پاورپوینت کامل عدالت اقتصادی و اجتماعی در اسلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل عدالت اقتصادی و اجتماعی در اسلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل عدالت اقتصادی و اجتماعی در اسلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل عدالت اقتصادی و اجتماعی در اسلام ۴۲ اسلاید در PowerPoint :

۴

یکم. عدالت در اسلام ، در تمام زمینه ها ، به خصوص در بخش اجتماعی
و اقتصادی ، در ایده ئولوژی اسلامی ریشه دارد ، بلکه عدالت ، پایه ای از
پایه های آن است و در ارکان دیگران، تأثیر بسیاری دارد.

عدالت ، در همه مرحله های زندگی انسان ، چه فردی و چه جمعی ، در
قرآن کریم ، بازتابی از عدالت حاکم بر گیتی شمرده می شود.

گیتی ، در نگرش اسلامی بر پایه عدل و حق پایه گذاری شده است و
کسی که برای دین می کوشد و برای رستگاری می جوشد ، باید در
رفتارش عادل باشد و با آفرینش هماهنگ ، وگرنه او جسمی است غریب
و ناآشنا در جهان ، و طرد شده و ناکام که در فراموشی و بی توجهی
پیچیده می شود.

این نکته اساسی ، هم بر فرد و هم بر جامعه ، حاکم است.

شاید روشن ترین آیه ای که بر این ارتباط تأکید می کند ، آیه ای است که
در سوره «الرحمن» آمده است : «والسماء رفعها و وضع المیزان * ان
لاتطغوا فی المیزان * واقیموا الوزن بالقسط و لاتخسروا المیزان».
(الرحمان : ۷).

عدالت ، از برجسته ترین صفات ثبوتی ایزد است. از این رو ، در همه
گیتی نمود یافته است ، زیرا از نظر فلاسفه ، علت حد تام برای معلول
است و معلول ، حد ناقص برای علت.

افزون بر آن ، وصف قرآنی برای ایزد ، این است که او «قائم به قسط»
است و این یعنی عدل در گیتی ، همان مفهوم «قیام ایزد برای برپایی
قسط» است. این نکته ای است که به استنتاج های فلسفی و تحلیل های
عقلی نیازی ندارد.

در حقیقت ، این روشِ شایع ، متداوّل و برگزیده قرآن کریم است؛
یعنی ، قرآن ، نتیجه تربیتی حقایق و وقایع را مطرح می کند؛ نه این که
حدود حقایق را بیان کند و به تحلیل آنها بپردازد و نه این که تاریخ وقایع
و تفصیل آنها را شرح دهد.

خلاصه این که عدالت در گیتی ، نگرشی اسلامی و ثمره ایمان به
عدالت آفریننده است عدالت در گیتی ، یک قاعده ثابت را در زندگی
فردی و گروهی و اقتصادی ، سیاسی ، اجتماعی و … انسان بنیاد
می گذارد.

از جهت سوم ، پژوهنده اصول دین اسلام و اساس عقیده اسلامی ، به
روشنی می یابد که دلیل اصلی برای اثبات ضرورت فرستادن پیامبران و
استدلال بر ثبوت معاد و روز حساب ، همانا عدل الهی است. این نکته ای
است که اهمیت فراوان عدل را در اساس عقیده اسلامی نشان می دهد.
این امر نشان می دهد که از نظر تربیتی ، چه قدر در سلوک عمومی انسان
و به خصوص عدالت اجتماعی و اقتصادی تأثیر دارد و برای فرد و اجتماع
مهم است.

دوم. این معادله عمومی قرآن که تأکید می کند : «انسان ، همان
عمل اش است؛ «و أن لیس للإنسان إلا ما سعی» ، درباره عدالت نیز
جاری است؛ به گونه ای که وجود عدل ، مساوی با وجود ایمان است و
ایمان نیز یقینا ، بدون تلاش انسان برای تحقق عدالت ، وجودی
نخواهد داشت : «أرأیت الذی یکذب بالدین * فذالک الذی یدع الیتیم و
لایحض علی طعام المسکین» (ماعون ، ۱ ـ ۳) این نکته ، همان چیزی
است که حدیث نبوی از آن به شکل دیگری سخن گفته است : «ما آمن
باللّه والیوم الآخر من بات شبعانا و جاره جائع».

احکام اسلامی عدالت اجتماعی و اقتصادی را در دل عبادات و از
شروط صحت آن قرار می دهد؛ این نکته روشن می سازد که عدالت
اقتصادی و اجتماعی ، تنها دو حکم فرعی و دو واجب عادی نیستند ،
بلکه این دو بر اصول عقیده و ایمان ، بنیاد نهاده شده اند و از آنها جدا
نمی شوند و اسلام نیز ، بر وجود ایمانی که ثمره اش عدالت در زندگی
فردی و گروهی نیست ، صحه نمی گذارد.

از اینجاست که عدالت اقتصادی و اجتماعی ، در اسلام ، دو موضوعی
می شوند که عمیق و دائمی و گسترده اند ، زیرا آنها با سرشت مؤمن
آمیخته است و از گوهر وجودی او ، در امور فردی و گروهی ، سرچشمه
می گیرد.

سوم. اسلام هنگام سفارش به عدالت ، ابعاد آن را آن چنان روشن کرده
که نمی توان به آن بی توجه بود و آن را سست کرد.

نیز ضمانت های اجرایی خاصی را در نظر گرفته که گسترش و پیشرفت
آن را تا بی نهایت ممکن می سازد. این موضوع اهمیت فراوانی دارد.

پیوند میان مسئولیت فردی و مسئولیت اجتماعی برای تحقق عدالت ،
یکی از ابعادی است که در این باره ، در نظر گرفته شده است. فرد طبق
روایت «کلکم راع و کلکم مسئول عن رعیته» ، درباره سلامت اجتماع
مسئول است ، زیرا او به امر به معروف و نهی از منکر مکلف است و نیز
هر آنچه از مال ، نیرو ، تجربه و حتی تندرستی و توان بدنی دارد ، تنها
ثمره تلاش شخصی او نیست ، بلکه دیگران ، چه معاصران و چه آنان که
در گذشته بوده اند ، در تشکیل و ایجاد آنها شریک هستند. داستان او
داستان درختی است که ثمره می دهد. درست است که میوه را شاخه ای از
آن درخت می رویاند؛ ولی آن درخت با همه شاخه ها و برگ ها و
ریشه هایش در میوه دادن شریک اند از هوا ، خورشید ، آب ، زمین و … و
دیگر عوامل طبیعی و از تلاش های گوناگون بشری استفاده می کنند.

در یک کلمه ، فرد بر آنچه دارد امین است و در برابر جامعه ، بلکه در
برابر گذشته و آینده ، باید پاسخ بدهد.

این نوع نگاه ، تأکید می کند که فرد حق ندارد آنچه نزد او است ، احتکار
کند یا تلف کند یا مهمل و بدون استفاده بگذارد و (نیز تأکید می کند که)
برای او جایز نیست که به خود بدی برساند و خود را اذیت کند؛ چه رسد به
این که خودکشی کند! این مطالب و مانند آن ، به یقین ظلم یا کوتاهی در
حق مردم است.

این تحلیل ، به واژه «استخلاف» که در قرآن آمده است و این که اموال
ما امانت هستند ، روشنی می بخشد (و معنا و مفهوم آن را کاملاً آشکار
می کند) : «و انفقوا ممّا جعلکم مستخلفین فیه». (حدید ، ۷)

در مقابل مسئولیت فرد نسبت به سلامت جامعه ، مسئولیت گروه
انسان ها نسبت به فرد قرار دارد. احادیث و فتوای فقیهان ، همه افراد
جامعه را نسبت به مردن فردی گرسنه ، مسئول می داند! حقیقت این
است که این مسئولیت ، نسبت به هر گونه مردنی و هر نوع ضرر و آزار و
بدی ای به فرد هست. در حدیث آمده است : «إن أهل القریه یبرؤون من
ذمه اللّه و رسوله» ، زیرا آنان ، آن هنگام که مسئولیت خود را در برابر آن
فرد انجام ندادند ، در امانت الهی خیانت کردند و پیمان الهی را شکستند.

آنچه درباره اهل روستا گفته شد ، درباره اهل شهر هم صادق است ،
بلکه مربوط به اهل یک کشور نیز هست ، بلکه درباره همه
سرزمین هایی که مسلمانان که امت واحد هستند ـ در آن پراکنده اند ،
جاری است.

بر من مسلمان واجب است که از روی دل تنگی و دل واپسی از اوضاع
مسلمانان ، بارها از خود بپرسم : «آیا من شب را سیر بخوابم؛ در حالی که
در اطراف من ، شکم های گرسنه و جگرهای تشنه هست؟ … شاید که در
حجاز یا در یمامه ، کسی باشد که امید خوردن تکه نانی را هم ندارد و به
لقمه ای وعده هم داده نشده است!»