پاورپوینت کامل حوزه و دانشگاه و چالش های وحدت ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حوزه و دانشگاه و چالش های وحدت ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حوزه و دانشگاه و چالش های وحدت ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حوزه و دانشگاه و چالش های وحدت ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۸

مقدمه

امام راحل (ره) با آگاهی از تلاش دشمنان نظام برای
تفرقه افکنی و به منظور تحقق شعار «نه شرقی- نه غربی»، تقویت ظرفیت قدرت نرم
جمهوری اسلامی ایران و تأکید بر لزوم آشنایی روحانیون با فناوری های نوین؛ روز
شهادت آیت الله دکتر محمد مفتح، به تاریخ ۲۷ آذرماه را روز وحدت حوزه و دانشگاه
نامیدند که به عنوان دو نهاد علمی کشور، می توانند نقش موءثری را در گسترش جنبش
نرم افزاری به عهده گیرند به طوری که وحدت این دو می تواند تضمین کننده توسعه
ایران اسلامی، بر اساس آموزه های رهبر معظم انقلاب و اهداف سند توسعه چشم انداز
بیست ساله کشور باشد.

جمهوری اسلامی ایران به منظور افزایش بهینه سازی ظرفیت ها،
نیازمند نوعی وحدت و هماهنگی میان دستگاه هاست که تحقق این امر نیز مستلزم
ریشه یابی دقیق آسیب هاست.

این مقاله با نگاهی به رویکردهای مختلف در مورد وحدت حوزه و
دانشگاه، ضمن بررسی آسیب ها و تهدیدات موجود در مسیر این وحدت، یک سری
راه کارها را به کارگزاران نظام و متولیان امور فرهنگی و آموزشی کشور توصیه
می نماید.

۱- رویکردهای مختلف به وحدت حوزه و دانشگاه

در مورد وحدت حوزه و دانشگاه می توان از رویکردهای مختلف
نام برد.(۱) این رویکردها هرکدام یک موضوع اصلی را مبنای تحقق وحدت حوزه و
دانشگاه می دانند که عبارتند از:

۱-۱- وحدت مبتنی بر تقسیم کار

بر اساس این دیدگاه حوزه ها و روحانیان باید نقش ارزش گذاری
و جهت دهی را دارا باشند و دانشگاه ها در ذیل این ارزش های غایی و با عنایت به
این جهت گیری های کلی، به فعالیت های شناختی و علمی بپردازند. البته در حوزه،
استنباط اهداف باید متناسب با شرایط زمانی – مکانی و با توجه به تحول متدلوژیک
در شیوه استنباط باشد. از سوی دیگر، علوم مختلف، اعم از طبیعی و انسانی، بر یک
سری مفروضات ارزشی، ایدئولوژیک و هنجاری انسان شناختی ابتنا دارند که خواه
ناخواه اگر قرار باشد به دنبال علوم دیگری باشیم، حوزه می تواند علاوه بر
فضاسازی های روانی و تأثیر غیرمستقیم ارزشی و ایدئولوژیک بر عالمان علوم طبیعی،
در شفاف کردن برخی از مبانی غیرتجربی علوم مختلف نیز نقش داشته باشد.

۱-۲- وحدت بر مبنای ایدئولوژی

در این رویکرد دو تعبیر قابل شناسایی است:

الف) دلیل عمده جدایی دانشگاه از حوزه این است که بنیان
علوم دانشگاهی بر پایه ایدئولوژی غیر اسلامی است؛ حال آن که علوم حوزوی مبتنی
بر تفکر و ایدئولوژی اسلامی است. باید هر دو نهاد، اسلام را مبنای نگرش و
جهت گیری اصلی در تمام رشته های علمی و دینی قرار دهند و واقع نمایی علوم بشری
را از این ناحیه محک بزنند. بر پایه این نظریه، تسلط متون دینی اسلام بر تمام
جوانب علوم و حیات بشری، پیش فرض اصلی وحدت حوزه و دانشگاه است.

ب) مطابق تعبیر دوم، هدف های متفاوت این دو نهاد علمی، عامل
اصلی عدم وحدت است. علمی که تسلط بر جهان و ازدیاد قدرت مادی را هدف نهایی خود
می داند و علمی که هدفش دستیابی به حقیقت هستی است و در سیر اعتلاجویی،
کمال جویی و ارتقا به قرب الهی به کمک انسان می آید، این دو هدف هیچ قرابت و
نسبتی نمی توانند با یکدیگر داشته باشند. لذا برای وحدت باید بر این شکاف
ایدئولوژیک تمرکز شود.

۱-۳- وحدت ساختاری

این دیدگاه، حوزه و دانشگاه را دو نهاد عمده جامعه اسلامی
می داند که همانند تمام نهادهای اجتماعی دیگر، دارای اهداف، ساختار، کارکرد و
برنامه های مخصوص به خود است؛ اما به دلیل اهمیت و تأثیر بنیادین این دو نهاد،
لازم است بین آن دو وحدت و ادغام سازمانی برقرار شود تا هر یک به تقویت حرکت
دیگری کمک کند.

بر اساس این رویکرد، رسالت حوزه در کنار اخلاق و اعتقادات،
تربیت فقیهان جامع الشرایط است و چون شأن فقها این نیست که موضوع شناسی کنند،
لذا دانشگاه باید موضوع شناس تربیت کند و حوزه عهده دار استنباط احکام این
موضوع ها باشد.

۱-۴- وحدت بر مبنای روش شناختی

بر اساس این رویکرد که نوعی نگاه قدیمی تلقی می شود، مبنای
اصلی دوری حوزه و دانشگاه بر اساس ملاک های روش شناختی آنها قرار دارد. معتقدان
به این رویکرد حوزه ها را معرف رویکردهای جزم اندیشانه و محدودیت در جست وجو و
تحقیق و دانشگاه ها را معرف آزادمنشی، نقدپذیری و… می دانند. این دیدگاه، در
مجموع روش شناسی واحد را رافع اختلافات می داند.

به نظر می رسد از مجموع موارد فوق رویکرد مبتنی بر
تقسیم کار بیشترین تناسب را با بحث وحدت حوزه و دانشگاه داشته باشد و در بقیه
موارد به نوعی عدم جامع نگری و کاربردی بودن ملاحظه می شود.

۲- آسیب ها و تهدیدات موجود در مسیر وحدت حوزه و دانشگاه

برای آسیب شناسی وحدت حوزه و دانشگاه، ابتدا بایستی اهداف
اولیه مشخص گردد تا بتوانیم تعیین نماییم چه میزان توانسته ایم به آنها دست
یابیم.

در این راستا در مسیر تحقق وحدت حوزه و دانشگاه موانع و
تهدیدات متعددی وجود دارد که بعضی از مصادیق آن عبارتند از:

۲-۱- جنگ روانی دشمن برای ایجاد اختلاف و حس بدبینی نسبت به
قشر روحانی

یکی از آسیب ها و تهدیدات جدی در مسیر وحدت حوزه و دانشگاه،
تلاش دشمنان برای ایجاد شکاف و حس بی اعتمادی میان مردم و قشر روحانیت است. به
عبارتی از آنجا که مبنای هر اتحاد و هم فکری میان دو قشر دانشگاهی و حوزوی،
احترام و اعتماد متقابل است، لذا دشمنان با شناخت از این عامل اصلی تلاش خود را
برای ضربه زدن به آن متمرکز کرده اند. رصد رسانه های بیگانه نشان می دهد که یکی
از اولویت های اصلی آنها، ضربه زدن و بدنام نمودن قشر روحانی است. این جریان از
ابتدای پیروزی انقلاب تا زمان کنونی وجود داشته است. حضرت امام(ره) با شناخت از
این تهدید فرموده اند: «حالا که می بینید یک تحولی پیدا شده است، دانشگاهی
متمایل شده است به روحانی، روحانی متمایل شده است به دانشگاهی، با هم هستند و
می خواهند با هم کشور خودشان را به پیش ببرند، حالا شیاطین بیشتر در فکر هستند
که روحانی را از یک طرف بکوبند و دانشگاهی را از یک طرف، و فساد کنند بین این
دو تا، به آنها بگویند که اینها چطورند، به اینها بگویند آنها چطورند.
چشمهایتان را باید خیلی باز کنید، در این زمان چشم و گوش ها باید خیلی باز باشد
که یک وقت می بینید از داخل خود دانشگاه و از داخل خود فیضیه شما را به فساد
می کشانند، شما را به تفرقه می کشانند. اینها نمی توانند ببینند، اینهایی که
نمی خواهند این کشور یک کشور صحیح و سالم باشد و ارباب های آنها که از اول هم
نمی خواستند، نمی توانند ببینند که شما با هم مجتمع شده اید و می خواهید با هم
کار کنید. آنها عواقب این امر را برای خودشان می دانند که اگر حقیقتاً دانشگاهی
و حوزه های علمی وهمه دانشگاه ها در هرجا که هستند اینها با هم بشوند و با هم
نقشه داشته باشند برای پیروز کردن انقلاب، این برای آنها عواقبی دارد».(۲)

۲-۲- انزواطلبی در حوزه ها و دین گریزی در دانشگاه ها

یکی از آسیب های مهم در بحث وحدت حوزه و دانشگاه که
می تواند روز به روز مانع نزدیکی و وحدت این دو شود، تسلط دو گفتمان انزواطلبی
در حوزه ها و دین گریزی و غرب زدگی در دانشگاه هاست. امروزه هرچند جریان مبارزه
با انزواطلبی در حوزه ها توانسته منشأ احیا و فعالیت این مرکز تولید علم را بر
داشته باشد ولی در دانشگاه ها اقدامات کمتری صورت گرفته و هم چنان غرب زدگی،
سکولاریسم و اندیشه های دین گریزی تهدیدی جدی در مسیر تربیت دانشجویان در مقطع
آموزش عالی کشور محسوب می شود. این مسئله در سخنان مقام معظم رهبری خطاب به
مسئولان و متصدیان وزارت علوم در خصوص اسلامی کردن دانشگاه ها نیز مشاهده
می شود.

۳- مهم ترین راه کارهای فراروی تحقق وحدت حوزه و دانشگاه

با توجه به اینکه در حوزه و دانشگاه مخاطبان، گفتمان ها و
نحوه ارزیابی چالش ها از دو رهیافت متفاوت برخوردار است و از طرفی نقش و جایگاه
این دو نهاد در تقویت وحدت ملی و انسجام اسلامی شایسته است کارگزاران نظام با
شناسایی موءلفه های واگرایانه میان حوزه و دانشگاه، زمینه های دستیابی به یک
انسجام فکری – رویه ای را از طریق اتخاذ یک پاداستراتژی راهبردی مهیا نمایند.
در این میان بعضی از راه کارهای پیشنهادی عبارتند از:

۳-۱- تقویت کارگروه های تخصصی به منظور تصویب منشور وحدت
حوزه و دانشگاه

حوزه و دانشگاه به منظور استفاده بهینه از تمام ظرفیت های
علمی – نرم افزاری مراکز مطالعاتی علمی و فکری، شایسته است با تفکیک حوزه های
موضوعی، کارگروه های تخصصی را سازماندهی نمایند تا بتوانند یک جنبش نرم افزاری
را در برابر ناتوی فرهنگی غرب ایجاد نمایند.

از طرفی به منظور جلوگیری از اقدام های موازی و فرصت سوزی،
توصیه می گردد اهداف تاکتیکی و راهبردی مشخص شود و از طریق بازنگری در متون
آموزشی، بازتعریف اولویت ها، کاربردی کردن دروس «خارج از حوزه» متناسب با
تهدیدهای موجود با استفاده از روحانیون مجرب، انسجام فکری – رویه ای در مورد
شاخصه های یک دانشگاه تمدن ساز با بهره گیری از موءلفه های ایرانی – اسلامی و
همچنین اتخاذ سیاست گذاری های مناسب، زمینه های دستیابی به یک تحول بنیادین،
متناسب با شرایط جدید را فراهم نمود زیرا ناتوی نظامی هنگامی می تواند کارکرد
امنیتی خود را اجرا نماید که قبل از آن زمینه های نفوذ ناتوی فرهنگی مهیا شده
باشد، چراکه سلطه فرهنگی پیش نیاز دستیابی به سلطه اقتصادی – نظامی است.

در این میان شایسته است به منظور هماهنگ سازی نهادهای مرتبط
و مراکز مطالعاتی، ستادی با عنوان ستاد وحدت حوزه و دانشگاه در ساختار وزارت
فرهنگ و آموزش عالی تشکیل گردد و این ستاد با بهره گیری از جدیدترین شیوه های
نرم افزاری و بهره گیری از رویکرد راهبردی، نگاه مسئولین را به اتخاذ یک
پاداستراتژی منسجم معطوف نماید که در صورت تحقق می تواند زمینه های تقویت وحدت
ملی و انجسام اسلامی را به وجود آورد.

در گام اول شایسته است ارتباط میان «سازمان بسیج