پاورپوینت کامل ناتوی فرهنگی و استراتژی دفاع و مقابله ۶۴ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل ناتوی فرهنگی و استراتژی دفاع و مقابله ۶۴ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۴ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل ناتوی فرهنگی و استراتژی دفاع و مقابله ۶۴ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل ناتوی فرهنگی و استراتژی دفاع و مقابله ۶۴ اسلاید در PowerPoint :

۴

با فروپاشی شوروی و نظام دو قطبی و حاکم شدن «نظام مبنی بر
هژمونی»(۱) ایالات متحده تلاش می کند تا سیطره چند بعدی خود را در حوزه های
اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و نظامی بر کل جهان اعمال کند.

جمهوری اسلامی ایران به عنوان بازیگری ساختار شکن، مخالف
نظم نوین جهانی بر پایه های نظام سلطه است. از این رو طبیعی است که ایالات
متحده تلاش کند تا با بهره برداری از ابزارهای نرم افزاری و دیپلماسی رسانه ای،
بنیان های فرهنگی را در ایران تضعیف نماید. به همین دلیل یکی از کار ویژه های
دیپلماسی فرهنگی کارگزاران بایستی این باشد که نسبت به شناسایی سناریوهای
تهدیدزا در حوزه فرهنگ اقدام کرده و متولیان امر پاداستراتژی لازم را که بر
آمده از انسجام فکری – رویه ای مثلث کارگزار – دانشگاه حوزه، است را تبیین،
سازماندهی، اجرا و نظارت کنند.

بنابراین اهمیت مقابله با ناتوی فرهنگی به حدی است که مقام
معظم رهبری بارها بر ضرورت هوشیاری برای دستیابی به خرد جمعی برای مهار آن
تاکید فرموده اند؛ زیرا «جهانی شدن» و قرار گرفتن کشورها در یک «دهکده جهانی»
از شاخصه های برون سیستمی «نظم مبتنی بر ثبات هژمونیک» است، از این رو واشنگتن
تلاش می کند تا با حاکمیت بر «ابزارهای فرهنگی» لیبرال دموکراسی را به عنوان یک
مکتب جهان شمول به جامعه بین المللی تزریق کند و برای دستیابی به این هدف، از
نخبگان فکری نیز کمک می گیرد که از مصادیق آن می توان به «نظریه برخورد
تمدن های «ساموئل هانتینگتون» و یا «پایان تاریخ» فرانسیس فوکویاما اشاره کرد.

جهت گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر اساس مهندسی
سه پارامتر منابع ملی، آرمان انقلاب و ارزش های اسلامی پایه گذاری شده است.

به عنوان مثال: مقابله با نظام سلطه هم با منافع ملی
سازگاری دارد (اصل استقلال سیاسی) و هم در ارزش های اسلامی به آنها تأکید شده
است.

از طرفی برخی از بازیگران منطقه ای نیز با الگو برداری از
ایران، به سمت تمایلات استقلال خواهانه و مقاومت در برابر نظام سلطه تشویق
شده اند، که تداوم این روند با هدف راهبردی واشنگتن که سلطه بر نظام های
منطقه ای و زیر سیستمی است، پاردوکس و اصطکاک دارد.

در این راستا، تهاجم سخت افزاری صرف با چالش زیادی روبروست
که از موارد آن عبارتند از:

نا کامی های آمریکا در عراق و افغانستان، افزایش رشد
تروریسم و منازعات مسلحانه فرقه ای، مخالفت افکار عمومی با سیاست های جنگ
طلبانه، یافت نشدن تسلیحات کشتار جمعی در عراق، احیاء قدرت طالبان و سازمان
القاعده، افزایش قدرت نامتقارن جمهوری اسلامی ایران، شکسته شدن تابوی قدرت رژیم
صهیونیستی پس از جنگ سی و سه روزه، عمق استراتژیک پایین فلسطین اشغالی،
پراکندگی نیروهای آمریکایی در منطقه و افزایش آسیب پذیری و در تیررس بودن آنها،
آشنایی نسبی یگان های عملیاتی ایران با ژئوپلتیک منطقه، نفوذ معنوی ایران در
میان جنبش های اسلامی، تهدید امنیت عرضه انرژی به دلیل عبور نزدیک به یک چهارم
نفت دنیا از تنگه هرمز، خلا اطلاعاتی آمریکا در سه حوزه بعد، دامنه و
قابلیت های دفاعی ایران.

موارد فوق بیانگر این است که آمریکا در قبال ایران از یک
«رویکرد تلفیقی» استفاده می کند؛ به عبارتی سناریوهای تهدیدزای ایالات متحده از
سه بعد سخت افزاری، نرم افزاری و عدم تقارن تشکیل شده است.

در بعد سخت افزاری امریکا به سمت جنگ اقتصادی و افزایش
پلکانی تحریم های شورای امنیت متمرکز شده است، هر چند تلاش می کند ناتوی نظامی
را نیز در موضوع هسته ای ایران فعال کند و در بعد نرم افزاری به سمت ناتوی
فرهنگی متمایل شده است.

جمهوری اسلامی ایران هنگامی می تواند با «ناتوی فرهنگی»
مقابله کند که به آسیب شناسی عملکرد دیپلماسی فرهنگی در دو حوزه درون مرزی –
برون مرزی و در چهار سطح قانونگذاری، مدیریت، اجرا و نظارت اقدام کند و در گام
دوم به سمت تبیین یک پاداستراتژی نرم افزاری پیش برود.

راهکارهای دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در برابر
ناتوی فرهنگی

از رویکرد امنیت ملی، مهم ترین و شاخص ترین راهکارهای
دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران عبارتنداز:

۱. توجه به سه مقوله ظرفیت سنجی، نیاز سنجی و امکان سنجی.

متولیان دیپلماسی فرهنگی بایستی «فرصت ها و آسیب ها و
تهدیدها» را از رویکرد استراتژیک و راهبردی مورد کنکاش قرار دهند، که در این
راستا توجه به چند گام مهم ضروری می نماید:

در گام اول بایستی از دیدگاه واقع گرایی و دوری از جزم
گرایی،نسبت به شناسایی، طبقه بندی و اولویت بندی فرصت ها و نقاط قوت اقدام کرد.

در گام دوم باید وارد تبیین خلأهای فرهنگی و مقوله نیاز
سنجی شویم؛ یعنی اینکه در سه سطح زیر سیستمی، ملی و منطقه ای، کاستی ها و نقاط
ضعف مشخص می شوند.

در گام سوم وارد فاز مدیریت احتمالات می شویم؛ یعنی اینکه
با ظرفیت ها و ابزار موجود تا چه میزان می توان خلأهای فرهنگی را رفع کرد.

بی توجهی کارگزاران فرهنگی به سه گام فوق الذکر، می تواند
هزینه های عملیاتی مقابله با ناتوی فرهنگی را به شدت افزایش دهد.

افزایش توجه کارگزاران به توسعه قدرت نرم بسیج

به دلیل اینکه بسیج از شاکله مردمی، ملی و فراگیر بودن
برخوردارات، هرگونه توسعه فرهنگی و نرم افزاری این نهاد مقدس، می تواند به
عنوان یک پتانسیل نیرومند فرهنگ ساز در ارتقاء و تسریع سیاست های فرهنگی نظام
کمک کند.

آشنایی نسبی متولیان فرهنگی با سازو کارها و اهداف راهبردی
سیاست های فرهنگی سند چشم انداز

متولیان سیاست های فرهنگی، هنگامی می توانند از اقدام های
موازی و یا هزینه شدن بیهوده ظرفیت ها و قابلیت های نظام جلوگیری کنند، که در
گام اول یک انسجام فکری رویه ای میان مثلث کارگزار، دانشگاه و حوزه، در مورد
نحوه تحقق اهداف راهبردی سند چشم انداز ایجاد شود. به عنوان مثال ایالات متحده
از سال ۲۰۰۵ به پیشنهاد «کمیته خطر جاری»(۲) به ریاست مارک پالمر، سیاست های
«براندازی نرم»(۳) را در قبال – جمهوری اسلامی ایران اتخاذ کرده که این سیاست
می تواند برای برخی از سیاست های فرهنگی کلان نظام اصطکاک ایجاد کند.

در این راستا توصیه می شود تا اقدام های زیر مورد توجه
کارگزاران قرار گیرد:

۱. آشنایی با اولویت های سیاست های فرهنگی نظام در سند چشم
انداز؛

۲. آشنایی با اولویت های آمریکا در سیاست بر اندازی نرم؛

۳. انسجام فکری – رویه ای میان کارگزاران فرهنگی با اطلاق
فکر (نخبگان حوزه و دانشگاه) در مورد نحوه سیاستگذاری، مدیریت، اجرا و نظارت بر
پاداستراتژی نظام در برابر ناتوی فرهنگی؛

اجتناب از برخورد حزبی با مقوله فرهنگ

یکی از آسیب های دیپلماسی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران،
دخالت دادن نگرش های حزبی در سیاست های کلان فرهنگ است. به عنوان مثال با تغییر
ریاست جمهوری و یا وزیر، نه تنها مدیران میانی تغییر می کنند، بلکه سیاست های
حزبی نیز در تمام ساختارهای زیر سیستمی تزریق می شود، در حالی که سیاست های
کلان فرهنگی بایستی با اولویت های سند چشم انداز مطابقت داشته باشد و تغییر
کارگزاران نبایستی به تغییرات بنیادین در شیوه ها، ابزار و ثبات مدیریتی منجر
شود.

اجتناب از بهره برداری منابع فرهنگی در جهت منافع حزبی

یکی از موانع توسعه دیپلماسی فرهنگی، بهره برداری متولیان
امر از منابع فرهنگی در جهت تأثیر گذاری بر نتایج رقابت های انتخاباتی است.

نهادهای نظارتی، مانند مجلس شورای اسلامی بایستی با تصویب
ساز و کارهای قانونی از هزینه شدن منابع بیت المال در مسیر رقابت های حزبی که
در مواقع رقابت های انتخاباتی پر رنگ تر می شود، جلوگیری کنند؛ زیرا تداوم این
فرآیند می تواند ثبات جهت گیری برنامه ریزی های راهبردی را با کندی و چالش
مواجه نماید.

پرهیز از شکل گیری نهادهای موازی و متنوع در حوزه فرهنگ

یکی از موانع توسعه دیپلماسی فرهنگی، وجود نهادهای موازی با
اهداف یکسال است، که این خود می تواند برخی از چالش های زیر را در حوزه مدیریت
کلان و راهبردی سیاست های فرهنگی ایجاد کند:

الف. نهادها با سیاست فرافکنی، هرگونه خلأ و سوء مدیریت
فرهنگی را به نهاد دیگر نسبت می دهند؛

ب. افزایش بی مورد بودجه های فرهنگی؛

ج. تضعیف فرآیند نظارت بر نحوه مدیریت، توزیع و مصرف بودجه؛

د. تضعیف انسجام مدیریتی در حوزه فرهنگ و سلیقه ای شدن نظام
تصمیم گیری؛

هـ. افزایش زمان فرآیند تصمیم گیری.

اجتناب از مدل «آزمون و خطا» در دیپلماسی فرهنگی

به هر میزان بُعد و دامنه یک حوزه مطالعاتی افزایش یابد، به
همان میزان پیامدهای تصمیم گیری غلط راهبردی نیز گسترش می یابد؛ یعنی همان طور
که نظام اقتصاد کلان ملی را نمی توان با الگو برداری از «آزمون و خطا» اداره
کرد، در مورد مقوله فرهنگ نیز نبایستی از این الگو استفاده شود، که این خود
ضرورت بهره گیری ساختارهای فرهنگی از متخصصان فرهنگی را تقویت می کند.

بنابراین در صورتی که کارگزاران بخواهند، مدل «آزمون و خطا»
را در حوزه فرهنگ بکار برند؛ بایستی آن را در یک نمونه کوچک مورد بازبینی قرار
داده و آنگاه در سطح ملی بکار برند، که البته در این حد نیز بایستی دقت شود؛
زیرا جمهوری اسلامی ایران از تکثر قومی – فرهنگی بالقوه ای برخوردار است و
سیاست های فرهنگی را بایستی متناسب با شاخصه های جامعه شناختی و اکولوژیکی بکار
برد.

به منظور مهار این چالش، توصیه می شود در «مدیریت منابع
انسانی» از نظام عقلانیت محور استفاده شود و یک رابطه عقلانی بین سه مؤلفه
جایگاه، شغل و تخصص وجود داشته باشد و برنامه های عملیاتی قبل از اجرا در اطاق
فکر کانالیز، سازماندهی و آسیب شناسی شوند.

آسیب شناسی و بازبینی عملکرد دیپلمات های فرهنگی (رایزن های
فرهنگی)

یکی از ساز و کارهای جمهوری اسلامی ایران برای تقویت
دیپلماسی فرهنگی، بازبینی دوره ای عملکرد دیپلمات ها و دفاتر فرهنگی خارج از
کشور است.

کارویژه ای دیپلمات های فرهنگی عبارتنداز:

۱. نقش یک سنسور فرهنگی در رصد تهدیدهای فرهنگی را