پاورپوینت کامل «عقل عربی» و عیار جابری ۳۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل «عقل عربی» و عیار جابری ۳۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل «عقل عربی» و عیار جابری ۳۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل «عقل عربی» و عیار جابری ۳۴ اسلاید در PowerPoint :

۲۲

نام کتاب: نقد العقل العربی فی المیزان

نویسنده: یحیی محمد

انتشارات: مؤسسه الأنتشار العربی

چاپ نخست ۱۹۹۷

محمد عابد جابری، اندیشمند مراکشی از وقتی که به نگارش در
باب عقل عربی کمر همت بست، با ناقدان فراوانی روبه رو شد. ادونیس، شاعر پر
آوازه سوری، همچنان بر آن است که جابری «لب لباب» و «الثابت و المتحول» وی را
ربوده و بدان صبغه ای آکادمیک داده است. جورج طرابیشی، بیش از هر نویسنده عرب
دیگر، در نقد جابری قلم فرسوده است. علی بو ملحم دو بخش از کتاب «بحران اندیشه
عربی معاصر» را به بررسی دیدگاه جابری درباره عقل اختصاص داده است. علی حرب،
مقالاتی را که در نقد جابری نگاشت، در دو کتاب «مداخلات» و «نقد النص» به چاپ
رساند و یحیی محمد، یکی دیگر از این ناقدان است که کتاب «نقد العقل العربی فی
المیزان» را در عیار سنجی فرایند فکری جابری به رشته تحریر در آورده است.

این کتاب نیز، پیش از به چاپ رسیدن، در قالب مقالاتی، در
نشریه های «الوحده»، «الفکر العربی» و «الفکر الجدید» به چاپ رسیده بود. از
دیگر کتاب های یحیی محمد می توان به «مدخل الی فهم الاسلام» و «الاجتهاد و
التقلید و الاتباع و النظر» اشاره کرد.

به نظر یحیی محمد، اگر چه باید فرایند نقد عقل عربی جابری
را یکی از برنامه های بنیادی و شکوفای جهان عرب نامید، اما این نقد، اندیشه و
دیدگاه ـ درست بر خلاف ادعای جابری ـ معرفتی ناب نیست، بلکه از رویکرد و روح
ایدئولوژیک رنج می برند.

به گمان نویسنده، با وجود نقدهای بسیاری که بر پروژه جابری
بوده و هست، بیشتر این نقدها، از اعتبار بهره چندانی نبرده اند؛ از این رو سطحی
و کم اثر می نمایند.

فصل نخست کتاب، درباره دیدگاه های کلان جابری نسبت به
میراث، عقل عربی و نظام های معرفتی اوست. خوانش میراث در نزد جابری ـ برخلاف
یحیی محمد ـ بیرونی است؛ بدین معنا که میراث را از پیگیری شرایط خارجی و سازنده
آن بررسی می کند و در تکوین میراث، همه عوامل جغرافیایی، اجتماعی، سیاسی و…
را در نظر می آورد؛ یحیی محمد اما بر این باور است که می توان، از رهگذر پژوهش
و پیگیری منطق درونی معرفت میراث، به میراث رسید. جابری در سایه این تحلیل و
نگاه بیرونی به میراث عربی ـ اسلامی، آن را به دو بخش مشرق عربی و مغرب عربی
تقسیم کرده است.

گسست میان این دو تاریخ در نگاه جابری، فرهنگ مشرق عربی را
وامدار اسماعیلیه، فارابی، ابن سینا، سهروردی، غزالی، صدر المتألهین و اندیشه
ایران امروز کرده است و مغرب عربی را با اندیشه های ابن حزم، ابن باجه، ابن
طفیل، ابن خلدون، شاطبی و هر آنکه «برهان» ارسطویی را پیشه ساخته، گره می زند.

یحیی محمد، نویسنده کتاب، پس از ارائه چارچوب فکری کتاب های
جابری، بر آن است که حتی اگر تقسیم بندی میراث عربی به مشرق و مغرب را بپذیریم،
باز هم نمی توان ابن حزم و شاطبی ـ مثلاـ را در کنار دیگران قرار دهیم و این دو
را پیرو منطق ارسطویی بنامیم. این دو پیرو ساختار و معیاری اند که در دایره
تفکیر فلسفی قرار نمی گیرند و هیچ یک از بنیادهای اندیشه فلسفی را دنبال
نمی کنند، بلکه شاطبی راهکارهای فلاسفه را به انتقاد می گیرد و شرعا نکوهیده
می شمارد.

ابن خلدون هم نمونه دیگری است که در مقدمه اش آشکارا «بطلان
فلسفه و تباهی پدید آوردندگانش» سخن می گوید؛ حال آنکه جابری او را پیرو ارسطو
می پندارد.

به نظر یحیی محمد، جابری روابط اندیشه مغرب عربی با
بنیادهای فلسفی ارسطو را دگرگون کرده است؛ برای نمونه ابن حزم، شاطبی و تنی
دیگر که جابری ایشان را اصحاب «بیان» می خواند، مسئله بیان را بر شالوده عقل
ارسطویی تأسیس نکرده اند و تنها پاره ای قواعد صوری را که با ساختار بیان
منافات ندارد، پی ریزی و پیگیری کرده اند و به این مقوله یاری رسانده اند؛ اما
به راستی علت این خلط و دگرگونی مفاهیم و متفکران مغرب عربی در کجا نهفته است؟

نویسنده در پاسخ می آورد: این معضل در دیدگاه ایدئولوژیک
تأسیسی جابری ریشه دارد، زیرا جابری بر آن است که نهضت عربی بسان ساختار خیزش
غربی نظام سامان یافته و میراثی یکسان و تاریخی یکپارچه و مستمر دارد.؛ اما از
آنجا که وی تنها به دو آن مشرقی و مغربی باور دارد و بر آن است که تنها بخش و
قسمت مشرقی بر جا مانده و در برابر انحطاط امت عربی ـ اسلامی کاری از پیش نبرده
است این مسئله او را به اتهام و بهتان بستن به مشرق عربی واداشته است و این آن
در نگاه جابری، هنگامه ای غیر عقلانی در این تاریخ بوده و بنیاد آن ژایش
صوفیانه ای است که غزالی در تار و پود اسلام وارد کرده است و عرب ها قرن هاست
بدان چنگ زده اند. این نگاه و دیدگاه، ایشان را به بیرون از تاریخ برده است؛ در
حالی که آن مغرب عربی از نگاه جابری بر خیزش عربی تأثیری شگفت داشته و به دلیل
عقلانی بودنش دچار تقهقر و انحطاط نشده است؛ فلسفه ابن رشد نماد این عقلانیت
قائم بر «برهان» است.

بدینسان جابری به تفکیک و ناهمخوانی رابطه وحدت آفرین جهان
عرب دامن می زند. یحیی محمد در بخش دوم فصل نخست، به دلایلی اشاره می کند که
جابری را بر آن داشته که «عقل اسلامی» را که از وسعت و اطلاق بیشتری برخوردار
است، «عقل عربی» بنامد. یحیی محمد پاسخ های جابری را نمی پذیرد، زیرا جابری در
گزینش اص