پاورپوینت کامل میانه روهای مسلمان;مروری بر گزارش بنگاه پژوهشی رند درباره آسیب پذیری های ایران و ایجاد شبکه های مسلمان میانه رو (قسمت دوم و پایانی) ۷۲ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل میانه روهای مسلمان;مروری بر گزارش بنگاه پژوهشی رند درباره آسیب پذیری های ایران و ایجاد شبکه های مسلمان میانه رو (قسمت دوم و پایانی) ۷۲ اسلاید در PowerPoint دارای ۷۲ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل میانه روهای مسلمان;مروری بر گزارش بنگاه پژوهشی رند درباره آسیب پذیری های ایران و ایجاد شبکه های مسلمان میانه رو (قسمت دوم و پایانی) ۷۲ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل میانه روهای مسلمان;مروری بر گزارش بنگاه پژوهشی رند درباره آسیب پذیری های ایران و ایجاد شبکه های مسلمان میانه رو (قسمت دوم و پایانی) ۷۲ اسلاید در PowerPoint :

۳۴

اشاره:

در نخستین بخش از این مقاله که در شماره پیشین درج شد، پس از معرفی بنگاه پژوهشی رند و ارایه خلاصه ای از گزارش «ایجاد شبکه های مسلمانان میانه رو» به توصیف شبکه سازی دوره جنگ سرد و نیز بیان تشابه ها و تفاوت ها میان فضای جنگ سرد و جهان اسلام در عصر حاضر پرداخته شد.

اینک ادامه آن را پی می گیرید:

برنامه های آمریکا برای درگیری با جهان اسلام

به دنبال حملات تروریستی ۱۱/۹ ، حجم گسترده ای از منابع و توجهات معطوف به امنیت فیزیکی(۱) شهروندان آمریکا و سرزمین آن شد. همزمان، با تشخیص این نکته که مبارزه با تروریسم فقط به این نیست که تروریست ها را به دادگاه کشانده و از توانایی های آنها برای اعمال تروریستی کم نماییم، تلاش برای فهم و تشخیص علل ریشه ای تروریسم صورت گرفت. سند استراتژی امنیت ملی(۲) منتشر در سپتامبر ۲۰۰۲ مفهوم اصلاح شده ای از امنیت را ارائه می دهد که بر پیامدهای اوضاع داخلی دیگر دولت ها، به ویژه دولت های فاقد دموکراسی، تأکید دارد. این موضوع طی سال های بعد، یعنی از گزارش کمیسیون ۱۱/۹ تا دومین سخنرانی افتتاحیه رئیس جمهور بوش، که دراماتیک ترین سخنرانی بود، تقویت گردید.

در میان مجموعه ای از اسناد و سخنرانی های خبرساز، سخنرانی رئیس جمهور با عنوان «برنامه آزادی»(۳) را می توان به عنوان «استراتژی اساسی»(۴) آمریکا در جنگ جهانی علیه تروریسم دانست. در عین حال، اجماع عمومی بر نحوه شناسایی و کمک به متحدان در «جنگ اندیشه ها» هنوز به وجود نیامده است. به طور مشخص، آمریکا سیاست صریح بالفعل برای کمک به ایجاد شبکه های مسلمانان معتدل ندارد، هرچند فعالیت در راستای ایجاد چنان شبکه ای به عنوان یک محصول فرعی سایر برنامه های مساعدتی آمریکا در حال وقوع است. بنا به پیشنهاد ما، محور این رویکرد، ساخت بنای شبکه های مسلمانان معتدل به عنوان هدف آشکار برنامه های دولت آمریکا است.

ساخت شبکه میانه رو می تواند در سه سطح صورت پذیرد:

۱. حمایت از شبکه های موجود

۲. شناسایی شبکه های بالقوه و کمک به آغاز و رشد آنها

۳. کمک به شرایط بنیادین برای پلورالیسم و تساهل که زمینه مناسب برای رشد این شبکه ها را فراهم می سازد. هر چند دولت آمریکا دارای برنامه هایی تاثیرگذار بر دو سطح نخست است، اما اغلب تلاش های آمریکا تا این زمان محدود به سطح سوم بوده است. دلیل عمده آن اولویت های سازمانی و این حقیقت است که در بسیاری از بخش های جهان اسلام تعدادی از شبکه ها یا سازمان های معتدل وجود دارد و آمریکا می تواند با آنها شریک شود. علاوه بر آن، زمانی که آمریکا شکل گیری شبکه های معتدل را ترویج می کند، همزمان می بایست هم با فضاهای سرکوب گر اجتماعی سیاسی و هم با سطح بالائی از آمریکا ستیزی(۵) مقابله نماید که بیشتر جهان اسلام را فراگرفته است .

بیشتر تلاش های دولت آمریکا، تلاش هایی است که نگرانی های ما را تشکیل داده و مورد علاقه ما است و شامل مقولاتی پیرامون ترویج دموکراسی(۶)، تحولات مدنی اجتماعی و سیاست های عمومی می گردد.

ترویج دموکراسی

ایالات متحده آمریکا از طریق دیپلماسی سنتی وارد گفتگوی دولت با دولت می شود و از مشوق های حرفه ای همچون «تصویر چالش هزاره»(۷) بهره می جوید تا از این طریق دولتها به «جوامع دموکراتیک» بپیوندند. آمریکا به صورت عمومی یا خصوصی بر مزایای گزینش ارزش های لیبرال و دموکراتیک مثل تساوی، تساهل، تکثرگرایی، حاکمیت قانون و احترام به حقوق مدنی و بشری تأکید نموده است. همین تأکید بر ارزش های دموکراتیک در ترویج و ارتقای فضای سیاسی و اجتماعی که موجب تسهیل شکل گیری شبکه های معتدل می شود، نقش دارد.

علاوه بر آن، وزارت خارجه(۸) و نیز آژانس آمریکا برای توسعه بین المللی(۹) متولیان مشخص برای ترویج دموکراسی می باشند. وزارت خارجه و آژانس آمریکا برای توسعه بین المللی به منظور عملی و اجرایی شدن این اهداف سیاسی با سازمان های غیر دولتی (NGO) و بطور مشخص و عمده با موارد زیر قرارداد می بندند:

موقوفه ملی برای دموکراسی(۱۰)(NED، موسسه بین المللی جمهوری خواهان (۱۱) IRI، موسسه ملی دموکراتیک (NDI)(12) ، بنیاد آسیا(۱۳)، مرکز مطالعات اسلام و دموکراسی (۱۴)(CSID).

تمامی موارد فوق سازمان های غیرانتفاعی هستند که دولت آمریکا آنها را تأمین مالی می کند. با وجود اینکه موسسه ابتکار مشارکت خاور میانه (MEPI)(15) تلاش پر جنجالی را از خود نشان داد تا رویکردهای متعارف پیش از ۱۱/۹ کنار گذاشته شود، اما برنامه عظیم آمریکا راجع به درگیر شدن با جهان اسلام فاصله بسیاری با این مهم دارد. موسسه ابتکار مشارکت خاورمیانه، برنامه خود را بر اساس چهار اصل موضوعی استوار نموده است: اصلاحات سیاسی، اصلاحات اقتصادی، تعلیم و تربیت و مشارکت زنان در قدرت. از دیگر کارهای این شرکت، حمایت مستقیم از سازمان های غیر دولتی بومی براساس مبانی انعطاف پذیر و خلاقانه بوده است. این شرکت به عنوان دفتر جدید در اداره امور خاور نزدیک وزارت خارجه (NEA)، طراحی شد تا با اتکاء بر سازمان های غیر دولتی آمریکا، به عنوان مقاطعه کاران ابزاری، از دولت قراردادی به رویکرد دولتی تغییر مسیر دهد تا اعتبارات کوچکی را مستقیما در چارچوب آن چهار اصل برای سازمان های غیر دولتی بومی پرداخت نماید.(۱۶)

در سال ۲۰۰۴، آمریکا همراه با همکارانش در گروه هشت قدرت اقتصادی بزرگ (G8) تلاش نمود تا رویکرد چند جانبه ای را با آغاز به کار نمودن شرکت ابتکار خاومیانه گسترده تر و ابتکار شمال آفریقا (BMENA) تزریق نماید. تابستان سال ۲۰۰۶، این شرکت تلاشی را به منظور تکثیر الگوی بنیاد آسیا (Asia Foundation)، که موفق ترین سازمان غیر دولتی در ترویج برنامه هایی برای توسعه نهادهای مدنی اجتماعی است ، و متناسب نمودن آن برای منطقه خاور میانه، آغاز نمود.

توسعه مدنی اجتماعی

ترویج دموکراسی ارتباط تنگاتنگ با توسعه جامعه مدنی دارد. در حقیقت، بسیاری در محافل دانشگاهی و دنیای سیاست، جامعه مدنی را پیش شرط ضروری برای دموکراسی

می دانند. جوامع مدنی عموما بر مجموعه ای از نهادها و ارزش هایی دلالت دارد که به عنوان واسطه و رابط مهم میان دولت و افراد، خانواده ها و گروه ها عمل می کنند. این مسئله اهمیت خود را زمانی آشکار می کند که سازمان های مدنی و داوطلبانه اجتماعی (مانند سازمان های غیر دولتی) می توانند در مقابل فشارهای دولت ایستادگی نمایند. در حالی که جامعه مدنی در دموکراسی ها به آسانی رشد می کند، اما رشد و تحول آن در دولت های غیر دموکراتیک و دولت های پیش از دموکراسی هم ممکن است و هم مطلوب.

رشد جامعه مدنی و ساخت شبکه ای، ارتباط تکمیلی با یکدیگر دارند، بدین صورت که از یکسو همدیگر را تقویت نموده و از سوی دیگر به همدیگر وابسته اند. به لحاظ نظری، همزمان با پیدایش جامعه مدنی شبکه های میانه رو ایجاد می گردد، و بالعکس. اما در عمل، تلاش های آمریکا به منظور رشد و تحول جامعه مدنی گسترده تر از برنامه های ترویج دموکراسی است. این تلاش ها علاوه بر تمامی برنامه هایی که به منظور ترویج دموکراسی طراحی شده اند شامل برنامه ها و فرامینی می شود که به خودی خود مستقیما متضمن خود دموکراسی نیستند. اینها شامل برنامه هایی می شود که در راستای ارتقای فرصت اقتصادی، ایجاد رسانه های مستقل و مسئول، حفاظت محیطی، حقوق اقلیت ها و جنسیت ، دسترسی به مراقبت های درمانی و تحصیلات به وجود آمده اند. این رویکرد گسترده، روشی آینده نگرانه و عمیق است که در صدد ایجاد تدریجی دموکراسی و ارزش های لیبرال توسط توده های مردم و از پایین می باشد. این قبیل استراتژی بیانگر چالش های مشخصی در مقابل شیوه معمول دولت آمریکا، به ویژه وزارت خارجه آمریکا است که از قدیم بر درگیری با حکومت ها متمرکز بوده است.

ارتقاء و ترویج دموکراسی و نیز بنای جامعه مدنی با دو مانع اولیه مواجه است: مقاومت فعالانه رژیم های خودکامه و فقدان معیاراندازه گیری اجرایی ملموس. مقاومت حکومت به شکل قوانین ناظر بر ممنوعیت ایجاد سازمان های غیر دولتی، ممنوعیت پذیرش کمک های خارجی یا نظارت سخت بر فعالیت های این سازمان ها بروز می نماید و جدیدا هم به صورت اخراج مقامات (در بحرین) و تعلیق فعالیت های این سازمان ها ( در مصر) تجلی یافته است.

در جبهه دیپلماسی عمومی، وزیر خارجه کاندولیزا رایس درگیر تلاشی گردید تا وزارت خارجه و حکومت آمریکا را به طور کلی وادار به تعقیب «دیپلماسی تبدیلی»(۱۷) نماید که براساس آن، مقامات حکومت آمریکا بجای دیپلماسی عمومی درگیر طراحی دیپلماسی و اجرای آن گردند. اما در داخل حکومت آمریکا، اهداف دیپلماسی عمومی به صورت متغیر باقی ماند. جای تعجب نیست اگر می بینیم که تأثیرات آن بسیار پراکنده بوده و به دشواری می توان آن رااندازه گرفت.

شیوه های غالب برای اجرای دیپلماسی عمومی در جهان اسلام، بهره گیری از رادیو و پخش برنامه های تلویزیونی بوده است که ابتداء رادیو ساوا (Sawa) و شبکه تلویزیونی خاور میانه آمریکا (الحورا) (Al-Hurra) به وجود آمد. در حالی که الحورا، به دلیل ناتوانی آن در به دست آوردن سهم بازار، به شدت مورد انتقاد بود، رادیو ساوا در جلب توجه مخاطبان کاملا موفق بوده است. اما موفقیت در به دست آوردن مخاطب به وضوح و به طور کلی به معنای ورود به «شبکه میانه رو» یا اشکال مشهودتر «ساخت نهاد میانه رو» نیست. به رغم هزینه بالای آن ها (۷۰۰ میلیون دلار در سال یا ده برابر مبلغ تخصیص داده شده به MEPI)»، اصلا معلوم نیست که رادیو ساوا یا الحورا بتواند تغییر مثبت در نگرش جهان اسلام نسبت به آمریکا ایجاد نماید.

نقشه راه برای ساخت شبکه میانه رو

پس از مرور استراتژی هایی که بیشترین تأثیر را در ایجاد مجموعه قوی و معتبر از ارزش های بدیل مخالفان متنفذ و رقبای اساسی در طول جنگ سرد داشته است، به بررسی ساخت فکری، سازمانی و آرمانی جهان اسلام پرداخته ایم. همزمان، به ارزیابی تلاش های دیپلماتیک عمومی جاری دولت آمریکا برای تغییر شکل دادن گفتگوی سیاسی در خاور میانه اقدام نموده ایم. ما در این پژوهش، مسیر اجرایی را پیشنهاد کرده ایم که در ادامه توصیف می شود.

نخستین گام برای دولت آمریکا و متحدان آن، تصمیم جدی برای ایجاد شبکه های میانه رو و ایجاد ارتباط روشن میان این هدف و استراتژی و برنامه های کلی آمریکا است. اجرای موءثر این استراتژی مستلزم به وجود آوردن ساختار نهادی در داخل دولت آمریکا است تا راهنمایی، حمایت، نظارت و بازبینی مستمر از این تلاش ها نماید. در داخل این ساختار، دولت آمریکا برای اجرای این استراتژی باید تخصص و ظرفیت لازم را به وجود آورد. این استراتژی شامل موارد زیر می شود:

۱. توسعه و شدت بخشیدن مستمر مجموعه ای از معیارهایی که میانه روهای واقعی را از فرصت طلبان و افراط گرایانی که در نقاب میانه روها درآمده اند متمایز ساخته، و سکولارهای لیبرال را از سکولارهای خودکامه تفکیک نماید. لازم است دولت آمریکا توانایی بر اتخاذ تصمیم آگاهانه(۱۸) در هر موقعیت را داشته باشد تا براساس قراین تاکتیکی بتواند به افراد بیرون از آن مجموعه و در شرایط خاص نیز کمک نماید.

۲. فراهم ساختن پایگاه بین ا