رفت.

؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ موجود در جامعه امروز در باب دولت تبدیل به حکومت
می شود و استبداد در دموکراسی راه می یابد (استبداد اقلیت) یا دولت های
استبدادی که بر اساس دموکراسی بر سر کار می آیند؛ مثل هیتلر و بوش؛
به گونه ای که متفکران لیبرال مسلک، دموکراسی را به رأی دادن به
حکومت تعریف نمی کنند، بلکه آن را به نوعی رأی عدم اعتماد به دولت
می دانند (پوپر)؛ مثل ابطال پذیری در نظریه معرفتی آن. پس اذعان
می کنند که دموکراسی مقوله ای دم بریده، بی ادامه و ابتر است. این همه
بدین علت است که مشارکت عمومی بدون محبت، خشونت جمعی و
حکومتی را نتیجه خواهد داد.

۵. این محبت، خشونت های دولت مدرن(چه سوسیالیستی و چه
لیبرالیستی) را از بین خواهد برد و تضاد دولت ـ ملت نیز بر چیده خواهد
شد، چون محبت به عنوان یک فرا ساختار عمل می کند و تضادهای
واقعیت را بر می دارد (تضاد موجود در ساختار لحظه ای وجود خواهد
داشت که فرا ساختاری نباشد و تضاد بین واقعیت، زمانی وجود خواهد
داشت که حقیقتی وجود نداشته باشد). چون دولت مدرن بر اساس ذهن
بی احساس و سوژه بی قلب آفریده شده است و به همین دلیل
«تضادهای بسیار بد درون جامعه»، مثل فاصله طبقاتی و «جنگ های
بسیار و عمیق در برون جامعه»، به وجود آورده است.

۶. آنان که به دنبال معادل یابی برای دولت مدرن در اسلام بوده اند، به
نظریه «خلافت اسلامی» رسیده اند که با «اجماع مسلمین» بر سر کار
می آید و در آن تنها جانشینی مطرح است و این مکانیسم خلافتی نیز
سوژه ای است، چون بر اساس رایزنی ذهنی نخبگان شکل می گیرد؛
بدون دخالت احساس و محبت، و بر اساس مصلحت، چون خود به خود
بر اساس منافع فردی جمعی شکل خواهد گرفت که نتیجه آن استبداد
موروثی حکومتی خواهد بود؛ مانند آنچه در مرحله نخست در سقیفه رخ
داد و سپس حکومت خلفای راشدین به حکومت استبدادی معاویه و
بنی امیه تبدیل شد؛ ولی خلاقت امام علی(ع) نه بر اساس شورا یا
رایزنی، بلکه بر اساس هجوم مردم به او شکل گرفت که امروزه از آن به
پوپولیسم یاد می شود و آن هم پس از کشتن خلیفه سوم توسط همین
مردم که او نیز با شورای مصلحت گرا روی کار آمده بود.

۷. آنچه در این میان، معادل یابی می شود (بر اساس اصاله المعنی)
«نظریه سیاسی امامت» است که در مقابل نظریه خلافت قرار دارد.
امامت که از ماده «ام» گرفته شده است، به معنای مادر است، پس در این
نظریه سیاسی معنای محبت، به خوبی استشاق می شود و باز هم فلسفه
جمعی در کلمه امت تجلی می یابد؛ به عبارت دیگر، امام نقش مادری
جامعه را به عهده دارد و امت به عنوان جامعه مادری می شود، پس
فاصله ای بین امام و امت به وجود می آید و هر یکی بر دیگری دلالت
می کند، پس امام به دنبال محبت بخشیدن به جامعه و ایثار دوستی خود
به جامعه است. (مثل پخش نان در نیمه شب بین فقراء با دست خود
امام؛ نه به واسطه اصحاب و کارگزاران).

۸.