پاورپوینت کامل نگاهی به وضعیت شیعیان استان شرقی عربستان و روابط با حکومت مرکزی; سومین جمعیت شیعه در جهان عرب ۹۰ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل نگاهی به وضعیت شیعیان استان شرقی عربستان و روابط با حکومت مرکزی; سومین جمعیت شیعه در جهان عرب ۹۰ اسلاید در PowerPoint دارای ۹۰ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل نگاهی به وضعیت شیعیان استان شرقی عربستان و روابط با حکومت مرکزی; سومین جمعیت شیعه در جهان عرب ۹۰ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل نگاهی به وضعیت شیعیان استان شرقی عربستان و روابط با حکومت مرکزی; سومین جمعیت شیعه در جهان عرب ۹۰ اسلاید در PowerPoint :

۴

شیعیان در منطقه شرق عربستان ساکنند، این منطقه از نظر
استراتژیک مهم ترین ناحیه عربستان به شمار می رود، زیرا اکثر چاه های نفت در
این منطقه واقع شده اند و مناطق «غوار» و «قطیف» بزرگترین حوزه های نفتی جهان
می باشند. از سوی دیگر شیعیان استان شرقی عربستان در ثبات اقتصادی و سیاسی کشور
در سطح داخلی و بین المللی نقش عمده ای ایفا می کنند، بدیهی است این امر تجارت
جهانی و امنیت بین المللی را تحت الشعاع قرار می دهد. علاوه بر این ۹۵- ۹۰ درصد
از در آمد کشور و ۱۵ درصد از نفت جهان از این ناحیه تامین می شود و کارگران
شیعه، بین ۴۰تا۶۰ درصد نیروی کار صنعت نفت را تامین می کنند.همچنین اکثریت
جمعیت شیعیان جهان در سه کشور همجوار خلیج فارس و در همسایگی این منطقه
متمرکزند، زیرا ۶۵ درصد از جمعیت بحرین،۶۰ درصد از جمعیت عراق و بیش از ۹۰ درصد
از جمعیت ایران را شیعیان تشکیل می دهند. شیعیان با دارا بودن مبانی عقیدتی،
دینی،اخلاقی و سیاسی متفاوت با حکومت عربستان سعودی و بهره مندی از پتانسیل
سیاسی،بزرگترین و مهمترین گروه مخالف با پادشاهی عربستان به شمار می روند. در
واقع همواره مقامات رسمی عربستان به دلایل سیاسی، امنیتی و اجتماعی – اقتصادی،
تعداد شیعیان استان شرقی عربستان را کمتر از میزان واقعی اعلام کرده اند، از
اینرو آخرین آمار منتشر شده در مورد جمعیت شیعیان این منطقه قابل اعتماد نیست.
یکی از گروه های ضد شیعه عربستان،آمار شیعیان این کشور اعم از اسماعیلیان و
زیدیها را ۹۷۰۵۴۲ نفر اعلام کرده که این آمار معرف ۵ درصد از جمعیت ۰۵۸/۴۰۹/۱۹
نفری عربستان است. در سال ۲۰۰۰ وزارت امور خارجه آمریکا جمعیت شیعیان را که
اکثریت آنها در استان شرقی عربستان ساکنند، ۰۰۰/۹۰۰ نفر اعلام کرد. با وجود این
شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد تعداد واقعی شیعیان عربستان بیش از
آمارهای اعلام شده است و شیعیان «احساء» و «قطیف» پس از عراق بزرگترین جمعیت
شیعه منطقه خلیج فارس را تشکیل می دهند و در جهان عرب نیز پس از لبنان و عراق
بزرگترین جمعیت شیعه محسوب می شوند. با توجه به جمعیت و موقعیت استراتژیک
شیعیان عربستان، این طیف در عرصه سیاسی عربستان و بطور کلی در منطقه نقش تعیین
کننده و تاثیر گذاری ایفا می کند . با مطالعه تاریخ روابط شیعیان عربستان با
حکومت سعودی در دو قرن گذشته می توان دریافت همچنان امکان بروز ناآرامی در
مناطق شیعه نشین استان شرقی وجود دارد.

وهابیت: ایدئولوژی مبتنی بر سلطه

با ظهور وهابیت در سال ۱۷۴۵ در منطقه «نجد» عربستان و گسترش
آن در این ناحیه دوره جدیدی برای شیعیان و گروه های دینی دیگر شبه جزیره
عربستان آغاز شد که تاریخ و امور سیاسی آنان را تحت الشعاع قرارداد. در حقیقت
وهابیون از دین به عنوان ابزاری برای سلطه بر گروه های دینی دیگر استفاده کردند
و مذهب را بهانه ای برای حصول اهداف سلطه طلبانه خود قرار دادند. از اینرو
نباید وهابیت را شعبه یا شق دیگری از اسلام تلقی نمود زیرا این فرقه برای همه
فرقه های اسلامی شبه جزیره عربستان و جهان اسلام مشکل ساز شده است.

«آنجلوکودیویلا» از اساتید روابط بین الملل دانشگاه
«بستون»، معتقد است جنگ و نا سازگاری در بطن جهان اسلام برای مسلمین بیش از
دیگران مهم است، زیرا موضع سازش ناپذیر و خصمانه وهابیون در درجه اول مسلمین و
در درجه دوم غیر مسلمین را تحت الشعاع قرار می دهد. وهابیون در ابتدا کوشیدند
به شیوه ای خشونت آمیز، جامعه ای اسلامی مشابه امت اسلامی قرن هفتم ایجاد
نمایند. این آرمان جاه طلبانه برخاسته از جهانبینی خشک و جمود یافته این طیف
است که بر اساس آن باید هنجارها و معیارهای اسلام واقعی که توسط نیاکان و اجداد
وهابیون نظیر «احمد بن حنبل»، «شیخ الاسلام ابن تیمیه»، «شیخ ابن قائم الجوزیه»
و دیگران ارائه شده، جایگزین اعمال شیطانی و آلوده جوامع معاصر اسلامی گردد.
این ایدئولوژی و جهان بینی دو وجه مرتبط با یکدیگر را در بر می گیرد، بدین
ترتیب که اولا در جهان بینی مذکور همه مسلمین غیر وهابی به جز غیر مسلمانانی که
جهان بینی وهابیون را به رسمیت می شناسند تکفیر شده اند، ثانیا بر اساس این
ایدئولوژی باید با حمله و هجوم به جوامع دیگر،یک تحول بنیادین در سطح جهان
ایجاد شود و امت اسلامی تشکیل شود.

از اینرو حکومت آل سعود کشورهای همجوار خود را تکفیر نمود
تا بدین طریق مشروعیت لازم برای حمله به سرزمین های آنان و اشغال ممالک آنها و
تصاحب اموالشان را احراز نماید. کشور گشایی و توسعه قلمرو حکومت که در
ایدئولوژی وهابیت ریشه دارد از ویژگیها و شاخصه های اصلی رژیم سعودی است. از
نظر وهابیون در سنت اسلامی جنگ علیه مشرکین وظیفه ای دینی است و مومنین موظفند
به این تکلیف عمل کنند تا شریعت یا قوانین الهی تحقق یافته و جنبه عینی پیدا
کند و امت اسلامی تشکیل گردد.بر اساس این ایدئولوژی جنگ علیه همه مسلمانانی که
دین آنان صحیح نیست، مجاز شمرده می شود. «علی الوردی» جامعه شناس برجسته عراقی
معتقد است این امر دستاویز و بهانه وهابیون شد تا رقبای خود را مورد حمله قرار
دهند و غنائم بسیاری را که حتی تصور آنرا نمی کردند بدست آورند، در حالی که
«ابن سند البصری» معتقد است تکفیر دیگر مسلمین توسط وهابیون به همراه عوامل
دیگر موجبات شکست و ناکامی آنان را در دوره دوم حکومت آل سعود فراهم آورد. از
نظر «الوردی» بدون چنین دستاویزی قبایل بدوی به «دعوت» روی نمی آوردند و در
واقع قبایل مذکور دعوت را بهانه ای برای حمله به مناطق همجوار خود قرار دادند،
در حالی که همکیشانشان و بومیان منطقه از حملات آنها مصون بودند. بر اساس
تعالیم دینی، آنان به واسطه این حملات از یک سو به کسب غنائم مادی و دنیوی نائل
می شدند و از سوی دیگر مشمول اجر و پاداش معنوی و آخرتی قرار می گرفتند. شیخ
محمد ابن عبدالوهاب مروج ایدئولوژی غلبه ( یا سلطه) در یکی از روستاهای دور
افتاده منطقه نجد عربستان به نام «الدرعیه» متولد شد. ایده ها و افکار وی از
اسلام سلاطین عثمانی، شریف های حجاز، رهبران «شَمَّر» منطقه «حیل» و شیعیان
«احساء» و «قطیف» اثر پذیرفته بود. از دیدگاه وی اسلام قبل از هر چیز، نفی هر
خدایی به غیر از خدای یگانه و نفی پرستش چیزهای دیگر است. همه انواع شرک
شیطانی اند و اشیاء پادشاه،پیامبر،درخت،مقبره و زیارتگاه قدیسین و اولیاءمی
توانند عامل شرک باشند و در این رابطه همه آنها به یک اندازه اهریمنی اند.
بنابراین نظامیان وهابی، مقابر اصحاب و نزدیکان پیامبر(ص) را نابود کردند، زیرا
در نظر آنان این مقابر توسط مردم تقدیس شدند و بالطبع عامل شرک آنها بشمار
می رفتند. از نظر شیخ ابن عبد الوهاب، شیطان اکثر انسانها را گمراه نموده و شرک
و بت پرستی زمین را پر کرده است. وی به شاگردان و پیروان خود توصیه کرد از نظر
روحی و فیزیکی از جامعه جاهل خود فاصله بگیرند و به مناطق دیگر مهاجرت کنند،
بدین ترتیب هسته اصلی جامعه اسلامی مطلوب عبدالوهاب در «الدرعیه» تشکیل شد و به
سرزمین مهاجرین و اسلام شهرت یافت، این بدان معناست که مهاجرت به جامعه جدید
پیش شرط اساسی عینیت یافتن اسلام تلقی می شد. عبدالوهاب مهاجرت را یک تکلیف و
وظیفه دینی و جزو بهترین اعمال بر شمرده و حفظ و بقای دین و ایمان مومنین را
منوط به آن دانسته است. بنابراین منطقه «نجد» به سرزمین مهاجرین مشهور شد، زیرا
گروهی از مسلمین که مهاجرون نامیده می شدند بموجب حکم امام خود به این ناحیه
مهاجرت کردند و در آن سکنی گزیدند. با بررسی واژه هجرت و زمینه های کاربرد آن
می توان در یافت که هجرت مقدمه و اولین و مهمترین گام به سوی جهاد است و این دو
واژه با یکدیگر در ارتباط تنگاتنگ اند. در حقیقت سیر حوادث نشان می دهد همواره
جهاد با هجرت توأم بوده و این دو جدای از یکدیگر نبوده اند. شیخ عبدالرحمن
الشیخ، از فرزندان بنیان گذار وهابیت در رابطه با هجرت که به معنای مهاجرت از
سرزمین شرک به سرزمین اسلام است، چنین می گوید: «هنگامی که بی عدالتی ، عصیان و
نافرمانی فراگیر شد، خداوند به هجرت امر کرد تا دین مصون بماند و مومنین با
مردم عاصی و نافرمان عجین و همنشین نگردند و روحشان از شر شیاطین حفظ شود و
مومنین تسلیم امر خدا از فرقه فاسد اهریمنی متمایز و جدا گردند و بیرق اسلام به
اهتزاز درآید. بدون هجرت، دین پا بر جا نمی ماند و پرستش خدا محقق نمی گردد و
مبارزه با شرک، ظلم و شیطان امکان پذیر نیست». بدین ترتیب بسیاری از پیروان شیخ
محمد ابن عبدالوهاب به آشیانه و مأوای جدید و (به زعم خودشان) به مومنین واقعی
پیوستند تا با ملحق شدن به سپاهیان، به مناطق همجوار یورش ببرند. وقایع مذکور
از دیدگاههای بنیان گذار وهابیت ناشی می شد، زیرا وی دنیا را به دو قسمت تقسیم
نمود: سرزمین اسلام یا دار الاسلام و سرزمین جنگ یا دار الحرب که سرزمین مشرکین
نیز نامیده می شد و همه مسلمین غیر وهابی را در بر می گرفت. «داوود باش»، نائب
السلطنه عثمانیان در بغداد (۱۸۱۷-۱۸۳۱) ، احکام تکفیر وهابیون را رد نمود ولی
امام محمد ابن سعود مجدداً این احکام را تأیید کرد و پیروان عثمانیان را مشرک و
کافر نامید. همچنین شیخ حمد بن عتیق (۱۸۱۲-۱۸۸۳)، از علمای برجسته وهابی در عهد
حکومت فیصل بن ترکی در دوره دوم حکومت آل سعود، دو شهر مقدس اسلام را پایگاه
شرک نامید. عبدالعزیز ابن سعود نیز در مورد ساکنین مکه همین عقیده را داشت و
آنان را مشرک خواند. اظهارات وی در این رابطه بدین قرار است: «اگر شما
انگلیسی ها به من پیشنهاد کنید با یکی از دخترانتان ازدواج کنم آنرا می پذیرم،
مشروط بر اینکه فرزندان حاصل از این ازدواج مسلمان شوند، ولی حاضر نیستم با
دختر شریف، دختری از اهل مکه یا دیگر مسلمین که از نظر ما مشرکند ازدواج
کنم.گوشت اهشامی که بدست مسیحیان ذبح شده اند را می خورم و در این رابطه مشکلی
وجود ندارد، زیرا یهودیان و مسیحیان اهل کتابند ولی مشرک یعنی کسی که در پرستش
خدا شریک قرار داده (از قبیل اشیاء یا مخلوقات خدا) از نظر ما پلید و نجس است و
خوردن اهشامی که بدست وی ذبح شده اند کراهت دارد. حاجت خواستن از کعبه،
پیامبران و اولیاء و قدیسین، فحشاء، ربا خواری و انواع ظلم و جهل، بدعت علیه
قرآن است و این امور در سرزمین شرک معمول است. حتی کم خرد ترین افراد می دانند
که این کشور سرزمین کفر و شرک است، به ویژه اگر مردم این سرزمین نسبت به موحدین
خصومت نشان دهند و تلاش کنند آنان را از سرزمین های اسلام طرد نمایند. این شرک
از مردم شهر سر چشمه نمی گیرد بلکه همانگونه که نقل کرده اند، از غرور و جهل
ناشی می شود و «عمربن لوحیّ» مروج و عامل بقای آن بوده است».

بدین ترتیب در نظر وهابیون مفهوم تکفیر با مفهوم جهاد و
هجوم در هم آمیخته است، زیرا جهاد فقط در صورت تکفیر جوامع هدف، توجیه پذیر
است. حکومت آل سعود به مأمن و پناهگاه اسلام وهابی تبدیل شد و آل سعود مشروعیت
خود را بر اساس این سنخ از اسلام استوار نمود، بنابراین وهابیت به دین حکومت
تبدیل شد و به عنوان ابزاری علیه فرقه های دیگر و در جهت تحقق اهداف سیاسی دیگر
بکار گرفته شد. مسلما مشروعیت کنونی حاکمیت خاندان آل سعود بر پایه وهابیت
استوار شده است . ایدئولوژی وهابیت غلبه و سلطه بر همه مسلمین است و فقط به
مسلمین عربستان سعودی محدود نمی شود و مسلمانان دیگر نقاط جهان را نیز در بر
می گیرد.در تاریخ سیاسی عربستان این ایدئولوژی همواره به عنوان ابزاری سیاسی
بکار گرفته شده است.

تأثیر وهابیت بر شیعیان

شیعیان استان شرقی عربستان اثنی عشری اند. وهابیون علیرغم
اینکه از نظر جمعیتی اقلیت محسوب می شوند، حکومت را در دست گرفته اند.اختلاف
اصلی شیعیان و وهابیون در حوزه کلام، حول مسئله توحید است. وهابیون معتقدند
شیعیان پرستش خدا را با تقدیس و تکریم اولیاء در هم آمیخته اند و مبحث جانشینی
پیامبر از موضوعات مهم مورد اختلاف این دو طیف است. وهابیون مانند اهل تسنن
عقاید شیعیان را مردود می دانند. این اختلاف دیدگاه ها موجب بروز شکاف عمیقی
بین شیعیان و حکومت سعودی ایجاد کرده است. با تشکیل حکومت فرقه گرا در نجد
ناآرامی ها در مناطق شیعه نشین آغاز شد. در سال ۱۷۴۴ در پی اتحاد «محمد ابن
سعود»، حاکم نجد با «شیخ محمد ابن عبدالوهاب» ( تولد ۱۳۰۷)، ایدئولوژی حکومت
شکل گرفت. از آن پس شیعیان استان نفت خیز شرقی عربستان در معرض بی عدالتی ها و
رفتار تبعیض آمیز حکومت قرار گرفتند. آنان به عنوان شهروندان درجه دو یا طبقه
پایین جامعه محسوب می شوند و از حقوق اولیه و مسلم خود محروم شده اند. در نتیجه
این رفتارهای تبعیض آمیز و ناعادلانه و در پی محرومیت شیعیان از حقوق اولیه
خود، آنان با یکدیگر متحد شده و برای احقاق حقوقشان به مخالفت با رژیم سعودی بر
خاستند. وهابیون زیر بیرق آل سعود از ایده توحید جانبداری می کردند و شیخ محمد
ابن عبدالوهاب بر پرستش مطلق خدا تأکید می نمود. در واقع وی بر عدم ارتباط خالق
و مخلوق تأکید داشت و توسل، تقدیس اولیاء و شفاعت را باطل می دانست. از نظر
وهابیون، اعمال اکثر مسلمین به شرک آلوده است، تا جایی که سنگها و درختان را
می پرستند. شیخ عبدالوهاب معتقد است روافض یا شیعیان، نخستین کسانی بودند که
شرک را در میان امت اسلام رواج دادند، زیرا آنان برای برآورده شدن حاجات و
برطرف شدن مشکلات خود به ائمه(ع) متوسل می شوند. وهابیون این امر را توجیحی
مناسب برای اعلام جهاد علیه شیعیان و ضبط اموالشان می دانستند و آنان را مجبور
می کردند به مذهب حنبلی بگروند. سپاهیان نجد با الهام از تعالیم شیخ ابن
عبدالوهاب همواره به سواحل شرقی عربستان یورش می بردند. به نقل از «ابن غنم» از
مورخین وهابی، حمله به «احساء» در سال ۱۷۹۱، با هدف پاکسازی این منطقه از بتها
و صورت های شرک آمیز صورت گرفت. در پی این حملا