پاورپوینت کامل حقوق اقلیت ها در نظام علوی ۸۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل حقوق اقلیت ها در نظام علوی ۸۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل حقوق اقلیت ها در نظام علوی ۸۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل حقوق اقلیت ها در نظام علوی ۸۶ اسلاید در PowerPoint :

۱۶

مقدمه

یکی از بحث های مطرح در حکومت اسلامی، به خصوص در شرایط
کنونی، موضوع حقوق اقلیت ها است. این عنوان، که هم قابل انطباق بر اقلیت های
مذهبی و غیر مذهبی است، ابعاد گوناگونی دارد. آنچه بیشتر در این نوشتار مورد
توجه قرار گرفته، حقوق اقلیت های مذهبی است. هر چند اقلیت های غیر مذهبی نیز در
صورتی که حالت محاربه به خود نگرفته باشند، دارای همان وضعیت اقلیت های مذهبی
هستند.

یکی از وظایف مهم حکومت اسلامی و نهادهای آن به رسمیت
شناختن ،نهادینه کردن و اجرای حقوق انسان های تحت حاکمیت خویش است.(۱) اگر چه
اجرای چنین حقوقی جدای از ادای تکالیف نمی باشد. دولت اسلامی، که نمود دولت
رحمت و گذشت است، (۲) از همان ابتدا به گونه ای عمل کرد که حقوق همه مردم تضمین
گردد، مگر آن که با اعمال و رفتار خود، زمینه سلب این حقوق را از خویش به وجود
آورد.

قرآن کریم با رسمیت بخشیدن به اقلیت ها، حقوق آنان را نیز
به رسمیت شناخته است.(۳) پیام اسلام و پیامبران (علیهم السلام) برای تحقق
بخشیدن به این آرمان در زندگی فردی و اجتماعی انسان ها، وارد شده و موجب رحمت
عالمیان گردیده است. هر فرد و گروهی می تواند با اختیار خود، هر عقیده ای را
برگزیند، گر چه تنها دین پذیرفته شده نزد خداوند، چیزی جز اسلام نمی باشد.(۴)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) با انعقاد قرار داد صلح و سازش با اهل کتاب،
این روش را به طور عملی به اجرا گذاشتند.(۵)

دوران پنج ساله نظام علوی نیز از این قاعده کلی جدا نیست.
نمونه های متعدد تاریخی ـ که در ضمن بحث خواهد آمد ـ گویای این واقعیت است. از
آنجا که این تحقیق در صدد بررسی پاورپوینت کامل حقوق اقلیت ها در نظام علوی ۸۶ اسلاید در PowerPoint است، ابتدا به اصول
حاکم بر روابط دولت اسلامی و اقلیت ها می پردازد و سپس با طرح انواع حقوق این
گروه ها، به نمونه های تاریخی آن در حکومت امام علی (علیه السلام) اشاره خواهد
شد.

«انسان» در فرمان حضرت علی (علیه السلام) به مالک اشتر

از نظر حضرت علی (علیه السلام)، همه انسان ها در همه جوامع
و اعصار، بدون هیچ گونه تبعیض از شایسته ترین حقوق برخوردارند.(۶) محتوای فرمان
حضرت به مالک اشتر به گونه ای روشن بر این معنا دلالت دارد. کلمه «ناس»، «رعیت»
و «عامه» و بیان مشابهت مردم در خلقت همه گویای این واقعیت است.(۷) از دیدگاه
علی بن ابی طالب (علیه السلام)حاکم اسلامی موظف به اعمال محبت و لطف در مورد
همه مردم و از جمله اقلیت ها می باشد. او نباید حالت درنده خویی داشته باشد و
خوردن رعیت خویش را غنیمت شمارد.(۸) در این مکتب، مردم بر دو نوعند: یا برادر
دینی حاکم و یا نظیر او در خلقت. پس جای رفتارهای غیر انسانی نسبت به آنها وجود
ندارد. این اصل، از دستور حضرتش به مالک درباره لزوم رحمت و محبت قابل استفاده
است. در این بین، آنان که به یکی از ادیان حقه مانند یهود و نصارا معتقدند از
حقوق بیش تری برخوردارند. این گروه می توانند ارتباطات رسمی در شکل قرار داد
ذمّه با مسلمانان برقرار نمایند. این وضعیت، حتی نسبت به ادیان ساختگی، مادام
که به مسلمانان، حکومت اسلامی و سایر انسان ها صدمه نرسانند، می تواند اجرا
گردد.(۹)

در این مکتب، همه انسان ها در حقوق و تکالیف بسیاری
مشترکند. احترام ذاتی، کار و فعالیت مناسب و سودمند و حق بهره برداری از مزایای
مادی و معنوی اسلام مشروط به عدم مزاحمت با حقوق سایر مسلمانان و استحقاق عقوبت
در صورت تخلف از قوانین، از این جمله است. این نکته نیز مد نظر است که در فرمان
حضرت علی(علیه السلام)، از مالک خواسته می شود افراد جامعه ای که زمامداری آن
در به عهده گرفته، با حقایق اسلامی ناب آشنا نماید و آنها را در سیر نهایی کمال
خود قرار دهد؛ زیرا هر انسان ذی حقی می تواند از حقوق خود سوء استفاده کرده و
با توجه به موقعیتی که اسلام در اختیار آن قرار داده است، حقوق دیگران را ضایع
کند و موجبات اخلال در نظم عومی و فساد اخلاقی اجتماعی را فراهم کند. در این
صورت، بر حاکم اسلامی فرض است که به شدت از عمل او جلوگیری کند و هم خود فرد و
هم جامعه اسلامی را از خطر سقوط نگه دارد.

با مقایسه کلام حضرت علی (علیه السلام) در مورد انسان و
سایر مکاتب فکری، که انسان را در همین بعد طبیعی خلاصه می کنند و هیچ بعد و
استعداد و رفتاری جز همانچه با نمودهای طبیعی و مستند به انگیزه های طبیعی از
خود بروز می دهد، قایل نیستند، زیبایی های مکتب الهی اسلام در مورد انسان بسیار
چشمگیر خواهد بود.(۱۰)

اصول لازم الرعایه برای حاکم اسلامی نسبت به همه مردم

در نامه حضرت علی(علیه السلام) به مالک، اصولی ترسیم شده
است که همه آنها باید از سوی حاکم اسلامی اجرا شود تا بنیان حکومت اسلامی تقویت
گردد. این اصول که نسبت به همه افراد باید اعمال شود، در مورد اقلیت ها نیز
جریان دارد:

انصاف: در بخشی از نامه حضرت می خوانیم: «بین خدا و مردم از
یک طرف و خویشتن و خواص دودمانت و هر که از مردم جامعه که تمایلی به او داری از
طرف دیگر، انصاف داشته باش».(۱۱) در این کلام، کلمه «ناس» به کار رفته که اسم
جمع و شامل همه مردم بدون استثناست. جایگاه انصاف فراتر از اعمال حقوق است.
حرکت در چارچوبه قرار داد ذمه، می تواند تبعاتی داشته باشد که با اعمال و اجرای
اصل انصاب آن آثار از بین خواهد رفت. جالب آنکه در جای دیگر، حضرت عدم اجرای
انصاف را مساوی با ظلم تلقی می کند و نتیجه ظلم به بندگان خدا چیزی جز خصومت
الهی نمی باشد و در نهایت، به حالت محاربه با خداوند می انجامد، مگر آن که
جبران کند و راه توبه در پیش گیرد.(۱۲) چنین وضعیتی در هیچ یک از اسناد حقوق
بشر، که با فریاد بلند اجرای بدون تبعیض حقوق را اعلام می کند، وجود ندارد.(۱۳)
نهایت چیزی که در اسناد حقوق بشر یافت می شود، درخواست اجرای حقوق توسط
دولت هاست، در حالی که سخن حضرت حاکی از ضمانت اجرای بسیار قوی حقوق اسلامی
است. حضرت در این سخن، نه تنها عدم اجرای حقوق را ممنوع می کند، بلکه عدم اعمال
انصاف را در ردیف جنگ با خدا می داند.(۱۴)

بر طرف کردن کینه: «هر کینه ای را از درون مردم بر طرف
کن»(۱۵) این سخن، که حاکی از روح بالای رهبران اسلامی است، در مورد اقلیت ها
لازم تر می باشد؛ زیرا با توجه به شرایط قرار داد ذمّه، امکان نوعی حقد و کینه
وجود دارد و حاکم اسلامی می تواند با تدبیر خاص خود، مانع از تحقق چنین وضعیتی
گردد.

اصل رسیدگی به احتیاجات: از جمله اموری که باید به طور
مستقیم توسط حاکم اسلامی اعمال شود، بر طرف کردن نیازهای مردم است. این اصل در
کلام علی بن ابی طالب(علیه السلام) به مالک مطرح شده است.(۱۶) از سوی دیگر،
حضرت سفارش می کند که کار مردم بدون تأخیر انجام پذیرد. این سخن ناظر به
اقلیت ها نیز می باشد.

دوری از تبعیض: در جای جای نهج البلاغه، به خصوص نامه مالک،
حضرت این اصل را تذکر می دهند. روشن است که مخالف در فرض مذکور، ناظر به کسی
است که حالت محاربه به خود نگرفته باشد.

اصل محبت و رفق: چشم پوشی از خطای مردم و عفو و گذشت تا حدی
امکان، موجبات برقراری روابط حسنه بین گروه ها و افراد جامعه را فراهم می آورد؛
چنانچه برخوردهای تند می تواند زمینه از هم گسیختگی جامعه را فراهم کند که در
نتیجه، نه اکثریت و نه اقلیت هیچ کدام نمی توانند از حقوق خود بهره مند شوند.
حضرت در نامه خود، این گونه می فرمایند: «ای مالک، رحمت و محبت به رعیت را در
قلب خود وارد کن و برای آنان درنده ای وحشی مباش…».(۱۸)

اصل احترام به سنت ها: در این باره، حضرت می فرماید: «هرگز
سنت نیکی را که موجب وفاق مردم گشته و توده جمعیت بر مبنای آن اصلاح شده است
نادیده نگیر».(۱۹) این سفارش حضرت شامل سنت های اقلیت و اکثریت می گردد؛ زیرا
روش پسندیده همیشه در انحصار اکثریت نبوده است. از سوی دیگر، احترام به
شیوه های نیکو موجبات گردهمایی گروه های اقلیت در کنار اکثریت مسلمان را فراهم
می کند. نکته جالب توجه آن که در این زمینه حضرت قدمی فراتر از تلاش سازمان های
بشر دوستانه، که صرفا خواستار اجرای حقوق هستند، برداشته است؛ حرکتی که پس از
گذشت چهارده قرن، هنوز دنیا نتوانسته به آن برسد.

اصل هم زیستی مسالمت آمیز: اسلام همه پیروان ادیان الهی را
به همکاری فراخوانده(۲۰) و این خود شاهد عظمت این شریعت الهی است. قرآن از تمام
اهل کتاب می خواهد که بر محور مشترکات جمع شوند. این سخن نه تنها در اول بعثت،
بلکه در آخرین آیات الهی، نیز منعکس شده است.(۲۱)

اصل تعاون: شرکت در فعالیت های اجتماعی بر محور برّ و تقوا
مطلوب قرآن کریم است، چنانچه می تواند به بسیاری از اختلافات نیز پایان دهد. از
این رو، اسلام از همه افراد جامعه اعم از اکثریت و اقلیت، می خواهد که در
فعالیت های تعاونی بر محوریت تقوا جمع گردند.(۲۲)

اصل احسان: جدای از روابط خشک قانونی بین حاکم و مردم،
اسلام با نگرشی عمیق، روح همکاری و امید را در قالب اصل احسان و نیکوکاری، به
جامعه تزریق کرده است. حاکم اسلامی با اجرای این اصل، حتی نسبت به اقلیت ها،
می تواند بسیاری از معضلات اجتماعی و اقتصادی مردم را بر طرف کند. زمانی که
حضرت علی(علیه السلام) حاکم جامعه اسلامی بودند، به پیرمرد عاجزی که از مردم
گدایی می کرد، برخوردند. حضرت از اصحاب خود درباره آن پیرمرد پرسیدند. در جواب
گفتند: این شخص نصرانی است. حضرت فرمودند: از او کار کشیدید تا زمانی که پیر
شد، آن گاه از کمک به او خودداری می کنید؟ سپس فرمودند از بیت المال به او روزی
بدهید.(۲۳)

نمونه ای از روابط اخلاقی، عاطفی حاکم اسلامی

زمانی که حضرت علی(علیه السلام) حاکم جامعه اسلامی بودند،
در راه خود به سوی کوفه با مردمی از اقلیت های مذهبی برخورد نمودند و چون بخشی
از مسیر هر دو مشترک بود، توافق کردند که این مسافت را با هم بپیمایند. آن گاه
به دو راهی رسیدند، مرد با کمال تعجب دید که رفیق مسلمانش از راه کوفه نرفت و
به مصاحبت خویش ادامه داد. با شگفتی تمام پرسید: مگر نگفتی به قصد کوفه می روی؟
مصاحبش با کمال مهربانی پاسخ داد: بلی. مرد که قانع نشده بود، پرسید: پس چرا از
این سو می آیی؟ حضرت در پاسخ فرمود: می خواهم قدری تو را مشایعت کنم؛ پیامبر ما
فرموده است ک هر گاه دو نفر در راهی با یکدیگر مصاحبت کنند حقی بر یکدیگر پیدا
می کنند. اکنون تو حقی بر من پیدا کردی. من به سبب این حق، چند قدمی تو را
مشایعت می کنم، سپس به راه خود می روم. تعجب آن مرد زمانی بیشتر شد که متوجه شد
رفیق مسلمان او حاکم کوفه است.(۲۴)

در نظر حضرت، اموال و اعراض اهل کتاب همانند مسلمان محترم
است و از این رو، پس از آن که خبر حمله سپاه معاویه به شهر انبار و تعرض آنان
به زنان مسلم و غیر مسلم (اهل ذمّه) را شنیدند، فرمودند: «به من خبر رسیده که
یکی از آنان به خانه زن مسلمان و زن غیر مسلمانی که در پناه اسلام جان و مالش
محفوظ بوده، وارد شده و خلخال، دستبند، گردنبند و گوشواره های آنها را از تنشان
بیرون آورده، در حالی که هیچ وسیله ای برای دفاع جز گریه و التماس نداشته اند.
آنها بدون پرداخت کوچک ترین هزینه ای با غنیمت فراوان برگشته اند. اگر به خاطر
این حادثه، مسلمانی از تأسف بمیرد ملامت نخواهد شد و از نظر من سزاوار
است».(۲۵)

در نامه ای که به عمال خراجی خود می نویسند، می فرمایند:
برای گرفتن خراج از بدهکار، لباس تابستانی یا زمستانی و ابزاری را که با آن به
کارهایش می رسد و نیز برده اش را به فروش نرسانیده و نیز برای درهمی، کسی را
تازیانه نزنید. همچنین برای جمع آوری خراج، به مال احدی، چه مسلم و چه ذمی، دست
نزنید، مگر اسب یا سلاحی باشد که برای تجاوز به مسلمان ها به کار گرفته
می شود.(۲۶)

احترام ذمّی در اسلام به قدری است که می تواند علیه حاکم
اسلامی اقامه دعوا کند و از او بیّنه بخواهد؛ چنانچه در مورد زره حضرت چنین
اتفاقی افتاد و در بحث «تساوی در برابر قانون» به آن اشاره خواهیم کرد.

از جابر بن عبد الله انصاری روایت شده است که روزی از مقابل
ما جنازه ای عبور داده شد. در این هنگام، حضرت رسول( صلی الله علیه و اله) قیام
کردند و ما نیز به پا خاستیم. آن گاه به حضرت عرض کردیم: یا رسول الله، این
جنازه مربوط به شخص یهودی است. حضرت در پاسخ فرمودند: هر موقع جنازه ای را
دیدید به پا خیزید.(۲۷)

مسائلی که در عقد امان مطرح است، شاهد دیگری از موج روابط
عاطفی و اخلاقی اسلام است و شاید کم تر بتوان در موارد دیگر اثری از چنین
روابطی یافت.(۲۸)

پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) برای احوال پرسی و عیادت
بیماران آنان به بالینشان می رفتند و در تشییع جنازه مردان آنان حضور می یافتند
تا آنجا که در مرگ عبد الله بن أبی، که از سوی یهودیان برگزار شده بود، شرکت
کردند و به یهودیان و فرزندان وی تسلیت گفتند.(۲۹)

حقوق اقلیت ها

اگر چه بررسی تمام پاورپوینت کامل حقوق اقلیت ها در نظام علوی ۸۶ اسلاید در PowerPoint تتبعی گسترده
می طلبد و در نتیجه، حجم وسیعی را نیز به خود اختصاص خواهد داد، اما تلاش خواهد
شد به مهم ترین آن موارد اشاره گردد. از این رو، حقوق ذیل مطرح می گردد:

الف. آزادی عقیده: آیات چندی از قرآن کریم بر آزادی عقیده
اهل کتاب دلالت دارد.(۳۰) در گفت و گوی یهود با پیامبر(صلی الله علیه و آله)
گفتند: ای محمد (صلی الله علیه و آله)، ما از دین خود دست بر نمی د