پاورپوینت کامل انتخابات و سیاست خارجی ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل انتخابات و سیاست خارجی ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل انتخابات و سیاست خارجی ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل انتخابات و سیاست خارجی ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۶

در نگاه نخست آنچه که مهم ترین دغدغه انتخاباتی گروه ها، طیف ها و اشخاص حامی و طرفدار کاندیداها و نامزدها را تشکیل می دهد، پیروزی در انتخابات است که معمولاً به عنوان یک هدف کلی و غایی در نظر گرفته می شود. این هدف چنانچه محقق شود طبعاً به مفهوم تسخیر قدرت خواهد بود؛ اما صورت بندی قدرت و رویکردهای اعمال قدرت در حوزه های مختلف از جمله در حوزه بسیار خطیر سیاست خارجی از ابهاماتی است که نیازمند مداقه و شفاف سازی بیشتر می باشد.

در این مسیر دو گونه می توان به مسئله پرداخت و در واقع دو الزام در پیش رو خواهد بود: از سویی باید نسبت خود با گذشته دور و به ویژه نزدیک را روشن ساخت و از سوی دیگر نقشه راه خود را ترسیم و تبیین کرد؛ به این مفهوم که در صورت پیروزی چه مسیری برای دستیابی به اهداف و استراتژی سیاست خارجی انتخاب خواهد شد تا بتواند جمیع منافع متصور در بعد کلان ملی را تأمین نماید.

در این نوشتار دو الزام پیش گفته بررسی و با انتخاب برش هایی از مواضع و ارزیابی ها در چار چوب نوشته ها و گفته های منتخب بازتاب یافته در رسانه ها به اجمال پیرامون آن نکاتی یادآوری و بیان خواهد شد.

الف – دیپلماسی تهاجمی

نگاه منتقدان و تحلیگران به دیپلماسی دولت نهم که با رویکرد تهاجمی عملکرد چهار ساله ای را از خود بر جای گذاشته، اگر چه متفاوت و با نظر موافق و مخالف همراه است، لیکن عمدتاً کافی و وافی ارزیابی نمی شود. استفاده از ادبیاتی کاملاً متفاوت از گذشته که کشور را از بازیگران اصلی روابط بین الملل و جامعه جهانی دور و به برخی جهات خاص منطقه ای نزدیک ساخته مهم ترین مشخصه رویکرد مزبور است که در نگاه تحلیگران فرصت های بسیاری را از کشور دریغ داشته است .

یک استاد دانشگاه در گفت و گو با خبرگزاری موج به بررسی عملکرد سیاست خارجی دولت نهم و ضرورت های رویکرد دیپلماتیک دولت دهم پرداخته و به این سؤال که دیپلماسی تهاجمی تا چه میزان توانسته منافع ملی ایران را در جوامع بین المللی تأمین کند؟، چنین پاسخ داده است: مواضع تهاجمی دولت نهم در مجامع بین المللی هر چند توانست به دلیل سیاست هایی که در دهه های گذشته کشورهای قدرتمند جهان نسبت به کشورهای کمتر توسعه یافته جهان داشتند و یا سیاست هایی که در دهه اخیر از سوی ایالات متحده امریکا درباره کشورهای خاورمیانه اعمال شد، حامیانی در جهان یافته است و مورد استقبال جهانیان قرار دارد، اما اقدام مثبتی در جهت تأمین منافع ملی ایران تلقی نمی شود. به عبارت دیگر، در تنظیم روابط خارجی هر کشور اقداماتی ارزشمند به حساب می آیند که منافع کشور را در تمام ابعاد دیپلماتیک در نظر داشته باشد. ولی متأسفانه منافع ما به واسطه اجرای سیاست های تهاجمی دولت به خطر افتاده و این نوع رویکرد هر چند حامیانی در افکار عمومی جهان دارد، ولی پیامد مثبتی را برای سیاست خارجی ایران به همراه نداشته است.(۱)

این استاد دانشگاه تصریح می کند عدم سیاست گذاری های هوشمندانه دولت در روابط دیپلماتیک کشورهایی را از دامنه ارتباطی ما خارج کرده است که می توانستند در مسیر رشد و توسعه همراه و همگام ملت ایران باشند .

ب – رویکرد تهاجمی و پرونده هسته ای

در همین حال طرفداران رویکرد تهاجمی دولت نهم، پیشرفت و کسب موفقیت در پرونده هسته ای ایران را به عنوان استدلال خود در ارزیابی مثبت کارنامه دولت مطرح می کنند و بر این اعتقادند که این رویکرد در پرونده هسته ای برای کشور متضمن اقتدار ملی بوده است.

دکتر کولایی این استدلال را یکجانبه می داند و می گوید:

تردیدی نیست که طرفداران این نظریه توجه دارند که مردم ایران حقوق مسلم متنوع و گوناگونی دارند که به موضوع هسته ای منتهی نمی شود. سیاست مداران و سیاست گذاران باید در یک رویکرد همه جانبه و چند وجهی به همه منافع و مطالبات مردم ایران فکر کنند. به صرف اینکه ما بتوانیم در یک حوزه دستاورد قابل توجهی را مشاهده کنیم، نمی تواند توجیه کننده خسارتی باشد که اتخاذ این رویکرد در بلند مدت برای همه ابعاد منافع ملی به همراه دارد.(۲)

وی معتقد است که دولت در تنظیم روابط خارجی خود باید به وجوه مختلف خواست های بین المللی مردم ایران توجه داشته و هنگامی که از حقوق مسلم مردم ایران صحبت می کند، بتواند تأمین این حقوق مسلم را در سایر حوزه ها میسر و فراهم سازد.

اتخاذ رویکرد تهاجمی معمولاً با صرف هزینه بیشتر و سرعت بیشتر همراه است؛ اگر چه ممکن است در زمان به ظاهر صرفه جویی شود یا زودتر خواسته ها نزدیک یا محقق گردد، اما تبعات و هزینه های آن نیز می بایست مورد ارزیابی قرار گیرد. تناسب هزینه ها و دستاوردها )هزینه، فایده( مهم ترین شاخص این ارزیابی خواهد بود. دو ارزیابی از دو مسئول بلند پایه سابق در دو روایت رسانه ای ناظر به این مطلب است:

۱. سید محمد خاتمی رئیس جمهور سابق در نیمه اسفند ماه سال گذشته در سفر به استان بوشهر و طی سخنانی در جمع مردم این استان، گلایه ای را در قالب یک پرسش مطرح ساخت:

آیا فکر می کنید تکنولوژی هسته ای فقط ظرف یکی دو سال اخیر به این جا رسیده است؟ درحالی که سال ها خون دل خورده شد، و تلاش های فراوانی در این خصوص صورت گرفته است!(۳)

ارزیابی وی از دیپلماسی هسته ای در جریان پی گیری های دولت نهم چنین با صراحت بیان شده است:

معتقدم می شد به تکنولوژی صلح آمیز هسته ای دست یافت بدون آنکه ذره ای از اصول و منافع خود پایین بیاییم و می شد کارهایی کرد که امروز صاحب تکنولوژی هسته ای باشیم و پرونده ما در شورای امنیت نبود.(۴)

۲. دکتر حسن روحانی دبیر اسبق شورای عالی امنیت ملی ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت را یک تهدید جدی می داند و از اینکه دولت نهم آن را صرفاً یک بلوف دانسته انتقاد دارد:

ما از روز اول می گفتیم که تهدید ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت جدی است و امریکا و اسرائیل مجدانه دنبال آن هستند، اما برخی ها در جلسات و روزنامه هایشان فریاد می زدند که این مسئله فقط یک بلوف است. این افراد هنگامی که پرونده ایران به شورای امنیت ارجاع شد، باز تأکید کردند که ظاهری است و شورای امنیت هیچ کاری صورت نخواهد داد. وقتی که بیانیه شورای امنیت صادر شد باز ادعا کردند که شورای امنیت فقط یک بیانیه صادر کرد و نتوانست کار دیگری انجام دهد. وقتی که اولین قطعنامه صادر شد، گفتند که آخرین تیر شورای امنیت بود و کار دیگری صورت نخواهد داد. اما الان می بینیم که چند قطعنامه تحریم صادر شده و حتی در حال برنامه ریزی برای ادامه این روند هستند.(۵)

رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام اشتباهات اجرایی را باعث وارد آمدن خسارت های پرهزینه دانسته و در همین خصوص به قضاوت و مقایسه دوره فعلی با دوره مسئولیت خود در پرونده هسته ای پرداخته و می گوید:

راهی که در زمان مسئولیت من در پرونده هسته ای طی شد با سرعت کمتر و در مقابل ما هزینه ناچیزی ما را به مقصد می رساند. راهی که در دولت نهم انتخاب شده است، سرعت بیشتری دارد، اما در مقابل هزینه گزافی هم بر کشور تحمیل کرده است. توجه داشته باشید که فعالیت های هسته ای کشورمان یک کار بزرگ، بسیار ارزشمند و افتخار آفرین است و در اصل آن مناقشه و اختلافی وجود ندارد. بحثی که مطرح است این است که چگونه می توان با هزینه کمتری به مقصد رسید و چگونه باید حرکت کرد که اشتباهات اجرایی باعث خسارت های پر هزینه نشود.(۶)

بی توجهی به تجربیات قبلی

تجربه ای که دکتر روحانی از آن سخن گفته، حاصل اندیشه و عمل ارزشمند در طی سالیانی است که با صرف توان و تلاش های گرانقدر نصیب کشور شده و بحق می بایست مورد توجه مسئولان فعلی قرار می گرفت، اما رویکرد جدید به گونه ای بود که از نو با آزمون و خطای دیگر آغاز شد و ادامه یافت. هزینه هایی بعضاً بالا و قابل توجه را متوجه کشور نمود.

بی توجهی به تجربیات قبلی آسیبی است که در رویکرد مدیریتی جدید گریبانگیر ساختار اجرایی کشور شده و در واقع به یک بحران مدیریتی منجر شده است. دکتر روحانی در این باره نیز معتقد است که برداشت های نادرست از مسائل بین المللی و بی توجهی به تجربیات گذشته کشور مشکلاتی را ایجاد کرده است. وی با ذکر مثالی می گوید: هشدار دادیم که سیاست خوش بینی مفرط بر شرق جواب نمی دهد؛ اما به هشدارها توجه نکردند و نهایتاً کار به آنجا رسید که دیدیم کشورهای جهان شرق از جمله روسیه و چین و هند به قطعنامه های ضد ایرانی رأی مثبت دادند. البته کسانی که آن روز سیاست قطع مذاکره با اروپا و تمرکز بر شرق را مطرح کردند، اکنون حرف های قبلی خود را قبول ندارند؛ اما سؤال این است که چرا نباید به تجربیات قبلی توجه می شد؟(۷)

به هر حال علیرغم آنکه عملکردها در تمامی حوزه ها از جمله حوزه سیاست خارجی و روابط خارجی نمی تواند به طور کامل از اشتباهات مصون باشد، اما جنبه های مثبت اقدامات مسئولان قبلی می تواند به عنوان سرمایه و اندوخته ارزشمندی مورد توجه مسئولان جاری باشد و در شکل گیری اقدامات تازه مورد توجه قرار گیرد.

کسب پرستیژ و احترام

نفی کلی تمامی عملکردهای گذشته به هیچ وجه مقبول نخواهد بود به خصوص رویکردهایی که در تأمین منافع ملی مؤثر و کار آمد بوده و به کسب پرستیژ بین المللی کشور کمک شایسته ای کر