پاورپوینت کامل نقد فیلم، تهمینه میلانی ; آتش بس، فمنیسم یا ایدئولوژی پنهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نقد فیلم، تهمینه میلانی ; آتش بس، فمنیسم یا ایدئولوژی پنهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نقد فیلم، تهمینه میلانی ; آتش بس، فمنیسم یا ایدئولوژی پنهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نقد فیلم، تهمینه میلانی ; آتش بس، فمنیسم یا ایدئولوژی پنهان ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۲۹

فیلم آتش بس، از دیدگاه های مختلف قابل تحلیل است و پیش از هر
چیز، به عنوان یک فیلم سینمایی، تحت مباحث ساختاری می گنجد و
می توان میزان موفقیت فیلمساز را در اجرای فرمی که برگزیده و
قرادادهایی که بنا نهاده بررسی کرد. از زاویه روابط بینامتنی نیز فیلم
آتش بس، با دیگر آثار کارگردان، یعنی فیلم هایی چون دو زن، نیمه
پنهان، زن زیادی و واکنش پنجم قابل بررسی است. از سوی دیگر، فیلم
حاضر، دارای ژرف ساختی روانشناسانه است که از کار لوچیاکا پاکیونه،
نویسنده کتاب «شفای کودک درون» (یا کودک شب های درون) تأثیر
گرفته است. پس طبیعتا می توان پیروزی نویسنده را از این دیدگاه
بررسی کرد.

هم چنین می توان نسبت فیلم تهمینه میلانی را با گرایش
فمنیسمی اش سنجید. به ظاهر آتش بس به عنوان آتش بسی در دفاع
فمنیسمی از زن و رویکردی به روابط عقلانی بین زن و مرد، در مسیر
اعتلای خانواده و نه گسست و فروپاشی رقابت آلود جنسی، معرفی شده
است و آن را گامی در اعتدال بخشی و رهایی از دگم های زنانه فیلساز
دانسته اند. در پایان، فیلم مدعی است که اثری آموزشی برای بالا بردن
سطح فکر افراد جامعه است.

از نظر ساختاری، فیلم آتش بس، کاری به ظاهر مدرن است. اما
موشکافی درونه فیلم نشان می دهد که در پس آن، ساختارهای
فیلم های آموزشی ایدئولوژیک دوران استالین، فیلم های دوران انقلاب
فرهنگی چین، گروه چهار نفره و آثار آموزشی انقلاب های چپ خفته
است و این بار در خدمت شعارهای لیبرالیستی، مدرن و پر ایدئولوژی
پنهان فیلم درآمده است.

ویژگی این ساختار، رها کردن گریبان روایت از ظرایف
شخصیت پردازی و داستان گویی کلاسیک، رهایی از کشمکش ها،
تعلیق و پردازش عمیق روابط و مناسبات جزئی است؛ البته لیستم های
غیر روایی در سینمای مدرن نیز، با استفاده از فاصله گذاری و ایده های
پسادراماتیک، خویش را از قید و بند روش قدیمی داستان سرایی
رهانیده اند و افق های جدیدی را در روایت غیر کلاسیک تجربه کرده اند؛
اما مشخصه سینمای تبلیغی بلوک شرق، با آثار هنری مدرن یا پست
مدرن، و سطحی نگری و ساده انگاری تبلیغی آن است. در واقع، تنها در
این فرم یک یا چند ایده تبلیغی بر بستر ایدئولوژی مورد دفاع دارید و با
گزینش موضع یک دانای کل و صدای همه چیز دان، قطعی و یقین آلوده
می کوشید. با خطابه، سخنرانی های یک طرفه، مونولوگ ذهنی،
تأکیدهای تصویری، صحنه چینی سرد است در خدمت تبلیغ، و انواع
شگردها و ساختارهای ساده انگارانه و یک جانبه ما را نسبت به
احکام تان قانع سازند؛ ما را هدایت کنید؛ به ما آموزش بدهید و ما را به راه
آورید آتش بس درست چنین اثری است. از این نظر، شیوه کار خانم
میلانی را به فیلمفارسی شبیه دانسته اند. عده ای این شباهت را چون
دلیلی برای ابتذال ساختاری فیلم های تبلیغی ایدئولوژیکی ساده انگار
فیم میلانی ذکر کرده اند و عده ای هم آن را یک هوشمندی نیت دار، در
خدمت انتخاب آگاهانه و ارادی ساختن گونه فیلم های تأثیر گذار
آموزشی برای ارتقای آگاهی مخاطبان ارزیابی کرده اند. به عقیده من،
هر چند شباهتی میان آثار خانم میلانی با ساختارهای فیلمفارسی پیش
از انقلاب وجود دارد؛ ولی فیلمسفارسی دارای عناصر سرگرم کننده و
روایت های عاطفی ویژه خود بود و فیلمی چون آتش بس، هرگز به آن
گرما و تأثیر خوبی که اکشن، زد و خورد، بزن و بکوب، ساز و ضرب،
درس های اخلاقی و پایان خوش را چنان با هم می آمیخت که اشک به
چشمان تماشاگر ساده لوح می آورد، دست نیافته است. و از این نظر،
گاهی عقب تر از نمونه های لذت انگیز فیلمفارسی سرهم بندی شده، قرار
دارد. تهمینه میلانی بی تردید تحت تأثیر شخصیت پردازی یکسویه و
کشمکش های ملو دراماتیک با پس زمینه ای اجتماعی است؛ لیکن
خامه دستی او در همه این زمینه ها، کاملاً قابل اشاره است نابه جا بودن
رفتار آدم ها، غیر منطقی بودن شخصیت ها، کسب و کار، منش اخلاقی و
باورها و نیز تناقض آمیز بودن موقعیت و منشأ طبقاتی و فرهنگ
قهرمان های فیلم، نکته ای نیست که از چشم ها پنهان بماند.

نکته دیگری که میلانی به سبک خود افزوده، حالت آموزشی است؛
چیزی که در برنامه های تلویزیونی برای زوج های جوان، با حضور
روانشناسان مبرز، بسیار جذاب تر از آنچه در آتش بس وجود دارد، سر و
سامان می یابد؛ برای مثال این مسئله در برنامه هزار راه نرفته جذاب تر
به نمایش در آمده است؛ علاوه بر آنکه در این گونه برنامه های
تلویزیونی، کارشناس روانشناسی، آدمی عالم و واقعی، و نه آتیلا پسیانی
است که نقش او مضحکه یک روانشناس واقعی است، زیرا روانشناس
ماهر، پیش از هر چیز، نسبت به واژه خود موضعی جانبدارانه دارد و میان
جنس مرد و زن فرقی قائل نیست؛ اما آتیلا پسیانی در نقش روانشناس،
برابر مرد موضعی کاملاً محکوم کننده و برابر زن، حالتی تأیید گر دارد و
تنها از شیرین کاری های قهرمان زن تعجب می کند؛ شیرین کاری هایی
که در نقاط مختلف فیلم، کاملاً قابل محکوم کردن و نفی است! در
ویژه نامه های تبلیغی آتش بس آمده است:

«لوچیا کاپاکیونه» از نویسندگان و روان شناسان معروف آمریکایی است که هم
روانشناسی را در دانشگاه های معتبر آمریکا تدریس می کند و هم به کار روان
درمانی می پردازد. وی در هالیورد مشاور والت دیسنی بوده است. مهم ترین کتاب
او شفای کودک درون است که به زبان های مختلف دنیا ترجمه شده و در ایران نیز
«گیتی خوشدل» آن را به فارسی برگردانده است. میلانی می گوید: چندی پیش در
سفری که به خارج کشور داشت، هنرمندی موضوع این فیلم را نه به صورتی که در
فیلم وجود دارد، برای او مطرح می کند و به او می گوید. فکر می کند که این موضوع،
سوژه خوبی برای زوج های جوان باشد. میلانی پس از این، از طریق همین
هنرمند، با زنی ایتالیایی با نام کاپاکیونه آشنا می شود که کتابی با عنوان کودک
شب های درون نوشته و میلانی تصمیم می گیرد، بر اساس این کتاب، فیلمی با
موضوع طنز بسازد.

به اعتقاد میلانی، در آتش بس، این موضوع فیلم بود که به او نشان داد، قالب
فیلم باید چگونه باشد؛ مانند فیلم دیگه چه خبر؟ که درباره سنت و مدرنیته
بود. میلانی می گوید: «در فیلم آتش بس، صرفا قصد خنداندن تماشاگر را
نداریم و هدف ما پول درآوردن و بیزنس نیست، بلکه بالا بردن سطح فکر
افراد جامعه است».

حال آیا آتش بس، اثری است که سطوح فکر افراد جامعه را بالا می برد؟

در حقیقت نقد فیلم را از همین آخرین جمله کارگردان درباره فیلم
می آغازیم. آتش بس چه می گوید که طرز فکر افراد جامعه باید با آن بالا
برود؟ این ارتقای فکر، به چه صورت و به وسیله چه نیروی بالا برنده ای تحقق
می یابد؟ به وسیله فیلمنامه و حرف هایی که از زبان شخصیت بیرون می آید یا
با قدرت تأثیر یک اثر هنری و ساختار مستحکم و مؤثر، و فرم خاص آن؟ آیا
اساسا فیل