پاورپوینت کامل خوانشی وحی محور از مفهوم آزادی و عدالت ۳۶ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل خوانشی وحی محور از مفهوم آزادی و عدالت ۳۶ اسلاید در PowerPoint دارای ۳۶ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل خوانشی وحی محور از مفهوم آزادی و عدالت ۳۶ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل خوانشی وحی محور از مفهوم آزادی و عدالت ۳۶ اسلاید در PowerPoint :

۲۰

در ادبیات اندیشه سیاسی اسلام، هر چند که مباحث عدالت و
عدالت ورزی بیش از آزادی بوده است، اما واقعیت آن است که در سرشت این اندیشه،
عدالت و آزادی دارای ارزشی همسنگ بوده و همواره این دو مفهوم کلیدی از اهمیتی
بالا برخوردار بوده اند. در قرآن که سرچشمه حرکت تمدنی و پویایی اجتماعی در
میان مسلمانان است، عدل و آزادی، به جدّ مورد توجه قرار گرفته است. از یک سو
خداوند می فرماید پیامبر(ص) «بار گرانشان را از دوششان بر می دارد و بند و
زنجیرشان را می گشاید».(۱) و در آیه ای دیگر درباره فلسفه بعثت انبیاء
می خوانیم «به راستی که ما رسولان خویش را با آیه های روشن فرستادیم و با آنان
کتاب و میزان آوردیم تا مردم به برپایی قسط و عدالت بر پاخیزند».(۲)

سیاست به قدرت، چگونگی توزیع آن و نسبت آن با مردم و حاکمان
می پردازد، عدالت سیاسی ارزشی است که با فراگیر شدن آن، امور جامعه، در پیوند
با قدرت، به تناسب در جای خود، قرار می گیرد. با عدالت سیاسی، بستر «انتخاب
شهروندان» و «محدودیت قدرت»، فراهم و مسیر جامعه برای رسیدن به «حق» گشوده
می شود.

برای آزادی تا کنون بیش از ۲۰۰ تعریف ذکر شده است.(۳) جان
استوارت میل۱۸۷۳-۱۸۰۶(۴) در آغاز کتاب «رساله ای درباره آزادی» می گوید که
موضوع کتاب آزادی اراده و اختیار(۵) نیست، بلکه بحث از آزادی(۶) مدنی و اجتماعی
است که درباره سرشت و محدودیت قدرتی است که به طور مشروع می تواند بر افراد
اعمال گردد.(۷) به طور کلی درآزادی، سه عنصر و مقوله وجود دارد، «آزادی خواه» ،
« نبود مانع» و «هدف»؛ آزادی سیاسی زمانی شکل می گیرد که اشخاص و تشکل های
سیاسی در انجام دادن رفتارهای سیاسی مطلوب و برخورداری از حقوق اساسی از
محدودیت ها و موانعی که دولت ها ممکن است در برابر آنها ایجاد کنند، رها و آزاد
باشند(۸) و آزادیِ خود را برای رسیدن به هدفی مشخص به کار گیرند، در اندیشه
سیاسی اسلام، همه زوایای آزادی در نظر گرفته شده است، از نظرگاه این اندیشه،
آزادی سیاسی یعنی افراد و گروه ها برای انجام فعالیت های مطلوب سیاسی، با گذر
از بندهای درونی، از موانع بیرونی رهایی یافته و در جهت کمال انسانی، حرکت
کنند.

در فلسفه سیاسی اسلام، پس از طرح مراتب وجود و این که هستی
مطلق در ذات واجب، جلوه گر می شود، به مراتب ضعیف تر وجود از جمله جامعه و
انسان پرداخته می شود. نوع نگرش به هستی و در صدر خلقت بودن خداوند، حکایت از
یک نظم و روش پیشینی(۹) و عقلی دارد. در این قرائت، نوعی «تعین»، «تشکل» و
«تفهم» از پیش تعریف شده، وجود دارد. دستی از قبل هستی را شکل و نظم بخشیده و
آن را با هدفی مشخص آفریده است. خداوند با وحی، نظم و نظام جامعه را ترسیم کرده
و پیام آورانش جامعه مطلوب را به بشر اعلام کرده اند، جامعه ای که در آن باید
عدالت، آزادی، سعادت و قانون حضوری آشکار داشته باشد.

اما در نظم پسینی(۱۰)، انسان بدون توجه به وحی و
ماوراءالطبیعه، به وضع قانون می پردازد، لذا او خود، تعریف کننده آزادی و عدالت
خواهد بود و روابط اجتماعی انسانها را تعریف می کند. در این نظم، «تعیین»،
«تشکیل» و «تفهیم» معنا می یابد و خرد خود بنیاد، جایگزین وحی می گردد و دارای
نقش کلیدی. در خوانش جدید، نظم نوشونده و نظم دهنده آن، یعنی انسان، کم کم،
چندان بزرگ می شود که جای خداوند را نیز از خود می کند. انسان در این نظم،
قانونگذار است هر چند که هیچ نسبتی با وحی نداشته باشد و یا با آن مخالف باشد.
در فلسفه سیاسی غرب، متافیزیک، جای خود را از دست می دهد و اصالت تجربه(۱۱) و
اصالت سود(۱۲)، جایگزین می شود. در این مکتب، آزادی از هر مانعی و رسیدن به هر
هدفی که انسان برای خود، تعریف می کند، مطلوب و دارای ارزش می گردد. در آزادی
انسان گرایانه، محور و بنیانگذار ارزشها، انسان است و همواره سعادت خویش را
بدون یاری هر مرجع و منبعی دیگر ترسیم می کند، در بنیاد نظری، پیامد این برداشت
آن می شود که انسان، آزاد است تا هر چه می خواهد، انجام دهد، هر چند که به بی
عدالتی رسد. لذا در لیبرالیسم، الگوی مطلوب، ایجاد نوعی نظم مکانیکی است که
برای دیگران مزاحمتی به وجود نیاید، هر چند که آرمان ها و ارزش های انسانی
فراموش گردد. به تعبیر جان استوارت میل: «تنها هدفی که انسان به طور فردی یا
جمعی به آن متعهد می شود و مربوط به آزادی عمل بیشتر افراد جامعه است، حفظ
خویشتن می باشد. تنها هدفی که قدرت برتر به شایستگی می تواند نسبت به هر یک از
اعضای جامعه متمدن اعمال شود، حتی اگر بر خلاف اراده او باشد، آن است که از
آسیب رساندن به دیگران جلوگیری می کند. انسان را نمی توان به انجام کاری مجبور
کرد یا از کاری باز داشت، صرفا به دلیل آن که برای او بهتر است که چنان کند، یا
آن که او را شادتر می سازد، یا در نظر دیگران، این کار عاقلانه است، تنها عنصری
که با آن می توان، دیگران را هدایت و اداره کرد تا او رام و مطیع جامعه باشد،
همان اموری است که به جامعه و دیگران مرتبط است. در مواردی که به زندگی شخصی او
مرتبط است، استقلال او مطلق و رهاست. فرد بر خویشتن، جسم و ذهن خویش حاکم
است».(۱۳) با توجه به این بنیاد اندیشگی، آزادی، هدف تلقی می گردد، آزادی،
وسیله رسیدن به یک هدف سیاسی متعالی تر نیست، بلکه فی نفسه عالی ترین هدف
سیاسی است.(۱۴)

اما در اندیشه سیاسی اسلام، «خود متعالی» انسان، رهایی از
قدرت مستبدانه و شکوفایی استعدادهای مادی و معنوی او مورد توجه قرار می گیرد.
آزادی در این اندیشه، برای رسیدن به هدایت و انتخاب راه برتر و در بردارنده
فضیلت های بسیار دیگر است.(۱۵) هیچ کس نمی تواند آ