پاورپوینت کامل لبنان و اسلام گرایان سنی(قسمت اول) ۶۱ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل لبنان و اسلام گرایان سنی(قسمت اول) ۶۱ اسلاید در PowerPoint دارای ۶۱ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل لبنان و اسلام گرایان سنی(قسمت اول) ۶۱ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل لبنان و اسلام گرایان سنی(قسمت اول) ۶۱ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

موضوع اسلام گرایان سنی در لبنان به بحثی جدی در میان خود
اهل سنت به خصوص در نتیجه دو تحول کلیدی تبدیل شده است: نخست درگیری با
«فتح الاسلام» که از سوی رئیس ارتش لبنان به ارتباط با القاعده متهم گردید و
دوم رشد فزاینده القاعده در خاک لبنان. مجموعه این تحولات به این ترس دامن زده
که مبادا افراطیون مذهبی لبنان را همانند دیگر کشورهای ورشکسته به عنوان سکوی
پرش خود انتخاب نمایند. تحقیقات اولیه پلیس درباره حملات علیه نیروهای سازمان
ملل متحد (UNIFILII) در تابستان ۲۰۰۷ و نیز بمب گذاری در اتوبوسی در عین علق،
یک منطقه معروف مسیحی نشین، در فوریه همان سال نشان می دهد که هر دو حادثه کار
گروه ها یا افراد سلفی الهام گرفته از القاعده بوده است. به گزارش پلیس «فتح
الاسلام» در بمب گذاری عین علق دست داشته است. ایمن الظواهری نفر دوم القاعده
نیز در پیامی ویدئویی حمله علیه نیروهای یونیفل را ستود بدون آنکه مسئولیت آن
را بپذیرد. افزایش تنش های قومی و مذهبی در منطقه به دنبال اشغال عراق توسط
ایالات متحده توجهات را به نقش ایفا شده از سوی اسلام گرایان در کشورهایی چون
لبنان که شیعه و سنی تنش های حادی را تجربه می نمایند، جلب نموده است.
پویایی های داخلی لبنان خود همواره بخشی از روابط و اتحادهای خارجی و منطقه ای
آن بوده است؛ همین امر برای اسلام گرایان نیز صادق است. جنگ های غرب در عراق و
افغانستان خود از فاکتورهای مهم در شکل گیری بحث بین اسلام گرایان در داخل
لبنان و بسیج آنها علیه غرب از ترس مورد حمله قرار گرفتن می باشد.

اگرچه برآورد وزن حقیقی اسلام گرایان در صحنه سیاسی لبنان
دشوار است اما مقاله حاضر به چند سوءال مهم پاسخ خواهد داد: درحال حاضر
مهم ترین گروه های اسلام گرای لبنان چه گروه هایی می باشند؟ حوزه ها و ابزارهای
تأثیرگذاری این گروه ها چیست؟ تفاوت برنامه های سیاسی و اجتماعی گروه های مختلف
اسلام گرا تا چه حدی می باشد؟ منابع مالی گروه های مذکور چیست و مورد حمایت چه
کسانی قراردارند؟ معیارهای بنیادگرایان سنی برای اتحاد سیاسی با دیگران چیست و
موضع آنها درقبال مناقشه سیاسی کنونی در کشور چه می باشد؟ و از همه مهم تر
اینکه دیدگاه آنان درباره تنش قومی و مذهبی چیست و نوع رابطه آنها با مهم ترین
سازمان شیعی لبنان یعنی حزب الله چگونه است؟ پاسخ به این سوءالات درک تغییرات
سیاسی را در بین اهل سنت لبنان آسان تر می سازد.

بازنمایی اسلام گرایان سنی لبنان

اسلام گرایان سنی لبنان یکپارچه و انعطاف ناپذیر نیستند.
آنها طیف گسترده ای از نیروها از گروه های میانه رو نظیر الجماعه الاسلامیه
گرفته تا سلفی های افراطی الهام گرفته از القاعده مانند «گروه دینیه» (مجموعه
الدینیه) که در سال ۱۹۹۹ با ارتش لبنان به زد و خورد پرداخت را دربرمی گیرند.
برخی از جنبش ها نظیر «حرکت التوحید» دیدگاه های سیاسی افراطی دارند که به خوبی
در اشغال تریپولی ازسوی آنها در خلال سال های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵ نمایان گردید (طی
این اشغال مخالفان سیاسی به قتل رسیدند و غیرمسلمانان وادار به ترک شهر شدند).
امروزه این گروه رویکردی میانه رو در سیاست دارد و زیر چتر «جبهه العمل
الاسلامی» متحد سیاسی حزب الله به حساب می آید.

علاوه براین، اسلام گرایان با مخالفت یا مقاومت جدی ازسوی
جامعه اهل سنت که حوزه عمل آنها می باشد، روبه رو نشده اند. استان شمالی لبنان
مهد پیدایش اغلب گروه های مذکور است. شهر تریپولی و مناطق روستایی چون دینیه و
عکار مراکز اصلی پرورش اسلام گرایان به حساب می آیند. اغلب از فاکتورهای
جمعیت شناختی برای توجیه این امر استفاده می شود چراکه نیمی از اهل سنت لبنان
در استان های شمالی این کشور ساکن می باشند. شرایط اقتصادی سخت، انزوای اجتماعی
و نارسایی خدمات دولتی از دلایل عمده ای هستند که اغلب از آنها برای توضیح
اینکه چرا اسلام گرایان اعضای خود را در این مناطق می یابند و به کار می گیرند،
استفاده می شود. شبکه گسترده ای از مدارس مذهبی و خدمات اجتماعی به افزایش نفوذ
و تأثیرگذاری اسلام گرایان در بین اهل سنت کمک کرده است.

حضور نظامی سوریه برای بیش از سی سال در لبنان را نیز باید
یکی دیگر از عوامل تکامل جنبش های اسلام گرای لبنان به حساب آورد. بسیاری از
گروه های اسلام گرا به استثنای الاحباش خود را در دوره حضور نظامی سوریه تحت
محاصره می دانستند و بسیاری از آنها دیدگاه هایی ضد سوری داشتند. ازاین رو شمار
زیادی از گروه های مذکور به فعالیت های پنهانی روی آوردند که در نتیجه اعضای
آنها دستگیر شدند و مدارس مذهبی شان تحت نظر قرار گرفت. با عقب نشینی نیروهای
سوری از لبنان، فعالیت اسلام گرایان در استان های شمالی لبنان به سرعت شکوفا
گردید. آنها عرصه و آزادی عمل بیشتری یافتند هرچند که ادعا می کنند مقامات
لبنانی به خاطر میراث خصمانه گذشته و رژیم امنیتی آن همچنان دشمن تمام گروه های
اسلام گرای سنی می باشند.

نوعی رابطه دوگانه بین گروه های اسلام گرا و نیروهای امنیتی
لبنان یعنی ارتش و نیروهای امنیت داخلی وجود دارد. درحالی که ارتش از سال ۱۹۹۹
با گروه های مذکور درگیر است، «نیروهای امنیت داخلی» طرفدار حریری روابط نزدیکی
با اسلام گرایان دارند. درگیری با «فتح الاسلام» را باید آخرین و بزرگ ترین
درگیری در فهرست زدوخوردهای ارتش با اسلام گرایان سنی به حساب آورد. البته چنین
درگیری هایی مسبوق به سابقه است. اولین شورش این چنینی در سال ۱۹۹۹ وقتی گروهی
به نام «مجموعه الدینیه» متشکل از سلفی ها و خلافکاران با ارتش به زدوخورد
پرداخت، روی داد. رهبر «مجموعه الدینیه» کشته شد و گروه مذکور متلاشی گردید.
این سناریو بار دیگر بارها در اردوگاه آوارگان فلسطینی عین الحلوه در صیدا که
واحدهای ارتش در آن مستقر می باشند، رخ داد. درگیری با «فتح الاسلام» به خوبی
نشان داد که دستگاه امنیتی لبنان و جریان اصلی جنبش اسلام گرا نتوانسته اند به
ظرفیت مناسبی که از بروز چنین شورش هایی جلوگیری کند، دست یابند. به طور کلی
تنش سیاسی و فرقه ای در کنار خلأ امنیتی ناشی از قتل رفیق حریری را دو دلیل
عمده افزایش تأثیر گروه های اسلام گرا در دو سال گذشته می دانند.

جنبش های اسلام گرای سنی لبنان را می توان به دو دسته تقسیم
کرد: ۱) جنبش های اصلی و سنتی و ۲) جنبش های سلفی .

جنبش های سنتی اسلام گرا

۱. الجماعه الاسلامیه (جماعت اسلامی)

بنیانگذاران این گروه با الهام از جنبش اخوان المسلمین و به
تبعیت از حسن البنأ با تأسیس یک خیریه کوچک به نام «عباد الرحمن» در تریپولی در
سال ۱۹۵۶ پایه گذار یک جنبش بزرگ سیاسی اجتماعی شدند. این جنبش به شکل رسمی در
سال ۱۹۶۴ دفتر خود را در بیروت با نام «الجماعه الاسلامیه» افتتاح نمود. در دهه
۱۹۸۰، گروه مذکور یک بازوی نظامی به نام «قوات فجر» برای مقابله با اشغال لبنان
ازسوی اسرائیل در سال ۱۹۸۲ تأسیس کرد. «الجماعه الاسلامیه» خود را گروهی لبنانی
می داند و اولویت زیادی برای هویت لبنانی خود قائل است. این جماعت خواستار وحدت
جامعه لبنان فراسوی مذهب و فرقه است. جماعت مذکور اگرچه خواهان تشکیل یک حکومت
اسلامی در لبنان است اما به کارگیری زور برای نیل به این مقصود در جامعه
چندمذهبی لبنان را مردود می داند.

الجماعه الاسلامیه همانند اخوان المسلمین مصر، خطی مشی
سیاسی میانه روانه دارد هرچند که سران آن بر روی استقلال سازمانی و سیاسی خود
از سازمان مادر، اخوان المسلمین، تأکید فراوان دارند. الجماعه الاسلامیه، جامعه
لبنان را جامعه ای منحصربه فرد می داند لذا در مواضع آن در قبال مناقشه اخیر
سیاسی در کشور نوعی دوگانگی به چشم می خورد. این گروه بین وفادار ماندن به اصول
بنیادین خود در زمینه حمایت از مقاومت و داشتن مشی ضدآمریکایی و ضداسرائیلی از
یک سو و عملگرایی سیاسی که جماعت اسلامی را به سوی اتحاد با جریان ۱۴ مارس که
مورد حمایت آمریکا است ازسوی دیگر وامانده است. چنین دیدگاهی باعث بروز شکاف در
گروه مذکور شده و در یک سال گذشته الجماعه الاسلامیه یکی از بنیانگذاران کلیدی
خود، «شیخ فتحی یکن»، را از دست داده است. یکن الجماعه الاسلامیه را به دو دلیل
ترک کرد: اتحاد با المستقبل و دیدگاه خصمانه درقبال حزب الله.

اگرچه رهبران الجماعه الاسلامیه اتحادهای سیاسی خود را فاقد
انگیزه مذهبی و طایفه ای می دانند اما گفتارهای آنان از نوعی انسجام مذهبی و
طایفه ای خبر می دهد آنجا که می گویند «بعد از ترور حریری ما یتیم شده ایم»،
«رهبران سنی هدف حملات سوریه هستند» و «در طول دوران حاکمیت سوریه
بی عدالتی های فراوان در حق سنی ها صورت گرفته است».

اگرچه گروه مذکور یک حزب سیاسی نیست اما ساختاری حزبی دارد
و شمار کارکنان آن به ۱۲۰۰ تا ۱۵۰۰ نفر می رسد. در سطح سیاسی جماعت اسلامی
مداخله خود در سیاست را یک اجبار می داند و اصرار دارد که فعالیت های مذهبی و
سیاسی جنبش باید توأمان انجام شود. این گروه در اولین انتخابات پارلمانی بعد از
پایان جنگ داخلی شرکت کرد و توانست در تریپولی، بیروت ودینیه به کرسی هایی دست
یابد. در سال ۱۹۹۶ از میزان نفوذ جماعت اسلامی کاسته شد و تنها توانست به یک
کرسی پارلمان برسد. در انتخابات شهرداری ۱۹۹۸، گروه مذکور نتایج چشمگیری را
به دست آورد. در سال ۲۰۰۰ هیچ یک از کاندیداهای گروه به پارلمان