پاورپوینت کامل تشکیک قرضاوی در فتوای شلتوت ۴۳ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل تشکیک قرضاوی در فتوای شلتوت ۴۳ اسلاید در PowerPoint دارای ۴۳ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل تشکیک قرضاوی در فتوای شلتوت ۴۳ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل تشکیک قرضاوی در فتوای شلتوت ۴۳ اسلاید در PowerPoint :

۱۰

رئیس اتحادیه جهانی علمای مسلمان در یک سال اخیر، گویا بیشترین وقت خود را صرف مقابله با تشیع کرده است. نقطه آغاز تقابل، اعلام خطر وی نسبت به گسترش تشیع در آفریقا بود. گفته می شود که عامل اصلی این اقدام، گرویدن فرزندش به تشیع است. اما عبدالرحمن قرضاوی این ادعا را نه تأیید کرده و نه رد. وی در شعری که در پاسخ به این شایعه سروده، نشان می دهد که به مسائل مهم تری اولویت می دهد که شیعه و سنی بودن در آنها چندان اهمیتی ندارد که در رأس آن مسائل غلبه بر انحطاط داخلی ، استبداد، استکبار و صهیونیسم است.

اما پدر وی شیخ یوسف، اخیراً مسئله تازهای را برای مطرح کردن با اهمیت یافته و آن تشکیک و بلکه نفی فتوای شیخ محمود شلتوت، شیخ پیشین الازهر است.

قرضاوی در جلسه ای با جوانان درقاهره که از سوی اتحادیه تحت مدیریت وی و با عنوان «علمای آینده» تشکیل شده بود، گفت: شیخ محمود شلتوت فتوایی برای جواز تعبد به مذهب جعفری صادر نکرده است. وی در پاسخ به پرسشی درباره صدور چنین فتوایی گفت: این فتوا را برای من بیاورید… این فتوا در کدام کتابش آمده است؟… من این فتوا را ندیده ام… کدام یک از شماها می گوید این فتوا را در فلان کتاب یا مجله دیده است؟

وی افزود: من سال ها با شیخ شلتوت زیسته ام و از نزدیک ترین اطرافیان، به وی بوده ام. من چنین فتوایی را ندیده ام. ندیده ام چنین چیزی گفته باشد. من چهار کتابی را که از شیخ شلتوت منتشر شده است، تدوین کرده ام؛ شیخ احمد العسال رئیس سابق دانشگاه اسلامی اسلام آباد همکار من بوده و در مقدمه چاپ اول کتاب شلتوت از من و ایشان تشکر شده است.

شیخ احمد العسال در پاسخ به پرسش سایت اسلام آنلاین گفته های قرضاوی را تأیید کرد. اما نشریه البشائر در تاریخ ۱۴ مارس ۲۰۰۹ از قول شیخ جمال قطب از علمای الازهر نوشت که این دو تمام نوشته های شیخ شلتوت را گردآوری نکرده اند و کسی نمی تواند منکر شود که حتی پیش از شیخ شلتوت نیز فقه شیعه و زیدیه در الازهر تدریس شده است.

یک روز بعد مقاله ای به قلم شیخ عصام تلیمه درسایت اسلام آنلاین منتشر شد که عنوان آن چنین بود: بله، شیخ شلتوت برجواز تعبد به مذهب جعفری فتوا داده است. وی در مقاله اش آورده است: من اینجا نمی خواهم درباره درستی یا نادرستی فتوای شلتوت بحث

کنم. بحث من درباره اثبات و نفی صدور این فتوا است. اول اینکه باید بگویم شیخ شلتوت چنین فتوایی را صادر کرده است. این فتوا عیناً در مجله «رساله الاسلام» که از سوی دارالتقریب بین المذاهب الاسلامیه در قاهره منتشر می شد، با عنوان «فتوای تاریخی» آمده است. در مقدمه این مطلب نیز سردبیر بیان می کند که آغازین صفحات مجله را به حادثه مهم تاریخی ای اختصاص داده که فتوای عالی جناب، استاد اکبر شیخ محمود شلتوت شیخ جامع الازهر – که خدا عمرش را دراز و بهره وری امت اسلام را از علم و فضل و تلاش پاکش مدام گرداند- پدید آورده است.

مستند این فتوا صفحه ۲۲۸ شماره ۳ محرم ۱۳۷۹ ه و ژوئیه ۱۹۵۹ م سال یازدهم مجله رساله الاسلام است. شلتوت این فتوا را در پاسخ استفتایی صادر کرد که از وی می پرسید آیا صحت اعمال مسلمان (عبادات و معاملات) را منوط به تقلید و تقید یکی از مذاهب چهارگانه اهل سنت می داند و یا شیعه امامیه و زیدیه را هم برآن چهار مذهب هم می افزاید؟ پاسخ شلتوت چنین است:

۱. اسلام ، از هیچ یک از پیروان خود، پیروی از مذهب معینی را واجب نگردانیده است. بلکه می گوییم: هر مسلمانی حق دارد از آغاز به هر کدام از این مذاهب که آموزه هایش به درستی منتقل شده و احکامش در کتاب های خاص تدوین شده است، گردن نهد و کسی که به یکی از این مذاهب گرویده است، حق دارد به مذهب دیگری منتقل شود و هیچ مشکلی برای این کار نخواهد داشت.

۲. مذهب جعفری که به مذهب شیعه امامیه اثنی عشریه معروف است، مذهبی است که تعبد به آن همانند دیگر مذاهب اهل سنت شرعاً جایز است.

بنابراین سزاوار است مسلمانان این نکته را دریابند و از تعصب ناروا نسبت به مذاهب معین دست بکشند. زیرا دین خدا و شریعت او تابع یک مذهب و منحصر به یک مذهب نیست. چرا که همه اهل اجتهاد و مقبول درگاه خدایند وکسی که اهل اجتهاد و نظر نیست می تواند از آنان تقلید و به مقررات فقهی اشان عمل کند و در این امر فرقی میان عبادات و معاملات وجود ندارد.[پایان فتوای شلتوت]

شیخ عصام در ادامه این مقاله به زمینه های صدور این فتوا می پردازد و می نویسد: پس از آن که شیخ شلتوت در آغاز سال ۱۹۵۹ عزم خود را برای تقریب میان مذاهب و اقدم به تدریس فقه شیعه در ضمن برنامه های جدید دانشکده شریعت با روزنامه الحیات در میان نهاد، محمود سلیمه نماینده روزنامه الشعب این سوءال را متوجه شلتوت کرد و او پاسخ داد و متن آن را مجله رساله الاسلام منتشر کرد.

نویسنده مقاله، بند دوم گفتار خویش را چنین آغاز می کند: روشن است که شلتوت به فتوای خویش باور داشت و این فتوایی نبود که او صادر کرده و کارش را تمام کرده باشد. بلکه کمی پس از انتشار آن مجله المجتمع العربی گفت و گوی مفصلی ر ا با وی منتشر کرد که روزنامه الاهرام نیز به چاپ مجدد کامل آن اقدام کرد. در بخشی از این گفت و گو از شلتوت پرسیده می شود: آیا تدریس مذهب شیعه در الازهر به معنای جواز عمل به آن است و یا صرفاً هدف آن دانستن و تحصیل و افزودن آگاهی علما است؟ شلتوت چنین پاسخ می دهد: ما اصراری ندار یم که دروس ما در الازهر تنها برای علم و تحصیل باشد. ما برای درک و فهم و سپس اجرا و عمل به هر آنچه که عمل به آن ممکن باشد، درس می خوانیم. در قانون ما از احکام فقه شیعه، استفاده های فراوانی شده است و بسیاری از علمای ما به برخی از احکام عبادی آنان عمل می کنند. ما فقط به کتاب و سنت رجوع می کنیم و هرجا که نظری مخالف اصول صحیح اسلامی نباشد، و با نص شرعی ای تعارض نداشته باشد، مشکلی برای پذیرفتن عمل به آن نخواهیم داشت. این همان تقریب مطلوب و آسان سازی مورد نظر است.

واکنش نسبت به فتوای شلتوت دراین حد متوقف نشد و این فتوا، تأیید و نقدهای شماری از علما و مشایخ را در پی داشت. دکتر محمد البهی در تأیید این فتوا مقاله ای با عنوان «مع المذاهب الاسلامیه» و محمود شرقاوی مقاله ای با عنوان « الازهر و مذاهب الفقه الاسلامی» منتشر کردند. اما مجله رساله الاسلام در شماره بعدی خود مقاله شیخ محمد تقی قمی را با عنوان قصه التقریب منتشر کرد که وی در آن، فتوا و تلاش های شلتوت را ستود. در شماره بعدی نیز شیخ محمد محمد المدنی سردبیر مجله در مقاله ای با عنوان «رجه البعث فی کلیه الشریعه» فتوای شلتوت را تأیید کرد و به تفصیل پاسخ مخالفان را داد. شیخ محمد الغزالی نیز در همین شماره در مقاله ای با عنوان «علی اوائل الطریق» با مخالفان در افتاد و با زبان گفتگوی طنزآمیز معهود خویش از این