پاورپوینت کامل چالش های فراروی وحدت ملی ۶۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل چالش های فراروی وحدت ملی ۶۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل چالش های فراروی وحدت ملی ۶۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل چالش های فراروی وحدت ملی ۶۷ اسلاید در PowerPoint :

۴

معنای لغوی وحدت، یکی بودن و یگانه بودن است.(ر.ک: فرهنگ
معین) و معنای سیاسی آن اتحاد، توافق، هماهنگی و اتفاق می باشد. (ر.ک: فرهنگ
اصطلاحات سیاسی)

فرهنگ علوم اجتماعی، وفاق و وحدت را چنین تعریف می کند:
اتفاق نظر و توافق آشکار یا نهان در یک گروه، خواه در مورد یک موضوع خاص، خواه
در باب زمینه های اصلیِ جهات آن گروه.

بنابراین دوام، استمرار و استحکام هر نظام اجتماعی ـ به
مفهوم عام ـ مستلزم همکاری میان افراد و تأمین نیازهای اجتماعی و فرهنگی است.
از این رو وحدت، باز دارنده عدم تعادل و فناپذیری است. وحدت، کیمیای هم افزایی
و توان بخشی هر مجموعه است. در هر ملیت و قوم و قبیله ای، وحدت و همبستگی مردم
مظهر راستکاری و موجد تلاش مشترک برای دستیابی به سعادت می باشد. وحدت، رسیدن
به اهداف ملی را که محبوب همه ملت های زنده، بالغ و دوستدار مقامی است را تشریح
کرده و مانع بروز طغیان ها، شورش ها، گستاخی ها و کینه توزی ها می گردد.

وحدت و یگانگی در سطح گروه و یا واحدهای بزرگ تر مانند ملت
بدین معناست که اعضای جامعه مذبور فعالیت های گوناگون اجتماعی و… خود را در
وابستگی، همبستگی و پیوند متقابل و در سمت و سوی رسیدن به اهداف مشترک انجام
دهند. وحدت و یگانگی زمانی تحقق می یابد که اعضای آن جامعه در جهت تحقق اهداف
عام و مشترک جامعه با یکدیگر همکاری کرده و یکدیگر را تأیید و تقویت کنند. وفاق
و وحدت اجتماعی بدین معناست که شهروندان و اعضای جامعه در هر کسوت و لباسی به
طور عام بر سر ارزش ها و اعتقادات مشترک تفاهم و همکاری داشته باشند.

آگاهی منشأ حرکت و جوهر حیات است، بدون آگاهی، وحدت بوجود
نمی آید. بنابراین وحدت توأم با آگاهی منشأ عقلانی دارد. باید باور داشت که
بنیاد اولی وحدت و امنیت، آگاهی و آگاه سازی انسانهاست. عنصر بنیادی وحدت
آدم ها هستند. دوام، استمرار و استحکام هر نظام اجتماعی به مفهوم عام مستلزم
همکاری میان افراد و تأمین نیازهای اجتماعی و فرهنگی است.

گروه و ملت وحدت یافته، نه تنها ساختار نبستاً پایداری
دارند، بلکه روابطی صلح آمیز و سازنده نیز میان آنها وجود دارد.

عوامل مؤثر در وحدت ملی

عوامل گوناگون، متفاوت و متعددی در ایجاد و تأمین امنیت
عمومی، امنیت ملی و وحدت ملی مؤثر هستند و بی تردید عوامل متعدد و متفاوت دیگری
نیز می توانند به ایجاد و استقرار نا امنی، آشفتگی، تفرقه دشمنی و… یاری
می رسانند.

اختلاف منافع، سلیقه، باور و اندیشه در یک جامعه پویا و
زنده انسانی بوجود می آید و امری طبیعی است، موضوع این نیست که اختلاف را متذکر
شویم. مسئله حائز اهمیت این است که با پذیرش این اختلاف ها به عنوان پدیده هایی
طبیعی و با استفاده از راه حل های انسانی، مسالمت آمیز، عقلایی و منطقی،
دیدگاه ها را پیرامون محورهای مهم، عام و مورد قبول پذیرش اکثریت مردم به
همدیگر نزدیک کنیم و از ظرفیت های بالقوه همکاری ها، نظریه ها و همدسی ها در
جهت استقرار و تأمین امنیت و وحدت ملی سود جوییم. چند گانگی و کثرت، از
ویژگی های واقعی روابط اجتماعی و از عینیات جامعه محسوب می شوند، هر گونه
سیاستگذاری و تصمیم گیری در مورد اموری مانند امنیت عمومی، وحدت ملی و… بدون
عنایت و توجه به این واقعیت با موفقیت قرین نخواهد شد. وجود اختلاف در
زمینه های مختلف اجتماعی و… در تمام جوامع بشری پدیده ای طبیعی محسوب
می شوند.

وحدت ملی مقوله ای نسبی است، چرا که در واقعیت امر،
جامعه ای مانند ایران از اقوام و خرده فرهنگ های مختلفی شکل گرفته است. وحدت و
یگانگی را تنها با مراقبت و نظارت شدید یک گروه بر سایر گروه ها نمی توان تحقق
بخشید. فقدان تعارض آشکار در میان مردم دلیل همبستگی و وحدت نیست. پدیده مهمی
که زمینه وحدت را مساعد می سازد این است که اعضای جامعه از لحاظ ادراکی، به
تفاهم متقابل و وفاق جمعی در قلمروهای گوناگون اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی
و… رسیده باشند.

بررسی پدیده وفاق و وحدت در جوامع واجد تنوع قومی، زبانی
و… از دو زاویه قابل مطالعه است. برای ورود به چنین مطالعه ای لزوماً باید به
وجود متمایز کننده و وجوه پیوستگی و انسجام، عنایت ویژه ای مبذول داشت. به
عبارت دیگر، می بایست وجوه و جنبه هایی را شناخت که وحدت ملی را به مخاطره
می اندازند و یا به عکس موجب استحکام وحدت ملی می شوند بدیهی است با افزایش
وجوه افتراق در جامعه، وحدت و انسجام با دشواری بیشتری روبرو می شود.

اصطلاح قومیت به گروهی اشاره دارد که با ویژگی های بنیادی،
از قبیل زبان، آداب و رسوم و میراث تاریخی از سایر گروه های اجتماعی که دارای
پیوستگی و همبستگی نژادی هستند متمایزند.

ایران اسلامی جزو کشورهایی است که از اقوام گوناگون در
ترکیب جمعیتی خود برخوردار است. هویت ملی، وحدت ملی همگرایی و واگرایی بین
اقوام از موضوعات مهمی هستند که حکومت ها در کشورهای پلی اتنیک یا کثیر الاقوام
با آن مواجه اند. تعدد و تنوع قومی چالش هایی را در قالب تهدید یا فرصت برای
حکومت مرکزی به ارمغان می آورد. بنابراین ایران اسلامی از جمله کشورهایی است که
از تنوع قومی در ساختار جمعیتی خود برخوردار است با این تفاوت که در اغلب
کشورهای پلی ژنیک، همانند کانادا و امریکا و قومی، محصول مهاجرت اقوام مختلف به
این کشورهاست، ولی ایران جزو معدود کشورهایی است که اقوام مختلف، همگی بومی این
سرزمین اند و ذاتا به ایران و سرزمین خود دلبستگی و تعلق خاطر دارند.

بررسی چالش های قومی یکصد ساله اخیر بیانگر این واقعیت است
که کشورهایی چون روسیه، انگلیس و امریکا و در ورای منازعات قومی در صدد تضعیف
حکومت های مرکزی و وابستگی بیش از پیش آنها به خود بوده اند. حکومت و مدیریت بر
ملت های پلی ژنیک هر چند ویژگی ها و توانمندی های خاص خود را می طلبد، اما به
موضوع گوناگونی قومی نمی بایست همواره به دیده تهدید نگاه کرد، بلکه تنوع قومی
و تکثر فرهنگی فرصت های فراوانی را نیز فراروی حکومت ها قرار می دهد که در صورت
شناخت و برنامه ریزی برای آن کارایی و اقتدار حکومت ها را افزایش می دهد و حوزه
تأثیر آنها را نیز از مرزهای سیاسی فراتر می برد.

ساختار قومی و توزیع فضایی جمعیت در ایران به جهت قرار
گرفتن در گذرگاه مهاجرت های تاریخی، ترکیب قومیت های مختلف در بافت جمعیتی خود
مواجه است که به تناسب پیشینه تاریخی و تحولات سیاسی و اجتماعی در گستره سرزمین
توزیع و استقرار یافته اند. مهاجرت های تاریخی بین سه قاره افریقا، اروپا و
آسیا به سکونت اقوام مختلف و درهم آمیختگی نژادی و پیدایش اقوام پلی ژنیک
انجامیده است. موقعیت جغرافیایی ایران و یورش اقوام کوچ نشین با زبان ها و
ادیان مختلف در طول سه هزار سال گذشته، منجر به استقرار سه خانواده زبانی:
آریایی، سامی و اورال آستای (ترکی، مغولی) و نیز ادیانی، چون زرتشتی، یهودی،
مسیحی و اسلام در ایران شده است.

دریک تقسیم بندی که به ویژگی های مردم شناسی، زبان شناسی و
جامعه شناسی توجه دارد اقوام و قبایل ایرانی بدین گونه دسته بندی شده اند.

۱ـ ایلات بلوچ : ساکن نواحی بلوچستان از سواحل دریای عمان
تا بلوچستان شمال و جنوب خراسان.

۲ـ طوایف براهوئی: ساکن ناحیه بلوچستان شمالی که از نژاد
درآویدی و به زبان درآویدی صحبت می کنند.

۳ـ اقوام ترک: قزلباش های ساکن آذربایجان، کوه های سبلان،
ناحیه زنجان، نواحی قم و ساوه، قشقایی های استان فارس، ترکمن ها و…

۴ـ کردها: ساکن کردستان، کرمانشاه و آذربایجان غربی، طوایف
کرد ساکن در استان خراسان، جنوب گیلان، مازندران و…

۵ـ لرها و لک ها: لرهای لرستان، قسمت شمالی جلگه خوزستان و
کوهپایه های زاگرس. طوایف سنی و…

۶ـ ایلات عرب : ساکن خوزستان، طایفه عرب فارس، ایلات عرب
ساکن خراسان.

همانطور که اشاره شد، این تنوع قومی دارای تهدیدها و
فرصت هایی است که از تهدیدهای ناشی از آن می توان به موارد ذیل اشاره کرد.

منازعات قومی: تعدد و تنوع قومی در ایران به گونه ای است که
می توان جامعه پلی اتنیک به آن اطلاق نمود. هر چند این اقوام در طول تاریخ در
نضج و شکوفایی تمدن ایرانی سهیم بوده اند و در مقاطع تاریخی از کیان مملکت و
غایت آن دفاع کرده اند؛ اما به رغم همزیستی و همدلی و ایثارها، در مقاطعی از
تاریخ کشور، این همزیستی ها به چالش کشیده شده و مناسبات بین دولت و اقوام
تبدیل به منازعه و کشمکش گردیده است. موضوعی که با نگاه به تاریخ یکصد ساله
اخیر شواهد متعددی می توان بر آن یافت. از جمله جنبش دولت محمد خان در
بلوچستان، جنبش جدایی طلب سمیتقر در کردستان در جنگ جهانی اول، جنبش خداوردیخان
در خراسان، جنبش جدایی طلب شیخ خزعل در خوزستان جنبش حزب دمکرات کُرد (جنگ
جهانی دوم)، جنبش حزب دمکرات آذربایجان و متعاقب آن تأسیس جمهوری آذربایجان، نا
آرامی سیاسی منطقه ای بویر احمد، جنبش ملی گرایی عربی کوتاه مدت در خوزستان، نا
آرامی سیاسی به رهبری شوراهای دهقانی در ترکمن صحرا و چالش های قومی اخیر در
خوزستان و بلوچستان و آذربایجان و… بخشی از مناقشات قومی در ایران معاصر
هستند که باید در مجالی دیگر و گسترده تر هر یک به تنهایی مورد بررسی قرار
گیرند.

ذکر شواهدی از بحران های قومی برای یادآوری تهدیداتی است که
از سوی تعدد و تنوع قومی متوجه یکپارچکی و انسجام ملی است. امری که اگر با
شناخت دقیق علل و عوامل و برنامه ریزی صحیح همراه نباشد، می تواند نقطه آسیب
جدی برای وحدت ملی محسوب شود.

جدایی طلبی یا خود مختاریخواهی: اندیشه حق تعیین سرنوشت
گروه های ملی پا به پای ناسیونالیسم در قرن هجده و نوزده گسترش یافت. ویلسون
رئیس جمهور آمریکا این اندیشه را در اصول چهار ده گانه خود در جنگ جهانی اول
مطرح ساخت و مکتب ویلسونی اندیشه خود گردانی همه ملیت های ساکن در مرزهای
امپراتوری های مغلوب شده آلمان، اتریش، عثمانی و روس را تشویق کرد. ویلسون به
طور ضمنی و مکرر خواستار تأسیس دولت های مستقل برای اعراب، ارامنه و کردها شد.
اغلب رؤسای ایلی و بعدها نخبگان تحصیل کرده گروه اقلیت های زبانی و مذهبی خاور
میانه از اندیشه های ویلسون که به حق خود گردانی ملت ها تأکید داشت، الهام
گرفتند و خواستار تجزیه یا خود مختاری گردیدند.

تحرکات قوم گرایان در ایران نیز هرگاه با اهداف استر