پاورپوینت کامل تحلیلی بر رویکرد فرانسه در ورود به بخش نظامی ناتو و دفاع اروپایی;بازگشت فرانسه به نظامی گری ۸۸ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تحلیلی بر رویکرد فرانسه در ورود به بخش نظامی ناتو و دفاع اروپایی;بازگشت فرانسه به نظامی گری ۸۸ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۸ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تحلیلی بر رویکرد فرانسه در ورود به بخش نظامی ناتو و دفاع اروپایی;بازگشت فرانسه به نظامی گری ۸۸ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تحلیلی بر رویکرد فرانسه در ورود به بخش نظامی ناتو و دفاع اروپایی;بازگشت فرانسه به نظامی گری ۸۸ اسلاید در PowerPoint :

۱۲

مقدمه

سیاستمداران کهنه کار نیمه قرن ۲۰ فرانسه، در سال ۱۹۶۶، به
دلیل اینکه ناتو تحت حاکمیت امریکا قرار داشت از بخش نظامی این سازمان خارج
شدند، تا این موضوع امروز به واسطه تغییر شرایط و ساختار نظام بین الملل متفاوت
از گذشته شده و رئیس جمهور فرانسه (نیکولا سارکوزی) نشانه هایی را از خود در
جهت تصمیم اعزام نیروی بیشتر به افغانستان به نمایش گذاشته، که حکایت از تمایل
فرانسه به بازگشت به سازمان ناتو پس از ۴۲ سال جدایی در کنار تلاش برای
سازماندهی سیستم دفاع مشترک اروپایی می باشد.

سارکوزی تصمیم نهایی برای ورود فرانسه به بخش نظامی ناتو را
منوط به پیشرفت های محسوس و عملی در خصوص سیستم دفاع اروپا نمود. از سویی
می توان به این موضوع نیز اشاره نمود که موضوع اعزام نیروهای امنیتی و نظامی به
افغانستان از جانب فرانسه در واقع برجسته سازی همراهی فرانسه با سیاست های
امریکا و ناتو می باشد.

دیدگاه فرانسه در خصوص ناتو

فرانسه و انگلستان به توافقاتی دست یافته اند که بر اساس آن
روابط ما بین اتحادیه اروپا و ناتو را به طور چشم گیری بهبود خواهد بخشید؛ زیرا
تا این اواخر این دو سازمان با یکدیگر روابط ضعیفی داشتند. این در حالی است که
موانعی در جهت همکاری ناتو و اتحادیه اروپا مشاهده می شود، با این وصف که علاوه
بر فرانسه و انگلستان، ترکیه با ایجاد جنجال و سر و صدا در مقابل اتحادیه اروپا
مانع از همکاری ناتو و اتحادیه اروپا شده است.

در گذشته فرانسه برای مدت زمان طولانی از اتحادیه اروپا در
مقابل ناتو در خصوص همکاری دفاعی حمایت کرده بود، اما سارکوزی باعث تغییر این
روند شده است. وی به دیپلمات های خود دستور همکاری با ناتو را داده و همچنین
خواستار بازگشت فرانسه به ساختار نظامی ناتو شده است. در حال حاضر انگلستان
باید بتواند به این ابتکار و اقدام سارکوزی از طریق توافق با فرانسه جهت
استحکام و تقویت سیاست دفاعی اتحادیه اروپا و ناتو پاسخ دهد و ترکیه هم بتواند
نقش برجسته تری را در امنیت و سیاست دفاعی اروپا ایفا نماید. در مجموع این
اقدامات باعث تقویت بیشتر و بهتر و روابط ناتو و اتحادیه اروپا خواهد شد.

سارکوزی به محض انتخاب شدن به ریاست جمهوری فرانسه، تمایل
خود را مبنی بر بازگشت افسران فرانسوی به فرماندهی نظامی ناتو اعلام نمود و
اظهار داشت: فرانسه باید به ادامه تهدید دانستن ناتو پایان داده و روابط خود را
با همپیمانانش تجدید نماید. در راستای این اهداف، سارکوزی ممنوعیت طولانی مدت
در سیاست خارجی فرانسه نسبت به ناتو را ملغی نموده و امکان بهبود نسبی را در
همکاری بین ناتو و اتحادیه اروپا به وجود آورده است. ژاک شیراک در طول دوره
ریاست جمهوری اش، روابط میان سیاست دفاعی و امنیتی اروپا و ناتو را همانند یک
بازی با حاصل جمع صفر، که بر اساس آن برد یکی مساوی با باخت دیگر و بر عکس بود،
تلقی می نمود.

همکاری سیاست دفاعی و امنیتی اروپا و ناتو با استثنائات
کمتری در سال های اخیر محدود بوده است؛ در حالی که ناتو و سیاست دفاعی و امنیتی
اروپا، مذاکراتی در خصوص برخی مباحث مانند بوسنی، داشتند، اما در خصوص برخی
مباحث مهم دیگر، از قبیل مأموریت های ویژه در کوزوو جایز ندانستند که در مورد
آن به بحث بپردازند. سارکوزی در حال حاضر با اعلام این پیشنهاد بر این است که
با نزدیکی دو سازمان امنیتی اصلی اروپا، نزاع خانمان برانداز بین آنها را پایان
بخشد؛ اما برای جلب اعتماد سارکوزی، تعدادی شروط مطرح است که فرانسه و بریتانیا
نیازمندند تا دیدگاه های مخالف خود را در خصوص سیاست دفاعی و امنیتی اروپا با
یکدیگر وفق داده و مصالحه نمایند. از سویی، ترکیه و ایالات متحده امریکا،
نیازمند آن خواهند بود که عکس العملی را در خصوص به مخاطره افتادن منافعشان از
خود نشان دهند. این خلاصه رئوسی است که جهت توافق آینده میان همه طرفین باید
مورد توجه قرار گیرد. برخی از مشکلات واقعا نیازمند چیره شدن بر آن می باشند و
بیش از آنکه واقعی باشند فلسفی هستند.

اقدام رئیس جمهور فرانسه از چند جهت حایز اهمیت است، چون با
توجه به سابقه سیاست دفاعی و امنیتی اروپا، نه امریکا و نه هر دولت اروپایی، به
طور فعالانه ای در صدد تخریب یا زیر سؤال بردن ناتو یا اتحادیه اروپا نمی باشند
و امریکا نسبت به گذشته، انتقاد اولیه و اساسی اش را به سیاست دفاعی و امنیتی
اروپا کاهش داده است.

همکاری در تسلیحات یا همکاری در جنگ؟

ناتو و اتحادیه اروپا همکاری خیلی ضعیفی با یکدیگر دارند،
چون اعضای دو سازمان (۲۱ عضو از ۲۷ عضو اتحادیه اروپا که عضو ناتو نیز هستند)،
همکاری و گفت و گوهای اندکی با هم دارند و بدتر از آن اینکه آنها برای پشتوانه
دفاعی و جلب توجه دیگران با یکدیگر رقابت می کنند. برای نمونه در سال ۲۰۰۵،
آنها در مورد اینکه چه کسی از مأموریت اتحادیه افریقا در سودان حمایت به عمل
آورد، به توافق نرسیدند، تا اینکه طی سال های اخیر هر سازمانی به طور جداگانه
عملیات خود را در آنجا انجام می داد.

گاهی اوقات رقابت بین ناتو و اتحادیه اروپا باعث هدایت
کشورهای عضو در جهت تخریب بیشتر یکدیگر می شد، که این مسئله باعث خرید تجهیزات
بیشتری گردید. این در حالی است که فرانسه طرح های ناتو را جهت دستیابی به یک
ناوگان هواپیمایی و حمل و نقل C-17 را کاهش داده است. این رقابت اثر بدی برای
همه در برداشت. کشورهای عضو ناتو و اتحادیه اروپا بودجه دفاعی اندکی را اختصاص
دادند. هر دو سازمان و اعضای آنها لیست طویلی از خرید تجهیزات جدید که در
عملیات های نظامی کاربرد دارد را ارائه دادند (که توانایی اهداف نامیده
می شود)، اما اتحادیه اروپا و ناتو توافق کامل خود را در خصوص لیست های ارائه
شده اعلام نکردند.

در این راستا شاهد هستیم که رئیس جمهور فرانسه تا حدودی
اداره کشور را به باد انتقاد گرفته و ریشه های این مشکلات را بسیار عمیق
می داند و به رقابت بروکراتیک در ورای این مشکلات اشاره می کند. همچنین ترکیه
(که عضو ناتو بوده و در اتحادیه اروپا عضویت ندارد) و قبرس (که در اتحادیه
اروپا عضو است و در ناتو عضویت ندارد) از اعضای دیگر در سازمان های مربوطه به
منظور ایجاد این قضیه از یکدیگر استفاده می کنند و از سوی دیگر ایالات متحده
امریکا برای مدت زمان طولانی از تلاش جهت بهبود یک سیاست دفاعی و امنیتی اروپا
جلوگیری به عمل می آورد، اگر چه بعدها تمایل مثبت خود را به آن نشان داد.

به منظور برقراری ارتباط بین ناتو و اتحادیه اروپا لازم است
متحدین بسیاری از موضوعات را ـ که در بالا ذکر شد ـ مورد توجه قرار دهند، یا
اینکه تواما برخی کارها را با یکدیگر انجام داده و یا از آن خودداری نمایند.
اولاً: انگلستان و فرانسه باید بیشتر از این، ابتکار عمل سارکوزی را درک
نمایند، در غیر این صورت امید به ارتباط بهتر اتحادیه اروپا و ناتو از بین
خواهد رفت. انگلستان و فرانسه مرکز ثقل دفاع اروپایی را تشکیل می دهند. آنها
تأمین کنندگان اصلی قوا و بزرگ ترین تولید کننده و خریدار تجهیزات نظامی هستند.
این دو کشور استراتژی و اهداف واحدی دارند و هر کدام می توانند نیروهای خود را
جهت رسیدن به اهداف خود در هر جا گسیل نمایند. در جلسه بین شیراک و بلر در سال
۱۹۹۸ در اس تی مالو، سیاست دفاعی و امنیتی اروپا ترسیم شد. اگر در آن زمان
توافقی بین دو کشور صورت نمی گرفت، تحولات بسیار اندکی در اروپا در زمینه مسائل
دفاعی در حال حاضر صورت می گرفت.

از سویی فرانسه نیازمند آن است که با امریکا نیز به توافق
دست یابد و امریکا نیز نیازمند موافقت با مأموریت های ناتو است که افسران
فرانسوی جهت هماهنگی مجدد در درون ساختار فرماندهی ناتو در آن حضور داشته
باشند. از طرفی ممکن است که دو کشور درباره نقش اتحادیه اروپا در
تصمیم گیری های ناتو به توافق نرسند. چون واشنگتن در صدد است تا همپیمانانش را
در چارچوب یک گروه ۲۶ عضوی از کشورهای منفرد حفظ و حمایت نماید تا اینکه بتواند
در تبادل نظر بین اتحادیه اروپا و ناتو از آن بهره برداری کند. با شروع همکاری
واقعی بین ناتو و اتحادیه اروپا، لازم است تا ترکیه مخالفتش را با توجه به
اطلاعات حساس مشترکی که در ناتو در اختیار دارد، با قبرس و مالت (که دو کشور
عضو اتحادیه اروپا بوده و در ناتو عضویت ندارند) پایان دهد.

ترکیه نیز از تماس رسمی با دو کشور اخیر دوری نموده و از
طرح های مشترک بین اتحادیه اروپا و ناتو برای اوضاع بحرانی بالقوه در کوزوو
جلوگیری نموده است. ترکیه در صورت ارائه امکان دستیابی بیشتر به طرح های دفاعی
از سوی اتحادیه اروپا، ممکن است دچار وسوسه شود و این اقدام ممکن است باعث
ایجاد اختلاف بین تعدادی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا، به ویژه قبرس شود.

فرانسه: اولویت اروپا؟

در سال ۱۹۶۶، ژنرال دوگل افسران فرانسوی را بر اثر مشاجره و
اختلاف از ساختار فرماندهی متحد ناتو خارج ساخت. فرانسه در دوران ریاست جمهوری
ژاک شیراک در دو جبهه به مبارزه می پرداخت: اول آنکه جهت اتخاذ ابتکار دفاع
اروپا در درون یک نهاد نظامی تمام عیار تلاش می نمود، سپس آن که دیپلمات های
فرانسوی در ناتو جهت حفظ همپیمانان خود از زمان جنگ سرد رایزنی می کردند. این
سیاست به گونه ای طراحی شده بود که اتحادیه اروپا را به عنوان جانشینی برای
ناتو تبدیل نماید و همچنین نقش امریکا در اروپا را کاهش دهد. اما این اقدام
ممکن بود به لحاظ نظامی باعث ایجاد حس بسیار بدی شود. این در حالی است که
تقاضای جهانی برای نیروهای حافظ صلح در طی ۱۰ سال گذشته افزایش یافته و مجادله
بین ناتو و اتحادیه اروپا کماکان لاینحل باقی مانده است. اکنون کشورهای اروپایی
بدون هیچ گونه برنامه ریزی، قوای خود را در افریقا، آسیای مرکزی و سایر جاها
گسیل می دادند.

سارکوزی تمایلی به علاقه شیراک در جهت رقابت با امریکا
ندارد. او و تیم وی از ناامنی مرزهای اطراف اروپا آگاه هستند. با این وجود
فرانسه خواستار بازگشت و مشارکت کامل در ناتو است، در حالی که این عمل برای
روابط اتحادیه اروپا و ناتو مفید و قابل اهمیت نبوده و همچنین اولویت اصلی برای
همه نخبگان فرانسوی نمی باشد. مردم با ایده سارکوزی مبنی بر بازگشت به ستاد
فرماندهی ناتو موافق اند. این در حالی است که سیاست خارجی فرانسه اولویت اصلی
اش را به اتحادیه اروپا اختصاص می دهد و مهم تر اینکه وظیفه برگرداندن نظامیان
اروپایی و برقراری یک نیروی متحد و قوی تر نیز جزء اولویت های سیاست خارجی
فرانسه می باشد.

بنابراین، سارکوزی در راستای ایده بازگشت کامل به ناتو نیاز
به هزینه های بیشتری دارد، که برآیند آن تقویت سیاست دفاعی و امنیتی اروپا
می باشد. این موضوع به عنوان لب مطلب طرح هایی است که سارکوزی برای اولین بار
در اوت ۲۰۰۷ در کنفرانسی در سفارت فرانسه از آن پرده برداشت و متعاقبا در
مصاحبه با نیویورک تایمز در ۲۱ سپتامبر ۲۰۰۷، آن را تشریح نمود و اما اینکه
فرانسه چه چیزی را برای دفاع اروپا مد نظر دارد، هنوز به طور کامل واضح نیست.
سارکوزی قبل از امکان بازگشت شناور به فرماندهی یکپارچه ناتو، دستور داد که
سیاست امنیت ملی فرانسه به طور کامل مورد تجدید نظر و بررسی قرار گیرد، این
سیاست هنوز هم ادامه دارد. در برداشت اول یا به طور کلی در یک برداشت از نظر
متفکران فرانسوی، این اقدام سارکوزی، دستور کاری در راستای جاه طلبی در جهت
سیاست دفاعی و امنیتی اروپا می باشد.

وزیر خارجه فرانسه آقای مورین (Morin) در یک سخنرانی در
سپتامبر ۲۰۰۷، اظهار داشت: اتحادیه اروپا باید مشاغل و فنونی که نظامیان
کشورهای عضو به آن نیاز دارند، آموزش دهد و یک ماهواره نظامی دریایی را خریداری
نماید. همچنین کشورهای عضو اتحادیه اروپا باید بودجه دفاعی اروپایی مشترکی را
به وجود آورند.

این سخنرانی بحث های زیادی را به دنبال داشت. با این توصیف
که انگلستان دیدگاه انتقادی خود را نسبت به آن اعلام کرد. همچنین مورین
می خواست که مرکز عملیات های اولیه اتحادیه اروپا را تغییر دهد که بتواند
مسئولیت آمادگی و فرماندهی عملیات های اتحادیه اروپا را به صورت یک پایگاه تمام
عیار دائمی بر عهده گیرد.

تأکید فرانسه بر تقویت سیاست دفاعی و امنیتی اروپا،
می توانست از مسیر آشتی با ناتو (ورود فرانسه به ناتو) خارج شود. پاریس رفتار
معقولی را نسبت به ناتو دارد و این موضوع باعث تشویق کشورهای عضو در خصوص
دیدگاه فرانسه مبنی بر تقویت دفاع اروپایی می شود، اما واقعیت چیز دیگری است،
انگلستان از بازگشت و مشارکت کامل فرانسه به ناتو استقبال خواهد نمود، اما
چندان مشتاق عقیده و دیدگاه اکثر فرانسویان در خصوص سیاست خارجی و امنیتی اروپا
در اولویت دادن به ناتو نمی باشد.

چه کسی چه چیزی را فرماندهی می کند؟

دیپلمات های انگلیسی معتقدند: فرانسه در زمان ریاست جمهوری
ژاک شیراک، رفتار دوستانه و همکاری جویانه ای در جلسات ناتو نداشته است. این
دیپلمات ها در عین حال می گویند: ایده برخی از فرانسویان در خصوص سیاست خارجی و
امنیتی اروپا، باعث قوت قلب برخی اعضا شده است، به خصوص آنهایی که هدفشان تحت
فشار قرار دادن کشورهای عضو اتحادیه اروپا به منظور افزایش بودجه دفاعی اشان
می باشد. اما مقامات انگلیسی در خصوص طرح فرانسه مبنی بر آنکه اتحادیه اروپا
باید یک مرکز دائمی جهت طراحی و عملیات های فرماندهی ایجاد نماید، مخالفند.

انگلستان اولین بار در اجلاس معروف پرالاین بلژیک در سال
۲۰۰۳ با چنگ و دندان در مقابل این ایده، مشاجره و نزاع نمود. اکنون دولت
انگلستان بحث ه