پاورپوینت کامل «انسجام اسلامی» چالش های فراروی ۷۵ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «انسجام اسلامی» چالش های فراروی ۷۵ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۵ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «انسجام اسلامی» چالش های فراروی ۷۵ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل «انسجام اسلامی» چالش های فراروی ۷۵ اسلاید در PowerPoint :

۵

مقدمه

مقام معظم رهبری در پیام نوروزی خود در آغاز سال ۸۶، این
سال را سال «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» نامگذاری کردند و در واقع، از یک سو
شخصیت های داخلی و عمومی ملت ایران را به وحدت بیشتر دعوت کردند و از سوی دیگر
همه رهبران، سیاستمداران و متفکران جهان اسلام را به انسجام بیشتر فراخواندند.

معظم له همچنین در بیانات خویش در سالروز بعثت نبی مکرم
اسلام(ص)، ضمن یاد آوری شعار کلیدی «اتحاد ملی و انسجام اسلامی» به این امر
اشاره کردند که امروز دنیای اسلام مجروح است و مفسدانی که با همه مسلمانان و با
اصل امت اسلامی دشمن اند، با تشدید اختلافات قومی و فرقه ای، نظیر «شیعه و سنی»
و «عرب و عجم»، در صددند بخش های مختلف جهان اسلام را مقابل یکدیگر قرار دهند و
متأسفانه برخی در این دام خطرناک می افتند.

در حال حاضر، دشمنان اسلام با ترویج فرقه گرایی و تعصب های
ناشی از آن می کوشند جهان اسلام را از پویایی، تحول و پیشرفت بازدارند و با
استفاده از تمامی امکانات تبلیغی و رسانه ای خود، به ایجاد تنش و تفرقه میان
کشورهای اسلامی مبادرت می کنند که بارزترین آن، سیاست اخیر واشنگتن در کمک
تسلیحاتی به برخی کشورهای عربی برای طرح به اصطلاح «مقابله با تهدید ایران»
است.

گزارش حاضر، چالش های فرا روی بحث «انسجام اسلامی» را در
ابعاد مختلف بررسی و مطالعه می کند.

بخش نخست. چالش های سیاسی

چالش های سیاسی عمده فراروی بحث انسجام اسلامی را می تواند
به چهار دسته کلی تقسیم کرد:

الف. چالش های عربی ـ عربی

ب. اختلافات ترکیه و برخی کشورهای عربی

ج. چالش های عربی ـ ایرانی

د. ارتباط ضعیف کشورهای اسلامی خاورمیانه با کشورهای اسلامی
جنوب شرق آسیا

در ادامه به اختصار، به هر یک از این چالش های پرداخته
می شود :

الف. چالش های عربی ـ عربی

مواردی که در این حوزه قابل طرح است و به طور مشخصی موجب
اختلافات در بدنه جهان اسلام شده، عبارت است از:

۱. مسئله عراق

پس از اشغال عراق، به خصوص پس از روی کار آمدن دولت شیعی
نوری المالکی در این کشور، برخی کشورهای عربی مواضع متفاوتی از خود بروز دادند؛
برای مثال عربستان، با هدف افزایش نفوذ خویش در این کشور و گسترش وهابی گری، به
حمایت گسترده از گروه های سلفی و تندرو نظیر ارتش اسلامی، ارتش محمد، انصار
الله، ارتش عمر و ارتش مجاهدین روی آورد و همین امر موجب اختلاف میان سران این
کشورها با دولت عراق گردید.

دولتمردان عراقی به درستی عربستان را یکی از پایه های اصلی
بی ثباتی در عراق قلمداد کردند. نکته مهمی که باید بدان توجه کرد این است که
امریکا در حال حاضر، در پی خروج آبرومندانه از عراق است و در این چار چوب، به
عربستان که با ایران و عراق اختلاف نظر دارد، میدان می دهد تا از تسلط کامل
ایران بر عراق، در صورت خروج امریکا جلوگیری کند.

در این میان، اتهامی که برخی کشورهای عربی،نظیر مصر، اردن و
عراق به ایران وارد آورند، تلاش برای بی ثباتی در عراق است. آنان دولت جدید
عراق را دست نشانده ایران می دانند. این امر به ایجاد اختلافات بین دولتمردان
عراقی و سران این کشورها منجر گردید.

نکته قابل توجه دیگر در بحث عراق این است که برخی کشورهای
عربی ـ اسلامی، نظیر بحرین، با پناه دادن بعثی های سابق عراق، درواقع به طور
جدی، به مخالفت با دولت فعلی عراق مشغول اند.(شبکه خبر، ۵/۵/۸۶) نتیجه این امر،
تشدید اختلافات میان عراق، به عنوان گوشه مهمی از جهان اسلام، با برخی کشورهای
عربی ـ اسلامی دیگر است.

۲. درگیری های داخلی فلسطین

درگیری میان دو گروه فلسطینی فتح و حماس را که با حمایت های
صریح مالی و دیپلماتیک اسرائیل و امریکا از فتح همراه بود، می توان به عنوان
عامل اختلاف و عدم انسجام در بخشی از جهان اسلام دانست. در واقع گروه های
فلسطینی، در نتیجه برنامه دقیق صهیونیست ها و وجود حس قدرت طلبی و تمامیت خواهی
در بین برخی رهبران این گروه ها، ناخواسته از دشمن اصلی خویش، یعنی اسرائیل که
دشمن همه جهان اسلام است، چشم پوشیده، به مناقشه میان خود پرداختند.

تأثیر این درگیری را بر تضعیف انسجام اسلامی می توان از
منظر دیگری نیز تبیین کرد؛ بدین صورت که با تشدید این درگیری ها، برخی کشورهای
اسلامی از فتح و برخی از حماس حمایت مادی ـ معنوی کردند و در نتیجه این موضوع
موجب اختلاف شدید میان کشورهای حامی این دو گروه گردید. رقابت میان برخی
کشورهای مهم اسلامی، نظیر مصر و عربستان برای میانجی گری و ایفای نقش ریش سفیدی
بین گروه های فلسطینی نیز عاملی در جهت تضعیف انسجام اسلامی است.

۳. مناقشات سیاسی سوریه و برخی کشورهای عربی

در این رابطه می توان، به اختلاف شدید میان سوریه و لبنان
(به عنوان دو کشور عربی ـ اسلامی)، بر سر مسئله قتل رفیق حریری و حمایت سوریه
از حزب الله لبنان اشاره کرد. همچنین موضوع سرسختانه سوریه نسبت به تجاوزات
اسرائیل منشاء اختلاف میان سران این کشور با برخی کشورهای دیگر عربی ـ اسلامی،
نظیر عربستان، اردن و… است. اتحاد راهبردی سوریه با ایران نیز عاملی مؤثر در
تشدید اختلافات این کشور با دیگر کشورهای عربی ـ اسلامی، نظیر عربستان، مصر و
اردن (که مخالف قوت گرفتن و افزایش نفوذ منطقه ای جمهوری اسلامی ایران هستند)
است. روابط مخفیانه و بعضاً علنی برخی کشورهای اسلامی با اسرائیل که با مخالفت
سوریه و برخی گروه های فلسطینی مواجه است، در تشدید این اختلافات مؤثر است.

۴. مناقشات مرزی

مناقشاتی که میان برخی کشورهای عربی ـ اسلامی، نظیر عربستان
و اردن، عربستان و کویت، کویت و عراق و… بر سر حدود مرزها و منابع طبیعی
موجود در نواحی مشترک وجود دارد، عاملی در جهت تضعیف وحدت و انسجام اسلامی به
حساب می آید. لازم به ذکر است که هر چند این موضوع در حال حاضر، موجب مناقشه
جدی و عمیقی میان کشورهای مذکور نشده است؛ ولی قابلیت به فعلیت رسیدن و عمیق
شدن اختلافات میان این کشورها وجود دارد.

ب. اختلافات ترکیه و برخی کشورهای عربی

در این رابطه می توان به مسائلی چون اختلافات میان ترکیه و
عراق بر سر مسئله کردها و شمال عراق و نیز مناقشات میان ترکیه و سوریه بر سر
مسئله آب و موضوع کردها اشاره کرد. در ماه های اخیر، دولت ترکیه بارها به خاک
عراق، به دلیل آنچه «مقابله با اکراد مخالف دولت ترکیه» نامیده، حمله و بمباران
کرده است و به مناطقی از شمال عراق نیرو گسیل داشته و تجاوز کرده است؛ در نتیجه
این موضوع موجب اختلاف شدید میان دو کشور اسلامی ترکیه و عراق شده است. همچنین
دولت ترکیه اختلاف دیرینه ای بر سر مسئله آب با کشور سوریه دارد و دو کشور،
یکدیگر را به استفاده غیرقانونی و غیر عادلانه از منابع آبی فرات (که
سرچشمه های آن در ترکیه وجود دارد) متهم می کنند.

لازم به ذکر است که مسئله آب به عنوان حربه ای سیاسی در دست
دولت ترکیه علیه سوریه است که هرگاه سوریه حمایت های خویش را از اکراد پ.ک.ک
علنی و تشدید می کند، ترکیه نیز با استفاده از این اهرم، بر سوریه فشار وارد
می آورد.

ج. چالش های عربی ـ ایرانی

به طور قطع می توان گفت، مهم ترین عامل اختلاف و انشقاق در
سطح جهان اسلام، موضوع چالش های بین برخی کشورهای عرب و جمهوری اسلامی ایران
است. اهم این چالش ها عبارت است از :

۱. مسئله هلال شیعی

بیشتر کشورهای عرب، جمهوری اسلامی ایران را به تلاش برای
شیعه کردن مناطق سنی جهان اسلام و گسترش شیعی گری در منطقه متهم می کنند.
مهم ترین این مواضع، سخنان ملک عبدالله، پادشاه اردن، در دسامبر سال ۲۰۰۴ بود.
وی طی سخنانی، شکل گیری «هلال شیعی» را به عنوان خطری که خاورمیانه را تهدید
می کند، مطرح کرد. بر این اساس، این هلال از ایران شروع شده، تا علوی های سوریه
امتداد می یابد و به حزب الله لبنان می پیوندد. نکته قابل تأمل و مهم این است
که اندکی پس از این موضع گیری، حسنی مبارک رئیس جمهور مصر نیز اعلام کرد:
«شیعیان عراق و لبنان، پیوندشان با ایران، قوی تر از وابستگی شان به کشورهای
خودشان است». (سایت مکتوب، ۱۶/۱۲/۸۵)

در مجموع می توان گفت که طرح این بحث از سوی کشورهای مهم
عرب جهان اسلام، نظیر مصر، اردن و عربستان علیه جمهوری اسلامی، از عوامل مهم
انگیزش مناقشه میان کشورهای جهان اسلام است.

۲. مسئله عراق

بحران عراق همان گونه که پیش تر اشاره شد، نه تنها موجب
بروز برخی اختلافات میان عراق و برخی کشورهای عربی شد، بلکه مایه اختلافات شدید
بین دو کشور مهم اسلامی، یعنی عربستان و ایران شده است؛ به تعبیر دقیق تر،
قدرت گیری شیعیان در این کشور که محصول طبیعی رهایی مردم عراق از قید دیکتاتوری
صدام بود و با توجه به اکثریت ۶۰ درصدی شیعیان در این کشور، موضوعی کاملاً
منطقی است، موجب احساس خطر برخی کشورهای عربی، به خصوص عربستان از گسترش نفوذ
شیعیان در کل منطقه و در نتیجه افزایش عمق استراتژیک جمهوری اسلامی گردید.

به همین واسطه، دولت عربستان حمایت های مادی و معنوی وسیعی
را از گروه های وهابی، سلفی و تندرو در عراق، با هدف مقابله با گسترش قدرت
شیعیان و ایران در این کشور آغاز کرد. در کنار این امر، برخی کشورهای دیگر عربی
نظیر کویت، اردن و مصر نیز هر از چند گاهی، جمهوری اسلامی را به تلاش برای
تشدید نا آرامی ها و بی ثباتی در عراق و همچنین همدستی با اشغالگران عراق متهم
کرده، نسبت به گسترش نفوذ ایران در این کشور هشدار می دهند. مجموع این وقایع،
عاملی مؤثر در تشدید شکاف میان ایران (به عنوان یکی از مهم ترین کشورهای جهان
اسلام) و این کشورهای اسلامی شده است.

۳. مسئله هسته ای ایران

بزرگنمایی و خطرناک جلوه دادن فعالیت های هسته ای جمهوری
اسلامی، از سوی برخی مسئولان و رسانه های کشورهای عرب منطقه (به خصوص کشورهای
عضو شورای همکاری خلیج فارس)، از جمله موارد تضعیف کننده «انسجام اسلامی» به
حساب می آید؛ در حالی که سیاستمداران این کشورها طی سخنرانی های خود بر حق مسلم
و منطقی جمهوری اسلامی در استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای تأکید ورزیده اند
و حتی خود نیز برای به دست آوردن این تکنولوژی ابراز تمایل شدید کرده اند،
بعضاً در برخی برهه ها، با وارد آوردن اتهامات و طرح مسائلی نظیر ایمن نبودن
تأسیسات هسته ای بوشهر و امکان نشست مواد رادیو اکتیو و آلودگی کشورهای عرب
حوزه خلیج فارس به واسطه آن و تلاش ایران برای به دست آوردن بمب هسته ای و
گسترش سلطه در منطقه، به مخالفت با فعالیت های هسته ای ایران پرداخته اند.

لازم ذکر است که تبلیغات هدفمند رسانه های غربی و مواضع
مسئولان و سیاستمداران غرب نیز در گسترش نگاه منفی عرب ها نسبت به مسئله
هسته ای جمهوری اسلامی بی تأثیر نبوده است. نمونه این امر را در اظهارات وزیر
امور خارجه امارات، درباره برنامه هسته ای ایران می توان مشاهده کرد. وی در
مصاحبه ای گفته است که برای عرب ها، حمله به ایران، از هسته ای شدن آن بسیار
مهم تر است. (واحد مرکزی خبر صدا و سیما، ۳/۴/۸۶).

۴. جزایر سه گانه ایرانی

موضوع جزایر سه گانه ایرانی تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی،
هر از چند گاهی دستمایه مواضع غیر منطقی دولت های عرب، به خصوص کشور امارات
متحده عربی قرار می گیرد. آخرین موضع گیری در این رابطه، بیانیه مشترک وزرای
خارجه و دفاع کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، در ۱۴ تیر ماه امسال است که
طی آن، حمایت خود را از ادعاهای امارات متحده عربی درباره جزایر سه گانه ابراز
داشتند. (روزنامه کیهان، ۱۸/۴/۸۶).

با بررسی سیر مواضع عرب ها در رابطه با این جزایر، به وضوح
می توان