پاورپوینت کامل اتاق فکر و دیپلماسی امنیتی ۸۷ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل اتاق فکر و دیپلماسی امنیتی ۸۷ اسلاید در PowerPoint دارای ۸۷ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل اتاق فکر و دیپلماسی امنیتی ۸۷ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

---

بخشی از متن پاورپوینت کامل اتاق فکر و دیپلماسی امنیتی ۸۷ اسلاید در PowerPoint :

۲۵

مقدمه

با گسترش علم و دانش و نیز تخصصی شدن عرصه های علمی، نیاز
به نوآوری فکری و همچنین افرادی که بتوانند افکار جدیدی به مجموعه مدیران و
تصمیم گیران کشورها ارائه کنند. هر چه بیشتر احساس و نمایان می شود، لذا این
افراد کسانی هستند که در اتاق های فکر، ایده های جدیدی تولید می کنند تا جامعه
راهی تازه در عرصه های مختلف حیات خود بپیماید.

البته اتاق های فکر (کانون اندیشه یا تفکر) با هدف ایجاد
پلی میان قدرت و دانش تأسیس شدند و در واقع کانون های تفکر، ساختارهای مناسبی
برای بکارگیری فکر، ایده و علم و دانش برای خدمت به قدرت و دیپلماسی و در نتیجه
امنیت یک کشور هستند.(۲) در این راستا باید اشاره کرد که در جمهوری اسلامی
ایران، موضوع اتاق فکر، ایده و نظریه جدیدی است می توان در آینده از آن بعنوان
دستاوردی مهم در تحولات سیاسی، اقتصادی، دفاعی و امنیتی کشور نام برد.(۳)

ناگفته نماند که قبل از پیروزی انقلاب اسلامی اتاق فکر در
ایران بصورت گروه های نخبه و تحصیلکرده خارجی فعالیت می کردند، اما امروزه
موضوع مذکور بلحاظ ادبی تبدیل به اتاق فکر شده، که در قالب ایده های جدید و در
راستای منافع ج .ا.ا تصمیم سازی و تصمیم گیری می نمایند.

با توجه به نو ظهور بودن اتاق فکر در ج.ا.ا، این گروه ها
می توانند با تمرکز بر روی موضاعات امنیتی مشکل سیستمهای مدیریتی و سیاست گذاری
را در قالب دیپلماسی برطرف نمایند، لذا، امروزه کانون های تفکر به طیف وسیعی از
مسائل مختلف جامعه می پردازند، به گونه ای که در کشورمان قرار شده تا سازمان ها
برای خود به صورت مجزا اتاق فکر تشکیل دهند.(۴)

بنابراین با تشکیل اتاق فکر ویژه برای هر سازمانی، موضوع
سیاست خارجی و دیپلماسی امنیتی که ترکیبی از نظرها و اندیشه های نخبگان و
متفکران سران نظام و مدیران ارشد در وزارت خارجه و قوای سه گانه است، شاهد آن
خواهیم بود که اتاق فکر در روند اتخاذ سریع تصمیم ها در قبال اهداف مشخص سایر
کشورها، بطور صریح و آشکار نقش ایفا خواهد نمود.

تاریخچه شکل گیری اتاق فکر:

در ابتدای قرن بیستم، موضوع چالش های مدیریت اقتصادهای
صنعتی، به همراه افزایش تعهدات خارجی کشورها، نیاز و تقاضاهایی را برای ورود
علم و عقل به ساختار و تصمیم هایی حکومتی بوجود آورد، لذا تعدادی از
سیاستمداران و انسان های خیرخواه معتقد بودند که، به یکسری از مؤسساتی که به
امر تحقیق و تحلیل بپردازند مورد نیاز است، از این رو رهبران اولین موج
اتاق های فکر اعتقاد داشتند که علم نوین می تواند برای حل مشکلات اجتماعی،
اقتصادی و به ویژه سیاسی مورد استفاده قرار گیرد، این دسته از روشنفکران به
سیاستمداران حکومتی، مشورت های کارشناسانه، بی طرفانه و بی غرضانه ارائه
می دادند.

پس از جنگ جهانی دوم و در پاسخ به افزایش فشارهای داخلی و
بین المللی، موج دیگری از گسترش اتاق های فکر ایجاد شد که در این دوره ؛
سیاستمداران، همانند کسانی که نوعی رویکرد بشر دوستانه به مسائل داشتند، مزایای
وجود مؤسسات تحقیقاتی مستقلی که توانایی پرداختن به تحقیقات استراتژیک بلند مدت
را داشته و فاقد محدودیت های زمانی و مسؤلیت روزمره مقامات حکومتی بودند را به
رسمیت شناختند.(۵)

واژه اتاق فکر برای اولین بار در اواخر دهه ۱۹۴۰، توسط
آمریکایی ها مطرح و به تدریج وارد ادبیات علوم سیاسی و مدیریتی شد. موضوع تقویت
توان دفاعی و مدیریت امنیت در نقاط مختلف جهان، در دوره جنگ جهانی دوم، نیاز به
بهره گیری از نظرات متخصصان را بیش از پیش افزایش داد و لذا در بستر چنین احساس
نیازی بود که مؤسساتی؛ همچون بنیاد «رند» در سال ۱۹۴۷ تأسیس و به عنوان اتاق
فکر به فعالیت پرداخت.

از دهه ۱۹۷۰ به بعد نیز از واژه اتاق فکر برای نامیدن هر
نوع مؤسسه تحقیقاتی که به پژوهش درباره مسائل متنوع فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و
اقتصادی مشغول بود، استفاده شد و از این دوره به بعد ما شاهد رشد این قبیل
مراکز در دیگر کشورهای جهان هستیم.(۶)

اهمیت و جایگاه اتاق فکر

کانون های تفکر، به عنوان حلقه مفقوده سیاست گذاری ها و
تصمیم گیری های حکومتی و دولتی هستند، از این رو نخبگان اجرایی باید دریابند که
به تنهایی قادر به درک و تحلیل تمامی فرصت ها و موقعیت های تصمیم و برنامه ریزی
نیستند و باید افراد خبره و اندیشمند گرد آمده در کانون های تفکر، که کارشان
تحلیل اوضاع و احوال داخل و خارج کشور و نیز ایده های نو است، در انجام امور
یاریشان دهند. به ویژه اینکه، این موضوع در حوزه ای حیاتی ؛ همچون امنیت ملی
بیش از پیش اهمیت پیدا می کند. کانون های تفکر از طریق مطالعات و پژوهش های
علمی به حل مسائل و مشکلات سیاست مداران می پرداختند، که از یکسو آنان را متوجه
مسائل پیش رو (متحمل در آینده) می نمودند و از سوی دیگر آنان را در اتخاذ
تصمیمات بهینه یاری می رساندند.

در واقع کانون های تفکر، نهادهای پشت پرده ای بودند که در
کل فرایند تصمیم سازی و تصمیم گیری مدیران و رهبران (قبل از وقوع مسئله، در حین
مواجهه، زمان خلق گزینه ها و راهکارها، زمان تصمیم گیری ها و بعد از آن در
برخورد با پیامدها)، آنان را همراهی می نمودند.(۷)

بنابراین نخبگان هر جامعه برای اتخاذ تصمیم ها و
استراتژی های مناسب، نیازمند دسترسی به اطلاعات و تحلیل های معتبر هستند و ضمن
آگاهی از بازخورد سیاست های تدوین شده گذشته باید توان انتخاب بدیل های مناسب
برای سیاست ها و برنامه های خود را داشته باشند. حال با توجه به ماهیت و کار
ویژه های اتاق های فکر که هم افزایی و انباشت دانش و تجربه خصیصه بارز آنها
است، این مراکز از این قابلیت نیز برخور دارند که بتوانند «داده ها» را به
اطلاعات یا «اطلاعات» پژوهش گران را به «دانش» تبدیل کنند و دولتمردان نیز از
این دانش تولیدی در فرایند سیاستگذاری، به ویژه در چارچوب دیپلماسی امنیتی
حداکثر بهره برداری را بنمایند.

هر چند اتاق های فکر در عرصه های گوناگون می توانند منشأ
اثر باشند، ولی این اثر گذاری در حوزه دفاع، امنیت و دیپلماسی اهمیت بیشتری
دارد. موضوع دفاع و امنیت که در قالب دیپلماسی قابل طرح است، از وظایف اصلی
دولت ها و امری پر اهمیت و پیچیده است. یکی از لوازم اصلی رسیدن به وضعیت
دیپلماسی دفاعی مطلوب، سیاست گذاری مناسب در چارچوب آن است، که در گرو استفاده
از تجارب، تخصص ها و دیدگاه های مختلف می باشد.

در چنین شرایطی است که اتاق های فکر به مثابه مراکز
ایده پرداز می توانند به این سیاستگذاری ها کمک مؤثر و شایانی بکنند؛ زیرا
مهم ترین کار ویژه اتاق فکر، ارائه افکار و ایده های جدید است. این نهادها به
دلیل کار مداوم تحقیقاتی پیرامون موضوعات مختلف بین المللی، به تدریج به شناخت
مناسبی از مسائل مهم دست یافته اند.

اهمیت این موضوع زمانی دو چندان می شود که توجه داشته
باشیم، در جهان امروز، فکر و ایده از چنان اهمیتی برخوردار است که دیگر
نمی توان بر مبنای اندیشه های گذشته به موفقیت دست یافت.

در عصر حاضر فکر و ایده نوین، شرط بقا و قوام بسیاری از
بازیگران صحنه های سیاسی شده است. حال باید توجه داشت که جوامع فعلی و آینده
نمی توانند در فضای دانش محوری و اندیشه مبنایی در حال ظهور، بدون تولید ایده و
دانش به شکوفایی و بالندگی برسند. بنابراین توجه به اتاق های فکر به مثابه محمل
اصلی تولید ایده و فکر، اهمیتی انکارناپذیر دارد.(۸)

حال با توجه به جدید و نو ظهور بودن موضوع اتاق فکر در
جمهوری اسلامی ایران و تأکید فراوان بر تأسیس و ایجاد اتاق فکر برای هر
سازمانی، در آینده شاهد گسترش واهمیت جایگاه ویژه آن در خلال اتخاذ تصمیم ها
خواهیم بود؛ زیرا امروزه در جمهوری اسلامی ایران هر سازمانی درصدد آن است که با
اهمیت یافتن اتاق فکر در سطح بین المللی، در ساختار و رأس هرم خود به موضوع
ایده، تفکر و بدنه های دانش در جهت پیشبرد سیاست های خود، به ایجاد اتاق فکر
اهمیت فراوان داده و در روند تأسیس آن تسریع نماید.

انواع کانون های تفکر

کانون های تفکر را می توان بر حسب شاخص های مختلف، از جمله
«مأموریت، شرح خدمات و فعالیت ها» در حوزه های زیر تقسیم بندی کرد که عبارتند
از:

۱.سیاسی (سیاست پژوه، مشاور، وکیل مدافع سیاسی)؛

۲.اقتصادی (اقتصاد پژوه، اقصاددان، توسعه پژوه و مشاور
مسائل اقتصادی و مالی)؛

۳.اجتماعی (جامعه شناس، روانشناس، فرهنگ پژوه، جامعه پژوه)؛

۴. امنیتی و نظامی (استراتژیست ، برنامه ریز و مشاور امور
دفاعی و اطلاعاتی)؛

۵. صنعت و فناوری (پژوهشگر و مشاور مسائل صنعتی و فناورانه
و ارتباطات بین رشته ای آنها با دیگر مراکز)؛

۶.آینده (سناریو پرداز، آینده پژوه، استراتژیست)؛

به علاوه بعضی از کانون های تفکر تنها بر یک یا چند حوزه
کاملاً مرتبط متمرکز بوده و به گونه ای تخصصی عمل می نمایند، در حالی که بعضی
دیگر در حوزه های مختلف و بعضا بسیار متفاوت مشغول به فعالیت هستند.

همچنین بر مبنای شاخص «حوزه و گستره عملکرد» نیز می توان
کانون های تفکر را تقسیم بندی و در محدوده های زیر قرار داد:

۱. شهری استانی (متمرکز بر مطالعات شهری، روستایی و
استانی)؛

۲. ملی (متمرکز بر مسائل، مشکلات، دغدغه ها، برنامه ها و
سیاست های کشور)؛

۳. جهانی (متمرکز بر مسائل،دغدغه ها و فرصت های بین
المللی)؛

۴. منطقه ای (متمرکز بر مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی
کشورهای منطقه)؛

به لحاظ شاخص «وابستگی ها و روابط سازمانی» نیز می توان
چنین دسته بندی کرد:

۱. مستقل (شرکت یا مؤسسه مستقل)؛

۲. سازمان غیر دولتی (عدم وابستگی دولتی)؛

۳. وابسته دانشگاهی (وابسته یا زیر نظر یک دانشگاه)؛

۴. نیمه دولتی (دارای توانایی عملکرد و سیاست گذاری
مشارکتی)؛

۵. دولتی (کاملاً در قیومت و تحت نظر دولت)و…

همچنین باید یاد آور شد که برخی از کانون های تفکر، انتفاعی
و برخی غیرانتفاعی هستند. البته عمده کانون های تفکر جهان، (به خصوص در کشورهای
غربی) غیر انتفاعی اند، اما نیمی از کانون های تفکر در ژاپن انتفاعی هستند. نوع
سرمایه گذاری اولیه و روش های کسب بودجه و درآمد نیز حائز اهمیت است.

از نظر سازمانی و میزان توسعه، کانون های تفکر به مراحل ذیل
تقسیم می شوند:

مرحله اول: اتاق فکر، نو پا است و بین یک تا پنج نفر
پژوهشگر تمام وقت داشته، به علاوه از نظر مالی چندان قوی و پایدار نیست.
کانون های تفکر در صورت عمل کردن مناسب به زودی به مرحله دوم توسعه می رسند.

مرحله دوم: اتاق فکر، دیگر پویا نیست و بیش از ده نفر
پژوهشگر برجسته و تمام وقت دارد و دارای حمایت های مالی متعدد، تخصص بیشتر،
فرصت های افزون تر و مشتریان فراوان است. در نتیجه از توان مالی بیشتری
برخوردار می باشد. البته اتاق های فکری که در آستانه چنین مرحله ای قرار دارند،
باید سیستم مالی و مدیریتی خود را تغییر دهند.

مرحله سوم: در حال حاضر بعضی از کانون های تفکر غربی در این
مرحله قرار دارند. بعبارتی دارای سازمانی بزرگ با بودجه بسیار بالا هستند.

از بعد ساختار سازمانی نیز کانون های تفکر دارای طبقه
بندی های زیادی می باشند. علاوه بر اینها، روش پژوهش، نوع خروجی ها و نحوه
عملکرد فرآیندهای سازمانی نیز متمایز کننده کانون های تفکر است.

از جهت ایدئولوژی و نوع رویکرد به مسائل، کانون های تفکر را
می توان از طریق مطالعه بیانیه مأموریت آنها، به شیوه های زیر تقسیم کرد:

۱. کانون های تفکر فاقد ایدئولوژی: این نوع از کانون های
تفکر دارای ایدئولوژی مشخص و صریحی نیستند. به بیانی دیگر موضع گیری خاصی نسبت
به مسائلی که با آن مواجه می شوند، ندارند و صرفا مسائل را از جهت ارزش
مطالعاتی و فکر و یا بعضا مالی مورد توجه قرار می دهند.

۲. کانون های تفکر دارای ایدئولوژی: این نوع از کانون های
تفکر دارای ایدئولوژی مشخصی هستند که نوع فعالیت ها و نحوه عملکرد آنان را به
وضوح تحت تأثیر قرار می دهد. این نوع از کانون های تفکر خود بر دو نوع هستند:

الف ـ کانون های تفکر محافظه کار: که به دغدغه های خاصی در
زمینه ارتقای سیستم بازار آزاد، حکومت محدود، آزادی های شخصی، مسائل امنیتی و
دیپلماسی می پردازند (حفظ محوری).

ب ـ کانون های تفکر آزاد اندیش: که به دغدغه های ویژه ای در
زمینه به کارگیری سیاست ها و برنامه های دولت برای غلبه بر بی عدالتی های
اقتصادی، اجتماعی و جنسی، فقر و رکود در آمدها و تلاش در راستای توسعه پایدار و
هزینه های دفاعی ـ امنیتی در چارچوب دیپلماسی می پردازند.(۹)

در جمهوری اسلامی ایران در چارچوب انواع کانون های تفکر
شاهد ترکیبی از سازمان غیر دولتی، دولتی و دانشگاهی هستیم که به صورت ملی تجلی
می یابد.

علیرغم انگشت شمار بودن تعداد اتاق های فکر در ایران در جهت
منافع ملی و امنیتی، نیاز به ایجاد و گسترش اتاق های فکر ضروری به نظر می رسد.

اتاق فکر و سیاست خارجی ایران

با توجه به افزایش شعار مراکز پژوهشی فعال در حوزه سیاست
خارجی و نیز پیچیدگی فزاینده مسائل و مباحث مرتبط با این حوزه، شاهد و توسعه و
نقش و نفوذ اتاق های فکر در فرآیند مشکل گیری و تدوین سیاست خارجی بسیاری از
کشورها هستیم که جمهوری اسلامی ایران نیز از این امر مستثنی نیست؛ زیرا با توجه
به نوپابودن موضوع اتاق فکر و تأثیر و جهت دهی آن در روند سیاست خارجی از بدو
تصمیم سازی تا اتخاذ تصمیم، شاهد آن هستیم که برخی مراکز وابسته به نهادهای
انقلابی و سازمانی ؛ از قبیل مرکز تحقیقات راهبردی یا مراکز تحقیقاتی دفاعی ـ
امنیتی، برنامه های