پاورپوینت کامل مکتب اعتدال و امت معتدل ۵۹ اسلاید در PowerPoint

توجه : این فایل به صورت فایل power point (پاور پوینت) ارائه میگردد

 پاورپوینت کامل مکتب اعتدال و امت معتدل ۵۹ اسلاید در PowerPoint دارای ۵۹ اسلاید می باشد و دارای تنظیمات کامل در PowerPoint می باشد و آماده ارائه یا چاپ است

شما با استفاده ازاین پاورپوینت میتوانید یک ارائه بسیارعالی و با شکوهی داشته باشید و همه حاضرین با اشتیاق به مطالب شما گوش خواهند داد.

لطفا نگران مطالب داخل پاورپوینت نباشید، مطالب داخل اسلاید ها بسیار ساده و قابل درک برای شما می باشد، ما عالی بودن این فایل رو تضمین می کنیم.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل می باشد و در فایل اصلی پاورپوینت کامل مکتب اعتدال و امت معتدل ۵۹ اسلاید در PowerPoint،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن پاورپوینت کامل مکتب اعتدال و امت معتدل ۵۹ اسلاید در PowerPoint :

۲۴

اعتدال در تشریع و تکوین

بررسی همه جانبه آموزه های الهی و گزاره های دینی در دین مبین اسلام به خوبی نشانگر این حقیقت است که اسلام، نظام عالم را که نظام اَحسن است به عنوان نظامی اعتدالی معرفی می نماید و انسان را در تمامی ابعاد و عرصه های زندگی، به تعادل و اعتدال، دعوت می کند و او را افراط و تفریط باز می دارد و بر این اساس می توان گفت که اسلام، مکتب اعتدال است.

توضیح آنکه: گاهی تأکید بر انتخاب حد میانه و وسط در یک مسئله جزئیِ فقهی، مانند آنجا که قرآن کریم درباره کیفیت قرائت در نماز می فرماید: ولا تَجهَر بصلاتک و لاتُخافت بها و ابتغِ بین ذلک سبیلا(۱)، و نماز را نه زیاد بلند و نه زیاد آهسته بخوان و در بین آن دو، راهی میانه برگزین). توجه ما را به خود جلب می کند.

و یا درباره انفاق می فرماید: و الذین اذا أنفقوا لم یُسرفوا و لم یَقتروا و کان بین ذلک قواما(۲)؛ و[بندگان شایسته خدا [کسانی هستند که چون انفاق کنند نه به اسراف و زیاده روی می پردازند و نه سخت گیری می کنند، بلکه در بین این دو، حالت میانه دارند.

همچنین می فرماید: و لاتجعل یدک مغوله إلی عنقک و لاتبسطها کل البسط فتقعد ملوماً محسوراً(۳) دستت را بر گردنت مبند [یعنی بخیل نباش] و بیش از حد نیز دست خود را مگشای [و بریز و بپاشِ زیادی هم نکن]، که مورد سرزنش قرارگیری و از کار فرو مانی.

و موارد دیگری از این قبیل.

یا در جای دیگر، مثلاً در مسئله ای اعتقادی و کلامی؛ مانند «اختیار انسان» و کیفیت صدور فعل از آدمی(۴)، می بینیم که اهل بیت رسول الله(ص) با بیان این حقیقت که افعال صادر شده از انسان در عین انتساب به خود وی به خداوند نیز منتسب هستند، حق جویان را از افراط و تفریط جبری ها و تفویضی ها، رهایی بخشیده، آنان را به باوری اعتدالی در زمینه اختیار بشر فرا می خوانند و می فرمایند: لاجَبر و لاتفویض بَل الامر بین الامرین(۵)؛ نه جبر و نه تفویض بلکه چیزی در میانه این دو.

و گاه مطلب، در افقی بالاتر قرار گرفته و نه تنها برخی فروع دین و یا حتی اصول دین،

بلکه اساساً مسلمین و پیروان دین حق را به عنوان امتی میانه و میانه رو معرفی می کردند؛ آنچنان که خداوند علیم در قرآن حکیم می فرماید: و کذلک جعلناکم امه وسطاً(۶)؛ و همان گونه [که قبله شما را قبله ای معتدل و میانه تعیین کردیم] شما را نیز امت میانه قرار دادیم.

و اهل بیت پیامبر(ع) که کامل ترینِ مسلمانان و بلکه پیشوای مسلمانان هستند، در معرفی خود می فرمایند:

«نحن آل محمدٌ النَمَطُ الاَوسط(۷)؛ ما خاندان محمد(ص)، گروهی میانه و معتدل هستیم».

این رهبران بزرگ اسلام، خطاب به پیروان خویش و پویندگان طریق حق و حقیقت نیز می فرمایند:

«یا مَعشر الشیعه آل محمدٍ، کونوا النُّمرُقه الوِسطی یَرجع إلیکم الغالی و یلحق بکم التالی(۸)؛ این شیعیان، پیروان آل محمد(ص) گروه میانه و معتدل باشید، که افراط گر به سوی شما بازگردد و تفریط کار به شما رسد».

در ادعیه مأثوره(۹) نیز علاوه بر احادیث متعدد، می بینیم که همین تعبیر «النمرقه الوسطی» یا «النمرقه الاوسط» مطرح شده است:

«اللهم لاتجعلنا من الذین تقدَّموا فَمَرقَوا و لا من الذین تأخروا فمُحِقوا واجعلنا من النُّمْرِقَه الاوسط(۱۰)؛ خداوندا ما را در زمره کسانی که پیش افتادند – افراط کاران – و در نتیجه به بیراهه رفتند و همچنین در زمره کسانی که عقب ماندند – تفریط کاران – و در نتیجه دچار هلاکت گردیدند قرار مده و ما را از گروه میانه و معتدل قرار ده».

جالب آنکه، قرآن مجید حتی وقتی می خواهد جمع قلیلی از یهودیان و مسیحیان را از انحرافات و کج روی هایی که اکثریت یهودی ها و مسیحی ها بدان دچار بودند استثناء کند و آن جمع قلیل را به عنوان جمعیتی با ایمان و درستکار معرفی نماید، آنان را با تعبیر امت معتدل و میانه رو و امتی پرهیزکننده از افراط و تفریط، توصیف می کند و می فرماید:

منهم امّه مقتصده(۱۱)؛ گروهی از آنان میانه رو و معتدل هستند.

همچنین قرآن عظیم، ظاهراً از لسان لقمان حکیم، خطاب به فرزندش و در واقع به عنوان سفارشی همیشگی و خطابی همگانی، بشر را در همه رفتارها و کردارها به میانه روی دعوت می کند و می فرماید: و اقصِد فی مَشْیِک(۱۲)؛ در رفتار خویش میانه رو باشد.

اما با سیاحت افزون تر در سپهر نور گفته هایِ دینی می بینیم، که این مطلب حتی از این سطح (دعوت، امر و تشریع) نیز فراتر رفته و اسلام، حُسن «تعادل» و «حدّ وسط» و دوری از افراط و تفریط را به عنوان یک اصل اساسی و فراگیر در تمامی عرصه های و امور؛ اعمّ از تشریع و تکوین معرفی می کند؛ آن چنان که پیامبر اکرم(ص) در بیانی عامّی(۱۳) که لسان آن – به اصطلاح علمی – آبیِ از تخصیص است(۱۴)، می فرماید: «خیر الامور اوسطها(۱۵)؛ بهترین امور، حد وسط و میانه و حالت اعتدال آنهاست.

و دیگر فرقی نمی کند که این امر، یک امر تکوینی باشد یا یک امر تشریعی. طبعاً خداوند نیز که به اقتضای فیض دائم و رحمت واسعه و لطف و کرم بی مانند خویش و با توجه به هدف آفرینش، همه انسان ها را به راه راست و درست و به خیر و نیکی هدایت می کند و این هدایت (تکوینی و تشریعی) را هم بر خود لازم فرموده، در حقیقت، راه میانه و طریق اعتدال و راهی که هیچ انحراف و گرایشی به سمت افراط و تفریط ندارد را به بندگان نشان می دهد و آنان را به چنین راهی رهنمون می گردد: «و علی الله قصد السبیل(۱۶)؛ برخداست که راه میانه را در اختیار بندگان بگذارد.

اینجاست که به روشنیِ هر چه تمام تر در می یابیم که مسأله اعتدال نه تنها صرفاً یک توصیه ساده اخلاقی(۱۷) یا دستور عادی دینی آن هم در برخی موارد نیست و از این سطوح بالاتر است، بلکه متوجه می شویم که میانه روی و اعتدال، یکی از ملامح عامه و خطوط برجسته جهان بینی توحیدی است که بر همه شؤون و ساحت های حیات، سایه افکنده است و نه تنها تشریعاً، بلکه تکویناً نیز آفریدگار توانا و حکیم به مقتضای حکمت بالغه خویش، نظام هستی را بر پایه اعتدال و تعادل آفریده و براساس تناسب و توازن، استوار ساخته است و السماء رفعها و وضع المیزان(۱۸) انّا کلّ شی ءٍ خلقناه بقدر.(۱۹)

انسان کامل، انسان معتدل

از مطالب پیش گفته به روشنی آشکار می گردد که شکل مطلوب عالم و آدم، حالت میانه، متعادل و متوازن آنها است و دین اسلام به عنوان تنها دین در نزد خدا انّ الدین عندالله

الاسلام(۲۰) (و من یبتغ غیر الاسلام دینا فلن یقبل منه(۲۱) و شریعت محمدی به عنوان آخرین شریعت از شرایع الهی که اداره کننده بخش پایانی زندگی بشر است ما کان محمد ابا احدٍ من رجالکم و لکن رسول الله و خاتم النبیین(۲۲) به دنبال رسیدن به انسان کامل؛ یعنی انسانی معتدل و متعادل ست؛ انسانی که در تمامی ابعاد شخصیتی و حیاتی به کمال رسیده باشد؛ یعنی در همه این ابعاد دارای اعتدال باشد.

لذا می بینیم پیامبر عظیم الشأن(ص) و خاندان معصوم ایشان(ع) که به عنوان شایسته ترین عباد الرحمان، انسان های کامل، بلکه کامل ترین انسان ها در میان تمامی ابنای بشر از طلوع هستی تا بی کرانه ابد می باشند و وزن و ارزش هر کمالی در وجود هر انسانی، بلکه هر مخلوقی به آنان سنجیده می شود و صراط مستقیم هدایت به سوی کمال مطلوب می باشند، خودشان مصادیق روشن و تجسّم عینی اعتدال و تعادل هستند، همچنان که خود آن بزرگواران هم ذوات قدسی خویش را با همین ویژگی توصیف فرموده اند و در همین نوشتار نیز به حدیثی درباره اعتدال اهل بیت پیامبر(ص) اشاره شد.(۲۳)

کما اینکه درباره شخص پیامبر اکرم(ص)، همو که هستی نوری اش «اول ما خلق الله(۲۴) است و حقیقت وجودی اش، مجلای اسماء و صفات باری و مجرای جریان مشیت الهی و واسطه سریان فیض و رحمت تکوینی و تشریعی حق تعالی به تمام عوالم وجود و کائنات می باشد، فرموده اند: «و سیرتُهُ القَصدُ(۲۵)؛ سیره و روش پیامبر(ص)، میانه روی و اعتدال است.

ایشان نه تنها خود شخصیتی اعتدالی است، بلکه همگان را هم به اعتدال فرا می خواند: «و امر بالقصْد(۲۶)؛ [امیر المؤمنین علی(ع) درباره پیامبر خدا(ص) می فرماید:] به میانه روی و اعتدال فرمان داد.

و سرانجام آنکه، چون انسان اشرف مخلوقات از حیث نوع است و از حیث شخص، فرد کامل آن؛ یعنی انسان کامل می باشد، از این رو انسان هایی به اعتدال تام و کامل رسیده اند که در حقیقت باید گفت به مقام قدس انسان کامل بار یافته اند و شریف ترین آفریده ها در میان تمامی آفریدگان جهان ها و جهانیان نیز هستند طوبی لهم و حُسن مَآب.(۲۷)

وجه تسمیه اسلام به مکتب اعتدال

اگر از یک سو مکتب را شامل مجموعه تعالیمی درباره «هست ها و نیست ها» و «بایدها و نبایدها» بدانیم و از سوی دیگر ببینیم که اسلام نیز دارای مجموعه کاملی از چنین تعالیمی است؛ پس باید بگوییم که اسلام، یک مکتب کامل و تمام عیار است. و آنگاه که اسلام را با توجه به دعوت همه جانبه آن به میانه روی و اعتدال، مورد نظر قرار دهیم، می توانیم نام «مکتب اعتدال» را بر آن بنهیم.

بنابراین، نامگذاری اسلام بدین نام، در واقع، توجه دادن اذهان به این جنبه از جنبه های گوناگون اسلام است، که البته این جنبه – با استشهاد به شواهد فراوان، فراچنگ آمده از بازکاوی نصوص دینی است که درصدر این مقاله، به پاره اندکی از آنها